1. BÖLÜM

Annem, evde abimin yokluğundan dolayı adeta isyan ediyordu. Abim telefonlarını açmıyordu ve saat çok geç olmuştu. Annem, "Nerede kaldı bu çocuk? Allah’ım, sen bana sabır ver!" diye söylenip duruyordu. Yaklaşık bir yarım saat daha bekledikten sonra, sonunda yatmaya gitti. Saat çoktan gece yarısını geçmişti.

Kendime bir kahve yapıp balkona çıktım, sigaramı yaktım. Günlerdir aklımdan çıkmayan abimin arkadaşı Aybars'ı düşünüyordum yine. Birden kafamda bir ampul yandı. Bir taşla iki kuş vurabilirdim. Abim genelde Aybars'la takılırdı. Aybars'a yazmaya karar verdim. Böylece hem abimin nerede olduğunu öğrenir hem de Aybars'la konuşmuş olurdum.

Çilek: Aybars abi, rahatsız ediyorum ama abim hala eve gelmedi. Saat çok geç oldu, annem evde çok endişelendi ve sürekli söyleniyor. Abimden haberin varsa lütfen söyler misin? Eve gelmesini sağlarsan çok sevinirim.

Mesajı yazıp Aybars abiye gönderdim. İçim kıpır kıpır olmuştu; bir yandan abimin nerede olduğunu öğrenme umudu, bir yandan da Aybar'la konuşmanın verdiği garip bir heyecan vardı. Umarım abim onun yanındadır, diye içimden geçirdim.

Mesajı gönderdikten sonra gözüm sürekli telefonumdaydı. 5-10 dakikalık bir bekleyişin ardından sonunda telefonuma bir bildirim geldi.

Aybars:Abin şu an yanımda, kalkıp eve dönecek hali yok.

Çilek:Nasıl yani?

Aybars: İçti biraz, uyuyor şimdi. Sen yat, geç oldu. Ben abini getiririm.

Çilek: Uykum yok, neyse... Rahatsız ettim, kusura bakma."

Aybars: Ne rahatsızlığı kızım, abin bende, sen tabii yazacaksın.

Ya sabır! Ya... Şeytan diyor ki yaz, 'Ben seni abim olarak görmüyorum,' diye. Ama işte, o beni sevmiyor.

Çilek: Sağ ol yine de. İyi geceler.

Yazıp telefonu kapattım. 'Göreceksin Aybars, seni kendime aşık edeceğim, göreceksin! Ben kendime inanıyorum,' diye düşündüm. Ayrıca canım sıkılmıştı. 'Gideyim de Aybars'ın kuzenine, "Bana Aybars'ı ayarla," diye darlayayım,' dedim kendi kendime.

Sabah 5 olmuştu. Selen, 'Uykum geldi,' diyerek yatmaya gitmişti. Ben ise odamdan kitap alıp okumaya başladım. Tam o sırada, telefonuma bir bildirim geldi.

Aybars: Pişt...

Aybars: Uyudun mu?

Allahım, nooooolur beni özlemiştir de yazmıştır, amin!

Çilek: Yok abi, neden sordun?

Aybars: Abini getirdim, kapıyı açsana.

Hayallerim şu an engin suların dibinde...

Çilek: Geliyorum.

Koşarak kapıya gittim ve açtım. Abim, Aybars'tan destek alarak yürüyordu. Aybars da bir şey demeden hemen abimi odasına götürdü. Ben hala kapıda bekliyordum. Geri geldiğinde kalbim ağzımdan çıkacak gibiydi. Bu adamın kokusu beni benden alıyordu.

'Çilek' diye seslendi bana, resmen adamın kokusuyla kendimden geçmiştim.

'Efendim?' diye çaktırmamaya çalışarak cevapladım.

'Daldın gittin, ne oldu?' diye sordu.

SANA DALDIM, AYBARS SANA! ama kesinlikle bunu söylemediğim için, 'Ha, uykum geldi, biraz dalmışım. Abi kusura bakma,' dedim.

'Sana uyu demiştim, keşke uyusaydın,' dedi. Şu an çok sarılmak istiyordum. Gözlerinde, anlamlandıramadığım bir ifade vardı.

'Uyurum şimdi,' dedim, sesim resmen içime kaçmıştı.

Hafif güldü, yanağımdan makas aldı. 'Tatlı rüyalar,' diyip gitti.

Yarı texting olacaktır. Keyifli okumalar dilerim! Oy ve yorum atmayı unutmayın; desteğiniz benim için çok değerli. Öpüldünüz!😍🫶🏻🦋