Leyla, yattığı hastane odasında ölümü bekleyen bir kadındı. Yalnızlığında boğulmasına ramak kala eline aldığı telefondan bir numara salladı. Ve salladığı numara, hapishanede yaşayan bir mahkuma aitti. 📮 Leyla: Konuşacak kimsem yok. Bir çiçeğim bile yok. A: Çiçeklerle derdin ne senin? Çok çiçek istiyorsan git kendine saksıda çiçek al. Her neyse, benim de konuşacak kimsem yok ama senin gibi zırlamıyorum. Leyla: Çiçeğinde mi yok? A: Çiçeğim de yok manyak karı. Leyla: Karı değil, kadın. Ayrıca kadın olduğumu nereden anladın? A: Hangi erkek konuşacak bir çiçeğim bile yok diye zırlar ki? Leyla: Haklısın, o zaman sen de erkek olmalısın. Neyse, bak senin de konuşacak kimsen yokmuş! Neden birbirimizin mesaj arkadaşı olmuyoruz? *Kitap kapağı için @writerladyy `e teşekkür ederim.

Merhaba. Ben okulun tembel, haylaz ve müdürün odasından çıkmayan öğrencilerinden biri olan Yıldız Gece Korkut. Burada size okulun yakışıklı, serseri ve belalı olan çocuğuna aşık olduğumu yazmayı çok isterdim ama ne yazık ki benim kaderimde öyle bir çocuk gördüğüm kadarıyla henüz yok ki öyle bir çocuk bizim okulda bile yok. Tanık olacağınız hikayemde ben tembel ve salak kız okulun en vasat insanına nasıl olduğunu bile anlamadan aşık oldum. Kesin büyü falan yaptı o inek bana! Ben! Okulun tembeli Yıldız Gece Korkut! Okulun birincisi, herkesin alay ettiği, iğrenç gözlükleri olan, özgüvensiz, iki lafı toplayamayan, saç kesimi demode ve dersten başka bir şey düşünmeyen Ali Levent`e aşık oldum! -Evet şimdi okumaya başlayarak benimle dalga geçmeye de başlayabilirsin. Haklısın çünkü ben bile kendime her gün lanet ediyorum! ** *Hikayedeki şiirler tamamen bana aittir. Not; Bu bir değişim hikayesi değildir. Bu bir kızın karşısındakini olduğu gibi kabul edip sevdiği bir hikayedir.

Ben sıradan bir lise öğrencisiydim. Çoğu kişi tarafından görünmez, kendi hayatıma bakan sıradan bir insan... Ta kii bir gün sessizliğime aldanarak işlediği suçu üzerime atan okulun mükemmel kızına kadar. Ne mi yaptım? Düşman iki lisenin popüler çocuklarının ortasında o kızı evire çevire döndüm ve hiç dikkatini çekmemem gereken birinin dikkatini çektim.

Beş yüzük, dört adam ve bir kadın. Beş mıntıka, onlarca hayat ve kana bulanmış kocaman bir masumiyet. Kahkahalar atıldı, kartlar dağıtıldı ve oyun başladı. Herkes uğruna canını vereceği mıntıkayı seçti, planlar yapıldı, gereken canlar alındı. "Fedakarlık yapıldı sadakat kanıtlandı. Bu saatten sonra canın, canımdır." Oyun bitti, kartlar açıldı ve hayatlar alev aldı. ☄️☄️ Yaşadıklarımı hak etmiş miydim? Bilmiyorum. Peki bu bir şeyi değiştiriyor mu? Hayır, başıma gelen her şeyi yaşamak zorundaydım. Yine de sadece o an o sokakta olduğum için başıma gelenler çok çok fazlaydı. Katlanır mıydım? Evet, bu hayatta çok şeye katlanmıştım, buna da katlanırdım. Fakat bunun bir sonu var mıydı? İşte orasını bilmiyordum. O ara sokakta ne mi olmuştu? Yanıma yaklaşan arabanın içinden çıkan uzun boylu ve kalıplı bir adam beni arabanın içine zorla sokmuş ve bayıltmıştı. Gözlerimi bir odada açtığımda ise karşıma çıkacak kişi benim hayatıma büyük bir darbe vurarak saltanatının sefasını sürecekti. 🔥🔥