Wattpad hikayesidir

Hayalet senin rakibin, siz ikiniz her zaman her şey hakkında tartışıyorsunuz. Buna rağmen sahada şaşırtıcı derecede iyi çalışıyorsunuz ve görevlere birlikte atanmaya devam ediyorsunuz.

Bir öğretmen, işinin ilk haftasında okulunda olan patlama sonucu bir asker tarafından kurtarılır fakat öğretmenin bilmediği bir şey vardır; bu asker onun kış güneşidir. BU KURGUDAKİ HER ŞEY HAYAL ÜRÜNÜDÜR!

Türkiye Cumhuriyeti`nin en dişli savcılarından biri olan Gökçe Kayaalp ile Bordo Bereli Yüzbaşı Göktuğ Ata işbirliği yaparsa;

Evra `nin yaşamı boyunca çaresizliği tüm zorlukları

Onlar sadece canlarını değil tüm hayatlarını ortaya koyanlardı aldıkları nefes yedikleri lokma ayak bastıkları toprak bile meslekleri içindi, ölüm ve yaşam arasında yürürken ölümle barışmış yaşamla küsmüştü çünkü yaşam ona zorla sunulmuştu... Attığı her adımda cesareti, disiplini, korkusuzluğu ve kahramanlığı konuşulan adamın etrafına ördüğü duvarlar yalnızca düşman için değil aynı zamanda kendi içindeki kimsesiz büyüyen çocuğa,zaaflarına karşı şekillenmiş büyük bir kalkan.En derinlerinde bir çocuğun kaybolmuş ruhu hiç tatmadığı sevgi ve korkuları vardı. Gözlerini bazen ölümün soğukluğu bazende vatana olan bitmeyen borcunun kutsallığını taşırken şimdi o gözlere yıllar sonra bu gün korku tohumu ekilmişti aslında bu en derinlerine gömdüğü çocuğun fısıltılarıydı . Aslında biliyordu onu bulduğunda kimsenin el uzatmadığı çocuğa o kadının tekrar dokunacağını ... İLKUŞ ADINDA YAZILMIŞ İLK KİTAP

Asu babası gibi asker olmak isteyen bir kızdır. Arkadaşı Derya ile bu yola çıkan Asu, bu yolu arkadaşıyla bitirebilecek mi? Asu`yu beklenmedik olaylar karşılayacak. Yeni timinin ismi Börü Timi. Onlar kılıç kadar keskin, çiçek kadar zarif ve korkusuz yiğitler. Onlar Börü timi. ülkenin dört bir yanından bayraklarını ve vatananı, yanındaki arkadaşlarını sonu ne olursa olsun korumaya ant içmiş yiğitler.

Hakkari Derecik ilçesinde işlenen cinayetler ülkenin dilindeydi. Katili yakalamak için ülkenin en iyi üç profesörü eski öğrencilerine bir tain belgesi gönderir... Peki ya kaçan kovalayan, kovalayan kaçansa. Şeytanın duyguları olur mu hiç. Suâl: Ey velî, insan nasıl olmalı, söyle! Cevap: Son ânda nasıl olacaksa öyle... "NECİP FAZIL KISAKÜREK"

"Birinin hayal bildiği öbürünün tek gerçeğiydi."

Çocukluğundan beri zorluklarala büyüyen sonra vatanına aşık bir kızın zorlu hayatı bu zotuluklarin yanında sevgi âşk ve daha birçok olayy...

Albay kızı olan aden bir gün görev dönüşü babası odasına çağırıp birin onu aradığını ve dna testi yapılması ister ... Umarım beğenirsiniz ona göre devam edicem...

"Reddettmek Çok Zarif Bir İntikamdır..."

"Ağayı tedavi edeceksen" yüzüme tükürerek verdiği emirle alayla güldüm. "Beni öldürseniz bile, öldürseniz bile vatanımı bölmeye çalışan bir şerefsizi tedavi etmem!" Bizler Türk çocuklarıydık. Her daim vatanı için canını vermeye hazır olan, Atatürk çocuklarıydık...

13 yaşındaki Zeynep Aktaş. Daha 5 yaşındayken kaldığı yurttan kaçar ve 13 Yaşına kadar sokaklarda yaşar. Bir gün teröristler tarafından kaçırılır. Daha sonra hayatı geri dönülmez bir şekilde değişir.

bir gün emir gelir göreve gidiyorsunuz pençe timi. Bir kız çocuğnu kurtarmaya… o günden sonra time giren kız çocuğu timin kaderini tamamen değiştirir

Biraz daha bölüm sonra Texting ekleyeceğim yani o yüzden yarı texting bazı yerler mesajlaşma olacaktır!

Hakkaride Vatan Nöbeti Tutan Askerlerimiz ilgili Bir kitaptır, Allah Yardımcıları Olsun. “Bu topraklarda özgürce yaşıyorsak, bu onların sayesindedir.”

