Boşa Geçen Bir Ömür, başkalarının hayatını ayakta tutarken kendi hayatını erteleyen bir adamın sessiz hikâyesi. Otuzlarının başında, ne çok genç ne de geç kalmış sayılan bir yaşta; sorumlulukların, aile bağlarının ve geçmişte yarım kalmış bir aşkın arasında sıkışıp kalan bir adam… Alkolle mücadele eden bir anneye bakmak zorunda, kendini önemsemeyen bir babanın gölgesinde büyümüş. Sevdiği kadınla kurmayı hayal ettiği gelecek ise, onun seçmediği bir hayatın bedeli yüzünden hiç başlamadan bitmiş. Bu roman, büyük olaylardan çok küçük vazgeçişleri anlatır. Kimseye yük olmamaya çalışırken kendinden vazgeçmeyi, “idare etmenin” bir ömür sürmesini, ve kimsenin fark etmediği bir çöküşü… Boşa Geçen Bir Ömür, yalnızlık ve depresyonu merkeze almaz; onları hayatın doğal bir sonucu gibi kenarda tutar. Asıl mesele, insanın kendi hayatında hiç başrol olamamasıdır. Bu, dramatik bir intihar hikâyesi değil. Bu, kimsenin durdurmadığı, kimsenin de gerçekten başlatmadığı bir hayatın hikâyesi.