Kim anlar ki kalbimdeki fırtınayı Kim duyar ki sessiz çığlıklarımı? nefretle yazılmış bir mektubum ben Cümlelerden akan kan gibi...

Zenya... Henüz 17yaşında olan, 15yaşındayken insanların zihin seslerini duymaya başlıyor. Ebeveynleri bir küs bir barış düzensiz bir hayat sürüyor. Neredeyse hiç arkadaşı yok, karanlık bir gecede tanıştığı siyah kedisinden başka... Sirius.. O hep zenyaya aşıktı , sanki zenya için vardı. Yaşadıkları o tuhaf günden sonra zenya ona sanki hiç varolmamış gibi davranıyor. Bakalım sirius tekrar zenyanın hayatına dahil olabilecek mi?

O güne dair hatırladığım en net şey doktorun dudaklarından firar eden kelimeler bir araya geldiğinde Asaf`ın dehşetle bakan bakışlarıydı. O ana kadar gözümde süper kahramandan farkı yoktu. Asaf benim için yenilmez bir adamdı fakat benim dünyamda kahramanlar çaresiz kalmaz ve ağlamazdı. Ama Asaf hem çaresiz kalmıştı hem de ağlıyordu. Aylardır benimle beraber gözyaşı döküyordu. Ağrılarım katlanamayacağım kadar çok oluyordu ve biz sadece çaresizlikten birbirimize sarılarak ağlıyor, acılarımın bir an önce dinmesi için dua edebiliyorduk. •Yayınlanma tarihi: 15 Eylül 2023•

Yüzünde bir yara izi olduğu için kendi içine kapanan Melek, Aras ile tanışır. Hayatının iyi kisini mi yoksa keşkesini mi bulduğunu ona zaman gösterecektir...

Yüzünde bir yara izi olduğu için kendi içine kapanan Melek, Aras ile tanışır. Hayatının iyi kisini mi yoksa keşkesini mi bulduğunu ona zaman gösterecektir...

Yoshida Haru henüz 17`sinde bir gençtir. Son 3 yılını ablası ile yaşayan Haru, pro gamer olmanın yanı sıra lise 3. Sınıf öğrencisi olarak sıradan ve düz bir hayat yaşamaktadır. Hayatının böyle sürüp gideceğini düşünerek yaşayan Haru tâki "o" kişi ile tanışana kadar herşeyin değişeceğinden habersizdi...

Sırtımda hissettiğim bir kaç parmakla bilincim yerine gelmiş olacak ki sertçe sırtımı iten parmakların sahbinin sesini duymaya ve algılamaya başladım. "Uyan artık uykucu denek! Geç kalacaksın!" Arkamda ayakta dikilmiş beni uyandırmaya çalışırken bir yandan da söylenmeyi ihmal etmeyen Arya'ya döndüm.

"Yaşamak ve yaşadığını sanmak… İşte tüm mesele bu. Hep dilimdeydi bu cümle, ama bir gün tam da hayatımın dönüm noktasında gerçek olup omuzlarıma ağır bir yük gibi çökeceğini bilmiyordum. Hikâyeme hoş geldiniz. Ama lütfen, gülümseyerek gelin. Benden eksik olan şeyi getirerek…"