“Bazen bir katilin ilk reveransı, sizin son dansınızdır.” Üniversitenin en gözde balerini Hyun Ae, "Beyaz Kuğu" performansının son provasını yaparken, soyunma odasından gelen bir sesle gösterinin senaryosu değişir. Açılan perdede artık masumiyet yoktur… sadece kan, fısıltılar ve ölümün dansı vardır. Seol`ün aranan katili Lee Know sahneye çıkar. Hyun Ae’ye mesajı nettir: “Bu gece uyuma, Düşes.”

"Hadi,git! Git ve yüzleş artık. Kız her şeyi anladı!" Bangchan`ın sesini duymuştu duymasına ama daha bir adım bile atamadan yine durdu. Çünkü Ha Ra son sürat kendilerine doğru geliyordu. "Omo! Geliyor! Ben kaçıyorum,bak başının çaresine!"diyen Bangchan âdeta koşarcasına adım atarak uzaklaşmaya başladı. "Dur-"deyip devamını getiremeyen Lee Know, Bangchan`ın da kaçmasıyla olduğu yerde `mıh` gibi çakılıp kalmıştı. Saçlarını arkasına savuran rüzgârın verdiği ayrı bir çekicilik ile birlikte Ha Ra, Lee Know`un önüne gelerek 1 adımlık mesafesinde durdu. Lee Know gözlerini onun gözlerine dikmiş hiçbir tepki vermiyor, sadece izliyordu. Genç kız konuşmak için ağzını açtı ama açtığı gibi hızla geri kapattı. Sonra gözlerini sıkıca yumdu ve sinirlerine hâkim olmak istercesine birkaç saniye boyunca kapalı tutup geri açtı. Daha sonra arkasına, çardak tarafında Soobin`i döven ve hâlâ bu tarafa bakan yabancıya bakıp önündeki adama geri döndü. Bakışları yine onun gözlerini bulduğunda: "Kimsin sen?"diye hiç beklenmedik bir sakinlikle sordu. Lee Know da buna bayağı bir şaşırmıştı açıkçası. Hırçın güzelinin burada İsrafil`in görevini devr alıp sûra üflemesini ve kıyameti koparmasını bekliyordu ama yine de bu sakinliğe karşın cevap veremedi. Sonra birden dengesiz bir şekilde tebessüm etmeye başladı. Bu âlemi gücü ile 9.0 büyüklüğünde sallamaya gücü yeten Lee Minho bir kızın karşısında çivilenip kalmış, konuşmayı bırak neredeyse kekeleyecekti. Genç adamın dudağı yukarı doğru kıvrılmış onu aslında daha da çekici göstermekteydi. "Gülme be adam! Cevap ver bana! Kimsin sen?! Arkadaşımdan ne istedin? O adamı neden üzerimize saldın?!" diye bağırdı bir anda çardaktaki Felix`i göstererek. Lee Know hâlâ gülüyordu. Sinirleri daha da gerilen Ha Ra, bir kere daha gözlerini sıkıca yumdu ve içinden saymaya başladı. Ona kadar büyük bir sabırla saymayı başardığında gözlerini yeniden açtı ve hâlâ sırıtan adamın yüzüne baktı. "Sana- kimsin- dedim?" Her bir kelimeyi tek tek, üzerine bastıran bastıra söylerken aynı zamanda işaret parmağı ile Lee Know`un göğsüne vuruyordu. Bu hareket ile Lee Know`un biçimli kaşları çatılsa da sevdiği kızın bu hâllerini izlemek ona gerçekten büyük bir zevk veriyordu. Ama bu sefer susmadı. Hırçın güzelini daha fazla hırçınlaştırmamalıydı. Tamamen gerçekleri söyleyecekti. E canım az da mafyalık gururu ile hareket etsindi değil mi? "Sana yıllar öncesinden kafayı takmış, attığın her adımı takip eden manyak biriyim." 🗡 "Hangi devirde yaşıyorsun sen dangalak! Ben sana ait falan değilim! Ben-kimseye-ait-değilim! Olmaya da meraklı değilim!" diye bağırdıktan sonra yine devam etmek için ağzını açtı. "Defol buradan,defol! Yoksa avazım çıktığı kadar bağırır ve tüm siteyi ayağa kaldırırım!" İşte Lee Know`un ondan beklediği hareket tam olarak buydu! Kendisinin bile söylerken tiksindiği laflara karşılık hırçın güzelinin asla suskun kalmayacağını çok iyi biliyordu. "Ahhh,"diyerek derin bir nefes verdi Lee Know. Yüzüne büyük bir gülümseme yerleştirdi. "Biraz klişe mafya havasına gireyim dedim ama ben de beğenmedim bunu. İnsan bir mal değildir. Dolayısıyla, elbette kimse kimseye ait değildir. Benim seni sevdiğim doğru ama sen istemediğin müddetçe ne sana yaklaşır ne de zarar veririm. Takıntılı bir pislik değilim. Karşılıklı olsa daha güzel olurdu ancak senden karşılık beklemiyorum. Beklesem bile bu asla zoraki olmaz. Başkasını seversen eğer ve onun da seni sevdiğini anlarsam bir daha karşına çıkmam. Merak etme." Lee Know, teslim oluyormuşcasına iki elini havaya kaldırdı ve sırıtarak geri geri adım atmaya başladı. "Bu yüzden teslim oluyorum, Ha Ra hanım." İsmini bile biliyordu bu yakışıklı serseri. Neyse ki gidiyordu. Ha Ra, sırtının değdiği ağaca yaslanırken o dengesiz adamın bir daha gelmemesini umdu. Ardından sırıta sırıta aracına binişini izledi.

