"Seksen bir vilayet..." Dedi adam; "Tam seksen bir vilayet seni aradım ..." Kadın,adam için birebir hayatın ta kendisiydi; su gibi, ekmek gibi, nefes gibi ... Adam,kadın için en tatlı acıydı... Elindeki tren biletini sanki ,avuçlarından uçacakmışçasına sıkı sıkı tuttu genç kadın. Zira son parasıyla bir kağıt parçası alacağı hiç aklına gelmezdi. Küçük bir sırt çantasıyla kaçtığı şehirden , yine küçük sırt çantasıyla geri dönüyordu. Her şey o aptal hırsız yüzünden olmuştu. Tam ellerini başının arasına alıp kafasını eğmişti ki ... Elinin üstünde küçük bir el hissetmesiyle başını kaldırıp, baktığında ... Babasızlığın verdiği ağırlıkla küçük yaşta büyümek zorunda kalmış , ailesi için hayallerinden çoktan vazgeçmiş fedakar genç adam Baran...

Her şeye rağmen yaşamak isterdim. İnan bana, gücüm olsa yine senin yanında tüm acılara rağmen kalıp, savaşmak isterdim. Geçmişime bakıyorum, geleceğimin tozlu penceresinden… En çaresiz hissettiğim an bile seninle ne kadar mutlu olduğumdan başka hiçbir şey hatırlamıyorum. Dudaklarımdan kopan feryatların yerine seni görünce delicesine atan kalbimin sesi vuruyor kulaklarıma. İnsan cehennemin içindeyken ne kadar yandığını bir türlü anlamıyor Falez, kötüyü görmeden iyinin değerini anlamadığı gibi! Lütfen unutma sevgilim bir şeyi nefes alacak kadar çok istersen işin sonun da nefessiz kalırsın. Şimdi düşünüyorum da sen sadece benim boynumdaki ipin düğümüymüşsün, beni nefessiz bırakan o ipin kesilmeyen, kör düğümü… Alıntı Tüm şarkı boyunca susan Korhan, gözlerime bakıp önündeki rakıdan büyük bir yudum aldı ve şarkının nakaratına eşlik etmeye başladı. ‘’Doldum dolana kadar Sarhoş olana kadar Burdan gitmeyeceğum Seni alana kadar’’

Bir kurşun misali aniden keskin bir sızı ile girmişti yüreğime, ne olduğunu anlayamadım meğerse bu kurşun avı vermıyordu. Aksine yüreğimi yeniden canlandırmıştı. Nereden bilecektim kalbimi ruhumu saran bu aşkın bize getireceklerini..

Meva Hatun KALKAN... Yoksa Takacı mı demeliyim? Mahir KORKUT Bazen hüzün, bazen neşe ama çokça da eğlence dolu bir kitaba başlamak üzeresiniz. (Açıklma spoi oluşturmaması adına kitap biraz ilerleyince düzenlenecektir.)

Kader böyleydi ya; Balığın gönlü çöle vurulmuştu ama çöl, zaten kavrulmuştu.

m i n s u n g , angst Hayatının son gününde bile etrafını düşünecek kadar düşüncesiz biriydim bu kitap tetikleyici ögeler içerir

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ En özel DÜŞ`ÜMDÜN. En güzel yerime düştün... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Hayatın değil belki ama kaderin yakıştırdığı sevda öyküsünde çaresizlikten doğan bir AŞK çıkmazı.. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "İNTİKAM ATEŞİMİ KÜLLENDİRENE DEK SENİ DE YANGINIMDA YAKACAĞIM. VE SEN YANARKEN BEN ACIMI ÇOKTAN KÜLE DÖNÜŞTÜRMÜŞ OLACAĞIM." ********************************************** Yazmayı hayal ederken bile heyecanlandığım bir eser. Telif hakları şahsıma ait olmakla beraber iznim dışında alınamaz, kopyalanamaz, basılamaz, alıntı yapılamaz, gerçek ve ya dijital dünyada satışı yapılamaz, herhangi bir ticari amaç güdülemez vb. Uyarılarıma rağmen en ufak bir ÇALINTI yada ALINTI halinde yasal işlemlere keyifle başvuracağımı belirtmek isterim...! Kapak şahsıma aittir...

Çakma bir Beyaz Leke kitabı...

