Yıllar Göksu`ya hayatın gerçeklerini göstermişti fakat bir gün bu gerçekleri yaşarken bir berdele kurban gideceğini bilmiyordu. Belki de bu berdel onun sonu değil başlangıcı da olacaktı. Ailesine yeni alışmaya çalışırken birde farklı bir adamla hayatını yaşayacaktı . Devran Yalçınkaya Diyarbakır`ın saygı duyulan ve korkulan ağası kendi ile berdel yoluyla evlenen Göksu` ya ne kadar yakın davranacaktı , ya da birbirinden nefret eden iki insan mı olacaklardi ? "Her soyun bir sırrı, her sırrın bir mahfesi vardır." Bu hikayede dram , aşk ve tüm hepsi var...

Karanlık kör kuyulara atıldım. Artık ne özgürüm ne de mutluyum. Maskelerin Ardında Kitabından tanıdığımız Yavuz`un hikayesi

Ya mal galiba deneme işte

Bloloblo be blo

Bnskzkdbskzmbsksjsjsj

Alya, babasının ölümündeki sessizliği çözmeye çalışırken, kendini karanlık bir ağın tam ortasında buldu. Başhekim Luca Moretti, başta sadece soğuk ve mesafeli görünüyordu. Ama zamanla onun sıradan bir adam olmadığını fark etti. Bir cerrahın neşteriyle hayat kurtaran ellerin, geceleri adaletin terazisini kendi yöntemiyle tuttuğunu öğrendiğinde, içindeki dünya sarsıldı. Onun bir katil olduğunu biliyordu. Bir gecenin ortasında, titreyen bir sesle sordu: “Neden?” Luca`nın yanıtı buz gibi ve korkutucu bir dürüstlükle geldi: “Ben ölü bedenlerle konuşmayı öğrendim, Alya. Hepsi aynı şeyi söylüyor: Adalet geç kaldı.” Alya gözlerini ondan ayırmadan fısıldadı: “Ama adalet sana kalmadı.” Luca bir adım yaklaştı. Gözleri derin, sesi alçak ve kesindi: “Ben adalet değilim, Alya. Ama bazen, onun yokluğunda kalan tek şeyim.”

Bazı kalpler sonsuza kadar sever... Rüzgar için Leya, hayatın en güzel tesadüflerinden biriydi. Her bakışında biraz daha kaybolduğu, her kelimesinde yeniden umutlandığı bir sır gibi sakladı duygularını. Ama Leya, onu sadece en iyi arkadaşı olarak gördü. Zaman geçti, kelimeler susarken duygular büyüdü. Rüzgar, kalbinin sesini duyurmakla, dostluğun sessizliğinde kaybolmak arasında kaldı. Ve bazen... aşkı fark etmek için çok geç olabilir. Bu hikâye; görülmeyen bir aşkın, duyulmayan bir fısıltının ve kalbin en sessiz çığlığının hikayesidir.

Elif kurtaran& Ali Kayra güler

öylesine sadece birkaç yılın biriktirdiği içimdekiler

Okul takımının kaptanı ve okulun zorbası Ayaz Demirtaş ve anksiyetesi olan nida Arslan`ın aşk hikayesini anlatıyor

“Ben senden doğruluk beklerken sen benim doğrularıma da yalanlar söylemişsin.” “Ben senin doğruluğunu değil,bizim doğrulumuzu var etmeye çalıştım.” Ve Lara Ofeliya Zalyalov o günden sonra fark etmişti.Kendi hayatı hakkında hiç bir şey bilmiyordu,başkaları ise onun hayatı hakkında ki her şeyi bilip ona yalan söylüyordu.

canavar bilimadamı kaçış ölüm ev arayışı.

boyut 5 kişi 8 birçok zaman evren

Sırf para için babam tarafından evlendirdim. Yaşayanacları hayal bile edemiyorum...

Arkadaşların bir oyun yüzünden başları derde giriyo bu yüzden kazanmak için söz veriyorlar emek vererek kazanmaya çalışıyor.

