5 yıl işkence çekmiş yüzünde kezzap yanığı olsa bile vatanına hizmet eden bir bordo bereli o bir yürüyen ölüm o ANKA TOMRİS YILMAZ

Tesadüfen tanışıp bir birlerine vurulan iki kalp... ... Her şey ayağın takılması klişesiyle başladı aslında. Bu klişe kendisiyle her daim yan yana geçirilmek istenen bir ömür, hayat ve birliktelik getirdi. Duyguya yer vermeyi aklından bile geçirmeyen komutan saatlerce susmayan kadının ağzından çıkan her bir cümleye muhtaç olacağını bilmeyerek vuruldu bu kadına... ... Bütün olay büyük bir klişe ile başlamıştı fakat onları farklı kılan şey bütün farklılıklarına rağmen bir olan kalperiydi. Ya da en sıradan olanı da buydu onlara göre... ... "Belki de bir birimizi ilk gördüğümüz anda çoktan yazılmıştır kaderimiz." Usulca kıvrılan dudaklar kafasını iki yana salladı. "İlk gördüğümüz anla ya da öncesiyle ilgilenmiyorum, ben şu anım, yarınım ve de seninle geçirmek istediğim bir ömürle ilgileniyorum." ... "Kung-fu Pandada ki gibi kung-fu yapmayı biliyor musun?"  "Hayır." Ne demek bilmiyordu? "Ya, peki kurşunu elinle geri itebiliyor musun?" "Hayır." Tek parmağını çenesine koyup düşünüyor gibi yaptı kız. "Peki aynı anda 30 kişiyle dövüşebiliyor musun?" "Hayır." Hayretle ağzını açtı. "Son soru!" Bu sorudan ümitliydi. "O zaman zehirleri içince sana bir şey olmuyor ve neyin ne olduğunu da biliyorsundur." Bu kızın amacı neydi? "Hayır." Sinirle kaşlarını çattı. "Nasıl bu kadar üst rütbelisin o zaman? Doğru söyle, torpille mi aldılar seni? Bunları bilmen lazımdı!" Bu sefer hayretle ağzını açan adam oldu. Bu kız kendisine iyi olmadığı gibi başlı başına her şeye zarardı. Kafasını yıkılmış bir şekilde iki yana salladı. İyi değildi hemde hiç iyi değildi. Bunca sevmediği şeyin vücut bulmuş halı olan kıza ölümüne aşık olduğuna göre o da iyi değildi. ...

"Vatanın için aşkından da vazgeçer misin Özdemir" Yıllar sonra hiç tanımadığı ailesini görev icabı geldiği şehirde bulan İnci`nin, işi ve ailesi arasında ki ikilemine birde aynı şehirde tanıştığı Üsteğmen Yusuf Asaf Özdemir katılmıştır. İnci`nin kafası iki hayat arasında bölünürken yapacağı seçim ya hayatını tamamen değiştirecek ya da kaldığı yerden devam ettirecektir. Tüm hakları saklıdır.

Herkesin bir acısı olurdu. Herkesin bir kabuk bağlamış yarası olurdu, yarası kanamaya devam edende olurdu. Lakin o acı hiç unutulmazdı, çünkü o yara geçse bile iz kalırdı. Benim yaralarım geçti fakat ruhumda izler taşımaya devam ettim. Kardeşim bildiğim insanlar hep gitti. Ve bu acı benim ruhuma yine işledi. Ben Yüzbaşı İzmir Tuna Karaduman. Kendimi askerliğe adamış o kadındım, herşeyden vazgeçtim fakat vatana sözümden asla vazgeçmedim... (Uyarı:Bu kitaptaki hiç bir kurum ve kuruluş gerçek değildir)

🗡️🩺🗡️ “Bilmiyorum Delfin. İyi miyim kötü müyüm bilmiyorum. Ama bildiğim tek bir şey var o da…” beklentiyle bakıyordum yüzüne. O da gözlerimden bir umut ışığı görmek için bakıyordu bana. Ama korkusuzca baksa anlayacaktı benim içimdekini de. Acı bir şekilde tebessüm etti “O da seni çok sevdiğim. “ ben olduğum yerde mıhlanmış dururken o bir adım attı bana. “Ben senin her şeyini çok sevdim, Delfin. Rüzgarda uçuşan kumral saçlarını; sevindiğinde, üzüldüğünde, kızdığında koyulaşan yeşil gözlerini; kendinden çok sevdiklerin için atan o kalbini… Ben senin, sana ait olan her zerreni çok sevdim doktor. Senden hiçbir karşılık beklemeden, uzaktan ve acıtmadan sevdim. “ Gözlerim dolu dolu yüzümde tebessümle dinledim her bir kelimesini. Yüreği naif olsa da dışarıya göstermeyen o adam şimdi benim için yüreğini önüme sermişti. Belki de bu; hayatımda aldığım en güzel itiraf olarak kalacaktı benimle. 🗡️🩺🗡️ Annesinin ölümü ile hayatı değişin bir kadın:Delfin. Ve onunla aynı kaderi yaşayan bir adam:Safir. İlmek ilmek işleyen aşk ve verilen mücadeleler…