STRAY KİDS ile bir lise hikayesi. Türkiye `den Güney Kore `ye giden sekiz kızın Seul Lisesi`nde ki sekiz delikanlı ile tatlı maceraları. Aşk ve komedinin en güzel hâli ile karşınızdayım.

İlk kitabım ve inşallah beğenirsiniz Park jihyo ve yeni okulunda yaşadığı Kabus dolu gün

"Her şeyin hep iyi olacağına inanırdım. Sevdiklerim yanımda olacak, beni hep koruyacak ve her zaman güldürecekti. Ama hayat, insanı en zayıf yerinden yakalayıp inandığı her şeyi yıkmaya meyillidir. Bazen elindekileri alır, bazen de seni karanlığa sürükler." Bir çocuk, 10 yaşında ailesi tarafından bir kapının önünde terk edildi. Ağladı, yalvardı, anlamaya çalıştı. Ama hiçbir şey değişmedi. O gün gözyaşları bitti, içindeki çığlıklar sustu. Hayatının en karanlık dönemi böyle başladı. Ancak bu yalnızca bir çocuğun hikâyesi değil... Humbles, üstün zekâlı bireyleri bulan, eğiten ve kendi çıkarları için kullanan gizli bir örgüt. Gözlerinden hiçbir şey kaçmaz. Öğretmenler, ailelerinden uzak yatılı okullardaki çocukları gözlemler ve rapor eder. Bir gün, bazı çocuklar sessizce kaybolur. Onların isimleri silinir, aileleriyle bağları koparılır, sesleri susturulur. Peki, umutları çalınan bu çocuklar karanlıkta kaybolacak mı, yoksa ışığı bulup kendi yollarını çizebilecekler mi? "O gün her şey değişti. O gün orada bitirdim bütün gözyaşlarımı." Bu hikâye, sadece bir kişinin değil, onunla birlikte karanlıkta sesini bulmaya çalışan 7 kişinin de hikâyesi. Stray Kids`in FREEZE müzik videosundan ilham alınmıştır.

Kim bilebilirdi ki tek bir sesin sekiz kıza umut olabileceğini? Kurtulacaklardı. Çıkacaklardı bu evden bu hapishane den. Bir gün kurtulacaklardı. Şimdi susup yarın konuşacaklardı. "İnce bir ipin üstünde, gözlerimiz kapalı yürüyorduk. Siz gözlerimizi açana kadar" (yazarın 2019 kurgusudur!) @hollyclaret

"jisung sana aşığım lütfen çık benimle" "saçın gri olsa çıkardım seninle"

"O gün dağın üstündeyken yıldızların altında..."

