Dışardan duyduğum tıkırtı sesiyle kapıma doğru ilerledim. Karşı daireden sesler geliyordu. Bildiğin kadarıyla Leyla teyzeler tatile gitmişlerdi birkaç haftalığına. Nereden geliyordu bu sesler? Korkuyla kapı deliğine doğru ilerledim. Gördüklerim bir anda kalbimde deprem etkisi yaratmış ve nefes alışverişlerim hızlanmaya başlamıştı. Hızla kapıyı açtım. "Eralp, napıyorsun burada? Sen Leyla teyze ve Yeliz ile gitmemiş miydin?" Kaşlarını çatıp bana baktı. Ayakta duramıyor gibi duruyordu. Elinde anahtar vardı ama pek kapıyı açabiliyor gibi durmuyordu. "Sen kimsin?" Söyledikleriyle gözlerimi devirdim. Beni hiç görmüyordu zaten. Onun için vardım ama yoktum. Aynı Ateş ve gölgesi gibi. • silikAnlar: Dün gecenin ne kadarını hatırlıyorsun? Seninle iddiaya girdik hatırlayıp hatırlamayacağın hakkında. İddiayı hatırlıyor musun bari? eralpkaya: Kimsin? Böyleydi işte bizim ilişkimiz. Aylardır onu deli gibi seviyordum ama o bir kez bile beni hatırlamamıştı. Onun için ben kimdim ki? - TΛLIΛ SΣTΛ -

Öncelikle şunu söylemek isterim kitabın kapağında bir sürü spoil gizlidir 🙃 Onlar şuan karsımdaydı benimse elimden sadece izlemek geliyordu kendimi açık edersem görevde biterdi ben yüzbası hilal kaya diğer bir şekilde mat

Ön Söz Üsteğmen Kıvılcım`ın kaleminden: Hayat bana savaşmayı küçük yaşta öğretti. Kimi zaman elimde bir silah, kimi zaman yalnızca suskunluğumla yürüdüm ateşin içinden. Kayıplarımdan bir ev yaptım, acılarımdan bir zırh. Bir çocuğun elinden alınan masumiyeti, bir kadının sırtına yüklenen sorumluluğu taşıdım. Ve tam her şeyin bittiğini sandığım yerde, gökyüzünden inen bir adam çıktı karşıma. Ateş Uras. Adı gibi içimi yakan, ama kalbimi ilk kez sükûnetle dolduran bir isim. O bir pilottu, ben bir askerdim. Farklı yolların savaşçılarıydık ama aynı kaderin izini sürüyorduk. Kendime bile itiraf edemediğim hislerimle, en tehlikeli görevlerin tam ortasında tanıdım onu. Bu kitap bir savaşın, bir ihaneti ortaya çıkarma mücadelesinin hikâyesi. Ama aynı zamanda, gökyüzüyle yeryüzü arasında sıkışmış iki yaralı ruhun birbirine dokunuşunun da hikâyesi… Bu bir intikam hikâyesi değil sadece. Bu, kirletilmiş bir masumiyetin, çalınmış bir çocukluğun ve devrilmeyen bir kadının hikâyesi. Bu, kimin gerçekten düşman olduğunu anlamak için canını ortaya koyman gereken bir dünyanın hikâyesi. Ve unutma: Ateşi yakmaya bir kıvılcım yeter. Ama o kıvılcımı söndüreceğini sananlar… Henüz kül olmamış bir yangını hiç görmemiştir. 🔥 Kapağı yaptığı için @the_older`e çok teşekkür ederim. Tüm haklara şahsıma aittir, kopyalayıp paylaşan olursa işlem yapacağım. Bilginize. @dadaaa