Büyük bir pişmanlık hikayesi... Aşık olmuştu Ömer. Bir bakış açısı bile değiştirememişti o gerçeği. Ömer`in bu zorlu yolda Eylül onun işini kolaylaştıracak mıydı? Karakterlerimiz kabuşabilecek miydi? _varmısınız bu yolda bizimle yürümeye_? Bakış açısı :pişmanlık _sizlerle..._

Kendimi geri çekmeme gülümsemiş ve aniden sol eliyle yakamı tutmuş ve kendine doğru çekmişti. "Sana ihtiyacımız olmasa Senin canını  tam şu saniye alırdım da işte işimize yarıyorsun !"  demiş ve beni geriye doğru sertçe ittirmişti. Arkamdaki duvara kafamı çarpmam ile tekrardan inlemiştim.  Elimi kaldırıp kafamı tutup onun gözlerine bakmıştım. Bu adamdan nefret ediyordum ! "Bağlayın şunu biraz sinirimi geçireyim ! Hem belki işkenceyle olmayan kafası yerine gelir !" demesiyle kafamı delirmişçesine sallıyordum.  "Yemin ederim hatırlamıyorum Lütfen !" diyerek ağlamaya tekrar başlamıştım. Zaten ne zaman göz yaşlarım durmuştu ki ! "Merak etme ben sana hatırlatacağım. " demesiyle daha çok ağlamaya başladım. 

Kıdemli Üst Teğmen Yoko küçükken teröristler tarafından kaçırılmıştır ve onu General Basri Yerlikaya tarafından kurtarılır ve asker olarak yetişir. Zamanla kendi Tim`inin başına geçen Yoko Yerlikaya Askeriyede eğitim gördüğü zamanlarda tanıştığı Teğmen Atalay Aktaş ile derin bir dostluk ile düşmanlığa girer. Ama söz konusu bayrak olunca kim ne olursa olsun yakınlık bir formaya ve bereye bağlıdır.

Bir Türk Çocuğu ve Arap Kızı`nın hikayesi. Askeri kurgudur.

... Gözlerimin önünde uzayıp giden uçsuz bucaksız masmavi deniz, etrafımdaki çam ağaçlarının yapraklarına çarpıp ses çıkaran hafif soğuk rüzgar, cıvıl cıvıl öten kuşların sesi, ağaç diplerinde rüzgar esintisiyle sallanan papatyalar insana yaşama sevinci veriyordu. Yeşil, yumuşak çimenlerin üzerinde oturmuş, doğanın huzur veren sesini dinliyor, arkadaşlarımın gelmesini bekliyordum. Her hastane çıkışı buraya gelmeme rağmen burayı ilk kez bu kadar sessiz ve huzurlu görüyordum. Bazen burada çok fazla araba geçtiği için doğanın sesini duyamasam da yalnızca buranın görüntüsü bile beni rahatlatmaya yetiyordu.

Arkadaşlar hızlı yazdığım için düzeltmeye üşeniyorum isteyen okuyabilir.

`İnsanın içindeki deniz sadece birinin bakışıyla dalgalanır mı?`

Herkes nefes almak için başını kaldırdığında bir gökyüzü ile karşılaşırdı değil mi ve bu gökyüzü hep mavi olurdu, bazen siyah bazense gri ama herkesle aynı olurdu lakin benim değildi. Ben Gökyüzü`me baktığımda aydınlığı görüyordum. Işığı görüyordum işte. Hayatımın tek ışık kaynağı oydu resmen. Ben bazen onda bir anne şefkatini görürdüm, belki bazen bir baba ya da var olan ablamın hissettirmediği bir abla, abi şefkati veya bir arkadaş ve çokça da bir sevgili. Benim için her şekle bürünen bir adamdı benim Koca Gökyüzü`m. Tüm acılarımı omuzlarına yüklemiş bir Gökyüzü. Her kızın arkasından en çok babası olurdu değil mi? Her hatasını affeden, her şeyiyle kabul eden. Benim babamdan çok Gökyüzü`m vardı. Sağımda, solumda, önümde ve arkamda... Acım acısı olmuştu. Acısı ise acım. Mutluluğu mutluluğum, mutsuzluğum mutsuzluğuydu. Özlemim özlemi, özlemi özlemimdi. Peki ya bir gün, Koca Gökyüzü giderse, bu Uzay Kızı ne yapardı? Bir daha bu acılara göğüs gerebilir miydi? Korkularına sağlam bir adım atabilir miydi? Ardına baktığında, her dediği şeyi onaylayan birini ya da ona güven verircesine gülümseyen birisini görecek miydi? Belki de Uzay Kızı, bu bahane ile Uzay`ın Kızı olmaktan vazgeçerdi ve kendi ayaklarının üzerinde durmayı öğrenmiş güçlü bir kadın olabilirdi. Gökyüzü`m benim güzel sevgilim, bana mutsuzluğumda geldin. Mutsuzluğunda geldin. Bazen yaralarımızı beraber sardık, bazen o yaraları tekrar deştik. Lakin tekrar saran ikimizden başkası olmadı. Yalvarırım, yalvarırım beni mutsuzluğumla, umutsuzluğumla, ihanetlerimle, şefkatsizliğinle ve senin yok olmanın bıraktığı acıyla bir başıma bırakma. Ve unutma, Uzay Kızı Koca Gökyüzü`nü hâlâ ilk gün ki gibi delicesine seviyor ve sevmeye de devam edecek...