Beyaz ona acıyan, küçümseyici bakışları umursamadan, dudakarını aralayıp titrek ve ciliz bir sesle, "Söyle..." demişti babasına. Keskin bakışlarının hedefi olduğundaysa acı bir şekilde tebessüm etti. Bunu yapmak bile canını çok yakmıştı. Aciz biri gibi duramamaya çalışsa da içinde birbirine karışmış olan duygularla bu hiç mümkün olmamıştı. Ejder`in bakışlarının hedefi olmasıyla sol gözünden bir damla gözyaşı aktı. Sesi duyulmayacak kadar kısık çıkmıştı. Ama içinde barındırdığı duygular tüm odayı doldurucak büyüklükteydi. Tüm bakışlar üzerindeydi, onlara bakmadan tek bir kişiye bakmaya devam ederek konuştu. "Cevabını söyle" diye söyledi kirılgan bir sesle. Ne diyeceğini biliyordu ama yine de duymak istiyordu. Alışıktı hayal kırıklıklarına. Ama babasının bilmediği bir şey vardı. Ölmek baylmak gibi kısa vâdeli değildi! Ejder gözlerini sertçe kapattığında gözünden bir damla yaş firar etti. Maskenin altında görünmeyen o bir damla boynuna doğru yol çizdi. Fısıldar gibi, "Öldürün" dediği anda duyduğu çarpmanın tok sesiyle ekranı hemen kapattı. O kadar cesur bir değildi ki, bu manzaraya bakabilsin. Beyaz bacaklarının onu taşıyamaması sonucu sertçe yere çarpar. Hüngür hüngür ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Gözleri sızladı. Gözyaşları derisini yakarak yanağında uzun bir yol çizdi. Ama o tek bir ses bile çıkarmıyordu. O anda hissettiği burukluk ona ölüm duygusundan da ağır bir duyguyu tatdırmıştı. Arkasında bir enkaz brrakıp gitmişti Ejder. Yıkılmaz sanılan o binayı yıkıpda geçmişti...

•NOT• Kitabım Wattpette de yayındadır.. ———————————————————— Bir tarafta İtalya`da yaşayan dünyanın en büyük mafyanın torunu, en büyük mafya adamı KARAN, bir tarafta ise Türkiye`nin en zengin ailesinin torunu BADE.. Birbirlerini tanımadan yapılan bir iyilik ile kader ağları örülmeye başlar.. Peki ileride kaderin oyunu ile gerçek bir aşka dönüşebilecek miydi? Her şey bir tesadüf ile mi başladı, yoksa en başından beri planlı bir oyun muydu?? İkisinin de hayatlarındaki en büyük ortak özelliği bu zamana kadar göremedikleri SEVGİDİR.... Bu sevgi boşluğunu birbirlerinde tamamlayabilecekler mi?? ♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧ Dolan gözlerim ile onun gözlerine bakarak, tek sorduğum şey; ""Sei dolorosamente bella" ne demek?" Gözlerini benden kaçırmak ister gibiydi ama kaçıramıyordu. Ellerimi sımsıkı tuttu, kısık sesi ile; "Acı verecek kadar güzelsin.." Gözyaşlarımı tutamadım, onun karşısında öylece ağladım. Bu acılar beni fazlası ile yakıyordu, tek beni değil onu da yakıyordu.. ♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧ !!!! TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR.. İZİNSİZ (Ç)ALMA OLURSA GEREKEN İŞLEMLER YAPILACAKTIR... Yayınlanma tarihi: ♡01.12.2023♡

"Sen akreple kurbağanın hikayesini bilir misin?" diye sordum. "Hayır" dedi. Hikayeyi hemen anlatmaya başladım. "Bir gün bir derenin kenarında akreple kurbağa karşılaşır. Akrep kurbağadan kendisini derenin karşısına geçirmesini ister. Sırtında akrebi taşımaktan endişe eden kurbağa `Ama sen beni sokarsın` der. Akrep ise bunun ikisi içinde kaybetmek anlamına geleceğini, ikisininde boğulacağını söyleyerek kurbağayı ikna eder. Derenin orta yerine geldiklerinde kurbağa sırtında bir acı hisseder. Kurbağa can havli ve şaşkınlıkla ile `Neden yaptın?` der. Akrebin cevabı basittir:`Benim karakterim bu` der" dedim. Ne demek istediğimi anladığını umuyordum. Ben akreptim. Sokardım. Zehirli dilim ile insanların kalbini acıtırdım. "O zaman bende sana bir akrep hikayesi anlatayım " dedi bilmiş sesiyle. Anlatması için kafamla onayladım. "Hintli bir adam suda bata çıka ilerlemeye çalışan bir akrep görür. Onu kurtarmaya karar verir ve parmağını uzatır ama akrep onu sokar. Hintli tekrar akrebi kurtarmaya çalışır ama akrep onu tekrardan sokar. Yakınlardaki başka birisi ona, onu sürekli sokmaya çalışan akrebi kurtarmaya çalışmaktan vazgeçmesini söyler. Ama Hintli adam şöyle der:` Sokmak akrebin doğasında vardır. Benim doğamda ise sevmek var. Neden sokmak akrebin doğasında var diye kendim doğam olan sevmekten vazgeçeyim?`der" dedi gözlerindeki gizemli ifadeyle. Benim ona demek istediğim şeyi iyi anlamıştı. O da bana bir mesaj vermişti. Ben onu akreplik yapıp ne kadar sokarsam sokayım o beni sevmekten vazgeçmeyecekti. Her karanlık kendini sonlandıracak şafağın tohumlarını içinde taşır. Dante Alighieri