Gerçek ailem kurgusu gibi ama değil de

O, bir cana umut olmaya ant içmişti. Beyaz önlüğünün ardında, yorgun ama vazgeçmeyen bir kalp vardı. Hastalarına şifa, ailesine sığınak, sevdiklerine omuz olan bir kadın: Dr. Umay Ömür Dağlı. O, gözünü kırpmadan ölüme yürümeye yemin etmişti. Savaşın gölgesinde, karanlığın ortasında bile dik durmayı bilen bir askerdi. Vatanına kalkan, düşmana korku, sevdiklerine huzur olmuş bir adam: Barlas Tuna Denizhan. Biri yaşatmak için savaştı, diğeri yaşanacak bir dünya kurmak için. Biri ölümün sınırında görev yaptı, diğeri yaşamın kıyısında umut verdi. Biri keskin bir kılıç, diğeri merhem gibi bir dokunuştu. Farklı yollarda yürüdüler... Zaman, onları ayırdı. Ama kader, yıllar sonra aynı noktada yeniden buluşturdu. Peki bu defa birbirlerinin yarım kalan hikâyesini tamamlayabilecekler mi? Haydi, birlikte keşfedelim... ••• ♡ ALINTI ♡ "Yıllar geçti... `Ne kadar uzun yaşamışsın` dediler. Ama kimse anlamadı... Ben sadece seni bekleyerek yaşadım." Bu sözlerimle gözleri gözlerime kenetlendi. Ne geçmiş kaldı aramızda, ne kırgınlık. Sadece o anın sessizliği ve gözlerindeki derinlik... Usulca, neredeyse bir fısıltıyla sordu: "Gerçekten... o kadar uzun mu bekledin beni?" Gülümsedim. Başımı hafifçe eğdim. Ve yanıtım, yüreğimden olduğu gibi çıktı: "Zamanı bile unuttum beklerken." Birden yanaklarına ince bir kızarıklık yayıldı. Saklayamadığı mahcubiyetini, bakışlarının içine gizledi. O an anladım... Beklemek zordu, ama ona kavuşmak her şeye değmişti. TÜM HAKLARI BANA AİTTİR. KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİMM 🖤

.. Yapım aşaması

Kasabanın sokaklarında yıllardır devam eden dostluklar, nişanlarla, mektuplarla, kavgalarla iç içe ilerlemektedir. Sevda, çocukluk hayalini süsleyen büyük aşkı ararken, ailesinin kararıyla Yağız`la nişanlanmak zorunda kalır. Aşkı ararken, hayatın ona farklı yollar sunduğunu öğrenir. Asiye, avukat olma hayaliyle kasabanın dar kalıplarını aşmak isterken, en büyük çatışmasını kasabanın yeni doktoru Yavuz`la yaşar. Onun mesafeli tavırları Asiye`yi sinirlendirirken, farkında olmadan kalbinde bir değişim yaratır. Gülperi ve Yiğit, kasabanın en masum aşk hikâyesini mektuplara dökerken, zaman onların yollarını nasıl birleştirecektir? Kemal, kasabanın herkesin hayatına dokunan sessiz kahramanıdır. Ancak zamanla, onun da kendi hikâyesini yazma vakti gelir. Çünkü Güvercintepe Kasabası`nda hiçbir sır sonsuza kadar saklı kalmaz, hiçbir kalp sonsuza kadar yalnız kalmaz. Kasaba, bir yandan geleneklerle örülmüş bir geçmişi barındırırken, diğer yandan bu yedi gencin hikâyesiyle değişmeye başlar. Aşk, dostluk, hayaller ve hayal kırıklıkları... Kasaba Günlükleri, küçük bir yerin içinde büyük hikâyelerin nasıl saklı olduğunu anlatan bir roman. ••••••• Bu hikâyede kimileri kaderlerine razı gelirken, kimileri ona meydan okuyacaktır. Peki ya aşk? Gerçekten insanın seçimi midir, yoksa sadece kaderin bir oyunu mu?

Vâye: Nasip, kısmet. ••••• Ben Defne. 25 yaşında bir Psikoloji mezunuyum. Liseden sonra 1 sene üniversiteye hazırlandığım ve üniversitede de 1 sene alttan derslerimi veremediğim için bu yaşımda KPSS`ye hazırlanıyordum. Babam Ankaralı olduğu için ve babamın işlerinden dolayı Ankara`da oturuyorduk ama ben hem sınava daha iyi hazırlanacağımı düşündüğümden hem de biraz dinlenmek istediğimden dolayı anneannemin yanına Ordu`ya, küçük köyümüze gelmiştim. Dedem vefat ettiğinden beri kuzenim Ayça anneannemle birlikte burada yaşıyordu. Ayça liseden sonra üniversiteye gitmemişti ve evde nakış yapıp internet üzerinden satıyordu, oldukça tanınıyordu. Köyümüzde uzun süredir tek yaşayan yaşlı bir teyze vardı. Emine Teyze çocuklarından hiç hayır görememişti ve öldükten sonra evinin askeriyeye bağışlanması için bir vasiyet bırakmıştı. Emine Teyze birkaç ay önce vefat etmişti ve ev de askeriyeye bağışlanmıştı. Emine Teyze`nin vefatından bir süre sonra o eski ev restore edilmişti. Bugün de askeri bir manga köye, eğitime geliyordu. Muhtarın söylediğine göre bu manga teğmenlerden ve onları eğitecek bir üsteğmenden oluşuyordu. ••••• Final: 27.10.2020 🌸

