Bir insan vücudunda 2 tane kalp olur mu?Tıpta olmaz ama benim kalbimde bir üsteğmenin kalbi var ve işin kötüsü ben ne yapacağımı bilmiyorum.Ya o kalbi söküp eline vereceğim ya da içimde taşımaya devam edeceğim... *** Bu kitabın kurgusu şahsıma ait olup, içinde geçen olaylar, kurumlar ve kuruluşlarla hiçbir bağlantısı yoktur. Başlanma tarihi: 31/08/25

Bir devir düşünün kadınların köle pazarında satıldıkları bir devir. Doğurma makinesi olarak görünen bir dünyada bir kadın çıkacak ortaya ve o dünyayı yakıp kül edecek. (kitap kapağı bana aittir)

Terk edildikten sonra yetimhanede büyüyen genç bir kadın, hayata tutunmak için çalıştığı küçük bir restorandan evine dönerken karanlığın içine sürüklenir. Zorla kaçırıldığı, özgürlüğünün elinden alındığı geceler onun dünyasını paramparça eder. Satıldığı yerden son anda kaçmayı başarınca, hiç tanımadığı bir yabancıyla yolları kesişir. Kendi yaralarını saklamayı öğrenmiş bu gizemli adam, genç kadının yeniden nefes alacağı bir kapı olur. Ancak ikisi de bilmeden, birbirine benzeyen kırık geçmişlerin izlerini taşımaktadır. Geçmişten gelen gölgeler yeniden peşlerine düştüğünde, hem hayatta kalmak hem de birbirlerine inanmaya cesaret etmek zorundadırlar. Bu hikâye, karanlıktan çıkmayı başaran iki insanın, kaderin sessizce ördüğü bağla nasıl yeniden doğduğunu anlatır. Bu hikayede geçen kurumlar, yerler, olay örgüleri şahsıma, yani yazarın hayal gücüne aittir, benzeri yoktur bilginize.

Amerika`ya bebek bakıcılığı yapmaya giden Efsa, bebeklerin abisinden birinin dikkatini çeker.

"Ne yani, kanka? Sadece tek bir gece kaçamak yapacağız. İnan, eşlerimizin ruhu bile duymaz." "Ben sadece bir şeyler içmeye gelirim, başka da olmaz."

Bu mektup, adını bilmediğim ama ruhumun bir yerinde çoktan tanıdığı bir kadının suskun çığlığıydı. Onu tanımadığımı sandığım her an, aslında içimde bir yerin ona hep açık olduğunu fark ettim. Mektupta ne bir geçmişin izleri vardı, ne de geleceğe dair vaatler. Sadece saf bir bağlılık... Tanımsız, ama gerçek. Acısı, içimde yankılanan tanıdık bir melodi gibiydi. Belki de bazı insanlar, hayatımıza isimleriyle değil, hissettirdikleriyle girerler. Ve bazı mektuplar, bir insanın varlığını anlatmak için yeterince güçlüdür; adı anılmasa bile.

"Bu şiir kitabı, aşkın en saf, en yakıcı ve en buruk hallerini dizelere döküyor. Özlemin gölgesinde, kalbin sessiz çığlıklarını, sevginin hem tatlı hem acı izlerini bulacaksınız. Her bir satır, kaybedilen bir anın, dokunulamayan bir hayalin ve yeniden yeşeren umudun yankısı. Aşk acısının derinliklerinde kaybolmaya, özlemin sızısında kendinizi bulmaya hazır mısınız?"

GERÇEK HAYATTAN UYARLANMIŞTIR Turşucu: ne istiyorsun benden Turşucu: derdinin kendini affettirmek olmadığını ikimiz de biliyoruz Ben: canım sıkılıyor Turşucu: eee Ben: eee si canım sıkılıyor işte Turşucu: bu konunun beni ilgilendiren kısmı Ben: can sıkıntımı seninle geçirmeye karar verdim Turşucu: hanımefendi ben sizin sevgiliniz değilim Ben: çok istiyorsan olursun

