Görülmek bazen çıplak kalmaktan daha tehlikelidir. Serin, geçmişin küllerinden sessizce yeniden doğarken, arzularıyla yüzleşmek zorunda kalacaktı. Onu izleyen bir bakış, unuttuğu bir duyguyu uyandırmayı başardı: var olma isteğini. Ve tutkuyla utanç arasındaki ince çizgide yürürken, bedeninin değil, ruhunun soyunduğunu fark etti. "Bazı ısırıkların izi daha derinde kalır." Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu, bir kadının kendi gölgesine dokunuşunun hikâyesi. ●Bu kitap için yazdığım şarkıları youtube kanalımda yayınladım; laiasal 🎵 "My Skin Remembers" [Tenim Hatırlıyor] ~ Laisasal 🎵 "What My Hands Have Done" [Ellerimin Yaptığı Şeyler] ~ Laiasal ©Telif hakları bende saklıdır.

Levent: Aklıma eskiden lisede yaptığımız mallıklar geldi. Duygulandım. Erdem:  Mallıkların demek istedin herhalde. Levent: Knk beni seviyor musun, nefret mi ediyorsun ben anlamadım? Erdem: Sen karar ver. Alya: Sen, böyle kırıcı olmak zorunda mısın? Erdem: Sen, böyle olmak zorunda mısın peki? Alya: Kimse sen olmak istemez. Levent: Ver o mübarek elini öpeyim. Alya: İstemez kalsın. Levent: Öpmeyecektim zaten!

Bilinmezliğe ne kadar karşı koyabilirsiniz? ... Boynumdaki soğuk demir aniden tenimden ayrılıp yere düştüğünde baygın bakışlarım pencereden yatağın yanına kaydı. Bir yandan uzun süre nefessiz kalmanın etkisiyle öksürüyor, derin derin soluklar alıyordum. Yatağın yanında benden başka bir kişi olması gerekirken iki kişi vardı. Biri beni az önce öldürmeye çalışan kişiydi ve yüzü bana dönüktü, yatağa daha yakın bir yerde duran kişiye korkuyla bakıyordu. Kimdi beni ölümün huzurlu kollarından ayıran? Boynumdan süzülen sıcak kanımı hissettiğimde elimi morardığına emin olduğum boğazıma götürdüm, az önce bıçağın açtığı biraz derin, ince ve uzun olan yarayı tuttum ama acı hissetmedim. Beni öldürmeye çalışan adam, arkası bana dönük olan uzun boylu adama bıçağı savurdu ama sanki orada hiç kimse yokmuşçasına bıçak adamın içinden dumana temas etmiş gibi geçip gitti. Görüntüyü gördüğümde gözlerimin irileşemesini engelleyemedim, ne yani hayaletler gerçek mi? Yoksa bu başka bir şey mi, sonunda kafayı mı yiyiyorum? Açıklama: İnce, karanlık sınırlar... Berfin, zihninde sürekli yaşadığı karanlık bir mağaradan sıyrılmaya çalışırken bir yandan da geçmişini hatırlamak için çabalıyor. Bir gün yaşadığı korkunç bir olay sonrasında hafızasını kaybeden Berfin, terapilerle geçmişine dönmeye çalışırken rüyalarında ve gerçek hayatta yaşadığı olaylar arasındaki ince çizgiyi fark edememeye başlar. Karmaşık duygularla baş etmeye çalışırken yaşadığı her olay onu daha da derin bir kuyuya itiyor. Berfin, geçmişini aydınlatmak için verdiği mücadelede hem kendi iç dünyasıyla hem de dış dünyadaki zorluklarla karşılaşıyor. Bu kurgu, hafıza kaybı, kimlik arayışı, fantastik evren gibi derin konuları ele almaktadır. Berfin`in içsel yolculuğuna eşlik ederken, insanın zihninin karmaşıklığı ve dayanıklılığı hakkında düşündürücü sorularla karşılaşacaksınız. Roman; fantastik, psikolojik gerilim, gizem gibi unsurlarını bir araya getirerek sizi ilk sayfadan son sayfaya kadar sürükleyici bir deneyime davet ediyor. Yayımlanma Tarihi: 13/03/2025 NOT: Bölümlerin başındaki "༆" simge bölümlerin kendisi olduğunu ifade etmektedir. Bölümlerin başındaki "༄" simge bir sonraki bölümün kısa bir kesiti olduğunu ifade etmektedir.

Urfa`nın ağası, Boran kanîdarın verdiği hükümle evlendiği Dilda Suraynın sürükleyici hikâyesi...

"Sayısız yıldız şahit. Seni seviyorum, Güneş. Seni seviyorum."