Bi gurup arkadaş tatile gider ve yaşadikları olaylarla gecen bi hikaye bunlar çocukluk arkadaşıdırlal

Bir gün Melisa’nın bir bara gitmesiyle oluşan baş belaları

Hiçbir kız çocuğu, güçlü kadın olmak için doğmaz. Hepsi masum hayaller kuran, şımarık birer prensese benzerler. Kaderdir onları cadı, fettan ya da güçlü kadın yapan. Tutulmamış sözler, yaşanmamış mutluluklar, ölümler ve ayrılıklar güç verir onlara! Kurulan hayaller, iskambil kağıtlarından kule gibi yıkıldığında; ezilmemek için o enkazın altında, güçlü olmak zorundadırlar! Güçlü kalabilmek adına, yaşamın kendisine sunduğu ilk fırsat trenine atladı Hande. Yaşamına idöl edindi, annesini örnek aldı! Onun gölgesinde yetişti. Ailesini kendi tercihiyle terk etti, boyun eğmedi içerisinde bulunduğu düzene. Yeliz Hanım`ı anne olarak kabullendi, onun doğruları ile hayata atıldı. İnadına alaya aldı, meydan okudu hayata. Beline uzanan kumral saçları, uzun boyu ile süzülmekteydi. Kehribar gözleri, güneşte bal misali parlarken, ince kaşlar, biçimli dudaklar ile süslenmişti berrak teni. Hayatına aldığı darbelerden sonra mutluluğa aramak için çıktığı yolda kendisini karşılayacaklardan habersizdi genç adam. İstanbul... Kimine acı, kimine mutluluk, kimine de umuttu bu şehir. Yola çıktığında, cebinde umudundan büyük kırıntılar vardı Fatih`in. Şehre ilk adımını attığında, gerçek sevginin ne demek olduğunu öğrenecekti. Gördüğü sevginin gölgesinde aşka uzanacaktı parmakları. Yeni hayatı, kocaman umutları ile oluşacaktı. "Seni sevmeme izin verir misin?" Genç kadın, başını ağırca kaldırmış, karşısındaki ağaca belini dayamış, kendisini seyreden adama baktı. Sevmek? Kelime, zamanında acı vermişti kadına. Çok sevmişti ama hayat müsaade etmemişti mutluluğunu yaşamasına. Sevdiğini sandığı adam tarafından terk edildiğinde, hayatı alt üst olmuş, hasta bedeni, kaldıramamıştı bu acıyı... Şu saatten sonra sevebilecek gücü, kendinde bulamıyordu. "Sadece severim, şifa olurum yaralarına, başkasını istemem." İçinden geçenleri anlar gibi kurmuştu son cümlesini. Bakışlarını biraz daha etrafta gezdirdiğinde, Kız Kulesi`ni görmüştü. Uzaklardan, çok uzaklardan göz kırpmaktaydı genç kadına. Hande, Fatih`i tanımadan önce, içerisinde bulunduğu şehri, hiç böyle dikkatli keşfetmemişti. Oysa severdi İstanbul`u, çok severdi... Lakin ne kadar sevdiğini, onu tanıdığı gün daha iyi anlamıştı. "Bak, şimdi burada, İstanbul şahit; yemin ediyorum ki, çok güzel severim seni!" Kalbi, umutlarla çiçeklenmişti nedense. İstemsizce tebessüm etmiş, alıkoyamamıştı dudaklarını... Karşısındaki adam, soğuk, umursamaz değildi. İlk tanıdığında öyle sanmış, resmi duruşları, böyle düşündürmüştü genç kadına. Tanıdıkça, iş dışındaki haline tanık olmuştu. Deli doluydu. Aşkına karşılık ararken bile hızlıca konuşup cümleler kuruyor, tatlı hal alıyordu. Şair Bedri Rahmi Eyüboğlu`nun sözleri`ni, Kız Kulesi`ne bakarak mırıldanmıştı, uyuşuk çıkan sesi eşliğinde: "İstanbul deyince aklıma kuleler gelir. Ne zaman birinin resmini yapsam, öteki kıskanır. Ama şu Kız Kulesi`nin aklı olsa, Galata Kulesi`ne varır; bir sürü çocukları olur..." Zamanında, elindekileri değerlendirmiş, hayata meydan okuyan kadın olmuştu. Hep olmak istediği gibi güçlüydü. Hepsini Yeliz Hanım`a borçlu olsa bile, kendi payı da çok yüksekti. Öz annesi gibi, boyun eğebilirdi içerisinde bulunduğu şartlara. Hande, Yeliz Hanım`ın teklifini, dakika bile düşünmeden kabul ederek, hayallerine adımlar atmış, zirveye kadar çıkmıştı. Olmak istediği gibi dimdik duran kadın olmuştu artık. "Bırakalım buna İstanbul karar versin, saklasın bizi..." Pelteleyen sesinde, tebessüm barınmaktaydı. Karamsar değildi cümlesi ama kararsızdı. Gel gör ki, cümlesindeki kararsızlıkları, tutarsızlıkları çiçeklendiren en güzel duyguydu umut. Sarmalanmıştı umut tohumları ile kurduğu cümle. Belki de umut, aşkın saatine yakındı. Fırsat olarak yeni tren çıkmıştı karşısına. Yıllar önce ilk trene atladığı gibi, şimdi de düşünmeden haraket etmeyecekti. Çünkü sevmekten canı yanmıştı zamanında. Fakat umudu, ilk zamanlardaki gibi tazeydi. Yaralarının etrafını çemberlemişti umut çiçekleri...