"Bir kere ya, bir kere! Bir kere de ben dediğimi yapın lan! Bir kere! Dişimi kıracağım, sizin gibi lavuklar ancak bana rast gelir zaten. Şerefsizler." Asabım bozulmuştu. Neymiş efendim, şirket hisselerinin birçoğu evli ve çocukları olan abilerime verilecekmiş! Bok yerler... Ben sağ olduğum müddetçe, kimse benim olanı alamaz. O kadar! Sandalyeye daha da yayıldım, başımı ellerimin arasına alıp soluklandım. Daha şirketin yolunu bilmeyenler, bana ahbaplık kesilmekten başka bir şey bilmiyorlardı. Oysa ki ben canımı dişime takıp gece gündüz çalışmıştım. Onlar ortalıkta fink atarken, ben ter döküyordum. Onlar gece kulüplerinden çıkmazken, ben kendi çabamla yolumu çiziyordum. Onlar her gece bir kadının koynunda uyurken, ben iyi bir geleceğim olsun diye didiniyordum. Ben koskoca Kenan Azadoğlu’yum. Buraların hiçbirine yapmamıştım, yapmayacaktım da. Babam ağa olmasına rağmen, ben kendi şirketimi kurmuştum. Babamın şirketi iflas etmişken, benim şirketim her geçen gün biraz daha ihtişam kazanıyordu. İlaçlarımı içmeliydim. Doktor, ilaçlarımı ihmal edersem durumumun kötüye gideceğini açıkça söylemişti. Sakin olmalıydım. Daha 26 yaşındayken felç kalmak isteyeceğim son şeydi. Maazallah başıma bir şey gelse, beni ortadan kaldırmak için ellerinden geleni yaparlardı. Hele o Kezban cadısı... Kimseye fırsat vermeden, ilk o beni cehenneme yollar. Şeref yoksunu bir insandan farksızdı. Kimseye bir hayrı dokunmayan, aile dağıtan bir kadındı. Kadın demek bile kadınlara hakaretken, bu kadın, ortada namuslu rolü kesip göz boyamaktan başka bir bok bilmiyordu. Yedi aylık hamile annemi merdivenlerden itmiş, annemin ölümüne sebep olmuştu. Üstelik kardeşim de o olay yüzünden erken doğmuştu. Kezban yüzünden, güzeller güzeli can parçam Canan’ım tekerlekli sandalyeye mahkûm kalmıştı. Telefonum titrediğinde aramaya baktım. Can parçam arıyordu. Derin bir nefes alıp hızla kendime geldim. Onu üzmek, isteyeceğim son şeydi. Telefonu açtığımda Canan bıcır bıcır konuşmaya başlamıştı bile. Canan: Ağabeyim, nasılsın, iyi misin? Ben: Güzelim, can parçam, sen iyi misin? Canan: Abi, benim canım çiğköfte istedi. Geldikten sonra bana ellerinle çiğköfte yapıp yedirir misin? Ben: Can parçam, lafı mı olur? Ağabeyin değil miyim? Yaparım tabii. Sen iste, konağı ateşe bile veririm. Kıkırdadı Canan: Ağabeyim, sen iyi ki varsın yaa... Yine lafları uzatarak konuşuyordu. Biliyordu ki, en sevdiğim şeydi. Ben: Ağabeyin kurban olur kuzuma. Merak etmeyesin. Erken geleceğim. Sen şimdi git, bir iki bir şeyler ye. Aç kalma sakın. Canan: Ağabeyim, beni hiççç merak etmeyesin. Benim karnım yıla basa dolu. Sen gelene kadar da yerim. Ben: Yiyeceksin tabii. Ağabeyin boşuna çalışmıyor yaa. Canan: Canım ağabeyim, sen hiç merak etme. Ben senin kazandığın paraları çatır çutur yiyorum. Bugün de mağazaya gitmeyi düşünüyorum. Ben: Can parçam, hava sıcak. Sağlığın etkilenmesin. Canan: Ağabeyim, ben iyiyim. Hem tek çıkmayacağım. Korumalar da yanımda olacak. Ben: Elbette ki olacaklar. Boşuna para vermiyorum. Şöyle bir karı kız peşine düşmesinler de, yanında adam gibi dursunlar. Canan: Ağabeyim, sen hiç merak etme. Senin korkundan, bir milim bile benden uzak durmuyorlar. Ben: Can parçam, ben kartına para atacağım. Gönlünce harca, gez dolaş. Sağlığına dikkat et. Bu arada başka diyeceğin yoksa kapatmam lazım. Canan: Ağabeylerin bir tanesi, canım ağabeyim... Sen merak etme. Ben: Hadi sağlıcakla. Canan: Bye bye. Telefonu kapatır kapatmaz Cihan’ı aradım. Cihan ve Cahit… Aradığımda her zamanki gibi uzun süre çalmasını bekledim. Beşinci çalışta açılan telefonla bir an duraksadım. Normalde pezevenk onuncu çalıştan önce açmazdı, şaşırdım. Ben: Alo. Cihan: Buyur ağam, hayrola? Ben: Canan elbise falan alacak. Yanında durun. Cihan: Ağam etme eyleme... Canan Hanım mağazaya gitti mi çıkmıyor, bir de akşam olmadan dönmüyor, bilirsin. Ben: Cihan, oraya gelirsem topuklarından asar, yarım saatte bir kafanı suya sokarım. Dediğimi