Liora Teniz, bir gece hayatında hiç görmediği bir adam tarafından kaçırılır. İlk ve ikinci hayatı onun ellerinde son bulur fakat yine kaçırılacağı o geceye geri dönmekten kurtulamaz. Üçüncü hayatında ise yaşayabilmek için yeraltı dünyasının frenkıranı ile sözleşmeli bir evlilik yapmak zorunda kalır. Bu kez ölmemek için öldürmeyi göze almalıdır.

Hafızasını kaybetmiş bir kadın gözlerini ormanda açar. Yabancı bir adamın özel mülkünün sınırları içerisindedir. Onu buraya getiren kaybettiği zihni midir yoksa yabancı adam aslında yabancı değil midir? "Her insan, onu tanıdığın zamandaki senden ibarettir."

Sadece arkadaşım ile bir numara sallayıp eğlenecektik ama konunun buralara kadar geleceğini tahmin etmemiştik...

Dostunu uzağında tut. Düşmanın ile evlen. İkisi de birbirinin sonu olabilecek kadar tehlikeliydi. İkisi de bunun farkında değildi. Sahte bir imza. Gerçek duygular. Ve iki güçlü ruhun birbirine sığınışı... Vera için aşk, sadece bir tehlike daha demekti. İnanç içinse Vera, hayatı boyunca aradığı fırtınaydı. Adam, kadına yaslanacak kadar güveniyordu. Kadın ise adamı yok edecek kadar kurallara bağlıydı. Kusursuz bir plan. Kusursuz bir aşk. Ve ölümcül bir bağ. Güldürecek, ürpertecek, kalbini titretecek bir hikâyeye hazır ol. Çünkü bazı aşklar, yaşamak için savaşmaya değer. İz bırakacak bir aşk için risk almaya var mısın? Komedi unsurları, ölümcül sözler içerir. Psikolojik dayanıklılığınız yoksa, geri dönün.

Ayliz gözlerini açtığında Barlas’ı tanımıyordu… Ama kalbi tanıyordu. Adını hatırlamayan bir kadının, bir adamın kokusuyla titremesi… Dokunuşuna nefesi kesilmesi… Onu görür görmez içindeki o tuhaf “tamamlanma hissi”— mantıklı değildi. Barlas ise her şeyi biliyor gibi bakıyor, ama hiçbir şey söylemiyordu. Ayliz her “Biz kimdik?” dediğinde Barlas sadece gülümsüyordu: “Önemli olan… yanımdasın.” Ama bazı geceler Barlas’ın fısıltılarını duyuyordu: “Henüz hatırlamıyor.” Ayliz kaçtıkça Barlas’ın koluna çekildi, Barlas sustukça Ayliz’in kalbi bağlandı. Ve Ayliz fark etti: Bilmediği bir geçmiş, Barlas’a her dokunduğunda bedeninde kıvılcım oluyor; anlam veremediği bir sıcaklık kabarıyordu. Sanki Barlas bir zamanlar ona “ev” olmuştu. Sanki ruhu, onunkini daha önce bulmuştu. Sanki unuttuğu bir söz, hâlâ göğsünde atıyordu. Ama anılar geri döndükçe… Ayliz’in hissettiği aşk kadar güçlü başka bir şey daha vardı: Karanlık. Geceleri gözlerinin önüne gelen yabancı ışıklar… Fısıltılar… Ve bir çocuğun çığlığı. Ayliz her “Bu neydi?” dediğinde Barlas’ın yüzü biraz daha soluyor, gözlerindeki o korku biraz daha büyüyordu. Sanki Ayliz hatırlarsa… sadece kalbi değil, kaderi de değişecekti. Belki de unutmak, bir korunmaydı. Belki de aşk, en tehlikeli hafızaydı. Belki de Ayliz ve Barlas’ın hikâyesi… çoktan yarım kalmış bir yerden yeniden başlıyordu. Ve tek bir gerçek vardı: Ayliz, Barlas’tan uzaklaştıkça nefes alamıyordu. Barlas’a yaklaştıkça ise… gölgeler uyanıyordu.