Sert bir rüzgar eser; bir ateşi harlar doğayı yakar. Sert bir rüzgar eser; bir deniz taşar, yangın söner. Sert bir rüzgar eser; bir krallık yıkılır, aile dağılır.. "Savaşlarda kayıp olmadan kazanç olmaz sevgili Eliana!" dedi tanrısal tondaki iç sesi. Eliana iç sesinden böyle bir çıkış beklemediği için anlık bir ürpertiye kapıldı. Bu söz onu uyandırmıştır gibiydi. Bu söz zamanla krallıkların atlattığı savaşlarda tanrıçanın söylediği iddia edilen bir sözdü. Tanrıçayla savaşa kim katıldı da bu sözü duydu merakı bir kenara dursun geçmiş krallıkların ,şimdiki krallıkların ve hatta kendi krallığının bile zamanında dengeyi sağlamak için büyük kayıplar verdiği bir gerçekti. "Bir kötüyü defetmek için bir iyiden vazgeçmek gerekir Eliana."

Evime gecenin üçünde giren hırsızı şikayet etmemek için evlilik teklifi ediyorum ben İstanbul`un en güçlü mafyası Baran Aydın küçük bir hırsızla girdiğim kalp yarışını kaybettim burada her mafyaya bir hırsız düşermiş benimkide Bade Kılıç oldu bir hırsız ve bir mafya ilişkisi aksiyon ve adrenalin seviyorsan tam senlik bir kitap bir mafya ile Bir hırsız nasılmı anlaşır bakta gör küçük hırsız ve mafya bozuntusu sen bir mafyaya aşık olurmuydun ben oldum

beğendiği kızı kaçıran mafya birşeyden habersizdir... Kızın ateş gücü var ve zaten kızda adamı kaçırma planı yapıyordu... "Ateşle oynama yanarsın" "Ben zaten ateşin ta kendisiyim" ...

Bu onların hikayesi... 🦅🔥🐥 Sert dedesinin katı kurallarıyla büyüyen, annesi küçük kardeşinin doğumundan birkaç gün sonra terk edip gitmiş, babası ve abisinin göz bebeği... Üniversiteyi babası ve abisi Doruk sayesinde 4 yıllık gidip Almanya`da okuyan güzeller güzeli bir kız.. Aycan Yanaç 🦅🔥🐥 Daha önce bir kardeşini töreye kurban vermiş, diğer kardeşini herşeyden korumaya çalışan ama Doruk`tan korumayan bir abi.. En az dedesi kadar sert, soğuk ve acımasız bir adam.. Barış Murat Yağcı 🦅🔥🐥 Herşey o gün başladı. Herşey o gün Halis Yağcı ve torunu Barış Murat`ın, Yanaç konağını basmasıyla başlar. Geri kalanını merak edenler koşsun😁😁

Mafya okulu gibi…. Bir şans verin bence

Dünyanın dengesi, elementlerin uyumuyla ayakta duruyordu. Ateş, Su, Hava, Toprak, Metal, Bitki, Kan, Buz, Yıldırım, Lav, Ruh ve Işık-Gölge... Her biri kendi ulusuna, kendi tapınağına ve kendi koruyucusuna emanetti. Ama bir gün, bilinmeyen bir güç bu dengeyi paramparça etti.Elementler arasında düşmanlık başlattı,Ulusları çatışmaya sürükleri.Bu bozulmaya öfkelenen ruhlar,insanlığa sırt çevirdi.Kutsal bağlar kesildi,Tapınaklar sessizliğe gömüldü,Kendi büyülü dünyalarına çekildiler...Ancak bir gün yıldızdan doğan Azer kendine yeni bir taşıyıcı seçti. Kaerith...

Fantastik bir dünya + romantizm+ güçlü varisler+ varislerin savaşı+düşmandan aşka+krallık

SİZ: Efendim merhabalar ben ****** bankasından sizle iletişim kuruyorum. Ödenmemiş 200000 tl borcunuz bulunmaktadır en kısa süre içinde ödemeniz rica olunur. Ödemeler için iban;TR75379000589000 0556*****: Ödemeler için ne zamandan beri iban atıyorsunuz ve aramak yerine mesaj atıyorsunz hanımefendi ? SİZ:Hanımefendi olduğumu kim söyledi ayrıca bizde böyle bir bankayız yani ne yapalım kardeşim 0556*****: Proflinizde bir kadın var ama neyse...

