Yıllarca öyle anıldı. `Katilin kızı` Adı yok , sanı yok. Herkese katilin kızıydı. ------------ "İsmin ne? "dedi gözlerimin içine bakarak... aylardır tanıyordu beni ismimi bilmiyordu. "Sedef"dedim dik bakışlarımı çekmeden. Derin bir nefes aldı. Aynı odanın içindeydik. Ne zaman bu konuma düşmüştük belli değildi. "Adın ne?"dedi nefesini hissettim. "Katilin kızı"dedim. Bana öyle hitap etmişti hep. Öyle kalsındı....

Daha kim olduğumu bile bilmiyorken ,sokak ortasında canice doğum yaparak başladım ben bu bedbaht yolculuğa... Bende istemezdim böyle olmasını...Geçmişim ve kimliğim hakkında daha hiçbir şey bilmiyorken,bi çare bedenime dokunulmasını...Hayatımın ve beynimin çalınmasını bende istemezdim...En önemlisi de şeytanlarla dolu bir zindana hapsedilmeyi hiç istemezdim...Neden mi???Çünkü her yerde kan var...korku ve göz yaşı var...çürümüş cesetler var..Hem de yığınla...Şu an burada bende kendimi bir ceset gibi hissediyorum...bir dakika bir dakika?? Yoksa zaten bir ceset miyim ben?peki bebeğim nerede...?

Elimde kalem olacağına parmağıma yüzük taktılar.Üniforma giyeceğime gelinlik giydirdiler daha on üç yaşımda beni evlendiler.

Annesi öldükten sonra acı ve zulümle büyüyen bir kız, bir gün annesinin mezarına, konaktan kaçarak gizlice gider fakat nereden bilebilirdi ki mezarlıkta karşılaşacağı adamın onu bu zulüm dolu hayattan kurtarıp bambaşka acılara yol açacağını... Bu Dilhun`la, Mirza Arhanoğlu`nun sırlarla dolu hikayesi.