devam ediyor 2h önce güncellendi
ÖLÜME TUTSAK
@bulbulumaltinkafes
Okuma
0
Oy
0
Takip
0
Yorum
0
Bölüm
0
"Duygularının farkına varamayan kimse,
gücünün de farkına varamaz."
"Ne yani benden; ondan nefret etmemi mi istiyorsunuz?" Önüme bir fotoğraf koydu, fal taşı gibi açtığım gözlere Muisa`ya baktım.
"Saçmalık!" Gerçekten saçmalıktı.
"Şuna bakar mısınız? Ben bu adamdan nasıl nefret ediyim?" Elime eş zamanlı olarak fotoğrafı almıştım, bu adam insan değildi. Hayır, bizden de olamazdı. Aman Tanrım bu ne!
Elini sertçe masaya vurdu Musa, "Krallığın tek varisi sensin maalesef çatlak! Babanın yıllardır koruduğu bu krallığı düşmanına yediremezsin." Haklıydı ama ben bu krallığı nasıl ayakta tutacaktım ki? Daha güçlerinin farkında olmayan bir ucubeydim.
Bunun gibi 12 tane daha krallığı olduğunu öğrendiğinde ne yapacaktı acaba?
"Ahh, tamam deneyeceğim." Başka şansım yoktu zaten.
...
Ağh! Kahretsin olmuyor.
Bu böyle gözükürken onunla nasıl düşman olabilirdim ki?!
"Ben bir varisim ve asla kendi krallığıma ihanet etmem!" Dedim bütün düşüncelerime ters düşecek şekilde.
Sinirle tişörtünü çıkarıp, boyuma doğru biraz eğilip kaşlarını kaldırdı. Tişörtü soyma amacın neydi pardon?
"Sınırlarımı zorlama küçük kız?" Sabrı sınanmışçasına konuşup yine eski haline bürünerek bir adım geri çekildi. "Benimle evleneceksin." Sesi baskındı. Neden onunla evlenmemi istiyordu bilmiyordum ama ben onun için sadece öylesine bir piyondum. Amacına ulaşmak için kullandığı boş bir teneke kutusuydum sadece. Ama bunlara üzülecek duygularım yoktu benim. Karşımda duran adamın babası içimdeki bütün duyguları almıştı. Çünkü o da biliyordu: "Duygularının farkına varamayanlar gücünün de farkına varamaz."
"A-Ow, neyse ya krallığı falan boşverelim," diyerek hınzırca gülümsedim, "seni seven biriyle evlenmeye ne dersin!?" Sesli bir şekilde konuşurken yerimde heyecanla zıpladım. Evet bu kadardı benim birşeyleri düşünmem. Kin tutamaz, nefret edemezdim, sevemezdim, tam olarak mutlu olmak ne demek bilemezdim, ağlamak nasıl bir his bilmezdim. Ve hiç babam gibi mükemmel bir adama aşık olamayacaktım. Bu tür duygular benim için yoktu.
Fakat bu değişik hallerime alışması gerekicekti müstakbel kocamın! Aslına bakarsanız, evlenirsek bile ona bu hayatı zehir ederdim. Babamı öldürmek isteyen birine ne tür bir iyilik yapabilirdim ki?
"Veronica`cım aptallığı kes ve birşeyler yap!"
Kulaklığı en kısa zamanda çıkarmam gerek, yoksa kulaklarımı kaybedeceğim!
"Gıcıklık yap aptal!" Diye yine bağırdı kulaklıktan Musa.
Ne yani gıcıklık mı yapmam gerek, onu nasıl yapacaktım ki?
Elimi esneme atıp karşımda bana garipçe bakan adamı süzdüm. "Kasların çok orantısız." Dedim yüzümü buruşturmaya özen göstererek.
"Bu kız tam bir ahmak gerçekten!" Diyen Musa`nın başkasına dert yandığını anlamıştım. Ne yapmıştım ki şimdi?
Olmadıysa ne yapabilirim!? Şu tipe bakar mısınız, buna nasıl hakaret edicem ben?
Draw dediğimi ciddiye almazken kapının tıklatılmasının ardından içeriye en yakın arkadaşı Church girdi.
Sinirle arkadaşına dönüp, "Bu küçük kızın bu kadar deli olduğunu daha önceden haber vermeliydin!" Diyip tekrar gözlerini bana çevirip yine George`a döndü, "Bari kulağıma tıkaç koyardım." Dedi yine sinirle.
Bari önümde yapma müstakbel kocam. Kırılırım ama bak?
###
Yazmak istediğim bir başka kitap...