O koyu gözlerin perdeleri kalkıyor ve hemen ardında merhametin esamesini arıyorum; santim santim. Göğsü dik ancak kafesinin ardındaki zavallı kalbi kurtlanmış, küflenmiş, aciz. Tıpkı bana benziyor. Öfkeli ve yorgun bakışlarıyla kavuşuyor bakışlarım ve bir fırtına kopuyor tepemizde. Şiddetli bir fırtına. Yerle yeksan ediyor dokunduğu her şeyi ve gök yarılıyor inleyerek. Söylemesi için yalvarıyorum adeta. O koyu gözler bana hiçbir şey sunmuyor, tek kelime etmiyor ve fırtınanın içinden öylece sıyrılıp karanlığa karışıyor. ``Ira!`` İsmini haykırıyorum, dilimde acı bir tat beliriyor. ``Kökünü kazıyacaktın bu kötülüğün hani, söz vermiştin!`` Gökle birlikte boğazım da yırtılıyor ancak sesimden akan kelimeleri güçlü bir rüzgar alıp götürüyor. Ve nihayetinde fark ediyorum gerçeği, fırtına sona eriyor. Yarılan göğün arasından bir ışık çıkıyor ortaya. Anlıyorum. Kökünü kazacağını söylediği kötülüğün ta kendisi o zaten.

"Bazen bir karar sadece bir hayatı değil; adaleti, kimliği ve aklı da yerinden oynatır..." Yıllar önce alınan bir mahkeme kararı, bir annenin hayatını söndürdü. Ve o kadın, intikamını sessizce doğurdu. İki bebek... İki hayat... Ve ters yüz edilmiş bir gerçek. İzlerini bir balıkla süsleyen katil, artık susmuyor. Her cinayet, bir sırrı kazıyor yerin altından. Mavi`nin Resitali başlıyor. Bileklere kazınan her çizim, kimliklerin, ailelerin ve vicdanların maskesini düşürüyor. Bu sadece bir cinayet romanı değil... Bu, yerinden edilmiş bir hayatın kendi yerini geri alma hikâyesi. "İntikamın rengi bazen Mavi olur."