Acı, bir o kadar yakın bir o kadar uzak bir terim bana. Kim demiş acı üç harflidir diye. Benim acım dört harfliydi; anne ve baba.

" O iki dünyanın çocuğu, ama hiçbirine ait değil..." Beyaz saçlarıyla laneti üzerine çeken Perla Lively, Atlantis`in zarif ama zalim derinliklerinde hem kaderiyle, hem de Tanrıçaların gazabıyla savaşmak zorunda. Sıradan bir festival, bin yıllık laneti uyandırdığında, tüm dengeler değişir. Artık sadece hayatta kalmak yetmez; Perla, geçmişin sırlarını açığa çıkarmazsa geleceğini sonsuza dek yitirecek...

Minho ile jisungun bir kevga nedeniyle beden değiştirmesi ve bedenlerine geri kavuşmak için bir maceraya atılması..... Bu hikâyenin konusu ; Body Swap(beden değişimi) Sezon 1 sezon 2 daha sonra gelecek

GECENİN ÖTESİ karanlığın ve sessizliğin hüküm sürdüğü bu dünyada, umut beklenmedik anda doğar. Genç bir kadının geçmişinin gölgeleriyle yüzleşirken, keşfettiği sırlar ve derin duygular onu bilinmez bir yolculuğa sürükler. Aşkın, kayıpların ve cesaretin iç içe geçtiği bu hikaye, okuyucusunu gecenin ötesine, kalbinin en gizli köşelerine götürüyor. Karanlık ne kadar derin olursa olsun, her gecenin sonunda bir sabah vardır...

Alev 4 elementin koruyucusu

Biri düşünün Osmanlı`da yaşamış, büyümüş ve katıldığı savaşta kafasına aldığı darbeyle düştüğü yerden kalkamamış. Gözlerini açtığında ise İstanbul`un en gözdesi olan Sultanahmet camisinin avlusunda bulmuş kendisini. At arabaları gibi dönen tekerlekleri olan araçlar, yüksek sesle konuşanlar, yabancı konuşanlar,bağıran esnaflar, korna sesleri neresiydi burası, nereye gelmişti. Bi an araftamıyım diye düşündü. Arafta olsaydı böyle mi olurdu.İnsanlar böyle mi olurdu. Cennet olamayacak kadar kötü cehennem olamayacak kadarda iyi idi. Olduğu yerde sadece durdu. Hiç bir şey yapamadı.

*Görmek, gözle görülen bir şey midir? Yoksa insan görebildiğini sanıp kendini mi kandırır?* Merinda Görme engelli olan bir taht vârisidir. Yaklaşık bir ay sonra tahta geçeceği için hem korkuyor, hemde heyecanlanıyordur. Tüm bu işlerin yanında bir de Nişanlısı Mark`la evlenmeye çalışıyordur. Ama aileleri düşman krallıktır...

Dört krallık… Vampirler, cadılar, element koruyucuları ve periler. Yüzyıllardır süren kırılgan barış, en küçük bir kıvılcımla bozulmaya hazır. Vampirler ve element koruyucuları arasında kanla yazılmış bir düşmanlık var. Onların tek bildiği şey nefret… ta ki kader onları karşı karşıya getirene kadar. O, gecenin karanlığında yetişmiş bir vampir prensesi. Zincirlerinden kurtulmak, kendi yolunu çizmek isteyen cesur bir kız. O, ateşin öfkesini damarlarında taşıyan, kimseye boyun eğmeyen asi bir savaşçı. İlk karşılaşmaları bir savaşla başlar… Ama zamanla nefret yerini yasak bir yakınlığa bırakır. Kendi halklarından gizlemek zorunda oldukları bu bağ, aynı zamanda dört krallığın kaderini belirleyecektir. Çünkü kehanet fısıldar: “Ateşin öfkesiyle Gecenin karanlığı birleştiğinde, ya kurtuluş doğacak… ya da sonsuz yok oluş.” Onlar aşkı seçerse krallıklar yanacak. Onlar birbirinden vazgeçerse kendi kalpleri. Bu kitaptaki her şey yazarın hayal ürünüdür. Gerçeklikle kıyaslama yapmayınız. Örneğin vampirler onun hayal gücündeki vampirler, cadılar onun hayalindeki cadılardır.

Sıradan bir demirci keşfettiği güçle hayatını tepetaklak yapabilir mi ? Öğrenilmemesi gereken sırlar keşfedilmeyen odalar vedeymemesi gereken eller

Üç kız devletin yasakladığı bir ormana gider o ormandan farkını bir yere giderler ya ölücekler ya köle olucaklar Küfür içerir :) Kitabın kapağı ben yapmadım Bir yaraşmaya katılıp kitap kapağı tasarımını kazandım

Kallie ve silox krallıklarının savaşında annesini ve babasını kaybeden hasharia intikam almak ve kallie krallığını yok etmek için zekice bir plan kurar ve bunu hayata geçirmek için yıllarca sabırla bekler.bu süre zarfında bir çok zorluk yaşar ama yılmaz.kim bilebilirdi ki hashariayı çok farklı bir şeyin durduracağını.