Bu kadar yakınımda olması ikimiz içinde hiç adil değildi. Biz bir cehennemin içindeydik belki. O bakışlarını benden hiç çekmedi. Göz bebekleri , göz bebeklerime mühürlenmişti. Aşina olduğum o sözler mırıldandı sakince. Yavaş yavaş döküldü dilinden... "Ten beyaz, saç kızıl güller"dediğinde eller yanaklarıma gitti.elinin dışıyla yüzümü okşuyordu. "Kahkahasında bülbüller"deyip dudaklarıma dokundu. Parmaklarını dudağımın üzerinde hissetmemle vücudum alev aldı. "Kirpiği kap kara tüller"gözlerime çıktı tekrar gözleri. Mırıldanmaya devam etti. "Ben o afete vuruldum." "Göz değil nakış mübarek Bende ki aşk değil ibadet Elleri sevdi nihayet Ben ebedi saadetten kovuldum" Şarkıyı hafif tonda yavaş yavaş söylüyordu. Yüzümün her milimini ezberlercesine baktı. "Gölgemi aldım yanıma Vurdum hasretin yoluna Benzedim bahtsız Mecnun`a Yüce Mevlaya sığındım." Sesinin bu kadar güzel olduğunu bilmiyordum. İlaç gibiydi resmen. Kısık sesle mırıldanması böyleyse , böylesine içimi yakıyorsa , küş ediyorsa bedenimi. Gerçekten söylese ne yapardım. Elleri saçlarıma gitti. Bir tutam saçımı iki parmağının arasına aldı. Bakışları yüzümü asla terk etmedi. O anın büyüsüyle gözlerimi kapadım. " Seyret perişan halimi, Bende akşam olmakta Dostlar seyrelmiş, Beyhude lafla vakit dolmakta Avare oldum serseri oldum, Terki diyarda zalim Senin allahın yok mu? Yarin gözü yüksekte, Benim bir kuru aşkım var Düşmanlarım nispette be hey kara vicdanlı yar Yağdı saçlarıma genç yaşımda, Lapa lapa kar Zalim senin allahın yok`` Şarkıyı bitirdiğinde sımsıkı yumduğum gözlerimi açtım. Karşımda beklentiyle bana bakan adama baktım. Her şeyi unutturabilecek gibi bakıyordu. Peki onca şeyden sonra bu mümkün müydü?

Yıldız…Güçlü,Parlak,gizemli ve geçmişinden kaçmaya çalışan bir kadın. Rüzgar…Sessizliğin içinde ki fırtına. İstanbul’un karanlık sokaklarında aşk ile tehlikeli arasında ki çizgi giderek siliniyor.Yıldız’ın hayatına yön veren notlar,gölgelerden gelen bakışlar,her adımda yaklaşan geçmişin ayak sesleri… Ve yıldız.Ya kalbine ihanet edecek ya da gölgelerin içinde ki ışığı bulacak.

Onlarca insanın bulunduğu. Kimisinin kavga sesleri, kimisinin konuşma sesleri, kimisinin yüzüne rahatsız edici ışığın yansıdığı telefon mesajlaşma sesleri, kimisinin itiş kakış seslerinin bir arada bulunduğu bir ortam düşünün. Biliyorum çoğu kişi buna aşikar. Oldum olası böyle yerlerden nefret ediyorum demeyeceğim çünkü böyle ortamlarda kimse beni fark etmiyor. Ve bu benim işime geliyor. Görünmez biri olmayı seviyorum. En azından benimle uğraşan kimse olmuyor öyle değil mi? Sessiz sakin kişileri insanlar umursamaz. Sınıfta söylenen şu sessiz kişiler varya. He işte ben onlardan biriyim. Arkadaşları olmayan sürekli yalnız takılan kızlar. Kısman her sınıfta bulunan kişilerdir bunlar. İtiraf edin onları hep merak ettiniz öyle değil mi? Merak etmeyin sizi uzun bir yolculuk bekliyor. Hayatıma hoş geldiniz...

Gece bilinmeyen bir numara ile konuştuktan sonra markete gittim en fazla ne olabilir ki

Bir yangın 100`lerce kişinin hayatına mâl olabilir mi? Önlemsizlikten mi? Kasıtlı olarak mı?