Ben Dilrûş. Gönül aydınlığı, karanlığa mahkûm. Zehirle, acıyla büyümeye mahkûm edilmiş bir kız çocuğuyum. Hayatım başladığı gibi bitecek belki... Herkese karşı savaştım, engelleri aştım, düşmanları yendim. Ama kendime yenildim Her adımımda geçmişim siliniyor, her zaferim beni biraz daha yalnızlaştırıyor. Ama hayat böyle; ya yaşamaya mahkûm olursun ya da karanlığa teslim...

Sadece bir kadının hayatına bile dokunabilmiş ise ne mutlu biz kadınlara…

BİR KÜÇÜK AYDINLIK MESELESİ

zerda hayatının baharında okuluna gidip gelirken bir anda karçrışmasıyla hayatının en büyük darbesini almıştı. zerda böyle bir hayat istememişti tek isteği okulunu bitirip hayallerinin peşinden koşmakt buna berzan izin vermemişti. zerdayı kaçırıp hayatını değiştirmişti zerda ne kuma olmak istemişti ne de berzanın karısı..