SESSİZ ANNE Bazı sırlar sessizlikte saklanır. Bazı çığlıklar duyulmaz. Ama sessizlik ne kadar derin olursa, çığlık da o kadar güçlü çıkar. Deren Taçlı’nın hayatı, sessizliğiyle örülü bir dünyada geçiyordu… Ta ki o akşam, karanlıktan çıkan bir minibüs her şeyi değiştirecek ve onu bilinmezliğe sürükleyecek kadar sessizliği bozana dek. Bir kadın, bir sır, bir karanlık. Ve gölgesinde duran Demirhan Ateşoğlu. Sessizliğin ardındaki sesini duyabilecek misiniz?

Elira, karanlığın içine adım atarken kendi gücünü ve kaderini keşfetmek zorundaydı. Bu karanlık yolculukta karşısında, gölgelerin güçlü ve gizemli lideri Arven Aris Maltherion vardı

Ali Fırat, nişanlısının dayatmasıyla hafta sonu için Eskişehir`e tatile gider. Aslıhan alışverişe takılırken Ali, sıkılıp yakınlardaki bir el sanatları atölyesine girer, Elif’in atölyesine. İçeridekilerin sessizliği, çamurun kokusu, Elif’in ellerindeki izler, onun için bir sığınak gibi gelir. Ve o anda hiçbir şeyin “rastlantı” olmadığını hissettiği ilk karşılaşmaları yaşanır.

lisede zorbalığa uğrayan Deniz, okulunu sonunda bitirmiştir. Üniversitesini şehir dışında geçirirken bir daha asla İstanbul`a gelmemeye yeminlidir. Ama İstanbul a yıllar sonra mimar şirketi sekreteri olarak dönmüştür. Ama bilmiyordur ki bu şirketin sahibi eski zorbası.

Bazı sırlar vardır… Taşıyanı hayatta bırakmaz. Derler ki bazı insanlar gerçeğin değil, gölgenin ışığıyla yürür. Gördüklerini saklamazlar; sakladıklarını da bir gün mutlaka fısıldarlar. Kaderleri, tıpkı gecede kaybolmuş iki yıldız gibidir: biri gerçeği parlar, diğeri gerçeğin bedelini. Ve evren, büyük sırların yükünü taşıyamadığında, birini mutlaka diğerinin yoluna düşürür. Çünkü en tehlikeli buluşma, iki âşığın değil… Bir sır ile o sırrı taşımaktan yorulmuş bir ispiyoncunun kavuşmasıdır.

"Ne yani, kanka? Sadece tek bir gece kaçamak yapacağız. İnan, eşlerimizin ruhu bile duymaz." "Ben sadece bir şeyler içmeye gelirim, başka da olmaz."

Sinan okulun asi ruhu. Kuralları hiçe sayan, kimseyle yakınlık kurmayan, kendi dünyasında kaybolmuş bir genç. Ve Çolpan , okulun onur listesinde adı yazılı olan birincisi. Dışarıdan kusursuz görünen ama içten içe bambaşka hayaller kuran bir kız. Aynı koridorda yolları kesiştiğinde, ikisinin de hayatı değişmeye başlar. Bir yanda düzen, disiplin ve beklentiler… Diğer yanda özgürlük, başkaldırı ve bilinmeyenler… Peki, kurallarla dolu bir dünyada hayallerine ne kadar tutunabilirsin? Ve bir kalp, görmezden gelmeye çalıştığı duygulara ne kadar karşı koyabilir?

Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

İki yaralı birbirime merhem mi olur yoksa daha derin bir yara mı? Biri kalbinden, diğeri duygusundan noksan. Alya Altınay, kalbinde geçmişin izleri, gözlerinde intikamın ateşi. Karen Demirkan, duygusuz bir intikamın içinde kaybolmuş bir adam. İntikamın ortasında doğan bir duygu... Aşk mı yoksa yeni bir savaş mı? Bir taraf aşkı reddederken, diğeri ona sığınmaya çalışacak. Fakat infilak yaklaşıyordu. Bu patlamadan kim sağ çıkacak? Aşk mı, intikam mı? Belki de her ikisi. Belkide hiç biri. Alya Altınay`ın kaderi Karen Demirkan`ı bulduğunda ne olacaktı? Ya birlik, Ya da hiçlik. Ama bir gerçek vardı: Kaçış yoktu... Ne geçmişten, ne de ondan. Bazı kalpler iyileşmez, sadece infilak ederdi. Lütfen yorumlarda konudan sapmayın, ya da başka bir kitap tanıtımı yapmayın‼️ Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Çalınması ya da kopyalanması durumunda yasal işlem başlamaktan kaçınmam‼️

Gonca Altıntaş İstanbul`da doktorluk yapmaktadır. Bir gün ansızın memleketi Diyarbakır`dan gelen telefonla, hemen Diyarbakır`a gider. Onu bekleyen olaylar çıkmaz bir hikâye yelken açar.