Yelda Zümrüt... kaybettiklerinin intikamını değil, elinde kalanları korumak için savaşan askerdir. Ansızın hayatına giren ve ona rağmen dikkatini işine veren yerine getirendir. Peki çevresindeki insanları görmezden gelmesi nereye kadar sürecek?

Geçen yıllar yaşanılan her şeyi unutturur muydu? Akan giden zaman, aradan geçen onca gün birbirini seven iki kişinin içindeki aşkı bitirir miydi? Ya iki taraftan biri mezara girse, hiç kavuşamayacağını bile bile bir insan bir insanı sevmeye, beklemeye devam eder miydi? Aşk gerçekten bütün engelleri aşar mıydı? Asker & Savcı kurgusudur. Kapak ve içerik şahsıma aittir.

Aşk ve Vatan arasında tercih yapmak zorunda kalan bir bordobereli romanı

Nefretten aşka, sürükleyici tarihi, Bosna asker kurgusu 🪻Tüm ailesini Bosna’da kaybettikten sonra kendisini öldürmek isteyen düşmanlarından kaçıp Türkiye`ye sığınan ve kendisinden nefret eden üsteğmene aşık olan Alina Mihaloviç 🪻Sevdiği kadının ölümüne sebep olan Alina ile görev icabı evlenip onu örgütçü dayısıyla birlikte hapse attırmak için aşık rolü oymayan Üsteğmen Barbaros Ege Demirsoy ... Alina tüm ailesini Bosna savaşında kaybetmiş ve dayısının yardımıyla bağ evine sığınarak kardeşi Hana ile hayatını kurtarabilmiş genç bir kızdır. Yemek bulmak için kardeşini bırakıp evi terk ettiğinde hayatı artık eskisinden çok daha zor olacaktır. Geçmişin içinden gelen karanlık silüet onu bulduğunda artık savaşta kan ağlayan milleti için erkek kılığına girerek makus talihini değiştirmeye çalışacaktır. Tesadüfler Alina’yı, rehin alınan savaş muhabiri sevgilisini kurtarmak için gelen Üsteğmen Barbaros ‘a götürür. Kader birbirinden nefret eden bu iki yaralı kalp için ağlarını çoktan örmüştür. Geride kalanlar için savaş , aşk ve entrika hiç bitmeyecektir. 🪻Savaşın mahşerinde kıvranan öksüz kalmış bir ülke 🪻Karanlığa savaş açıp muhabir sevgilisini kurtarmak için gelen bir Türk askeri 🪻Ülkeler arasında savaş sebebi olacak gizli bir görev… 🪻Kendi öz yeğenini ölüme sürecek kadar karanlık bir örgüt lideri ve onu pusuya düşürmek için yemin eden YILDIRIM TİMİ… 🪻Savaşın günahlarından kurtulmak için erkek kılığında dolaşıp düşmanlarıma kan kusturan Alina Mihaloviç… 🪻Sevgilisinin ölümüne sebep olan kadınla görev icabı evlenmek zorunda kalan Barbaros Ege Demirsoy… 🪻Dostluk, ihanet ve sarsıcı bir aşk hikayesi…

Bataklık Timi, vatanını korumak için görev yapan 8 erkek ve 3 kadın askerden oluşur. Hepsi cesur, eğitimli ve çok çalışkan askerlerdir. Bir gün, 15 yaşındaki gizli görevde olan bir çocuk olan Kağan ile yolları kesişir. Kağan, çok önemli bir görev sırasında kaçırılır. Üzerinde bir flash bellek vardır. Bu bellekte, tıpkı Kağan gibi gizli görevlerde çalışan bazı çocukların ve büyüklerin isimleri yazılıdır. Bu bilgiler çok önemlidir ve kimsenin eline geçmemesi gerekir. Kağan, tutulduğu yerde Mert Ali ve Buğra adında iki küçük çocukla tanışır. Üçü arkadaş olur. Birlikte dayanışma içinde olurlar. Bu sırada Kağan’ı bulmak ve belleği korumak için Bordo Bereli askerler göreve çıkar. Askerler zorlu yollardan geçer, tehlikelerle karşılaşır ama vazgeçmez. Kağan da yaşına rağmen çok cesur davranır ve askerlere birçok konuda yardım eder. Herkes birlikte çalışarak zorlu görevleri başarıyla tamamlamaya çalışır.

