44. Bölüm

Yazarın anlatımıyla

Sofia gördüğünde anlam veremedi Riccardo. Sadece durdu ve birkaç saniye belki de dakika orada öylece durup o tarafa baktı. Bu kadının burada ne işi olduğunu sorguluyordu kendi kendine.

Daha sonra içeri doğru adımladı ve uyuyan Lavinia'yı kontrol etti. Eline bir kağıt aldı ve hemen hızlı bir not yazdı. Uyanırsa burada onu göremezse biliyordu ki korkardı.

"Aşağıdayım sevgilim." yazdı sadece ve Lavinia'nın görebileceği bir yere yapıştırdı. Direkt olarak silahını beline yerleştirdi ve gömleğini hızlıca üzerine geçirdi. Telefonunu alma gereği duymadığı için bıraktı.

Aşağı katta indi ve direkt olarak dış kapıya doğru ilerledi. Dışarı çıkmak istemiyordu ama Sofia'nın burada olmasına bir sebep lazımdı. "Ne işin var senin burada?" dedi ona doğru adımlarken.

Sofia yakalandığını bildiği için sadece sustu ve öne doğru bir adım attı. "Sadece-" dedi ve sustu. Ne demesi gerektiğini aklında tartmaya çalışıyordu. "Türkiye'ye gelmem gerekiyordu ve yalnız kalmanı istemedim." dedi sadece.

"Yanlız değilim." Diye konuşmaya başladı Riccardo. "Sevgilim içerde." Dedi.

Sofia bozuldu ama bunu belli etmek için baya çaba sarf etmişti. "Bende olmak istedim sadece. Ve o kız ile sadece olduğunda yanlız olmadığın anlamına gelmiyor." Dedi bu sefer de. "Sadece yanında olmak istedim."

"Yanımda olmanı istesem zaten olurdun Sofia." Dedi sert bir sesle. Lavinia da bu kıza pek de sevdiği söylenemezdi. Lavinia'nın sevmediği insan ile onun da işi yoktu. "Bak Peri içerde uyuyor ve ben o uyanmadan onun yanına gitmeliyim. Bu gece kalıyorsan kal burada yada sana Arman bir otele yerleştirsin." Dedi ve Sofia'ya bakmaya devam etti. "Bir daha da saçma sapan işlere kalkışma." Dedi ve geriye doğru bir adım attı. Yakınlık rahatsız etmişti.

"Benden bu kadar nefret etmene gerek yok." Dedi sadece ve ona bakmaya devam etti Riccardo.

"Senden nefret etsem yaşamazdın." Dedi ve elini cebine attı. "Düşmanlarımı yaşatmayı sevmem bilirsin."

"Onun düşman olmadığına nasıl bu kadar eminsin?" Diye sorarak asıl amacı Riccardo'nun aklına sorular düşürmekti. Ona baktı.

"Kalbimi benden iyi bilen yoktur." Dedi ve ona bakmaya devam etti. "Yukarıda yatan kız da sadece kalbim de değil." Dedi ve şakağını gösterdi. "Aynı zamanda aklım Sofia." Dedi.

Sertçe yutkundu Sofia. İçinde bir yerlerde Lavinia olan nefreti daha fazla büyüdü. "Hiçbir özelliğini sevmediğin bir kıza nasıl aşık oluyorsun?" Diye sordu pat diye.

"Benim kusur olarak gördüğüm her şey onda eşsiz bir sanat eseri gibi durduğu için."

"Özelikle yapıyorsun." Dedi Sofia en sonunda. Ona bakmaya devam ederken Riccardo kaşlarını çattı. "O kızı kullanıp atacaksın tanıyorum seni."

"Yeteri kadar tanımıyorsun o zaman." Dedi bu seferde sinirle. Onun ile uğraşmak istemiyordu. Lavinia ara ara uyanırdı biliyordu. Yanına gitmezse ve onu yatakta görmezse üzülüyordu. Her seferinde gözlerinde görüyordu. O yüzden o uyurken bütün işlerini falan bırakıp sadece onun uyanmasını bekliyordu.

Kabus falan gördüğü zaman uyandığında onu yanında görmek isterdi. Yanında olmazsa sakinleşmedi zor oluyordu ve zaman alıyordu. Riccardo Lavinia'nın her bir zerresini ezbere bilmek istiyordu ve her zaman bir şekilde yanında olsun istiyordu.

"Hadi Sofia." Dedi sabırsız bir ifadeyle Riccardo. Burada boş boşuna zaman kaybediyordu. "Sana iki seçenek sundum ve gitmem gerekiyor." Dedi aynı sabırsız tonunu korurken.

"Otel," dedi sadece Sofia. "Otele gidiyorum." Dediğinde Riccardo ona baktı.