Siz: Sevsen beni. Siz: Öpsen güzelce, bütün yaralarım kapanacak. Siz: Ama yapmıyorsun. Siz: Neden yapmıyorsun? 🖤: Çünkü seni tanımıyorum amına koyayım!

Doğum gününün gecesinde ormana giden güneş acayip gözüken bir bina keşfetmişti binayı keşfettiği aynı gece binaya gizlice giren güneş binanın bir akıl hastanesi olduğunu düşünmüştü fakat bu bina aslında karanlık bir okuldu okulun öğrencileri hiç normal değillerdi çığlık sesleri okulun her bir tarafından duyuluyordu okul akıl hastanesini andırıyordu adeta ama okul normal bir öğrencinin gidebileceği bir okul değildi asla.

İki farklı yol, iki farklı hayat, iki ayrı kader... bir gece, birbirine dolandı. İkisinin de bilmedikleri bir şey vardı. Kader onları çoktan birbirlerine bağlamıştı. O gece, yalnızca bir başlangıcın perdesi aralandı. Bir düğüm çözüldü ve ikisi de aynı çizgide buluştu. Çünkü geçmiş, onların hikayesinin başlamasını bekliyordu.

Benim çocukluğum yoktu, ailem de… Vardı yalnızca o gözler. Ve o gözler gittiğinde, ben de kül oldum. ‘Gide gide bir söğüde dayandım dayandım O söğüdün allarına boyandım gelin boyandım O söğüdün allarına boyandım gelin boyandım Ben o yare dağlar kadar güvendim güvendim Güvendiğim dağlar elime geldi elime geldi Güvendiğim dağlar elime geldi elime geldi, Radyo da çalan şarkıya eşlik ediyordum. O kadar dalmıştım ki, bana bakan bir çift kehribar gözlerden haberim yoktu. En sevdiğim şarkıydı. Ve ben hiç olmayan çocukluğumu, hiç olmayan ailemi bu şarkıya gömmüştüm. ‘Ölem ben ölem ben Kurban olam ağzındaki Dile ben gelin dile ben Ölem ben ölem ben Kurban olam ağzındaki Dile ben gelin dile ben, kurban olam ben dediğimde o gözlere çeviriyordum akı beyaz içi mavi gözlerimi. ‘Yüce dağlar size var mı zararım zararım Yar yitirdim uğrun uğrun ararım gelin ararım Yar yitirdim uğrun uğrun ararım gelin ararım Ben o yari her gelenden sorarım sorarım Güvendiğim dağlar elime geldi elime geldi Güvendiğim dağlar elime geldi elime geldi, Ben hayatımda kimseye güvenmemiştim ki. Güvendiğim tek insan karşımda duruyordu. Onu da kaybedeceğimi ben nereden bilebilirdim ki? ‘Ölem ben ölem ben Kurban olam ağzındaki Dile ben gelin dile ben Ölem ben ölem ben Kurban olam ağzındaki Dile ben gelin dile ben, Öldüm ben öldüm. Kurban olduğum iki çift göze öldüm ben. Güvendiğim dağlara varmış zararım. Ben bilemedim. Ben bir yaralı kuştum, ve beş güzel dostun kardeşin arasında hep zarardım. Ben o yare dağlar kadar güvendim de o bana bakınca anlatmaya çalıştığımı gözümden niye anlamadı. Bu bir imtihan biliyorum… Ama bu sefer yüküm omuzlarımda değil, ruhumun derinliklerinde. Kalbim değil, bütün ben sınanıyorum. Tüm hakları saklıdır ve bana aittir. Gülfem&Ateş için bir söğüdün allarına hep birlikte bulanmak için buyurun.