Şamil ile Janset`in hikayesini bilir misiniz? Bu hikayeyi herkes bilmez belki ama kavuşamayan iki aşığın ismi olarak nitelendirilir bu iki isim... Birbirine denk olmadığı söylenen iki aşığı.. Bizim hikayemiz ise tam tersi. Biz doğuştan itibaren birbirine denk, birbiri için var olmuş iki aşığız.. Hayat bana bir şans verdi ve ben bu şansı son nefesime kadar iyi değerlendireceğim. Ağlatan kafe bu sefer kavuşan iki aşık için sonsuza kadar çalacak. Elbruz Kerem Kurt..

"Yeni Teğmen mi?" Arka tarafımdan gelen ses ile önümdeki tim oraya doğru bakmaya başladı. Albay biraz yana döndü ve bende tam arkamı döndüğüm sırada "Evet, yeni Teğmen." dedi. Döndüğümde ise gördüğüm zifir kara gözlerle durdum. Sadece durdum. İkimizin de gözleri birbirine kenetlenmişti. Olduğum yerde nefesim kesilmişti. Etraf üstüme üstüme geliyormuş gibiydi. Aynı rüyalarımda olduğu gibi. Hayalden bir el boğazımı sıkmaya başladığında kendimi zorladım ve esas duruş aldım. "Teğmen Güz Altan, Adana. Emredin komutanım!" "Üsteğmen Pars Kurter Karamanlı. Karal Timi`ne hoş geldin Teğmen!" Hoş mu gelmiştim bilmiyorum. Ne olacağını da bilmiyordum. Tek bildiğim şey bir daha asla eskisi gibi olmayacaktı. Şimdi önümde komutanım olarak duran kişi, benim lise yıllarımdı. Benim mutluluğum, sevincim, mutsuzluğum, hayal kırıklığımdı. Eskiden her şeyini bildiğim, her anımda yanımda olan kişiydi. Uzun zamandır ise birbirimize karşı sadece birer yabancıydık. 🦋

Bordo bereli hikayesi

"Gözlerine ayrı aşık olduğum yârim." "Güzel kalbine ayrı aşık olduğum yârim." Bir açıklama yapmayacağım, çocukluktan beri var olan bir aşka adım atacaksınız. Kurşun izini okuyanlar bilir. Biri büyüyüp asker olurken, diğeri Ömer Asaf`ın emir komuta altında olduğu timin Üsteğmeni olarak karşılaşırlar. Ve hikâye böylelikle başlar.

Hayat ne kadar acıdır. Ya da insanlar mı desem. 23 yılım bir yalan belki geçirdiğim çoçukluğum belki de bu hayat nereden bilirsin ki. Ben Kaan oğlum Barış Efe ile başbaşa kaldım. "Oğlum, umarım görmediğim baba sevgisini sana en güzel bir şekilde gösteririm ve sana çok iyi bir baba olabilirim Barışım benim." ★★★

"Aysima ve Yiğit`in Hikâyesi" - Bir Sevdanın, Bir Görevin ve Bir Mücadelenin Romanı Aysima, idealist bir beden eğitimi öğretmeni. Yiğit ise görev bilinciyle yaşayan bir asker. Hayat, onları farklı dünyalarda büyütse de aynı kaderde buluşturur. Görev aşkıyla, yüreklerinden taşan sevdayla ilerledikleri bu yolda, hem gözyaşlarına hem de gülümsemelere tanık olacaksınız. Bu roman, aşkın ve fedakârlığın iç içe geçtiği, hayata dair derin izler bırakan bir yolculuk..

