Bu bir aşk romanı değil. Çünkü bu hikâyede kimse kimseyi kurtarmıyor. Lara Demir, tanık olmaması gereken bir ana tanık olduğunda hayatı ikiye bölünür: öncesi ve kaçarken başlayan sonrası. Bir fotoğraf, bir yüz ve geri dönüşü olmayan bir tehlike. Artık saklanmak zorunda. Güvenmek zorunda değil. Ama susmak… asla. Kaçışın ortasında karşısına çıkan bir adam vardır. Onu yönlendirmeyen, önüne geçmeyen, arkasına saklamayan biri. Yanında koşan biri. Bu hikâye aşkın kurtarıcı olmadığı, ama doğru insanla özgür kalınabildiği bir yolculuk. Tutkunun, tehlikenin ve cesaretin iç içe geçtiği; bir kadının kendi hayatının kontrolünü eline aldığı bir macera. Lara sevecek. Ama kendinden vazgeçmeden. Çünkü bu bir aşk romanı değil. Bu, bir kadının hayatta kalma ve kendini seçme hikâyesi.

Bir şehir vardı; kanla ayakta duruyor, korkuyla yönetiliyordu. Aras Karahan, bu şehrin karanlık yüzüydü. Kurşunla konuşur, suskunluğu silah kadar keskin olurdu. Liva Demirhan ise o karanlığı besleyen adamın kızıydı; altın kafeslerde büyümüş, özgürlüğü yasaklanmış bir kadın. Birbirlerine âşık olduklarında, bu sadece yasak bir sevda değil, bir savaş ilanıydı. Çünkü onların aşkı, iki cepheyi, kirli ittifakları ve yıllardır kanayan bir şehri karşısına aldı. Silah seslerinin arasında fısıldanan bir sevda… İhanetle sınanan bir tutku… Ve bedeli ağır olsa da, bir şehri kurtarabilecek kadar güçlü bir aşk. Şehir kanarken, onlar sevmeyi seçti. Ve bazen… bir şehir, iki kalbin cesaretiyle kurtulur.

Nisan, ömrüne yalnızca iki ay kaldığını bilen bir kadındır.Bunu kimseye söylemez. Çünkü vedaların, söylenince daha erken geldiğini düşünür.Kerem, aşka kapılarını kapatmış bir adamdır. Hayatına girmesine izin verdiği hiçbir şeyin kalıcı olmayacağına inanır. Nisan’la karşılaştığında bunun da geçici olduğunu sanır. Ama bazı karşılaşmalar geçici değildir. Sadece kısadır. Nisan, Kerem’i severken zamanla yarıştığını bilir. Kerem ise Nisan’ı severken, kaybetmeyi hiç düşünmez. Birinin bildiği son, diğerinin bilmediği bir gerçektir. Nisan ölmeden önce, Kerem son kez gelir. Helallik alınır. Söylenmeyen cümleler kalır. Ve bir aşk, tamamlanmadan biter. Nisan’ın ölümünden sonra Kerem yaşamaya devam eder. Ama bir daha hiçbir kadını sevemez. Çünkü bazı aşklar biterken, insanın içindeki bütün başlangıçları da alıp götürür.

Bu bir şiir kitabı. Ama öylesine yazılmış dizeler değil. Bu, 28 Eylül 2024 sabahı saat 05:30’da annemi kaybettiğim an içimde kopan sessizliğin sesi. Ben o sabah bir evlat olarak eksildim. Sadece birini değil, sığınacak bir omuzu, bir duayı, bir kokuyu, bir gülüşü yitirdim. Kalemim elimde titredi, gözyaşım kâğıda düştü, ve kelimeler birer ağıt oldu. Bu kitapta anneme yazılmış şiirler var. Hepsi içimden geldiği gibi, düzenlemeden, saklamadan, süsleyip örtmeden… Gerçek bir acının yalınlığıyla. Eğer bir gün annenin sesine uyanamayacak kadar büyüdüysen, ya da hâlâ onun yokluğuyla küçülüyorsan içten içe… Bu sayfalarda seni de anlatan bir şey var. Çünkü bu sadece benim değil, annesini kaybeden her evladın şiir kitabı.