Normal bir mafya kurgusudur. Kurgu bana aittir.

Kendi rüyalarını ve gerçeklik algısını kaybetmiş ve bir gurup çetenin içindeki kasırga ya kendini kaptırmış bir kız mı:KASIRGA...🖤🎶🎻🎧🎵🌑🌪️

Karanlığın hüküm sürdüğü bir evrende, zaman neredeyse unutulmuş bir efsane gibi akar. Gecenin hiç sona ermediği bu topraklarda, ne güneş doğar ne de sabahın serinliği hissedilir. Burada ışık bir hayaldir; gökyüzü, ebedi bir geceyle mühürlenmiştir. Ay yalnızca gözlemlenir, asla gülümsenmez. Yıldızlar ise fısıltılarla konuşur, görenin değil, duyanın kalbine dokunur. Bu hikâyenin kalbinde bir tanrıça vardır — ama bildiğiniz tanrıçalardan değil. Onun gelişiyle çiçekler açmaz, dualar kabul edilmez. O bir lütuf değil, bir yankıdır; geçmişin, pişmanlığın ve kadim gücün yankısı... Gece onunla nefes alır, karanlık onunla vücut bulur. Güzelliği büyüleyici, ama yaklaşanı sarıp sarmalayan bir keder de taşır. Ne tam bir kurtarıcıdır, ne de bir yok edici. O, sınırda duran bir denge; hem yaratır, hem tüketir. Yanında bir koruyucu vardır. Onunla yeminle bağlı, ama içinde hâlâ insanlıktan bir kıvılcım taşıyan biri. Belki bir zamanlar sıradan bir ölümlüydü; belki bir sözle, bir bakışla sonsuza dek değişti kaderi. Ama şimdi, gözlerinde hâlâ bir geçmiş saklı. Tanrıçanın gölgesinde yürürken, aslında en çok kendi iç karanlığıyla savaşıyor. Ve bu dünya... Suskun şehirler, zamanın unuttuğu sokaklar, taş duvarlara hapsedilmiş anılarla dolu. Her kapı ardında başka bir sır saklar. Bu evrende hiçbir şey göründüğü gibi değil. Ve bazen, en parlak parıltılar bile en derin karanlığın içinden gelir. Bu hikâye orada başlıyor. Karanlığın kalbinde. Unutulan bir evrende. Ve belki... seni de içine alacak.

Ateşlerin içinde yavaş yavaş bir kız belirlemeye başladı. Bembeyaz saçları yüzünün etrafında rüzgârın etkisiyle dalgalanıyordu. Bir ateşin başında olduğu kesindi ama evi değildi. O yanan ateşe bakıyor ellerini ateşin etrafında gezdiriyordu. Elleri ne tarafa giderse ateş de o tarafa gidiyordu. "Ateş Krallığının Kraliçesi." dedi Kadim Cadı ve şaşkınca bir adım geriye gitti. "O çok güçlü." dedi kâseye bakarken. İkisi de bir anlığına ona baktı ve bakışları tekrar kâseye indi. Ateşin içinde gözüken kız etrafına baktıktan sonra elleriyle ateşin üzerini kapattı ve ateş söndü. Küllerin arasından kalan kıvılcımlara bakarken son gördükleri onun gülümsemesi olmuştu. "Ve o bütün gücünün farkında." diye fısıldadı.