Herkesin bir hayali vardır. Çoğumuz da gerçekleşmesi için çabalarız. Bazen çabalarımız meyve verir, bazense bir hiç uğruna çabalamış oluruz. Önümüze binbir türlü engel çıkabilir. Bazen bu çevremiz olur. Mesela karşı komşumuz veyahut herhangi bir tanıdığımız. Bazen ailemiz olur. Ki bence en zor geçilmesi engel ailedir. Aile herşeydir. Dünya üzerindeki kan bağınızın olduğu sayılı insan topluluğudur. Bu yüzden bazı şeylere onlar istediği için boyun eğmek zorunda kalabiliriz. Ama bu demek değil ki onlar için hayatımızdan hayallerimizden vazgeçelim. İstediği şeyi kafasına koyan birinin önüne kimse çıkamaz. Bu onu büyüten anne-babası olsa bile. Annemin `Asker olursan benim senin gibi kızım olmaz` diyen sesi kulaklarımda çınlarken yazmıştım tercih formuna o okulu. Yine annemin sesi çınlarken açmıştım sonuçların açıklandığı internet sitesini. Anneme o okulu kazandığımı söylerkende aynı ses çınlıyordu kulaklarımda. 3-4 yaşlarında polis olmaya karar vermiş; 10-11 yaşlarında da asker olamaya karar vermiş ve tonlarca yemin etmiştim olacağıma dair. İlk başlarda daha yaşım küçük olduğu için ailem çok ciddiye almamıştı. Ama zaman geçtikçe fikrimin değişmediğini görüp vazgeçrimek için çabalamışlardı. Ama ben ailemin bütün çabalarına rağmen o okula gitmiştim. Her şey o kadar yolundaydı ki anca bir rüya bu kadar yolunda giderdi herhalde... Ama sonrasında başıma gelenler... *Kitap tamamen bana aittir! Herhangi bir telif hakkı ihlali sonucunda yasal işlem başlatılacaktır! Lütfen emeğe saygı gösterelim!* Anlaşıyınız için teşekkür ederim. Keyifli okumalar dilerim...

Bir savaşın ortasında kalan iki yaralı kuş.Üsteğmen Timur Karahan AKSUNGUR ve Mahinur YAZGI`nın baş döndüren hikayesi. "Ben bu savaşı senin için başlattım ve sen olmadan da son bulmayacak."

"O tren kaçmıştı, ben geride kalmıştım. O ev yanmıştı, ben içinde kalmıştım. Şimdi, gerekirse hem yanacak hem de yakacaktım. Çünkü benim ruhum ateştendi, çünkü benim etrafım alevdi, çünkü ben ateşin ta kendisiydim. " İlay, küçük yaşlarda babasıyla geçirdiği bir ziyaret sırasında askeriye de büyük bir felakete tanık olur. Yıllar sonra Askeri Avukat olarak mezun olan İlay, -tanık olduğu felaketin şehrine- Şırnak`a atanır. Orada tanıştığı kişiyle geleceğini şekillendirirken, geçmişin de kapılarını aralar... O Alaca Kuştu. Ve Alaca Kuş, vakti geldiğinde yeniden uçup gidecekti. Ta ki karşısına yeni engeller çıkana kadar... Artık kaçmak yoktu; alev olup gerekirse yanmak, gerekirse yakmak vardı. "Bu oyun bir taht oyunu İlay. Ve bu tahtta ateşten. Ben bu tahta geçtiğimde ilk sen zarar göreceksin, ilk sen yanacaksın. Şunu unutma İlay; ateşin tahtına çıkan ben olacağım, yanan sen. Bu şehir senin cehennemin İlay." "Kanın aktığı yerlerde laleler, küllerde ise umut filizlenir..." Başlangıç (Kitappad): 25 Nisan 2025 ESERİMİN TÜM HAKLARI SAKLIDIR YANİ; Kurgumda yer alan olayların, karakterlerin, olay örgüsünün veya içeriğinin benden izinsiz kullanılması, çoğaltılması, kopyalanması yasal yollarla sonuçlanır. Bu gibi şeyleri fark edersem asla es geçmeyeceğim. Ve sizde, herhangi bir yerde bu gibi şeylerle karşılaşırsanız benimle iletişime geçin. Anlayışınız için teşekkürler.

Mine vatan aşkı ile yanıp tutuşan genç bir kızdır. Babası ve ağabeyi gibi asker olmayı istemiş fakat bazı şartlar imkan vermemiştir. Ağabeyinin arkadaşı olan, Yekta Erman ile başı dertte olan Mine Er yıllar sonra Van`a atandığında uzun zamandır görmediği Yekta ile yaralı askeri kurtarmaya çalışırken karşılaşırlar. Aynı yerde görev yapmaları tesadüf mü? Yoksa bu kaderin onlar için hazırladığı sürpriz miydi? Mine ve Yekta`nın hikayesine ortak olmak ister misiniz?