THE VAMPİRE DİARES,THE ORGİNALS,TEEN WOLF GİBİ DOGA ÜSTÜ FİLMLER İZLİYORSANIZ BU KİTABI BEĞENMEME GİBİ BİR ŞANSINIZ EMİNİMKİ YOKTUR...BENDEN FARKLI KİTABIMA HOŞGELDİNİZ★~

Ruhlar ölür mü? GİRİŞ Kalan son yedi ejderha ve ruh eşi olan insanlar, türlerinin son örneğiydi. Ejderhalar, tarihin çok öncelerine dayanıyordu. İnsanlara yardımcı olmuş, görevlerini yerine getirmişlerdi. Ta ki denge bozulana kadar... Her ejderhanın bir insan ruh eşi olurdu. Ejderhalar ve ruh eşleri olan insanlar, eşsiz bir şekilde kalpten birbirlerine bağlanırlardı. Ancak her insan, bir ejderha sahibi olma şerefine ulaşamazdı. Ejderhalar, ateş, buz, toprak, su, gölge, ışık ve hava olarak yedi türe ayrılmaktaydılar. Her türün gücü farklıydı, ancak hiçbir zaman hangi türün daha güçlü olduğuna karar verilememişti. Bir noktaya kadar her şey normaldi; ancak sonra doğal denge bozulmaya başladı. Ejderhalar, gördükleri köle muamelesine dayanamayarak isyan ettiler ve insanlara zarar verdiler. İnsanlar, bu olaylar karşısında yapabilecekleri en iyi şeyin ejderhaları öldürmek olduğuna karar verdiler. Ancak büyük bir sorun vardı: Ejderhalarla beraber ruh eşleri olan insanlar da ölüyordu. Ama bu, kimsenin umurunda değildi. Canları o kadar değerliydi ki, diğer insanların ölümüne göz yumdular. Ölenler arasında küçük çocuklar, ölmek için doğmuş bebekler, henüz hayatlarının baharındaki gençler ve daha fazlası vardı. Acısız bir şekilde katledildiler. Halbuki kimse, sorumlu olmadığı bir canlı yüzünden böyle bir ölümü hak etmezdi. Öyle değil mi? Ejderhaların birçoğu ve doğal olarak ruh eşleri zalimce öldürüldükten sonra geriye büyük bir boşluk kaldı. İnsanlar unutkan canlılardı, vicdansızlardı. Unuturlardı. Hepsini: anılarını, güzel günlerini, gördükleri o cesetleri ve haykırışları... Hepsini unuturlardı. Ejderhalar o kadar çoktu ki, yok edilmeleri seneler aldı. İnsanlar önce ejderhaları öldürüyorlardı. Bunun üzerine, onlara kalpten bağlı olan ruh eşleri de acısız bir şekilde kendiliğinden ölüyordu. Günlerce, haftalarca, aylarca ve yıllarca bu devam etti. Bir gün, eski bir akademi tüm ejderha türlerinin her birinden bir ejderha ve ruh eşini alıp akademiye getirerek bir amaç uğruna öğrenci yapıp eğitmeyi amaçladı. Ancak hiçbir öğrenci bu amacı bilemeyecekti. Korkunç senaryo gerçekleşmeye başladığında çok geçti, çünkü herkes bu fikri kabul etmişti. Akademi eski olduğu için güçlendirildi ve sonrasında tek tek yedi ruh eşi olan insana davetiyeler dağıtıldı. Katliam başlayacaktı... ama henüz değil. Ejderhalar tarihi yeni başlıyordu.

Ben Ay`dım. O ise Güneş. O istediği gibi parlayabiliyordu. Ama benim parlayabilmek için ona ihtiyacım vardı. Unuttuğun bir şey var. Ay olmadan Güneş geceleri parlayamaz. Birbirlerini tamamlıyorlar. Aynı beyin ve vücut gibi. Ay olmadan Güneş olmaz. Güneş olmadan Ay olmaz. Özgür olmadan Deniz, Deniz olmadan Özgür olmaz. Ama unutma. Korkak olmazsa cesur içindeki gücü fark edemez.