7 gün kuralına uymanız lazım. Herkesin bir sayısı vardır. Bir zamanı, ateşin 7 günü var rüyanın günü kalmadı sevgi ne kadar güçlü olursa olsun acı çekersin. Daha acı verici bir ölüm mü tercih edersin yada daha az acı çekip mi ölmek istersin. Ne olursa olsun hepimiz öleceğiz. Ama en sevdiğiniz önünüzde can çekişirken ne yaparsınız??? Ateşler ve rüyalar

Her insanın içinde kimsenin bilmediği gizli bir patika vardır... Kim Looz’unki ise karanlık, sessiz ve dikenliydi. Tumin Yang’a gitmek, onun için sadece bir okul tercihi değil; kaçış, umut ve yeniden doğuştu. Fakat tam her şeyi arkada bırakmaya hazırlanırken gelen bir haber, onu tekrar geçmişin gölgesine sürükledi. İçinde yıllarca susturulmuş çığlıklar, bastırılmış öfke ve unutulmaya terk edilmiş bir çocuk vardı. Kim, sessizliğin içindeki yankılarla yüzleşirken, sadece ailesiyle değil, kendi içindeki karanlıkla da savaşmak zorunda kalır. Yalnızlık, ihanet, kırılmış hayaller ve asla affedilemeyecek sözler... Bu hikâye, bir çocuğun acıya rağmen yürümeyi öğrenmesinin; bazen düşerek, bazen susarak ama her defasında biraz daha güçlenerek ayakta kalmasının öyküsüdür. "Gizli Patika", sadece bir karakterin değil, içinde kendi kaybolmuşluğunu taşıyan herkesin hikâyesi.

Mükemmel bir hayat, bir kargo kutusunun içinden çıkan ultrason fotoğrafıyla paramparça olur. Belin, nişanlısı Atlas`ın ihanetiyle yüzleşir ve sadece aşkını değil, ona dair her şeyi geride bırakmaya karar verir. Yeni bir evde, yeni bir başlangıç yapma umuduyla çıktığı bu yolda, parkenin altından çıkan gizemli bir ayna tüm planlarını alt üst eder. Aynanın etrafında beliren ışıklar ve gecenin sessizliğini bozan arp sesleri, Belin`i bilinmezliğe doğru çeker.

“Bak bu uçak çok lüx yani zenginsin bir, kesinlikle sıradan bir Amerikalı değilsin iki, Hollywood filmlerinden çıkmış casuslar, askerler gibisin yani aksiyonun çok bol bu üç, korkmamak senden korkmamak, hadi söyle nereden bileyim beni tekrar o fanusun içine sokmayacağını? Bu da yapar dört.” “Ben zenginim bu doğru ama bu sadece hayatımızı kolaylaştıran bir unsur fazlası değil bir, sıradan olmamak benim suçum değil bu iki, askerlik benim mesleğim bu üç, Azra seni o fanusa sokmam gerekirse bunu sadece güvenlik zafiyeti nedeniyle yaparım ama eğer başka nedenlerle sokmam gerekirse ikimizi birden o fanusa kilitlerim bu da dört.” “Mr. George Brain Graham bu kadar laf kalabalığı için benim İngilizcem yetmez. Kısacası henüz aramızda bir sıfat yok, kız arkadaşın bile değilim nokta.” Azra arkasına yaslandı. Brain “Hı” diyerek tekrar koltuğuna yerleşti ve yüzünde tatlı bir sırıtış yer edinirken ellerini saçlarından geçirdi. “Sende haklısın, senin açıdan bakınca doğru karıcığım”

Bir kız düşünün aşık olduğu adamı unuttuğunu düşündüğü zamanlarda mutluyken bir gün kapı zili çalar ve karşısında onu görür .

Kalbim artık bedenime yeterli gelemiyor, nefes alamıyordum ama yinede koştum. Koştumki hayatta kalabileyim, bacaklarımı çizen dalları umursamadan ormanın içinde koştum. Kalbim atmayı bırakmış, bedenime oksijen gitmiyordu ama hayatta kalmam gerekiyordu. Ölmek istemiyor, yaşamak istiyordum. Bu yüzden bedenime alınmayan oksijeni bile umursamadan koştum, arkamdan gelen silah sesleri artarken tek amacım vardı. Sevdiğim adama ulaşmak.