Bu bir aşık olan çocuğun hikayesi. Başları pek olmadı ama beğenmeyip çıkmayın, ve yorum yapın

Her şey normal düzeninde ilerler ama her normal bir gün anormale döner. 〄 Her şeyin bir düzeni vardır, bir ilki bir sonu vardır. Her durumun da bir açıklaması vardır. Öyle olmalıdır. Öyle olmalıydı. Elimde kaç dakikadır tuttuğumu bilmediğim kağıdı tekrar açıp okudum. Sertçe yutkundum. Bu el yazısı abime aitti, biliyordum ama neden böyle bir şey yazdığını ve nereye kaybolduğunu bilmiyordum. Benden yardım istiyordu, hayır benden değil. Benden birine ulaşarak yardım etmemi istiyordu. Saçmaydı. Ulaşmamı istediği kişi abimin yıllarca yakın arkadaşı olup daha sonra düşmanı olan kişiydi. Neredeyse 8 yıldır görmediğim o kişiydi. En yakın arkadaşı ama sonradan en azılı olan düşmanı... Kartlar yeniden dağıtılacaktı ya da çoktan dağıtılmış ve en sondaki zor olan bana kalmıştı.

22 yaşında olan Derin yakın arkadaşı olan Ece’ye yazmak isterken bir mafya’ya yazarsa neler olur okuyalım🤭

SESSİZ ANNE Bazı sırlar sessizlikte saklanır. Bazı çığlıklar duyulmaz. Ama sessizlik ne kadar derin olursa, çığlık da o kadar güçlü çıkar. Deren Taçlı’nın hayatı, sessizliğiyle örülü bir dünyada geçiyordu… Ta ki o akşam, karanlıktan çıkan bir minibüs her şeyi değiştirecek ve onu bilinmezliğe sürükleyecek kadar sessizliği bozana dek. Bir kadın, bir sır, bir karanlık. Ve gölgesinde duran Demirhan Ateşoğlu. Sessizliğin ardındaki sesini duyabilecek misiniz?

--- Sadece bir hafta diye başlayan hikaye sadece bir ömre döner mi ki? --- “Ben seni tanımaya başladıkça tökezledim. Ne yapacağımı bilemedim. Ben… senin kadar derine inemedim Bora. Boğulacak gibi hissettim. Boğulmaktan korktum.” ___

Nora, bir gece barda içeceğini yudumlarken genç bir adam hayatına dahil olmaya çalışır. Bir yandan bu gizemli adamın bir tehdit mi yoksa yakınlaşma çabasında mı olduğunu anlamaya çalışırken, diğer yandan geçmişten gelen bilmediği sırlar ve belalar başına dert olur. Yıllar öncesinde kaçtığı karanlık, onu emici bir şekilde içine çeker. Nora`nın her şey için gücü vardır ama esaret karşısında çaresiz kalır. Nora`nın hikâyesi...

"Özgürlük bazen bir maskenin arkasında başlar" Ama maske takılıyken işler ne kadar karışabilir? Bir kölenin hanımı ile yer değiştirmesi, Bir kızın özgürlük mücadelesi, dışarıya açılan duyguları... ..... Burada hapis kaldığınız süre boyunca insan yerine konulmazsınız. Buradaki çocukların kaderi çoktan bellidir. ...... —"Sen o kızsın?" Sesi emin olmak ister gibiydi ama zaten emindi de. Sıha başını hafifçe eğdi. —"Ben Elira Sıha. Kasaba kurumundan Huben Eyaleti adına alındım." ............... " O kapıların anahtarını sana vermeyi teklif ediyorum.”.... ........ Kapak tasarımında chatGpt`den yardım alınmıştır.

Ailesi tarafından öldü bilinen Sera`nın ailesinin karşısına çıktıktan sonra neler olacağını nerden bilebilirki?

Dertlerini anlatacak kimsesi olmayan Hayâl, bir gece rastgele bir numaraya para karşılığında dertlerini anlatmak için yazar. Kuzey`in hayâli...

133k okunan düzenleyip yayınlandığım kitaba hoşgeldiniz Askeri , Platonik, Aşiret karışık gel oku pişman olmayacaksın. Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Kitabımın kopyalanması , çalınması durumunda yasal işlem başlatılır.

Bir Türk beyliğinin başındaki kadın ile Türklere düşman bir tekfur. Bunlar nasıl bir araya gelebilirler ki? İki düşman... kılıçlar çaprışırken... o cırtlak seste nasıl sevdaya tutulurlar? Gerçek tarihle hiç bir alakası yoktur.