Kirli bir oyununun ölüme sürüklediği masum bir adam. İntikam için edilen büyük yemin. Küçük yüreğinde açılan büyük yaralarla büyüyen,sert,acımasız bir adam. Gözleri, aşka davet edercesine sıcacıkken,kalbi sevgi tohumunu ekemeyecek kadar soğuktu. Küçük yüreğindeki yaraları büyük bir sevgiyle saran, zarif,kırılgan bir kız. Gözleri hüzün kokarken,kalbi kurak topraklara su olacak kadar sevgi doluydu. Bazen "Aşkı,Sevdayı "anlatmaya dilin dönmez. Lal olan bir dilin dermanı için gerekli olan yanlızca kalem ve kağıttır. Mürekkebin duyguların,kağıt ise çözülemeyen dilindir. Bazen yüreğinin söyleyemediklerini yazarsın,bazen yaşanan sevdalardan yola çıkarsın. Bu yolda ilk dili tutulandan dinleyin Sevdayı...

Instagram: azimet340 YERYÜZÜNDEN BİR YILDIZ KAYDI VE GÖKYÜZÜNE DÜŞTÜ. Sabırla başlayan bir aşkın hikâyesi Ağır adımlarla odanın ortasına doğru yürürken duvağımın altından etrafıma bakıyordum. Büyük balayı suitinin, büyük ve ipek örtülü yatağının üzerindeki kırmızı gül yapraklarıyla yapılmış kalp şekline baktım bir kaç saniye. Bu yatağı böyle özenle hazırlayan personel kimbilir hakkımızda neler konuşup gülmüşlerdi. Oysa o yatağa toprak serpilmiş olmalıydı , gül yaprakları değil. Duyduğum tok ayakkabı sesiyle bir anda kendime geldim. Kocam olacak adam yavaş adımlarla yanımdan geçerek tam önümde durduğunda kendime verdiğim sözü hatırlayarak başımı ve gözlerimi önümden kaldırmadım. Görüş açıma giren iki büyük el duvağımı uçlarından tutarak yapılı saçlarımın üzerinden arkaya doğru aldı. Şimdi görüş açımda beyaz gömlek üzerine giydiği siyah yeleği ve uzun bacakları ile o vardı. Şuana kadar ne sesini duymuştum nede yüzünü görmüştüm. Nikahta bile diliyle değil başıyla evet demişti. Zira babası uyarırken duymuştum. Belkide dilsiz di yada kekeme. Olabilirdi. Zaten merakta etmiyordum. İki parmağıyla çenemden tutarak yüzümü kendine doğru kaldırdığında gözlerim inadına önüme çevriliydi hâlâ. Bedeni bana doğru esnerken, " Banyoya girmem lazım." Dedim aceleci sesimle. Sessiz geçen bir kaç saniyeden sonra gerileyerek sol eliyle banyoyu işaret ettiğinde sadece eline bakıyordum yine. Gelinliğimin eteklerinden tutarak hızlı adımlarla hemen banyoya girerek kapıyı arkamdan örttüm

"Burada hayat kurtaramazsın. Burada herkes zaten ölü." "Umut olduğu sürece hayat devam eder." Kaşları alaycı bir ifadeyle havaya kalktı. "Umut." Dedi komik bir şey söylemişim gibi. "Hiçbir şeyi kalmayanların son tutanağıdır." Doğruydu. Elimdeki son şey umuttu. "Senin de elinde hiçbir şey kalmamış doktor hanım." Dedi, beynimin içindeki ses onun dudaklarından dökülüyordu. "Senin gibi mi asker." Dedim acımı örtbas etmek için alaycı bir ifade takınırken. "Bilmem." Dedi tok bir sesle. "Ben birileri yaşasın diye ölmeyi kabul eden tarafım. Benim umudumda hayatımda bir mezar taşı değerinde."