yap. Cihan: Ağam, emrin ola. Ben: Ha şöyle, adam ol. Ha bu arada, Cihan, kaşın gözün oynamasın. Cihan: Ağam, benim kaşım gözüm ne zamana oynamış? Tessüf ederim. Ben: Cihan, Cahit’i sana  düz getirip yan sokmadan dediğimi yap de. Cihan: Emrin olur ağam. Telefonu kapatıp işime odaklandım. Bu ayki kazançlar epey yükselmişti. Ancak boşa harcayacak zamanım hiç yoktu. Elimdeki dosyaları alıp teker teker okumaya ve imzalamaya başladım. Hiçbir evrakı gözüm kapalı imzalamazdım. Zamanında yaşadığım tatsız olaylar, bu konuda titiz davranmamın en büyük sebebiydi. Küçüklüğümden beri tek isteğim, biricik kız kardeşimin her isteğini yerine getirmekti. Annemin yokluğunda ona en iyi şekilde bakıp, iyi bir hayat yaşamasına olanak sağlamak için elimden geleni yapıyordum. Elimdeki dosyalara gömülüp projeyi incelemeye başladım. Dosyada, gelecek vadeden bir projeye gözüm takıldığında dudaklarımda hafif bir gülümseme oluştu. Tamamen doğa dostu ve düşük maliyetle hayata geçirilecek bu proje, epey para edecek gibiydi. Hemen önümdeki telefonu aldım ve asistanımı aradım. Sen: Alo, Sezin. Bana müdürü çağır. Sezin: Tamam efendim. Telefonu kapattım, gözümü tekrar dosyaya çevirdim. Kısa süre sonra Cemil Bey kapıyı tıklattı. "Gel," dedim. İçeri çekingen adımlarla girdiğinde, karşı koltuğu işaret ettim. "Fire Oranlarını Azaltma Projesi" başlıklı dosyayı önüne bıraktım. Gözümle “bak” der gibi işaret ettim. Dosyaya göz attığında ona döndüm. "Güzel iş," dedim. Bunu beklemiyor olacak ki, şaşırdı. "Efendim, beğenmenize sevindim," dediğinde, hafifçe güldüm. Yüzüne baktım. "Bir de sen açıkla bakalım projeyi," dedim. Bana bakıp hızla konuşmaya başladı: Cemil: “Bu çalışmanın amacı, üretim hattında meydana gelen firelerin sebeplerini analiz ederek, üretim süreçlerinin iyileştirilmesi ve fire oranlarının düşürülmesine yönelik sistematik öneriler sunmaktır. Bu proje sayesinde: Maliyetler azaltılacak, Kaynak israfı önlenecek, Üretim verimliliği artırılacak ve Kalite standardı iyileştirilecektir.” Yüzüne baktım. "Aferin," dedim. "Efendim, beğenmenize çok sevindim. İnanın, güveninizi sarsmayacağım," dedi. "Bak," dedim, sesimi biraz alçaltıp sertleştirerek, "Bu proje iyi sonuç vermezse, bu belgeleri sana yediririm." Yutkundu. "Tamam efendim," deyip odadan çıktı. Saatler sonra gelen telefon aramasıyla hızla ayağa kalktım. Arayan Canan’dı ve sesi korkmuş gibiydi. Canan: Ağabey, hemen eve gel! Ben: Ne oldu canım? Bir şey mi oldu? Canan: Abi... Yaren Abla, Dağdelenlerin oğluyla kaçmış! O an yerimde donakaldım. "Osalak kızın böyle bir şey yapacağı belliydi," dedim dişlerimi sıkarak. Canan: Ağabey... Berdel kararı aldılar! Bu söz, kafamın içinde dönüp duruyordu. Bir an sustum. Canan’ın sesi beni kendime getirdi. Canan: Ağabey? Ben: Kime berdel istiyorlar?! Canan: Sana, ağabey... Boğazımdan öfkeyle gelen bir homurtu koptu. Ben: Nasıl olur bu?! Canan: Vallahi ağabey, Dağdelenlerden Burhan Ağa, kızını kolundan tutup evin önüne attı bile. Berdelin olmama gibi bir ihtimal kalmadı, herkes sus pus! Ben: Olmaz. Sertçe ve kararlı bir şekilde söyledim. Canan: Vallahi abim, gelmelisin. Hemen gel! Ortalık çok karıştı, çok! Hemen yerimden kalkıp hızlı adımlarla yürümeye başladım. Odadan çıkıp asansörün önüne geldiğimde, düğmeye bastım. Asansör hızla geldi. Biner binmez dakikalar içinde aşağı indim. "Hemen arabamı getirin!" dedim. Dakikalar sonra araba gelirken hızla kapısını açıp bindim. Emniyet kemerini bile takmadan aracı sürmeye başladım. Ellerim titriyordu. Birinin benim adıma karar vermesi, en nefret ettiğim şeydi. Böyle bir kararın da ancak Kezban cadısının başının altından çıkacağı belliydi. Trafik ışığının kırmızıda yanmasına aldırmadan geçtim. Çıkacak ceza, gram umurumda değildi. Konağın önüne geldiğimde, arabayı hızla kenara çektim ve indim. Koşar adımlarla konağa girdim. Yerde ağlayan bir kız, görüş alanıma girdi. Üstü başı toz toprak içindeydi. Üstelik giysilerinde kan lekeleri vardı...

