"Ben yönümü kaybettim Lena. Eskiden yıldızlara baktığımda bir şekilde bana yön gösteriyorlardı fakat şu an onlar bile bana küsmüş gibi davranıyorlar. Seni ilk tanıdığımda parlıyordun ama şu an parlamıyorsun . Bunun sorumlusu benim, sana zarar veriyorum görmüyor musun? Bırak beni ait olduğum yere gidip kendi cehennemimde yanayım."

Bir çam ağacı kadar sert ve kuvvetli kişiliği olan Leyla Kılıç hayatında pek çok dönüm noktası yaşamıştı. Çalıştığı hastanede ki hemşire ona bu hayatın zorluklara rağmen güzel olduğunu açıklasa da Leyla hiç yumuşamadı. Peki sizce devamında ne olacak ? ...

Bu diyarlar yaşayanlara göre değil derken aslında yaşlı bilge ne de haklıydı sadece biz çok küçüktük anlamak için. Her gece yorganın altında gizli gizli ellerimle mavi ışıklar saçıp oyunlar oynarken her şey çok da güzel gözüküyordu o çocuk yaşımda. Büyümek istemediğimi söylüyordum kendime ve o zamanlar sayelerinde yaşadığım benim için ölen aileme.

Herkesin hayatı size bağlı. Saklananları bulun, gerçekleri öğrenin, ateşte yanın, suda boğulun. Kaçın, koşun birbirinizden; en yalnızken tekrar kavuşun. Sarın tüm evreni, kaplayın. Rüzgar savursun sizi; toprak içine hapsetsin bütün sırlarınızı, tüm benliğinizi. Arayın birbirinizi, ağlayın. Özlem yaksın canınızı. "Neden" diye bağırın, tüm evrende yankılansın sesiniz; "Neden biz" deyin. Canınızın acısını yayın, diyara canınızı yakanlara haykırın öfkenizi. Kaderinizin geri kalanını siz yazın; sırtınızı yasladığınız yer, sizin yöneteceğiniz hayatın başlangıcı. Zaman dolduğunda, yaşam ve ölüm buluştuğunda, kendi çizdiğiniz yoldan gideceksiniz. Siz kavuşacaksınız, diyar huzur bulacak ama bu biraz zaman alacak. Veliahtların sahip olduğu güç, onlar dışında kimsenin canını yakmayacak.