Instagram: azimet340 Erkeklik belden aşağıda geçer. Belden üstü yürek ister. Yüreğin varsa eğer erkek kadın ne farkeder. Kadın olmasının dışında bir erkekten farkı olmayan gerektiğinde merhametli gerektiğinde acımasız birine dönüşen Cevher Aslan ve Aslan Karabey`in dünyası. Denizlerinde boğulup göklerinde can bulduğum. Güçlü kadın karakter severler buyrun...

"Zamanla çözeriz Umay." "Zamanla çözemeyiz. Zamanı çözeriz. Ve senin zamanın dolmak üzere, son kumlarını atıyor" Bu benim hikayem. Ailemin, yetimhaneye, yetimhanenin mafya bozuntusuna satma hikayesi. Bu hikaye ailemle başladı benle bitecek. Ben bitireceğim. Büyük bir kum saati ve intikam aldığım her bir kişi içindeki 1 kuma denk. ⏳⌛

Instagram: azimet340 Bu hikayenin bütün hakları tarafima aittir. En ufacık taklit kopyalanma olursa resmi islem başlatılacaktır. Üvey ailesi tarafından deli ilan edilerek tımarhaneye kapatılan bir kız. Hastanede geçirdiği krizle 2. bir kişilik olan Alev`e sahip olan Aslı. Bir beden iki kişilik. Aslı ve Alev. Ve Ferman...İki hayat bir kaza yüzünden birleşiyor. Bir gece Aslı hastaneden kaçarak kendi evine gizlice girer ve evin yeni sahibi Ferman tarafından vurulur. Ve ardı ardına yaşanan hareketli günler. Ferman`ın bilmediği bir şey vardır ki oda Alev, Ferman`ı Aslı için seçecektir. " Aslı`yı sadece sana emanet edebilirim Ferman Demirdağ." Bir çok hikayeden farklı olan, farkı sadece okuyanların fark ettiği bir hikaye.

Masanın üzerindeki ellerini birbirine kenetleyerek söze girdi Yağız. "Şunu iyi bilmek istiyorum o yüzden dürüstçe cevap ver, babanın iyileşmesi için her şeyi yapar mısın?" Her şeyden kastını açıklamak için aceleci davranmayacaktı. Önce yeterli yanıtı almalıydı. "Nasıl bir soru bu? Elimden gelen her şeyi yaparım elbette." İkaz eden bir ses tonuyla "İyi düşün." diye yineledi Yağız. Aradığı kızın bu olduğuna emin olmak ister gibiydi. "Ne bu, tuzak soru mu? Bu soruya doğru cevap veren sınavdan geçiyor mu?" Keyifle güldü adam. Onun bu hazırcevap, umursamaz ve dürüst hâlleri nedense cezbediyordu Yağız`ı. "Bilmek istediğim şu, ne kadar ileri gidebilirsin?" "Onun için ölebilirim, oldu mu? Yani bunun işe yarayacağını bilseydim yapardım, emin olun. Böylece size ihtiyacım kalmamış olurdu." Bu yeterince ikna edici bir yanıttı onun için. Günlerdir aklında dönüp duran teklifi yapmakta daha fazla gecikmek istemedi. Alacağı her türlü tepkiye hazırlıklıydı. Tüm cesaretiyle o soruyu sordu. "Peki, babanı kurtarmak için bebeğime taşıyıcı annelik yapar mıydın?" Kapak Tasarımı: @veyl02 TUTKU MEYVESİ | 7.11.2010 Copyright © Tüm Hakları Saklıdır

Tek kurtuluşun ölüm olduğuna inanan genç bir kadın... Vücuduna özenle sayısız izler işlemiş bir kadın... Hayatının yarısını 4 duvar arasında geçirmeye mahkum kalan bir kadın... Kimse onun kurtulmasını istemedi. Zaten o da kurtarılmak istemiyordu. Ben Efsun Aykar. Sonumun gelmesini isterken sonsuzlukta kayboldum.