Bilinmeyen numara : Tesadüflere ihtiyaç var , plansız ve zamansız gelen güzelliklere Bilinmeyen numara : Senden sonra ben de okudum kitabı ve bu cümlenin altını çizdim çünkü aynı bizi anlatıyordu aynen kitapta da geçtiği gibi plansız ve zamansız girdin hayatıma . Bilinmeyen numara : Benim güzel tesadüfüm var mısın benimle Şeker Portakalı okumaya .

Yalnızca yedi yaşında olan bir kız çocuğunun ölümü ve ardından getirdiklerini içeren bir kitap olacaktır. Kız çocuğunun ölümüyle beraber ablası her şeyini kardeşinin intikamına adar ve tabiki bunun bazı getirileri olur. Sizler Naz`ın alacağı intikamı, izleyeceği yolları okuyacaksınız. UYARI: +17 ögeler içermektedir. Kan, ölüm, şiddet gibi kavramlar olacaktır.

​Kaderin cilvesi mi, yoksa intikamın en tatlı tuzağı mı? ​Onun adı, karanlığın en derinine kazınmış bir fısıltıydı. Karan , acımasızlığıyla nam salmış, merhameti sözlüğünden silmiş bir adam. ​lavinia ise, hayatını çalan adamın, yani düşmanının kızıydı. Masumiyeti, tehlikeli bir intikam oyununun ortasına düşmüş, ölüm çiçeği . ​Onları bir araya getiren şey ne aşktı, ne de tesadüf. Yalnızca yıkım vaat eden, kaçınılmaz bir kaderdi. Her dokunuş, yasak bir yemindi. Her bakış, en tehlikeli itiraf. ​Onun kollarında, düşmanının kanlı gölgesinde, Lavinia ait olmadığı bir dünyaya tutsak kaldı. Peki, bu imkânsız aşk, etraflarındaki iki düşman aileyi de ateşe vermeye yeter mi?

Gece, yıllardır içinde büyüttüğü aşkı bir anlık cesaretle (ve biraz da sakarlıkla) Kerem`e attığı o mesajla açığa çıkarır. Kerem`in sert ve ciddi duruşunun ardında yatan o oyuncu taraf, Gece`nin bu cesaretiyle uyanır. Artık sadece mesajlarda yaşayan, abilerinin gölgesinde saklanan bir dünyaları vardır. Kural 1: Abim (Mert) asla telefonları görmemeli. Kural 2: Mesajlar okunduğu an silinmeli. Kural 3: Kalp, mantığın önüne geçmemeli. Ama kurallar, en çok da çiğnenmek için değil midir?