"Anne... babamın yanındaki kadın neden gelinlik giymiş?" Gözümden düşen yaşı silip gülümsemeye çalıştım, kızımın kalbini kırmak istemiyordum. "Baban... evleniyor, Yağmur," dedim sessizce. Küçük elleri ellerimin arasında titrerken, gözlerindeki merak ve şaşkınlık her şeyi anlatıyordu. Bir yemin, bir sır ve bir kalp... hepsi şimdi onun minik ellerinde saklıydı. Ve o an, yıllardır beklediğim geri dönüşün en büyük sırrı ortaya çıkmıştı... "Her şey değişti, sen farkında olmadan... Ve ben sadece izliyorum, sessizce, aramızda yıllar varken."

"Beni öldüren kurşun değildi; mayın tarlasında bırakan adımlardı." Yağız, genç yaşında annesizliğin açtığı boşlukla büyümüş, idealleri dışında hayata tutunacak çok az şeyi olan bir matematik öğretmenidir. Çanakkalede ki sıradan ve sessiz yaşamı, ilk atamasının Diyarbakır’ın Ergani ilçesine çıkmasıyla değişir. Tek düşüncesi derslere girip çıkmak, kimseyle bağ kurmadan görev süresini tamamlayıp gitmektir. Ta ki sınıfın arka sırasındaki, gözlerinde yılların yükünü taşıyan o sessiz kıza; Nazlı’ya denk gelene kadar. Sürgün edilmiş bir ailenin kızı, babasının günahıyla damgalanmış bir hayatın taşıyıcısı. Geleceği ile idam fermanı arasında ince bir çizgide yürüyen genç bir kadın...Yağız, bir öğretmen olarak görevini aşar; sistemin ve geleneğin sınırlarını zorlayarak, sınıfındaki çocukları hayata kazandırmak için her riski göze alır. Nazlı ise sadece onlardan biridir... ama bir şekilde her zaman farklıdır. Onu koruyup kollamak isterken her adımda kendi vicdanıyla ve korkularıyla savaşmasına yol açar. Farklı kültürlerden ve dünyalardan gelen bu iki insan, birbirlerinden uzak durmaya çalıştıkça daha da yaklaşırlar. İkisi de sessizdir, yaralıdır, hislerini söyleyemez. Öğretmen–öğrenci çizgisi, törelerin duvarı ve gerçeklerin soğukluğu aralarında bir mayın tarlası kurar. Anlatılmayan cümleler, tutulmayan bakışlar, bastırılan hisler… İki yıl boyunca ikisi de kendinden kaçarken, birbirlerinden kaçamazlar. Tarihi gecenin ardından gelen bir itiraf, bir söz, bir umut…Ve ardından bir terk ediş. Yağız günün birinde geri döndüğünde, hayat çoktan kararını vermiştir. Nazlı yoktur. Diyarbakır’ın sokaklarında ise tek bir cümle dolaşır. “Mehmet, kız kardeşini öldürdü.” Yağız, bu sözle yıkılır. Bir mezarın başında adını fısıldar. Bir gurur, bir töre, bir yanlış karar yüzünden sevdiği kızı kaybettiğini düşünür. Ama gerçek… Gerçek bambaşkadır. Mezarlıkta saklanan bir nefes, yıllardır aranan bir yüz, birdenbire açılan eski bir kapı…Hepsi tek bir anda Yağız’ın yüzüne çarpar. Çünkü gerçek bazen ölümden bile ağırdır; bazen yaşamak, ölmekten daha büyük bir cezadır. Bu hikaye, sadece bir öğretmen ve bir öğrencinin değil; sessizliğe mahkûm edilmiş bir coğrafyanın, hayalleri susturulmuş bir kız çocuğunun ve vicdanıyla çatışan bir adamın hikayesidir. Her doğru bir tehdit, her kelime bir patlayıcıdır. Ve bazen, insanın kalbiyle aklı arasında kalan adımlar, en ağır bedeli ödetir. Mayın Tarlası, bir aşkın değil, iki dünyanın çarpışmasının hikâyesi.

Rüya, annesi evi terk ettiğinde hayatının ne yönde değişeceğinden pek emin değildi fakat okulunda düşman olduğu çocuk ile kardeş çıkmayı beklediğini de söyleyemezdi. Bir anda hayatına yeni giren iki abisi ve babası ile onu son yaptığıyla okula rezil eden ezeli düşmanı ailesi olmuştu. Okulunda ve evinde karşılaştığı zorluklarla nasıl baş edeceğini bilemeyen Rüya’yı yepyeni bir yol bekliyordu. Tüm bu yeniliklere alışması gerektiğinden bile emin olamayan Rüya’nın hayatının değiştiği yönün nasıl olduğunu görmek için onunla kızıl saçlı bir kara kedinin sırtında yolculuğa çıkmak ister misiniz? Emin olun ki pek bir keyifli olacak. Kızıl Saçlı Kara Kedi’nin yeni bölümleri her cuma akşamı yayımlanacaktır. Eğlence ve samimiyet dolu bir gerçek ailem hikayesi okumak isterseniz bu kitaba başlamanızı tavsiye ederim. Bol keyifli okumalar kara kedilerim.