İki büyük aşiretlerin bebeklerin karışması sizce bu tesadüfmüdür... Bozkurt ile Ateşoğlu aşiretleri

Sordum ona " Nereye kadar Kaya, ne zamana kadar emin olursun?" anlıyordum onu ama onunda beni anlamasını istiyordum. "Bitti, ben de bittim. Sence de bu kadar acıya gerek var mıydı?" Konuşmuyordu konuşamıyordu çünkü haklıydım, bunu biliyordu. "İkimizde kurtulalım bu yüklerden Kaya, ben artık ertelemek istemiyorum."Yutkundum, bu sözler ve söylenenler asla kolay değildi. "İyi ki doğdun Kaya, sana doğum gününde verebilecek en güzel hediyeyi verdim zaten." Onu sevmek hiçbir sorunu çözmezdi, Biliyordum fakat imtihanlı yollardan geçerken artık dikenine katlanamıyordum. "Rüveyd-" demesine izin vermeden taksiye binmiştim. Peşimden gelmiyordu,gelmeyecekti o da biliyordu ayakta duramadığımızı. Aramızı düzeltmekte zaman ile kader arasında sıkışıp kalmıştı...

"Vatanın her karış toprağı mukaddes, uğruna can verenler ise vuslatı yüreğinde saklı birer yiğittir…" Yüzbaşı Altay ÖZTÜRK, hayatını milletine ve mukaddes bildiği değerlerine vakfetmiş bir askerdir. Gözü pek ve kalbi metin bu adam, harp meydanlarında karşılaştığı nice acıyı yüreğinde saklarken, kaderin cilvesiyle karşısına çıkan Umay, onun kararmış ruhuna bir bahar rüzgârı gibi dokunur. Lakin Umay, yalnızca güzelliği ve masumiyetiyle değil, yaşadığı felaketlerin gölgesinde yeşerttiği metanetiyle de Altay’ın kalbinde yankılanır. Bu hikâye, yalnızca iki yüreğin değil; aynı zamanda vatan ve adalet uğruna verilen mücadelenin de destanıdır. Altay ve Umay’ın yolları bir terör belasıyla kesişir. Onların yazgısı, yüreklere işleyen bir ayrılık türküsü ile kavuşma ümidinin bir arada yoğrulduğu bir kaderdir. Altay’ın mertliği ve Umay’ın sabrı, birbirlerine tutunan bu iki ruhu zamanın ve kaderin pençesine karşı koymaya zorlar. "Bu eser, yalnızca bir aşkın hikayesi değil; milletin istiklaline, yüreğin mukaddes bağlarına, insanın sabır ve vefa ile büyüyen umuduna yazılmış bir methiyedir."

*BU KİTAPTA GEÇEN KİŞİLER VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜ OLUP HER AYRINTISIYLA KURGUDAN İBARETTİR. * Normal bir günde, sıradan insanların hayatları bir anda nasıl değişebilir ki? Hakkari`nin sınır ilçesinde ilkokul öğretmenliği yapan Göksel, öğrencileri ile bir saldırıyla karşı karşıya kalır. Göksel ve diğer öğretmenlerin imdadına yetişen Hançer Timi`nin komutanı Emir Kurşun, onu ne yaparsa yapsın artık aklından çıkaramayacaktır. Gecenin tam ortasında, bir gölge, hiçbir iz bırakmadan kayboldu ve ardında yalnızca bir soru bıraktı: "Gerçekten kaybolmuş muyduk, yoksa sadece unutulmuştuk?" Başlangıç Tarihi (Wattpad): 3 Şubat 2024 Başlangıç Tarihi (Kitappad): 16 Kasım 2024 (Kitap, Wattpad kapanmadan önce orada yayımlanıyordu, artık buradan devam ediyor.) ESERİMİN TÜM HAKLARI SAKLIDIR YANİ; Kurgumda yer alan olayların, karakterlerin, olay örgüsünün veya içeriğinin benden izinsiz kullanılması, çoğaltılması, kopyalanması yasal yollarla sonuçlanır. Bu gibi şeyleri fark edersem asla es geçmeyeceğim. Ve sizde, herhangi bir yerde bu gibi şeylerle karşılaşırsanız benimle iletişime geçin. Anlayışınız için teşekkürler.

Ben Dila... Mahpare olan Adıma yaraşır, güneş gibi olmayı ister miydim bilmiyorum. Belki başkası için güneş kadar aydınlık biriyimdir demek isterdim ancak başka kimsem yoktu ki benim Yaşım bilmem kaç ama bu hayata kırk yıldır dargınım. Yetimhane kapısından çıktıktan sonra, ne yedim ne içtim hatırlamıyorum. Hep bir hedefim vardı, hep bir can borcum vardı. İki kırık kalp... İki kırık bakış