133K OKUNMA alan kitabımı yayınlamaya başladım. Askeri , Platonik, Aşiret karışık gel oku pişman olmayacaksın. Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Kitabımın kopyalanması , çalınması durumunda yasal işlem başlatılır.

Gözlerinin içinde kaybolmak , en güzel kayıp

Sadece derslerine odaklanmış insanlarda aşık olabilir. İnek diye dalga geçilen insanlarda birini sevebilir. Ve ben bunu en net şekilde öğrendim. Harun : Ya incitirsem seni seni severken? Kapak tasarımı @nisaauthor 🤎🤎çok teşekkürlerrr 🥹🥹

Her şey hakkında umudunu kaybeden bir kız... Yemekte tanıştığı çocuğun ona umut olacağından bihaberdi...

0530*******: Pişt gizemli… Bir şey soracağım. 0530*******: İnsanlardan niye böyle köşe bucak kaçıyorsun? Sanki biri sana baksa yere çökeceksin. 0530*******: Bir kere bile kafanı kaldırıp etrafına bakmıyorsun. Dünya sadece önündeki kaldırımdan ibaret değil yani… haberin olsun. 0530*******: Kendini korumaya mı çalışıyorsun gerçekten? Yoksa milleti fazla mı abartıyorsun? 0530*******: Kafana taktığın şey… Tamam, iyi hoş da… seni bu kadar mı içine kapatıyor? İnsan bir bakar etrafına, iki saniye bir nefes alır. 0530*******: Zaten cevap vermezsin biliyorum. Sessizlik oyununu çok iyi oynuyorsun. 0530*******: Ama bil istedim… Bu kadar görünmez olmaya çalışan biri, fark edilmek için fazla iz bırakıyor.

"Geçmişinden kaçamazsın… Hele ki geçmişin seni bulmuşsa" Bir gecede yaşanan saldırı, yalnızca bedende değil, zihinde de derin izler bırakır. Kalabalığın gürültüsü dağılırken geriye tek bir şey kalır: güvenin kırılganlığı. Yanındaki herkes bir anda yabancıya dönüşebilir, her bakışın ardında gizli bir sır saklanabilir. Eflin, `Mia" adıyla gömdüğü geçmişle yüzleşmek zorunda kalırken kendini karanlık bir oyunun içinde bulur. Gerçekle hayalin, dostla düşmanın birbirine karıştığı bu labirentte en yakıcı soru şudur Kime güvenebilirsin? Uyarı:Kitabın bazı bölümlerinde +1& öğeler vardır

“Seviyorum seni, İzmirli…” dedim. Sesim titremedi, ama içinde bütün geçmişim, tüm kırgınlıklarım ve hâlâ yanmakta olan o derin, saf sevgi vardı. Gülümsedi. Öylece, yüreğinden gelen bir gülümsemeydi bu. Gözleri dolu ama umutluydu. “Ben de seni... Hem de çok, be Aslım.” dedi. Söylediği her kelime kalbime işliyordu. Kırılmış yanlarım onarılıyor, unuttuğumu sandığım duygular yeniden filizleniyordu.

"Bizim hikayemizdi... Aşeka ve Gecebal`ın unuttuğu."

Oyuncuğa yıllarca ara vermiş, özel hayatını medyadan sır gibi gizleyen bir oyuncu ile yapım şirketi sahibinin hayatı bir noktada kesişir...

Her şey bir mesajla başladı. Ne bir isim, ne bir fotoğraf… sadece “uyudun mu?.” Başta oyun gibiydi. Kim olduğunu bulmaya çalıştı, şakalaştı, güldü. Ama sonra o kelimeler, yavaş yavaş hayatının bir parçası oldu. Her gece aynı saatte gelen mesajlar… “Bugün biraz sessizsin.” “Gülümse, yoksa gün batmaz.” Kimdi bu kişi? Okuldaki biri mi? Her gün yanından geçen ama hiç fark etmediği biri mi? Yoksa geçmişinden kalan, geri dönemeyen biri mi? Her mesaj biraz daha yaklaştırdı onu görünmeyene. Her kelime, biraz daha derine çekti. Ama o hâlâ bilmiyordu: en çok güvenmeye başladığı kişinin, en çok kaçtığı yerden geldiğini. "Görmediğin Benim" Gizli bir bağın, sessiz bir sevginin ve kelimelerle başlayan hikayenin öyküsü. Çünkü bazen en gerçek hisler, en sessiz yerlerde saklanır.