Mine MUTLUÇAY, otuz yaşında arşiv memuru kendi bedeninden büyük giyinen şişe gözlükleri kitap kurdu sessiz halleriyle çevresi tarafından çok sıkıcı bulunan biriydi. Tarih seven Yeşilçam karakterleri ile büyümüş kendi halinde bu kadının iki yıldır tek derdi vardı. O arkasından söylendiği gibi kız kurusu olarak ölmeyeceğiydi. Ne yapıp edip, ömrü boyunca yetecek o TEK GECE`yi yaşayacaktı. Türkan MUTLUÇAY dikkat çekici güzel bir kadın ama bugüne dek erkek arkadaşlarında hep bir şeylerin eksikliğini yaşamış bir türlü ilerisini getirememişti. Bir yıl önce İspanya`ya gerçekleştirdiği bir iş seyahatinde aklını başından alan adamla geçirdiği o TEK GECE ile pişmanlık mı yaşıyordu, iyi ki yaşadım mı diyordu bir türlü karar veremiyordu. O adamın yüzünü de yaşadığı muazzam dakikaları unutmak istedikçe aklından çıkaramıyordu. Mehmet ÖZYAŞAR & BARAN MAÇOĞLU hayatlarına TEK GECE için girmiş iki kadının peşinden gidip hayatlarına dahil mi edeceklerdi, yoksa önlerine mi bakacaklardı. Wattpad de bu isim ile yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Çalınma durumunda yasal yollara başvurulacaktır.

Hiçbir kadını kıyafetiyle, saçıyla başıyla yargılamayacaksın... Gün gelir yargıladığın o kadının ayaklarına kapanmak zorunda kalırsın. Ön yargı; Hayata kirli bir camdan bakıp her şeyi kirli bilmektir. Bu hikaye de bir kadına yapılan ön yargının en çirkin halini okuyacaksınız. Wattpad de bu isim ile yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Çalınma durumunda yasal yollara başvurulacaktır.

Buse, ıssız bir yolda karşılaştığı uzun boylu simsiyah gömleğinin içinde muhteşem gözüken adamın sert bakışlarının onu etkilemesini istemiyordu. Hem de ilk konuşmalarında azarlanmayı beklemiyordu. Adama sana ne demek istese de onun yardımına ihtiyacı olduğunu biliyordu. Yine de kendini tutamamıştı. İlk temasında hissettiği duyguları unutmalıydı. Cenkay, kendini sorgularken karşılaştığı kadına önyargılı davranmak istememişti. Ancak bir ceza avukatı olarak geçmişte yaşadıkları yüzünden temkinli olmuştu. Kadını bıraktıktan sonra kadına olan tavırlarına kızsa en doğrusu bu demişti. Merve, üç yıl boyunca platonik sevdiği adamın onu hiçbir zaman fark etmeyeceğini bilerek uzaktan sevmeye devam ediyordu. Öyle bir an gelmişti ki konuşmaya bile cesaret edemediği adamla ilk görüştükleri gece birlikte olmuştu. Bu yaşına dek edindiği bütün değerleri çiğnediği için pişmandı. Birkaç saatlik mutluluk sevdiği adamın onu kovmasıyla sonlanmıştı. Onu kovan adamı değil ama kendini asla affetmeyecekti. Tüm suç iradesiz davranan kendindeydi. Ali Buğra, Merve`nin onu sevdiğini anladı. Annesinden kaynaklı asla evlilik düşünmüyordu. Ancak Merve`nin masumluğu onu etkiliyordu. O geçinemeyen aileleri boşamasıyla ünlü aileden zengin bir avukattı. Onun için iyi yürekli masum kadın yoktu. İstekleri için bütün iğrençlikleri yapacak kadınlar vardı. Hayatının en güzel sevişmesinden sonra duyduğu iki kelimeyle asla bırakmayı düşünmediği kadını nasıl kovduğunu anlamadı. Beş dakika geçmeden pişman olmuştu. Ama son pişmanlık fayda etmiyordu. Cenkay&Buse ve Ali Buğra&Merve çiftlerimizin zorlu aşklarını okumaya ne dersiniz? Wattpad`te bu isim ile yayınlanan ilk ve tek hikayedir... Kopyalama yada çalınma durumunda adlı mercilere başvurup yasal işlem başlatılacaktır....

