Bir seri katilin bir kızın hayatındaki çıkardığı olaylar

Geceler sadece karanlıktan ibaret değildir. Her günah bedelini öder. Yıllardır uyuyan kabus uyandı geceler gündüze dönsün diye tanrıya yalvaracaksınız

Herkese merhabalar ben Arda Fecir 3 çıktı korku kitabı! Yepyeni sezon iyi okumalar dilerim.

Fecir geri döndü iyi okumalar....

Karanlığın en derin köşelerinde saklanan bir cin kabilesi…

Bir kızın zombi virüsünden kaçarken daha kötü bir duruma düşmesi

Ölülerin sesleri ve yalvarıslarını duymaya başlasanız ne hissederdiniz? Akıl hastanesindeki kızımızın başına neler gelicek? Peki... Hastaneden çıkınca bir seri katile dönüşürse?

Güzel olacağını umuyorum.

“Fecir” Küçük bir kasabada, geceleri bir kapının ardında fısıldayan karanlık sırlar vardır. Kimse nedenini bilmez, ama her şafakta bir şeyler kaybolur. Gözlerden saklanan, kulaklardan kaçan o varlık, sadece “Fecir” olarak anılır. Kasaba halkı artık uyanık kalmak zorundadır; çünkü karanlık, en güvenli köşelerinizde bile sizi izliyor olabilir. Ve şafak söktüğünde… artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

Konusu: Birbirinden farklı olan bu dört arkadaş bir gün Açelya`nın evinde film izlemek için toplanırlar. Ayaz, Efnan, Karan ve Açelya... Onlar izledikleri film ile keyifle dalga geçerken sabah olacaklardan habersizlerdir. Pencereden tek damla sızan kan onların bütün hayatlarını altüst edecektir. Ama bu dört arkadaş bundan habersizdir. Tek sorunları izledikleri filmdeki uzaylı Pir`dir. Açelya`yı kendi lanettine sürükleyerek hepsini tek tek tuzağa çekmeye çalışır... Hepsini hayatları kan ve vahşetle dolarken birbirlerinden sakladıkları şeyler ağır ağır açığa çıkar. Onların tek arzuları her şeyi unutup yeni beyaz bir sayfa açmaktır. Lakin bu düşünülen şey pek de kolay değildir. Yaşanılan her şey kolay değildir. Aksine zorun ötesidir... Acaba onlar bu kaderlerine yazılan öyküden sağ çıkabilecek mi? ------------ "O lanetmiş, artık bir hükümdarın kölesi olmuştu..." ------------ "İçimdeki ses kötü şeylerin olacağının habercisiydi." ------------ "Yaşaman değil, ölmen zor gelir bana..." -----------

İnsanlar; tekdüze, kendileri gibi basit hayatlarına devam etmekteyken bir anda bedenlerini iki metre üzerinde havada bulmuştur. Bu olay, toplum üzerindeki hiyerarşiyi, düzeni ve çatlakları sorgulamak için gayet uygundur. Bade Zeren Soylu, iki metre üzerinde bulduğu bedeniyle ve aslında her zaman bir yükseklikle sınanmış ruhuyla yüzleşecektir. Herkes gibi. ..."Doğru ya sizin dünyalarınız farklı, anlamamış olabilirsiniz. Burası dediğim yer bizim otlağımızdır, otlağın sahibi olan ve ineklerini otlatmak için otluğa çıkaran her çoban gibi burayı da ben otlanacak uzunluğa gelene kadar yetiştiriyorum. Bizim ineklerimiz yok fakat ilgileneceğimiz, büyüteceğimiz milyonlarca ottan insanlarimiz var. Ve yeniden gözlerini açtıkları yerde ise beslenecekleri, köklerinden suyu emecekleri bir toprak yok, toprağın üzeri kaygan betonlarla kaplı. Onları eski otlaklarindan söktüm ve orayı harap ettim, küçücük bir yangın alevlendi ve orada unutulan birkaç otta yandı. Görevim buydu, çünkü otlar, bu kabus geceyi her animsadiginda bu aciz, şekilsiz bedenlerini korkutacak tanrisal bir gücün varlığına inanmaliydi. Bunu biz istemedik, onlar bu tanrıya inanmak istediler. Yalan söylememeliyim, bazen o birkaç ot için üzülüyorum; eğer onlar da bu betondan yeni evlerine gelebilseydi, belki de bizim için daha uysal, lafdinler olurlardı. Ama birilerinin de feda edilmesi gerekir. Kurada onlar çıkmıştı. Yine de diğer otlar, bu yanan arkadaşlarına üzülmemis hatta fark etmemişlerdi. Sadece yanan otların aileleri, hala daha onların yaşadıklarını sadece o kargasanin içerisinde kaybolduklarini düşünüyordu. Sonuçta otlar gereksiz, endişeli ve saçmasapan yaratiklardir; hiçbir amaçları olmayan hayatlarini bir amaç, gaye üzerinde gezindirmeliydik, bu amaca korku da diyebilirsiniz. Ne isterseniz o şekilde adlandirin ama bu olay, ikisidir de."

