Onun saçlarının geri uzadığını izlemek benim hayatımın tekrar çiçek açması gibiydi ...

Bla bla bla bla bla :D

Asistan olarak işe başladığı hastanenin yoğun çalışma temposuna ve karmaşasına alışmaya çalışan Efnan, o hastaneye geldikten kısa bir süre sonra beklenmedik bir kişiye karşı kendisini daha önce tatmadığı bir duygunun içinde bulur. Şu zamana kadar sadece kendini derslerine ve geleceğine adayan Efnan’ın inatçı ve cesur kişiliği, duygularını kontrol etmeye çalışsa da, kalbinin yönlendirdiği yol onu sürprizlerle dolu bir serüvene taşır. Sevgi, cesaret ve fedakârlıkla örülmüş bu yolculuk, onu hem kendi sınırlarını hem de gerçek duygularını keşfetmeye zorlayacaktır. YAKINDA SİZLERLE!❤️

2035. İnsan ömrünü uzatmak için geliştirilen ReGede serumu, insanlığı yok oluşun eşiğine sürükledi. Dünya, aklını yitirmiş bedenlerle dolu bir cehenneme dönüştü. Dr. Mira Karan, insanlığı kurtaracak son umuttur. Ancak eski asker Arda Rüzgar ile yolları kesiştiğinde, karşısındaki tehlike yalnızca felaket değil… kendi kalbidir. Bilim ve ölümün sınırında filizlenen bir aşk… Karanlığın içinde, mucizelerin hâlâ var olabileceğini gösteren bir umut ışığı. “Bazen, karanlığın en yoğun olduğu yerde bile hayat yeniden doğar.”

Ben çağla çocukluğumuzdan beri kardeşim saydığım arkadaşımın araba kazasından beni sorumlu tutması.Ve arkadaşıma çarpan kişinin Yıldırım Kolejiden biri olması.

Aren, okulda sürekli zorbalığa uğrayan, içine kapanık bir kızdır. Her gün aynı alaycı bakışlarla, fısıldaşmalarla ve yalnızlıkla mücadele eder. Tam her şeyden umudunu kestiği bir anda, okulun yeni öğrencisi Boran hayatına girer. Sessiz, gizemli ama bir o kadar da koruyucu bir yapısı vardır. Aren’in kırılmış kalbine dokunur, onu yeniden gülümsetmeyi başarır. Zamanla aralarındaki bağ güçlenir; Boran, Aren’in dünyasına ışık olur. Ama her ikisinin de geçmişinde gizlenen yaralar, bu aşkı kolay bir hale getirmeyecektir.

Bir insanın sevilmesi için güzelmi olması lazım... yada yıkılmış duvarların arasında açan bir çiçek hayat tutuna bilirmi sizce

Ailesi yangında ölen kızın hikayesi Ay ışıksaçmak için doğup karanlığına boğulan kişi

Bir mafya mı? Hayır değildir. Bir baba mı? Hayır asla olamaz. Bir serseri mi? Sanmıyorum. Peki ne o zaman? Hepsi birden.

Bi kız var ve bu kız sağlık lisesine gitmek istemiyordu ancak dediği gibi olmamıştı öyle olduğunu sanmıştı takı okulun ilk gününe kadar

İnsan korkunca yada üzülünce bir omuz arar ya kendine. Emin olsun ki o omuzların bir çıkarı vardır. Kimse kimseye çıkarsız iyilik yapmaz.

Ana karakterimiz İzem çelik gittiği şehir olan Antalya`da tam dönmek üzereyken bir sorun olur, polisler İzem`i sorguya alır ve bir cinayette şüpheli konumda olduğunu öğrenir. İzem ile beraber diğer 7 kişide şüpheli konumundadır ve birlik olup cinayeti polisten önce çözmeye karar verirler.

