imparatorluk o sabah güneş doğmadan diz çöktü .yüzyılların gölgesi,tek bir kadının adımlarıyla sarsıldı.bunu o başardı tanınmazdı o bir kadının sesiz çığlıklarını yükseltti seslerini duyurdu.Halk onun adını fısıldarken,sarayın duvarları bile titriyordu taht,artık bir soyun değıi bir iradenin hakkıydı o gün herkes anladı.Bu çağ artık onun çağıydı.

Fırtına Lisanı, yıllarca en çok konuşulan ve sayılan korsanlara seferlerinde yoldaşlık etmiyor, tabi ki son seferleri olduğunu bilerek Elira Thorne`un anneside işte o son seferine giden korsanlardan biriydi. Herkes onun arkasından göz yaşları dökerken Elira nin zamanı yoktu. O biliyordu, annesi açık denizde, hatta okyanusta onu bekliyordu. Yıllar geçti, ama Elira nın hırsı bitmedi, Fırtına Lisanına yeni katılacak bir korsan olan arkadaşının yardımı ile gemiye sızdı, o lanetli gemi onunda sonu muydu, yoksa hayatı aslında o gemideki başlıyordu?

Pordinos kapısının yan kitabı olan pordinosun tarihinde pordinosun geçmişte yaşamış önemli bir olayını anlatıyor. Eğer pordinos kapısını çok sevdiyseniz bunu okumayı tavsiye ediyorum.

Bazı hayatlar, henüz başlamadan ağırdır. Nedeni sorulmaz; çünkü cevap, sorudan önce gelir. Aeron Vale sıradan bir hayat yaşadığını sanıyordu. Ta ki dünyanın, küçük ama geri dönülmez bir gecikmeyle ona uyum sağlamadığını fark edene kadar. Bu bir kehanet hikâyesi değil. Bu, seçilmiş olmanın anlatısı da değil. Bu, kaderin bir anlığına tereddüt ettiği ve bedelini bir insanın ödediği hikâye. Gerçek, perdelerle korunur. Çoğu insan ilk on ikisinde durur. On üçüncüsü ise açılmaz çünkü açılan şey bilgi değil, dengedir. Aeron’un aradığı şey bir cevap değil. Bir kurtuluş da değil. Sadece şunu bilmek ister: Bazı hayatlar neden fazladır? ON ÜÇÜNCÜ PERDE, kaderin sessizce izlediği, insanın ise fark ettiği anda artık geri dönemediği o anın romanı. Ve bazı perdeler… bir kez aralandı mı, dünya eskisi gibi kapanmaz.