Ölen karısı ile birlikte kalbini gömen ŞAHİN BEY…… Sadece yaşamak isteyen İMRAN……

Kızımız Helin`in doktorluk hayatına başlamasıyla bazı gerçekleri öğrenir. Ailesinin yıllardır zengin ve varlıklı olmasının tek nedeninin holding ve şirketleri olmadığını öğrenir. Babasından annesinin ölümüne neden olmasından dolayı nefret dolu olsada kız kardeşi Ecem için yanında olmak zorunda kalır. Ama öğrendiği gerçekle beraber hayatı tamamen değişir. Babası ve abisinin mafya olduğu gerçeğiyle yüzleştikten sonra ise babasının yerini abisi değil onun alması gerektiğini öğrenip doktorluk kariyerinin yanı sıra Türkiye`nin en büyük Mafya masasına geçmesi gerekmektedir. Nedenini öğrendiğinde ise aslında onu daha büyük bir sürpriz ve yeni bir hayat bekler. Abisinin yakın arkadaşı ve masanin başı olan Kara ise onun en büyük sürprizlerinden biridir... Arkadaşlar tanıtımı atıp gidicem hergün bölüm atamicam ama elimden geldiğince atmaya çalışcam. Yeni kitabimda benimle birlikte olursanız çok sevinirim. Sizi çok seviyorum kitabımda görüşmek üzere 😘

İspanya`nın seçkin bir özel lisesinde, hayat Anna için sevgilisi Albert (Basketbol Takım Kaptanı) ve yakın arkadaşlarıyla mükemmeldir. Ancak, yakışıklı ve gizemli yeni öğrenci Alex (Futbol Takım Kaptanı) ve aniden hayatına giren Amy, bu düzeni paramparça eder. Bir partideki ihaneti videoya alan Anna, kendini Amy`nin şantaj ve tehlikeli oyunlarının ortasında bulur. Albert`tan ayrılan Anna, aradığı teselliyi Alex`te bulur, fakat bu yakınlaşma kısa sürede toksik bir tutkuya dönüşür. Koridorlar, Anna, Albert ve Alex arasındaki kıskançlık, ihanet ve yoğun duyguların sahnesi haline gelirken, Anna bu karmaşada ayakta kalmak zorundadır. DİKKAT! Hikayede uygunsuz sahneler vardır. alışkanlıklar mevcuttur. Lütfen bunları örnek almayın hepsi tamamen kurgudur . Gerçek dışı olaylardır. SEVGİLERLE BELLA DENİZ

Sonsuzluğa Yazılmış, aşkın zamansız ve sınırsız doğasını keşfeden, duygu yüklü bir şiir koleksiyonudur. Bu kitap, sevginin en saf haliyle kalbin derinliklerinden taşan sözcükleri bir araya getiriyor. Her bir şiir, aşkın farklı yüzlerini – tutku, özlem, kavuşma, ayrılık ve yeniden doğuş – incelikle işlerken, okuyucuyu insan ruhunun en hassas köşelerine yolculuğa çıkarıyor.

Bu katran buzduvar kalpli bir kadının ateşe düşmeden yanmasının hikayesi, Bu bir adamın sizi tüm zorluklara rağmen seveceğinin hikayesi…

İmkânsız bir aşkın susturulmuş çığlığı… Bazı aşklar yaşanmaz. Saklanır. Bazılarıysa daha başlamadan yasaklanır. Rana, ailesinin çizdiği sınırların içinde büyümüş, sessizliği öğrenmiş bir genç kadındır. Alaz ise geçmişten gelen bir düşmanlığın, adı konmamış bir öfkenin taşıyıcısı. Onların yolları kesiştiğinde, bu sadece iki kalbin değil, iki ailenin, iki geçmişin ve çok eski sırların karşı karşıya gelmesidir. Bir bakışla başlayan, dokunmadan derinleşen bu aşk; gelenekler, sözler, tehditler ve suskunluklarla kuşatılır. Her adım bedel ister. Her seçim bir kayıp bırakır. Yasak Kalpler, sevmenin cesaret değil bazen kader olduğunu, imkânsız olanın en çok yakıştığı yerin kalp olduğunu anlatıyor. Bu hikâyede aşk, kurtuluş değildir. Ama vazgeçmek de değildir. Ve bazı kalpler… yasaklansa bile atmaya devam eder.