❝Kötü sonla biten bir aşk romanı için bile yanlış kişilerdik.❞ Bazı hayatlar yanar, bazıları o yangının küllerinde yaşamayı öğrenir. Beş yabancı. Beş yaralı zihin. Bir psikiyatrist. Ve geçmişin sessizce hatırlattığı bir suç. Perihel içindeki boşluğu alkolle doldurmaya çalışan, sesi bastırılmış bir ruh. Doğu öfkesinin esiri, her şeyi kontrol etmek isterken kendine bile hükmedemeyen bir adam. Özgür ruhunun sınırlarını bile tanımayan, bipolar bir dengesizliğin içinde savrulan bir müzisyen. Ilgın bastırılmış çocukluğunun enkazında kaybolmuş bir genç kadın. Eylül ise sahnede yaşadığı bir trajedinin ardından sessizliğe gömülmüş, müziğiyle acısını susturmaya çalışan bir sanatçı. Ve bir gün hepsinin yolu Araf’ta kesişiyor. Soğukkanlı, ketum ve tehlikeli derecede sakin bir psikiyatrist... Onların sırlarını çözmeye değil, kendilerini çözmelerini sağlamaya gelen bir yabancı. Ama bazı yangınlar tedaviyle değil, yüzleşmeyle söner. Küllerle dolu bu dünyada, herkes yeniden doğmak ister. Ama kimse doğmak için önce yanmak gerektiğini hatırlamak istemez. Bu, yanmış kalplerin, bastırılmış çığlıkların ve sessiz hesaplaşmaların hikâyesi. Bazı insanlar yeniden doğmaz. Sadece kül olur.

Bir kolej hayatımı değiştirdi hiç beklemeden bir günde hayatım yenilendi 😍

Başrol kızın asker olduğu gerçek ailem kurgusu

Bir resim çiz, içindeki Visal’ler hep mutlu olsun. Bir de bizi çiz; bizim Visal’imiz kan, yara, çizik içinde olsun. Bizim hayatımız, bizim hikâyemiz buydu. Biz ancak kavuşmaya yaklaşabilirdik. Asla kavuşamazdık, Visal bu demekti. Sevip de kavuşamamak, acı içinde kıvranmak. જ⁀➴ "Bu hikâyede yalnızca iki kişilik vardı," dedi, sesi oldukça kısık ve pürüzlüydü. Gözlerini kapattı, yüzünü cama doğru döndü ve sertçe yutkundu. "Bir tane Avare, bir tane de Virane vardı, Visal. İkisi de bendim. Avare bendim, çünkü senden önce adam değildim. Virane de bendim; senden önce hiç sevmemiş, harap olmamıştım." Dudakları, samimiyetten uzak bir şekilde kıvrıldı. "İlkim olanlar, sonum olmaya gidiyor şimdi. Onlar gitse bile söyleyeceğimi söyleyeceğim ama..." Gözleri, camın yansımasında bile benden kaçtı. Dudakları, minik bir kuş misali hafifçe aralandı. "Visal`im. Gitse de, kalsa da, çizikli sevgilim." Sesi genzinden geliyordu; kısık ve dolu doluydu. Sevinmem gerekiyordu, ama sevinemedim. O, bana hiç `Visal`im` demezdi...

Sözlerim şarkı sözletim albüm

Bir kızın okul hayatı boyunca salmayan kıza plotonik olan çocuk iş hayatındada onu bulmuştur onların yaşadığı olaylara ve kızın ona tepkisine şahit olun

Yatılı lisede kalan kızımız okulunun ona karşı kurduğu baskılardan bunalmıştır. Okulu sadece notlara ve zenginliğe önem verdiği için kızımızın bu okulda normal bir günü olmuyordur. Çünkü ne zengindir ne de zeki...

Sonsuza kadar sürecek bir aşk Beşiktaş maçında tanışacak

Kanadı kırık Kartal ve uçmaya korkan Anka kuşunun hikayesi... Sen gökyüzüne aitsin, korkma çırp kanatlarını. Bırak küllerin etrafa saçılsın, bırak etrafın yangın yerine dönsün. Yanmaktan korkma sen Ankasın, küllerinden yeniden doğarsın.

kafamda kurduğum senaryolarım

Elif kayra çocukluk aşkıydı peki sonra…

Bir kaza sonucu görme yetisini kaybeden Sezin, bir zamanlar umut dolu, bağımsız bir kadındır. Ancak ailesinin şirketi iflasın eşiğindedir. Borçları kapatmanın tek yolu, ülkenin en güçlü iş insanlarından biri olan Harun Karael’le evlenmesidir. Demir için bu evlilik yalnızca basın karşısında “vicdanlı bir adam” imajını korumak içindir aslında Sezin’e acımaktadır. Ama Sezin için bu, karanlık bir tutsaklıktır.