Annesini takip eden yavru bir ördek gibi o nereye giderse ben de arkasından oraya gidiyordum. Aynı zamanda çenem de boş durmuyor, sürekli ismini üst üste söyleyip duruyordum. O ise beni hiç tınlamıyor, yoluna devam ediyordu. "Minho?" "Minho?" "Minho?" Artık bezsin de arkasına dönsün, yüzüme baksın diye bu gıcıklığı yapıyordum ama ne kadar kırgınsa artık yüzüme bile bakmıyordu. Sanki ben yoktum. "Minho?" "Minho?" "Minho?" Artık bu yaptığıma ben bile daha fazla dayanamadım. "Ahh, yeter ama!" diye bağırarak onu takip etmeye devam ettim. "Hangi tür insan böyle bir işkenceye dayanabilir ki? Nasıl tepkisiz kalabiliyorsun? Ben olsaydım şeytanı dinler, çakardım ağzının ortasına cidden!" -Der demez durdu. Onun durması üzerine başımı sırtına tosladım. "Ah!" dedikten sonra anında geri çekildim. Bu sefer bana döndü. Evet, döndü! Ama nasıl bakıyordu biliyor musunuz? Tek kaşını havaya kaldırmış bana az önceki söylediklerime nispeten, "Şeytan öyle mi dermiş?"der gibisinden bakıyordu. Sadece bakışlarından bile bana bunu sorduğu belli oluyordu. Anlayınca hemen sırıttım. "Aaaa... Şey... Şeytanı dinlememek lazım. Evet evet, kesinlikle şeytanı dinlememeliyiz! Ne öyle ağzına çakmak falan? Onun yerine sakin kalıp, sabredip duymamazlıktan gelmek en iyi- " Ne diyorum ben ya? Resmen şu an kendi ağzımla kendime kapak yaptım. Sustum ama geciktim tabii ki. Başını bir sağa bir sola sallayan Minho derin bir nefes alıp verdi. Bu zamana kadar hiç konuşmamıştı ama nefes verdikten hemen sonra: "Baş belası." dedi. Gıcık işte, ne olacak?! O kadar konuşmaya çalıştım ama tek kelime dahi etmedi. Şimdi ağzından çıkan bu iki kelime de neyin nesiydi böyle? Gözlerimi devirdim ve klasik esprilerden birini yaptım. "Memnun oldum. Ben de Alya." "Ciddi olamaz mısın?" "Olamam ciddi falan. " "Çocuk gibisin." Yeter ama artık bu kadar. Benim de sabrımın bir sınırı var ve bu sınırı aşınca her insan gibi ben de sinirleniyorum. Dayanamadım. Biraz sesimi yükselttim ve karşımda dikilen Minho`ya bakarak konuşmaya başladım. "Ben miyim çocuk gibi olan? Seninle insan gibi oturup sadece 2 dakika konuşmak istedim! Seninle konuşup yanlış anlaşılmaları düzeltebilmek için Amerika`dan, babamdan kaçtım! Ama sen... Beni takmıyorsun bile! Sadece 2 dakika ya, 2 dakika! 2 dakika konuşacak kadar dahi hiç mi hatırım yok üzerinde?! Asıl çocuk gibi davranan sensin!" "Sence de... Sana böyle davranmaya hakkım yok mu Alya? Geçmişimizi, bizi sen mahvettin. Hem de bir hiç uğruna! Yıllar sonra çıkıp geliyorsun ve benimle konuşmak istiyorsun. Neden? Ünlü oldum diye mi?! Ne değişti ha? Söyle!" "Saçmalama! Ünlü olman beni neden ilgilendirsin?! Babamdan dolayı yeterince şana, şöhrete, paraya sahibim zaten!" "O zaman neden?!" Sustum. Gözlerimden aşağı süzülen gözyaşlarını hisseder hissetmez hızla sildim ve Minho`ya arkamı döndüm. Bu soruya cevap vermek kadar zor bir şey yoktu şu an hayatımda. Evet, her şeye sahiptim. Ama tek bir şey hariç. Ölüyorum Minho... Ölüyorum... Son defa seni görmek için geldim. Belki aramızdaki yanlış anlaşılmayı da düzeltebilirim diye geldim. Ama... Ama yapamıyorum. Bunu sana nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum. ..

"Birincilik kağıt üzerindeydi,asıl kazandığım şey sendin."

8 kızın ülkesini temsil etmek hemde yeni yerler görmek için eskrim kılıçları ile gittikleri ülkede kaderleri değişti. Yoksa zaten kaderleri bu muydu? Kader ve kılıç mı? Yoksa zaten kaderi yazan kılıç mıydı? "Angard!" @hollyclaret

`Kore`de doğduktan sonra babasının isteği üzerine İtalya`ya gitmek zorunda kalan Han Jisung, İtalya`da yabancı dil bölümünü okur ve öğretmen olur. Doğduğu ülkeyi özlediği için Güney Kore`ye geri döner ve mesleğine devam etmek için bir üniversiteye atanır.`

Üniversite mezuniyet partisinde öldürülen Lee Minho`nun katili, en yakın arkadaşlarından birisiydi. 一 skz & girl characters, mystery © rveazs

Bazı hayaller insanlarda çok büyük enkazlar bırakır.O enkazdan çıkmak yerine,kurtulmayı umut etmek yerine seni bulamamaları için sessiz kalırsın.Ya da bir hayalden kurtulmak için bir başka hayale sığınırsın.