Su Altı Taarruz askerlerini anlatan bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Derinliklerin büyüsü, denizin en karanlık yüzünde saklıdır. Yüzeyin sakinliği, aldatıcıdır; sanki su, sonsuz bir sessizlik içinde duruyormuş gibi görünür. Oysa derinlere indikçe, soğukluk ve karanlık yavaş yavaş dokunuşlarını hissettirir. Her dalga, hafifçe titreyen bir fısıltı gibi; bilinmezliğin çağrısıdır. Bir grup seçkin Su Altı Taarruz ekibi, suyun altında var olan bu karanlıkla yüzleşmek üzere görevlendirildiğinde, henüz neyle karşı karşıya olduklarının farkında değillerdi. İlk adımlarını attıkları bu bilinmezlikte hem düşmanlarla hem de kendi içlerindeki korkularla hesaplaşacaklar. Fırtına yaklaşıyor ve Kraken Kapanı oluşuyor. “Derinliklerin sessizliğinde, en karanlık korkularımızla yüzleşmek zorundayız; çünkü burada, suyun altında sadece düşman değil, kendi içimizdeki canavar da uyandırılıyor.” "Tüm Hakları Saklıdır." YAZIM TARİHİ: 18.05.2025

Sinan okulun asi ruhu. Kuralları hiçe sayan, kimseyle yakınlık kurmayan, kendi dünyasında kaybolmuş bir genç. Ve Çolpan , okulun onur listesinde adı yazılı olan birincisi. Dışarıdan kusursuz görünen ama içten içe bambaşka hayaller kuran bir kız. Aynı koridorda yolları kesiştiğinde, ikisinin de hayatı değişmeye başlar. Bir yanda düzen, disiplin ve beklentiler… Diğer yanda özgürlük, başkaldırı ve bilinmeyenler… Peki, kurallarla dolu bir dünyada hayallerine ne kadar tutunabilirsin? Ve bir kalp, görmezden gelmeye çalıştığı duygulara ne kadar karşı koyabilir?

Sevmeyi bilen, incitmeden, kırmadan seven adam, merhameti, şefkati ve sevgisiyle sarmalayacaktı canından çok sevdiği kadının yaralarını... Merhametine aşık olacaktı kadın adamın. Çünkü çok yakışıyordu merhamet adama... Güzel seven, merhametli adamla aşkı öğrenecek kadının hikayesi ... Leyal❤Mirza *Dilem= Gönül ilacı

İki düşman ikiz kardeş… Aynı yüz, aynı kan, aynı karanlık. Ama biri kızın sevgilisi, diğeri kızın saplantısıydı. Yekta Duman Karagüven, Efsun’un nefes aldığı tek güvenli limandı. Yaman Pars Karagüven ise akıl hastanesinden çıktığı günden beri Efsun’un adını bir dua gibi fısıldıyor, her nefesini ona adıyordu. Takıntısı, sevgiden çok cehennemin içinden çıkmış bir sahiplenmeydi. Ve o gece… evlenme teklifi aldığı gece.... Mekân bir anda karanlığa büründü. Bir ateş yükseliyordu. O ateş Yaman’ın mekânıydı… Ve o ateşi bizzat Yaman yakmıştı. Efsun, Yekta’nın aylarca hazırladığı o büyüleyici sürpriz mekâna adım attığında, gökyüzündeki tüm yıldızlar üstüne dökülmüş gibiydi. Mumlarla aydınlanmış yol, denizin kokusu, Yekta’nın elindeki yüzük… Her şey mükemmeldi. ... Yekta ve Efsun’un nikâhı için hazırlanmış belgeler… gizlice değiştirildi. İmzalar… yer değiştirdi. Ve kimse fark etmedi. Bir anda, bir kâbusun içine uyanır gibi, gerçek ortaya çıktı: Efsun, sevgilisi Yekta ile değil… Düşmanı olan ikiz kardeşi Yaman Pars Karagüven ile evlendirilmişti. Açıklama değişecek!