Hafıza, kırık bir camın parıltısı misali ışığı yansıtır fakat tam anlamıyla gösteremez görüntüyü. Her an geçmişin gölgelerini taşır, gelecekten bir ipucu saklar kendi akıntısında. Benim hafızam da aynı böyleydi, kırık camda gördüğüm görüntü tam değildi, bir şeyler eksikti ve ben bunun farkındaydım. Bildiklerimin eksikliği, bilmediklerimin karanlığına ışık tutmak ister gibi zihnimi zorluyorken elim kolum bağlı oturmanın bana pek bir faydası yoktu. Ve ben bir karar vermiştim, bana söylenen yalanları, bildiklerimin tamamen bir kurmacadan ibaret olduğunu ortaya çıkaracaktım. İşte böyle başlamıştı hikayem, geçmişimde unuttuğum ve bilmediğim ne varsa hepsini tek tek raflarından geri çıkarıp gün yüzüne serecektim.  🕯️ Saçlarım karanlık gecenin esintisinde savrulurken kulağımın arkasına sıkıştırarak tam gözlerinin içine bakmayı ihmal etmedim, madem ki o benim canımı yakmayı seçmişti, o halde ben de onun canını sonuna kadar yakardım. Vücutlarımız neredeyse birbirine temas edecek kadar yakın, aramıza Denizler girecek kadar da uzaktı. Gözlerimiz birbirine kilitliyken derin bir nefes aldı, ne diyeceğini düşünüyor olmalıydı ki buna hiç gerek yoktu. Çünkü ondan bir yanıt beklemiyordum.  "O gün sana Dağhan ile neden düşman olduğumuzu anlatmıştım ya?" dedi sorar gibi, hatırladığımdan emin olmak istiyor gibiydi. Başımı olumlu anlamda sallamakla yetindim. Bu gece sadece bir şey söyleyecek ve onu burada, arkamda bırakıp gidecektim. "Nedeni buydu, o gün anlattıklarımın canlı kanıtıydı. Bu yüzden görmeni istedim, duyman yetmezdi, görmeliydin."   "O yüzden mi getirdin beni buraya? O muydu biraz önceki güzel bakışlarının sebebi?" "Özür dilerim." Başımı iki yana salladım bu kez, özrü hiçbir anlam ifade etmiyordu şuan. Gözlerim dolmaya başlıyordu fakat bunu şimdi yapamazdım, onun karşısında bu sebeple ağlayamaz, zayıflığımı ona gösteremezdim. "Benden nefret etmeni anlayabiliyorum ama..." "Nefret mi? Çok yanlış sulardasın Kasırga," Başımı dikleştirerek gülümsedim, ağlama isteğime rağmen gülüşümü sabit tuttum. "Senden nefret bile etmiyorum, sadece..." Sustum, nefes alma ihtiyacı hissederek uzun, derin bir nefes aldım. Biraz olsun sakinleşmeye ihtiyacım vardı yalnızca.  "Sadece ne?" dedi merak eder gibi. Gülüşümü yüzümden sildim, yine gözlerinin en içine bakıyordum.  "Birimizin ölmesi gerekseydi beni seçerdin çünkü yaşarsam seni de yaşatmayacağımı bilirdin, Kutay Alp Özarslan... Benden sana bir tavsiye, eğer olur da bu tercihi yapmak zorunda kalırsan benim ölmemi dile olur mu? Çünkü yaşarsam kesinlikle senin hayatını silmek için yaşayacağımdan emin olabilirsin." En ciddi halimle kurduğum cümleler yüzünde derin bir iz bıraktı fakat ben artık onunla ilgili hiçbir şey ile ilgilenmediğim gibi bununla da ilgilenmedim. Geri attığım bir adımla ondan uzaklaşıp arkamı döndüm, artık yıkık dökük olan harabe evimi arkamda bıraktım...