↑Sohbet muhabbet gelin↑

Gecenin karanlığı üstümüze bir örtü gibi serilmişken gördüğüm tek şey gökyüzündeki ışık huzmesiydi. Işık gökten hızla yere doğru ilerliyordu. Ta ki ona çarpana kadar… Bu kitaptaki her şey hayal üründür

...Arion `un hiç beklenmedik bir şekilde eski ve ilginç bir kitap bulmasıyla macerası başlar. Kitabı eline aldıktan sonra artık eski Arion değildir...

Köy hayatı yaşayan Isolde başına gelen olaydan sonra boş krallığın veliahtı olduğunu ve o krallığın kraliçesi olduğunu öğreniyor. Hayatı tamamen değişen kraliçe kendi krallığını sıfırdan kuruyor. Hayatın ona getirdiği zorluklarla birlikte kendi krallığını yönetmeye başlıyor...

Elarion`da herşey çok sakin ilerledi 4 element ve element taşlarının koruyucuları birbirlerine hep sadık ve dost olarak yaklaşırdı bu dünyada 4 Krallık çok mutlulardı Halk her gücü kralların gücü kadar olmasa da kullanabilirdi mutlu ve barışçıllardı insanlar ve elarion halkı (yani Elariler)beraber yaşardı Halk tabiki tek bir krallığa mensup değildi ama yandaş oldukları krallıklar vardı eartlar Ateşe düşkündü weusslar suya huyslar havaya ve rayklar toprağa ama bu karşı karşıya gelmelerine sebep değildi krallıklar dosttu çünkü... Taa kii Ateş krallığının prensesi ateş taşı koruyucusu Sira bir gece suikast ile öldürülene kadar...

Elorien savasci bir elf onun hikayesini okuyoruz...

Kira bir katil tarafından kovalanıyordu.Eskiden babasının iş birliğinde olan Ferdi tarafından...En sonunda iş birliği yapıp kendilerine yeni dünya açtılar

Son Taht Dört krallığın hükmettiği topraklarda, ihanet ve kanla çizilmiş bir kader gizleniyor. Eryndor’un kudretli prensiyle, düşüşün eşiğindeki Valeria’nın genç prensesi, Diyar’ın düzenini korumak için evlenmek zorunda kalır. Fakat bu birliktelik, kurtuluş değil; ihanetle yoğrulmuş bir mayın tarlasıdır. Sevgiyle nefretin, sadakatle ihanetin birbirine karıştığı bu yolculukta; krallar yıkılacak, diyarlar küle dönecek ve entrikalar her adımı kanla boyayacaktır. Ve sonunda… Diyar’a hükmedecek olan yalnızca bir kişi kalacak. Son Taht, tek sahibini bekliyor.

Merak ve yetersizlik duygusu kalbinizi ele geçirdiğinde, arınmak çok güç olur. Yetersizlik sizi hırs ve kıskançlıkla sınarken merak, günün her anında beyninizde dolanan bir fısıltı hâline gelir. Bu fısıltıyla, sınavla yaşamak artık bir işkenceye dönüşür bir süre sonra. Ve Elthira`nın hayatı, bir işkenceye dönüşmüştü. Hayata ilk geldiğinde annesinin şevkatli kolları yerine ölüm karşılamıştı kendisini. Yaşaması bir ölüme bedel olmuştu ve bu son değildi. Zaman kavramının var olmadığı bir adada Achornia`da doğan, cadı soyundan gelen fakat gücü olmayan bir kadındı, Eltheria. Ailesinin gücü varken ne varki onun kaderinde gücünün olmaması yetersizlik ve hırsına sebep olmuştu. Kendi benliğinden nefret etmişti. Bunlar kendi benliğini sınarken Achornia`nın en ıssız, en derin ormanında, kadim Titinia`nın kitabında kıyametin habercisi olarak adlandırılan bir portalın açılmasıyla merak duygusu sardı beynini. Bu portalı kapatıp, kıyameti durdurabilecek tek kişi ise, kadim Titinia`nın kitabında çokça överek bahsettiği gelmiş geçmiş bütün soyların en güçlü cadısıydı. Aslında bu bir şansdı Eltheria`ya göre. Gücü olmamasına rağmen yeterli olduğunu kanıtlayacak bir kanıttı. Ve Eltheria, kaderine yazılan yaşamının dönüm noktasıyla karşı karşıyaydı.

“Pencereler arasına saklanan zümrüt gözlerini göğe dikiyorsun. Orada parlak yıldız takımları var, ben de varım. Kayıp giderken ayaklarım toprağa basıyor, yağmurun kokusunu içime çekiyorum. Koku ciğerlerime siniyor, ışığım sönüyor. Geriye çehresiz bir göz kalıyor. Kuralları takip etmemi sağlayacak bir parıltı yok artık. Bir takım yıldızı değildim ben— sadece sönmüş bir yıldız, çehresiz bir göz.”

Güç, ihanet ve sırlar arasında bir varisin öyküsü başlıyor.