Çok güzel bir rüyanın içindeydim öyle ki uyanmak istemiyordum. Yemyeşil kırlarda papatya tarlaları içinde yürüyordum. Üzerimde bembeyaz bir elbise ellimde hasırdan bir sepet vardı. Farklı bulduğum her çiçeği topluyor kokluyor ve sepetime koyuyordum. Biri bana sesleniyordu, net olmasa`da bir erkeğin sesine benziyordu. Sesin geldiği yöne baktım kimse yoktu. Önüme dönüp yürümeye devam ettim. Tekrar o ilahi sesi duydum bu sefer daha çok yakınımda geliyordu. Omuzlarımın üstünden arkama baktığımda da sırtı bana dönük bir adam gördüm. Korku sardı bedenimi. Bu adam kimdi? Benden ne istiyordu? Bana zarar verir miydi? Koca tarlada bir ben birde o vardı.. Yardım edin diye çığlık atsam sesimi duyan olur muydu? Rüyadan uyanır mıydım? "Afran`nım neden bana geç kalıyorsun? Neden beni bulmak için bir adım atmıyor sun? Gel artık bul beni çıkar beni kör kuyulardan?" "Sende kimsin ben seni tanımıyorum? Seni nasıl bulacağım?" "Kalbinin sesini dinle o sana doğru yolu gösterecek. Zamanı geldiğinde seninle yanyana geleceğiz ve hiç ayrılmayacağız.".. Kan ter içinde uyandım gördüğüm rüyada neyin nesiydi? `Allah`ım sen hayırlara vesile et.` titreyen ellerimle terden sırılsıklam olmuş yüzümü sildim. Baş ucumda ki suyu içmeye çalıştım. Rüya öyle gerçekçiydi ki tüylerim diken diken oldu. Neden sürekli aynı rüyayı farklı şekillerde görüyordum? Bu rüyaların bir anlamı var mıydı? Yoksa ben mi deliriyordum? Emin değildim... Korku içinde başımı yastığa koyup uyumaya çalıştım dilimde tek bir dua vardı. Oda o rüyayı bir daha görmemek ti... «Zeynep Aldemir..» HİÇ BİR KURUM VE KİŞİLERLE ALAKASI YOKTUR!! HEPSİ HAYAL GÜCÜMÜN BİR PARÇASIDIR.. TELİF HAKLARI SAKLIDIR EN UFAK BİR SÖZ BİR ÇALINMA DURUMUNDA ADLİ İŞLEM YAPILACAKTIR...

HİKAYESİ... <><><><><><><> Aşık bir adam, aşka kör olan bir kadın ve bedeli cehennem yerine kalple ödenen bir günahın öyküsüdür EZA... "Dehr-i Har"... Bir mazi yarasında merhemi hayallerinde arayan adamın sabırla harmanlanmış aşk umududur EZA... "Dehr-i Har" <><><><><><><> ...Ruhların bedenlere küstüğü bu yollarda bir kadın, bir erkek arasına sıkışıp kalan ölü bir kadının kalbi vardı. Ve bu yolun sonunda iştahla bekleyen büyük bir günah vardı. Kadın günah, adam cehennemdi... Cennet mi? O, ölü kadının kalbinde gizliydi... <><><><><><><> Kitabımın bütün telif hakları şahsıma ait olmakla birlikte saklı tutulup iznim dışında alınamaz, çalınamaz, basılamaz, kopyalanamaz, alıntı dahi yapılamaz, her hangi bir ticari amaç güdülemez. Dijital, sanal veya gerçek dünyada satışı yapılamaz vb. Tüm ısrarlı uyarılarıma rağmen en ufak bir ÇALINTI yada ALINTI halinde hiç üşenmeden yasal işlemlere keyifle başvuracağımı belirtmek isterim...! <><><><><><><> Kapak bana aittir.

İnsanı en çok yoran şeyde bilinmezliktir. Eliz bir anda kendini tanımadığı orman gözlü bir adamın yanında annesinin intikamını almaya çalışırken bulur . Annesinin sakladığı şeyleri bulmaya çalışan Eliz`in aynı zamanda aşık olması hayatını nasıl etkileyecek bakalım.