Her şey bir mesajla başladı. Ne bir isim, ne bir fotoğraf… sadece “uyudun mu?.” Başta oyun gibiydi. Kim olduğunu bulmaya çalıştı, şakalaştı, güldü. Ama sonra o kelimeler, yavaş yavaş hayatının bir parçası oldu. Her gece aynı saatte gelen mesajlar… “Bugün biraz sessizsin.” “Gülümse, yoksa gün batmaz.” Kimdi bu kişi? Okuldaki biri mi? Her gün yanından geçen ama hiç fark etmediği biri mi? Yoksa geçmişinden kalan, geri dönemeyen biri mi? Her mesaj biraz daha yaklaştırdı onu görünmeyene. Her kelime, biraz daha derine çekti. Ama o hâlâ bilmiyordu: en çok güvenmeye başladığı kişinin, en çok kaçtığı yerden geldiğini. "Görmediğin Benim" Gizli bir bağın, sessiz bir sevginin ve kelimelerle başlayan hikayenin öyküsü. Çünkü bazen en gerçek hisler, en sessiz yerlerde saklanır.

Yağmur yağıyordu. Asel’in gözünde bu, gökyüzünün birileri için ağladığının işaretiydi. Ne zaman yağmur yağsa, doğa ananın birileri için üzüldüğünü düşünürdü. Bazıları için "ne kadar saçma bir düşünce" gibi gelse de Asel gibi güçleri olan kişiler için bu bir gerçekti. Tanrı var mıydı? Asel, bunu bilemiyordu... Anneleri ve babaları yoktu; savaşta hayatlarını kaybetmişlerdi. Geride sadece ikiz kardeşi Ege kaldı. "Yaşama sevincim," diye seslenirdi Asel, ona. Ah, bir de birlikte yetimhaneye düştükleri o beş mutasyona uğramış deliler vardı hayatlarında. Doğru duydunuz, mutasyona uğramış beş deli, belki yedi demek yanlış olmaz. Aileleri, birbirleriyle dosttu bu yedi gencin. Hepsi Avanson Krallığı’nda yaşıyorlardı; yani önceki adıyla Avanson Krallığı, şimdiki adıyla Mortredia. Büyük savaş patlak verene kadar Avanson da yaşamlarını sürdürüyorlardı... Asel ve Ege, krallığın prenses ve prensiyken; Doğukan, Anıl, Yağmur, İzgi ve Lena, krallığın soylu ailelerinden geliyorlardı. Bolluk ve bereket içinde yaşarken, en küçükleri sadece 2 yaşındaydı... Ailelerine sadık olan sevgili Mithat amcaları sayesinde, o yıkıcı savaştan kurtulabilmişlerdi. Ancak, çocuklar için güvenli bir gelecek sağlamak adına Mithat, onları bir yetimhaneye bırakmayı tercih etmişti. Çocuklar, 8 yaşına gelene kadar güçler ve Kader Kitabı hakkında bilgiler edinmişti. Bu bilgileri, birkaç deftere yazarak kalıcı hale getirmiş ve bir gün, bu defterleri çocuklara hediye olarak verip, sırra kadem basmıştı… Mithat, çocuklar için güvenli bir liman, dağ gibi sağlam bir figürken, birdenbire gizemli bir şekilde ortadan kaybolmuştu. Ondan geriye sadece birkaç defter kalmıştı… Küçük Asel, bir köşede düşünmeye başladı: Annem yok, babam yok… Hayatımda sadece bu altı çocuk var. Kimseye bağlanmamalı ve güvenmemeliyim. Ailemi korumalıyım. Belki de bilmiyordu ama diğerleri de benzer düşünceler içerisindeydi. Her biri bir karar verdi: Ege: Sadece bu altı kişi benim ailem. Onlara her şeyimi vereceğim. Anıl: Hep gülecek ve ailemi mutlu edeceğim. Onları asla bırakmayacağım. Doğukan: Ne olursa olsun, onları koruyacağım. Ailem bir arada kalacak. Lena: Onların hep bir adım arkasında olacak, onları koruyacağım. Yağmur: Onların kalbindeki yaraları saracak, tek tek iyileştireceğim. İzgi: Onlara her zaman yol gösterecek, doğru yolu bulmalarını sağlayacağım. Ve işte bu yedi gencin muhteşem hikayesi, yeniden yazılmaya başlıyordu...