Takıntılı aşk, nasıl gerçek aşka dönüşür yada dönüşür mü? Asya’yı ilk görünce hemen aşık olmuştu Sarp, ve Asya’nın ondan nefret ettiğini bilmesi “seni sevmiyorum”demesi artık onu takıntılı adama çevirmişti. Onun için tek bir şey vardı Asya’nın onun olmasıydı.

Geride bırakılan sadece bir şehir değil.

Herşey 1 saatlik tanışmanın sonunda Asya`nın, Duman`ı takip etmesiyle başladı... Selam okurum bu kitabı yazmamın sebebi normaş deftere yazdığımda yakınlarım tarafından çok ilgi gösterilmesi ve bunu farklı platformlarda yaymamı istemesi üzerine defterime yazdığım kitabımı bu platforma geçiriyorum umarım seversiniz keyifli okumalar :) -Smut Olan Yerlerde Uyarı Vardır Rahatsız Olacakların Okumaması Tavsiye Edilir-

"Herkesin vardır bir hikayesi" kiminin içine atıp söyleyemediği,kiminin anlata anlata bitiremediği,kiminin başlayıp bitiremediği... Kitabın konusu gerçek bir hayat hikayesinden alınarak kurgulanmıştır... Fatih Sultan Mehmet`in soyundan gelen Asiltürkler ve onları yok etmek isteyen Şiraziler arasında geçen bu hikayede Asiltürklerin bir amacı vardı; Oda bir taraftan kendi hayatlarına devam ederken diğer taraftan Filistin`i tekrar özgürlüğüne kavuşturmaktı,bu uğurda kaybettikleri,belkide feda ettikleri kahramanlar oldu,yaşadıkları ciddi olaylar ve mucizeler oldu... Yeri geldi aksiyon,entirika onları bırakmadı,yeri geldi beraber ağladılar,beraber güldüler,bazen kırgınlıkları,kızgınlıkları oldu ama asla birbirlerini yalnız bırakmadılar,hepsinin bir hikayesi vardı... Sende Asiltürklerin yaptıkları kahramanlıklara şahit olmak istiyorsan gel bizimle ol Filistin`i birlikte özgürlüğüne kavuşturalım 3. Fatih ve emanetçiyi birlikte bulalım.Biliyorum onlarda kim,ne demek bu diyeceksiniz merak etmeyin hikayede öğrenirsiniz...😉 7 den 70 e herkesin okuyabileceği bir kitaptır... Olaylar ikinci bölüm itibariyle yavaş yavaş gelişmeye başlıyor.Keyifli okumalar... NOT:Senaryo diliyle yazılmıştır...

Bir yangının içinden mi uyandım ya da yangın mı benim içimden uyandı bilmiyorum. Kırık katanamın parçalı yüzeyinden parlayarak şakıyan alevler gözlerimi kamaştırıyordu. Etrafıma baktım, alevlerle veballerinden arınan yüz elli yıla baktım. Dilimin ucunda unuttuğum bir isim takılı kalmıştı. Savaş meydanına haykırmak istediğim, yarısı hafızamdan silinmiş bir isim. Ama boşlukta kaybolup gitti. Elimdeki kırık katanaya baktım, bu aziz ama günahkar kılıçla kaç insanı hayatın kemiğinden sıyırıp aldığımı bilmiyordum.Parlak çeliğe eğildim, belki sonunda kendi yansımamı görebilirim diye. Ama hiçbir şey yoktu. Hiçbir zaman olmamıştı zaten. Gözlerime tutunan muğlak hayalin sesi çınladı yerde: "Ne olduğunu bilmesen de, doğrusunu biliyorsun..." Haklıydı. Kim olduğumu hatırlamasam da, ne yapacağımı çok iyi biliyordum.

Hayatımda değer verdiğim ve zaafım olan sadece üç şeyim vardı. Mesleğim, vatanım ve ailem... Ama artık bir kişi daha eklenmişti "o" evet, sadece "o". Değişmişti, artık Asya Öncü`nün zaafları değişmişti. Sahiden artık Asya Öncü`de değişmişti...

17 yıl boyunca hayatı boş gibi yaşayan asya`nın bir gün bebekken karıştırılmışsın yeni anne baban bu diyerek hayattın dolu Bir şekilde yaşamaya başlar

Sadece bir rakam değildi . O rakam belkide hayattını alak bulak edecek .