"Arman bıraksın." Dedi hemen ve kendi telefonu için cebine attı elini ama yukardan almadığını hatırladı. "Ara gelsin." Dedi sadece.

"Gelmesini yakın zaten benim korumalarım da buradalar." Dediğinde Sofia sadece kafa salladı. Arkasına döndü ve giriş kapısına doğru yürümeye başladı. "Riccardo!" Diye bağırdığı anda Sofia Riccardo ona dönmeye yeltenmişken kafasına sertçe vuruldu.

Sofia korku dolu çıkan sesi sadece bir yalandı. Korktuğu falan yoktu. Riccardo'nun bedeni sendeleyerek yere düştüğünde Sofia bayıldığına emin oldu.

Dudakları ili yana kıvrıldı Sofia'nın. "İyi işti Black." Dedi gülerek.

"Her zaman Sofia." Dedi Black da onun gibi...

Hainin biri Sofia olmuştu.

Bu ilk hain değildi...

Belki de son olmayacaktı...

"Ben benim olanı alacağım." Dedi Black sert bir ifadeyle. Yukarı katta bakarken Riccardo'ya ilaç koklatmak için cebinden bir bez çıkardı.

"Bende benim olanı." Dedi Sofia Riccardo'ya bakarken.

"Ne diyorsun?" Dedi Black Sofia'ya bakarken. "Annesi gibi sevişmeyi iyi biliyor mudur?" Dedi gülerek. "Yada senin gibi de olur."

"Bende o hiçbir şey bilmiyordur." Dedi Sofia. Black burnunu kırıştırdı.

"Alışır artık." Dedi ve adamlarına doğru baktı. Kafası ile Riccardo'yu gösterdi. Adamlarının üç tanesi gelip Riccardo'yu sürükleyerek anca götürmüşlerdi.

"O kız ile mi cidden sevişeceksin?" Dedi Sofia anlam veremeyecek ona bakarken. "Zevklerin iyi olduğunu düşünüyordum."

"Senin ile mi sevişmemi istersin?" Dedi ona bakarak. Sofia göz devirdi. "Hadi ama Sofia. Kaç kere yaptık şimdi mi göz devirme aklına geldi?"

"Aynı şey mi sence?"

"Grup da yapabiliriz." Dedi gülerek. Sofia kafasını.iki yana salladı.

"Şimdilik kalsın." Dedi sadece ve Riccardo'yu gösterdi. "Kesinlikle bir şekilde önce o." Dedi.

"Birimizin zevkleri iyiymiş yanlız. Yakışıklı." Dedi ve içeri doğru bir adım attı ve yukarı doğru çıktı.

Riccardo çıkamadan Lavinia'nın odasını kapatmıştı. Black bu eve o kadar çok gelmişti ki... Ama sadece Lavinia'nın annesi için gelmişti.

​​​​​Odaları teker teker dolaşmasına falan gerek yoktu. Direkt olarak Lavinia'nın odasına ilerledi.

Odasına girdiği anda etrafta dağılan yerlere anlam vermeye çalıştı ve daha sonra yatağa baktı. "Benden önce biri ile sevişmiş." Dedi yalandan üzgün bir tavırla. Sesi fısıltı ile çıkıyordu. Lavinia'nın üzerinde olan çarşaf şu anlık her yerini kapatıyordu. Omuzları hariç çoğu yeri kapanmıştı.

Adım adım Lavinia'ya doğru ilerledi. "Annene çok benziyorsun biliyor musun?" Dedi kendi kendine. Ona bakarken tek dizinin üzerine çöktü. "Ama ne yazık ki sen bir fahişe değilsin." Dedi.

Üzerinde olan çarşafa elleri uzandı ve tam açacakken aşağıdan birilerinin şekeri geldi.

"Black burada biri veya birileri var." Dediği anda hemen doğruldu Black. Kapıya doğru adım adım ilerlerken notu fark etti ve aldı. Ayni zamanda telefonu da aldığında telefonun ana ekranına baktı ve Lavinia'nın fotoğrafı olduğunu gördü. Ama telefon Riccardo'ya aitti.

Riccardo'ya ait olduğunu iyi bilecek kadar tanıyordu onu.

Hemen telefonu aldı ve aşağı doğru indi. Sofia ona bakarken elinde silah vardı ve tedirgin görünüyordu.

"Ne oldu Sofia?" Dedi hemen.

"Biri var burada ve sesi çok net geliyor. Sen ben ve Riccardo gidelim adamların sana o kızı getirsin Black." Dedi hemen.

Birkaç saniye düşündü ve bir mermi daha kafalarına neredeyse isabet edecekken gerek kalmadı. Sofia ateş açan yere baktığında tek bir şey görebiliyordu o gece karanlığında.

Parlayan bir çift mor renk göz.

BÖLÜM SONU