"Bana aşık olamazsın....Sevemezsin...." Dizlerinin üzerine çökmüş, nefeslerini düzene koymaya çalışan güzel kızın terden yüzüne yapışmış saçlarını düzeltmek için kanlı ellerini uzattı ancak tenine dokunamadı. Masumluğunu kirletmek vicdansızlık gibi geldi. Gerçi düşününce elleri kanlı bir katilin karşısındaki insana besleyeceği merhamet duygusu en fazla ne kadar olabilirdi ki? "Çok geç..." Genç kız önünde kendisine uzanmak üzere olan kanla kaplanmış ellere baktı. İçindeki korku gittikçe büyüyordu. Kendisine engel olamayarak gözlerini kapattı. Kan kokusundan kusmamak için zor duruyordu. Bunu gören katilin dudakları kıvrıldı ve ellerindeki kanı bu güzel gözlü kızın yanağına sürdü. "Bundan sonra kaçışın yok, biliyorsun değil mi?" Kaçış yoktu, Hwang Hyunjin`in sırrını öğrenen herkes ölmeye mahkumdu...

"Gözlerini bardaki sarışın kızdan alamadı mi? Belki de içten içe kadınları arzuluyordur, Christopher Bang gibi." Chan&Jisung

[1-10 gün arasında bölüm yayınlıyorum] Siz hiç bir öğretmene aşık oldunuz mu? Ben oldum.

Mi Cha yeni bir okula başlar. Gece dışarıda karşılaştığı yabancı kim?

Yuwon`a bir gün bir mesaj gelir. Peki bunun sonucu nedir?

[tamamlandı] Sen`z Anima ülkesi sahip olduğu lanet yüzünden duyguları yaşayamıyordu

Kᴀʀᴀɴʟıᴋ ᴄ̧ᴏ̈ᴋᴜ̈ʏᴏʀ ɢᴜ̈ɴᴅᴇɴ ɢᴜ̈ɴᴇ. İᴄ̧ɪᴍᴅᴇ ʜıʀꜱıᴍı ᴋᴀʏʙᴇᴛᴛɪᴍ. Yᴀʟɴıᴢ ᴋᴀʟᴍıꜱ̧ıᴍ ɢɪʙɪ ꜱᴀɴᴋɪ.... 🎶Sᴛʀᴀʏ Kɪᴅꜱ-Sᴛᴀʀ Lᴏꜱᴛ🎶 Sevgilisinin Stay olmasını kıskanan psikopat bir adam sürekli üyelere tehdit mesajı gönderir. Chan bunu sürekli personele iletir ama personel umursamaz. Ve o bahsedilen gün gelir. Adam elinde bir silahla üyelerin odasındadır. Üyeler ise ölümün ucunda... Birbirinden farklı hikayelerle üyelerin hayata tutunma çabası... Gɪᴛᴍᴇɴᴇ ɪᴢɪɴ ᴠᴇʀᴍᴇᴋ ᴄᴀɴıᴍı ᴀᴄıᴛᴛı. Bᴜɴᴀ ꜱᴇʙᴇʙɪʏᴇᴛ ᴠᴇʀᴇɴ ʙᴇɴɪᴍ. Hᴇʀ ꜱ̧ᴇʏ ʏᴏʟᴜɴᴅᴀʏᴍıꜱ̧ıᴍ ɢɪʙɪ ᴅᴀᴠʀᴀɴꜱᴀᴍ ᴅᴀ Bᴜ ʏᴀʟᴀɴ ꜱᴏ̈ʏʟᴇᴍᴇʏɪ ʙɪʟᴍᴇʏᴇɴ ᴏ̈ᴢʟᴇᴍɪᴍ ᴘɪꜱ̧ᴍᴀɴ ᴏʟᴍᴀᴍᴀ ꜱᴇʙᴇᴘ ᴏʟᴜʏᴏʀ. Pᴀʀᴀᴍᴘᴀʀᴄ̧ᴀ ᴏʟᴍᴜꜱ̧ ᴀɴıʟᴀʀıᴍᴅᴀ ꜱɪᴢɪ ᴀʀıʏᴏʀᴜᴍ. Bɪʀɪɴɪ ʏᴀᴋᴀʟᴀʙɪʟᴅɪɢ̆ɪᴍᴅᴇ ʙɪʟᴇ ʜᴀᴛıʀʟᴀᴅıɢ̆ıᴍ ᴛᴇᴋ ꜱ̧ᴇʏ ɢᴏ̈ᴢʏᴀꜱ̧ʟᴀʀıɴıᴢ. 🎶Sʇɹɐʎ ꓘı̣ps-Ǝx🎶 🥲 *Ship yok

Sadece bir fal,eğlencesine bir şaka gibiydi...ama kimse kaderin yoğun kahve kokulu küçük bir kafede saklandığını tahmin edemezdi.

POV: STRAY KİDS üyelerine dedin. (İSTEK ALIYORUM) Yapan görmedim varsa soyleyebilir bilmiyordum sakinca olmaz dime?

Omg omg omggg..

You and me? We are the apocalypse.