Sessizlik birden parçalanmıştı bir kurşunla artık hiç birşey eskisi gibi olmayacaktı.

"Bir gece,aynaya bakarsan...belkide sana bakan sen olmayacaksın."

Bizim tek hatamız hayatta kalmaya çalışmaktı.

“Bazı dualar kabul edilmemek için vardır.” 1893 yılında Mezopotamya’nın kıyısında, eski bir tekkede mühürlü tutulan sandık açılır. İnsanlık, içinden Tanrı`nın lütfunun çıkacağını beklerken Deccal’le karşılaşır. Üzerinde kandil taşıyan bir tacın altında, gülümseyen bir yüz vardır artık: Doğunun şeytanı, Şark’ın Deccalı. Yüz yıllar boyunca kutsal sanılan ne varsa, bu lanetin parçasıdır. Ve artık herkes, kendi duasıyla kendi kıyametini çağırmaktadır. LODOS ALTINYAY`dan; mitoloji, din, tarih ve korkunun birbirine düğümlendiği karanlık bir anlatı… “O sandık Tanrı’yı değil, insanın en derin korkusunu saklıyordu.”

Kadınlar yaşasın

Evet arkadaşlar bu kitap hassas bir kitaptır bu kitapta gerçekte olağanüstü şeyleri konu edineceğim İyi okumalar dilerim

Annesi ölünce babasıyla yaşayan kızın olaylari

Yabancı Toprak Türkiye`nin Doğu Anadolu’sunda, Bingöl’ün dağları arasında gizemli bir köy yatıyor giren herkesin bir daha çıkamadığı, kabus gibi bir yer. Köy halkı, sıradan bir yaşam sürdürmeye çalışırken, çevredeki ormandan gelen tehditlerle özellikle güneş battığında ortaya çıkan korkunç varlıklarla mücadele etmek zorundalar. Bu gerilim dolu hikâyede, hayatta kalmak, köyün karanlık sırlarını çözmek ve özgürlüğe giden yolu bulmak için cesaret, dayanıklılık ve umut gerekiyor.

Birbirinden korkunç hikayeler...

Genelde cadılarla ilgili ve dikkat çekiciharika hikayeler. (HER HİKAYENİN KONUSU FARKLIDIR)

Bir mafya çocuğu tarafından komaya sokuluyorsunuz komadan sonra iş tam tersine dönerse?

Not!:bu kitap korku,gerilim,gizem içerir 12+ Umarım beğenirsiniz;)

Kitabımı okursanız sevinirim

Beş yetim, beş dost, beş sır. Birlikte büyüdüler, birlikte korktular. Ama geçmiş, kimsenin sandığı kadar geride kalmaz… Aria, Mason, Finn, Lila ve Nox — aileden yoksun ama birbirlerine sıkı sıkıya bağlı beş arkadaş — “terk edilmiş yerleri” gezip belgeleyen bir grup kurarlar. Bir gün, kasabanın dışında yıllar önce kapatılan Ravenhill Akıl Hastanesi’ni keşfederler. Ama bu sadece yeni bir macera değildir. Çünkü Ravenhill’in içinde bir oda vardır — ODA 13. Söylentiye göre o odada kalan son hasta, adını duyan herkesin zihnine yerleşen bir varlıkla konuşuyordu. Ve o varlık, hâlâ orada… Kameralar kayda girer. Kahkahalar yankılanır. Ama gecenin ilerleyen saatlerinde her biri, kendi geçmişinin gölgesini görmeye başlar. Ve Oda 13’ün kapısı bir kez aralandığında, hiçbir dostluk aynı kalmaz. > “Korkunun başladığı yer kapı değil… hatıradır.”