acıların ardından ailesini bulan Helen`in hikayesidir. Gerçekler acı verir yüzleştikçe iz bırakır. İzi kaybolmaya başlayan herkesin hikayesi.

Osman bir dünya markası :) Günce`nin Dünyasını okuduktan sonra başlamanızı tavsiye ederim ama tabi illa ben okuyacağım diyorsanız serbestsiniz :)

Efsun Ateş, sevdiği adamın ihanetini ardında bırakmak ve geçmişin yaralarını sarmak için doğup büyüdüğü şehri terk etti. Bilmediği sokaklarında yeni bir başlangıç aradığı Ankara, onun için hem kaçış hem de kaderin kapısıydı. Hayatını yeniden kurma kararlılığıyla çıktığı bu yolda, hastane duvarları arasında dostunun ona bıraktığı son vasiyet, rotasını belirledi. Efsun, gözyaşlarını içene akıtarak askeri okula başvurdu. Geçen dört yıl boyunca disiplin, azim ve kararlılıkla ördüğü hayatında hem keskin nişancı unvanını kazandı hem de Teğmen rütbesine ulaştı. Mezuniyetinin ardından ilk görev yeri olarak Hakkâri’ye, özel bir birlik olan Sungur Timi’ne atandı. Kalbinde ülkesine hizmet etmenin gururuyla, umutlarını sırtlayarak dağlara uzanan yollara düştü. Ancak Efsun’un büyük hayallerle adım attığı bu topraklar, ona umduğu huzuru değil; acının, mücadelenin ve zorlu kararların hüküm sürdüğü bambaşka bir gerçekliği sundu. Bu görev, yalnızca vatan sevgisini değil; insanın kendini yeniden keşfedişini, sadakati ve inancı sınayan bir yolculuğa dönüştü.

Varlığını kaybettiğim ruhumun ayak izlerini takip ederken karşılaştığım anılarımdan birkaç dakika... Közleri ruhumu yakan hayatımın ödettiği bedeller sayesinde dimdik duran bedenim... Çoktan ateşe verilip yanıp kül olmuş bir hayatım vardı. Ruhum yoktu. Yangın, ruhumu bile yakıp köze çevirmişti ve varlığının artık bir önemi olmayan ruhum yürüdüğü yollarda yanık ayak izleri bırakıyordu. Ruhumun boşluğuyla kıvranan bedenim o ayak izlerini takip ederken her adımda eski bir anıyla karşılaşıyor, yeni bir anıyla doluyordu. Yanıp kül olmuş ruhumu, ayak izlerini takip ederek aramaya devam mı edecektim yoksa bedenimi dolduran yeni anılarla yeni bir ruha mı sahip olacaktım... Bir adım attım. Bir adım daha ve bir adım daha. Umutlarımın parçalanıp gittiği ve umutlarımın yeniden doğduğu o yere geldim...

Bozkurt timinin hayatının aşklarını nasıl bulduğunu ve operasyonlarında neler yaşadıkları,geçmişte neler yaşadıkları ve hayatlarının aşklarını bulduktan sonra neler yaşandığı... Umarım beğenirsiniz iyi okumalar dileriimm 😽🤭🥳

İki çoçuk, aynı mahallede büyüdü, beraber uçurtma uçurdular, hayal kurdular yıllar sonra Kader onları aynı timde buluşturdu, ancak geçmilerine rağmen iki yabancı gibi oldular Tesadüfleri seven Kader bizim için nasıl bir yol izledi

Yazın o sıcağında, mahallede herkesin diline düşmüş, o kızla tanıştım. İlk gördüğümde, gözlerinde bir cesaret vardı. Sanki dünyaya meydan okuyacakmış gibi bakıyordu. Ama bana karşı ne kadar güçlü görünürse görünsün, onunla oyun oynayacak kadar kendime güveniyordum.Biliyordum, bu yaz kısa sürecekti, askere gitmeden önceki son yazım. Belki de bu yüzden, üstünde bir iz bırakmak istiyordum. Onunla nasıl dalga geçeceğimi düşünürdüm hep. İlk başta masum başladı; dalga geçmeler, küçük şakalar. Ama sonra işler değişti. Zorbalık mıydı bu yaptığım? Belki. Ama onun bakışlarını görmek, yüzündeki o şaşkınlığı izlemek bana bir tür zafer gibi geliyordu.Her buluştuğumuzda biraz daha ileri gittim. Bazen onu sözlerimle, bazen de bakışlarımla küçük düşürdüm. Bir şeyler yapmalıydı, bir adım atmalıydı ama o da yapmadı. Belki de o da benim gitmemi bekliyordu. Askerlik yaklaştıkça, onunla geçirdiğim zamanlar daha da önem kazandı, ama içimde bir yerlerde bu oyunlar olmadan onunla gerçek bir bağ kurabileceğimi düşündüğüm zamanlar da oldu.O gitmeden önce ona bir şeyler söylemem gerektiğini biliyordum ama ne söyleyeceğimi hiç bilemedim. Yaz bitti, ben de gittim.

Askeri eğitim alan iki geçin yasadığı hayat

İntihar etmeden önce onu rahatlatması için rastgele bir numara sallar, nerden bilsinki onun asker olduğunu. Gelin Pare`nin macerasını birlikte okuyalım.