133K OKUNMA alan kitabımı yayınlamaya başladım. Askeri , Platonik karışık gel oku pişman olmayacaksın. Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Kitabımın kopyalanması , çalınması durumunda yasal işlem başlatılır.

İki yaralı birbirime merhem mi olur yoksa daha derin bir yara mı? Biri kalbinden, diğeri duygusundan noksan. Alya Altınay, kalbinde geçmişin izleri, gözlerinde intikamın ateşi. Karen Demirkan, duygusuz bir intikamın içinde kaybolmuş bir adam. İntikamın ortasında doğan bir duygu... Aşk mı yoksa yeni bir savaş mı? Bir taraf aşkı reddederken, diğeri ona sığınmaya çalışacak. Fakat infilak yaklaşıyordu. Bu patlamadan kim sağ çıkacak? Aşk mı, intikam mı? Belki de her ikisi. Belkide hiç biri. Alya Altınay`ın kaderi Karen Demirkan`ı bulduğunda ne olacaktı? Ya birlik, Ya da hiçlik. Ama bir gerçek vardı: Kaçış yoktu... Ne geçmişten, ne de ondan. Bazı kalpler iyileşmez, sadece infilak ederdi. Lütfen yorumlarda konudan sapmayın, ya da başka bir kitap tanıtımı yapmayın‼️ Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Çalınması ya da kopyalanması durumunda yasal işlem başlamaktan kaçınmam‼️

Dertlerini anlatacak kimsesi olmayan Hayâl, bir gece rastgele bir numaraya para karşılığında dertlerini anlatmak için yazar. Kuzey`in hayâli...

Şehrini korumak için yemin eden bir Fransız askeriyle, onu işgal etmek için emir alan bir Nazi askerinin yolları kesişir. ﹏𓊝﹏𓂁﹏

HERHANGİ BİR ÇALINTI DURUMUNDA UYARI YAPILMADAN GEREKLİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR... GÜÇLÜ KADINLAR SERİSİ-1 Her yüksek kahkahaların altında derin bir sessizlik yatar... °°°°°° "Dikkat et" Kulağımı teyit geçen mermiyle kafamı eğip koşmaya devam ederek, binaya yaklaştım. "Dakika ver Gölge" Kulağımda ki cihaza dokunup, cevap verdim. "Üç dakika, on saniye" dedim sakin bir tonda. "Dakika ver dedi-" Kulaklıktan kesildiğini belli eden cızırtılı sesle, sırtımı yasladığım duvardan telaşla kaldırdım İşte şimdi gerçekten bitmiştim. _________________________ "Bugün buradan bir kişi sağ çıkacak" deyip karşımda pişkince sırıtan şerefsize baktım. "Dua et ki ben sağ çıkmayayım, diğer türlü senin cehennemine kucak kucak odun taşıyacağım" dedikten sonra yerde yatan ölmemiş adamlardan biri gözüme çarparken, silahımdan çıkan kurşunla son nefesini verdi. Tetiğin ucunu tekrar karşımdaki yaşayan tek şerefsize çevirirken, ortamda tek el silah sesi duyuldu. °°′°°°°°° "SEN DE KİMSİN BÖYLE?" BEN GÖLGE`YDİM Karanlığa mecbur bırakılmış, kaderin siyahlığına bulanmış bir geçmişe sahip, şu anın en sessiz ve en tehlikeli askerlerinden biriyim. Ben Artemis Dora KIZILHİSAR namı diğer GÖLGE...

"Beş yıllık aşkımız bir iftirayla bitti. Yıllar sonra, kocamdan kaçarken onunla bir cinayet işledik. Ben Vera. Bu, aşkın beni nasıl öldürdüğünü değil, nasıl yeniden doğurduğunu anlatan hikayem." Ankara`nın tozlu sokaklarından İstanbul`un sisli bir sabahına uzanan; iftiranın, ihanetin, zorla evliliğin ve nihayetinde özgürlüğün destanı...