KİTAPTA ŞİMDİLİK BAŞLANGIÇ BÖLÜMÜ BULUNMAKTADIR. SONRAKİ BÖLÜMLERİN YAYIN TARİHİ BELLİ DEĞİLDİR. BUNA GÖRE BAŞLAYIN LÜTFEN. Burası Sevgi Mahallesi; ismi gibi herkesin sevgi ve saygı içinde yaşadığı yer. Aile bağlarının güçlü olduğu bir mahalle. Babamın vefatından sonra annemle Ankara`dan İstanbul`a taşınmış aile apartmanında oturuyorduk. Eczacılık fakültesini bitirdikten sonra dayımın eczanesinde çalışmaya başladım. Genelde hep ben bakardım. Hayatım ise annemin benim için görücü bulmaya başlamasıyla değişti. Gerçekten sevildiğimi düşündüğüm an yüzüstü bırakılmamla. ~Alıntı Sadece yalnızların ve dertli olanların çıkabildiği tepeye çıkmıştım yine. Küçüklüğümde olduğu gibi... Ve her zamanki gibi yalnız değildim, hiç olmamıştım. Yanımda her daim varlığını hissettiğim kişi vardı. “Çok mu sevmiştin?” Bir zamanlar benim ona sorduğum soruyu sordu. Ben ona demiştim ki “Çok mu seviyorsun onu?" “Çok,” demişti şüphe duymadan. Bende ise hep bir şüphe vardı. Sevmemiştim, sadece inanmayı seçmiştim. Hayat ise seçimimin yanlışlığını acı bir şekilde yaşattı. Terk edilmek, iliklerime kadar hissettim bu duyguyu. Başımı olumsuz anlamda salladım. Gözlerimden bir damla yaş akmıştı. “Sevseydim bu kadar acıtmazdı belki... Ama canım çok yanıyor.” “Sevseydin daha kötüsü olurdu. Geçecek.” Şüphe barındırmayan sesiyle konuştu yine. Ne zaman şüphe duymuştum ki ondan zaten. Hiç olmadığım kadar kördüm sadece... Sadece ona karşı.

Gölgedeki Gerçek --- Sarp Karayel... Yeraltı dünyasının gölgesinde yaşayan, görünüşte kusursuz bir iş adamı, perde arkasında acımasız bir mafya lideri. Hayatı, kontrolün ve gücün ince iplerinde dengede. Ta ki Asya Özdemir`le tanışana kadar… Asya Özdemir… Kalemi kadar cesur, kalbi kadar zarif ve neşesi eksik olmayan bir gazeteci ve yazar. Karanlığa ışık tutmaya ant içmişken kendini Sarp Karayel`in dünyasında, kaçamayacağı bir oyunun içinde buluyor. Onların yolları, sıradan bir tesadüfle değil; karanlık bir planla kesişti. Ama ne Sarp için bu yalnızca bir işti, ne de Asya için sadece bir esaret. Her ikisi de kendi gerçekleriyle yüzleşmek zorunda kaldı.

Sen cidden demir misin dedi gülerek belkide gerçekten Demir olmusumdur ne dersin dedim gülerek.

milyonların takip ettiği bir makyaj fenomeni artında kaç tane kirli sır saklayabilir. Asya`nın hikayesini okumaya hazır mıyız arkadaşlar "Ben bir kızgın demirdim. Onlar beni döverek bir hançere dönüştürdü. "

Okulları nedeni bilinmeyen bir yangından dolayı büyük hasar aldığından, Asya ve yakın arkadaşı dönem ortasında olmalarına rağmen yeni bir okula geçerler. Her zaman yaptıkları şeyleri, klasik öğrencileri beklerken çok büyük yanılgıya uğrarlar. Her yerde çizgiler, sınırlar ve korku vardı. Kimliği belirsizler, bakışlarıyla kan donduran iblisler ve kana susamış aç yamyamlar... Hepsinin arasından bir çift göze onların kuralları ile meydan okuyana kadar belki de o koca okulda Asya ve İskender asla karşılaşamayacaktı. Halbuki Asya`nın tek yaptığı gözlerine bakmaktı, ama İskender`in anladığı günahı ateşler üzerinde dansa davet etmekti. Ateşin üzerinde onları dans ederken görmek tutku mudur? Yoksa acı çekmelerine izin vermek miydi?

Bizim ülkemize olan bağlılığımız bizi onu canımız pahasına korumayı emrediyordu. Tüm vatanın güvenliği ve sıhhatinden biz sorumluyduk. 1 kişinin kılına bile zarar gelse vebali boynumuzaydı. Biz onları bu kadar önemserken onlar bizi ne kadar önemsiyordu? Bize olan sayvıları neydi? Ve hangi olayla değişecekti...

Asya ve Baran birbirlerine düşman gibi uzak, aynı üni formaya gönül vermiş iki asker. Yağmurun altında karşılaştıkları an, zaman durdu. Emirlerle bastırıla duygular, her bakışta biraz daha gün yüzüne çıktı. Savaş meydanında barut, kalplerinde aşk vardı. Görevlerle aşkın çatıştığı bu hikâyede, her seçim bir vazgeçişti.

İnsanın ismi kaderidir , öyle her isim konmaz çocuğa. Mustafa`ysa kızına Asya demişti. Kaderinin o kasvetli kıtaya benzeyeceğini nereden bilebilirdi ki...