37. Bölüm

(Selamlarrr

Ne yapaysız yaaa

Bölüm neden yavaş geldi anlatalım

Şeyyy ben yine mal gibi kolumu kırdım...

Nasıl beceriyorsun diyenlere söyliyeyim.

Valla kendim de bilmiyom.

Yazım yanlışı çok olabilir o yüzden. Okuyunca anlayamayacak kadar kötü olursa söylersiniz hemen düzeltirim.

Oy ve yorum atarsanız çok sevinirimm)

Etrafıma bakarken Mavi Yaren içeri doğru bir adım attı. Ona döndüm. "Gel hadi." dedi sadece. Kafa salladım ve onu takip ettim. Bir anda telefonu çaldığında olduğu yerde durdu. Telefondaki isme ve bana baktı. "Al." diyerek anahtarı bana uzattı direkt. Ona bakarken elindeki anahtara döndü bakışlarım.

"Nereye?" dedim hemen. Tek kalmaktan korkuyordum. Mavi Yaren'i de yeni tanısam da o bir Türk askeriydi ve benim ona inancım tamdı.

"Benim işim var." dedi hemen. Elli hala karnının üzerindeydi. "Gitmem gerek ama söz veriyorum geleceğim Kızıl. Evdeki her yeri kitle. Üst kattaki odada kıyafetler var oradan istediğini giye bilirsin. Benim zaten için rahat etsin." dedi ve bana yaklaştı. "Yatağın yanında ikinci çekmecede tabanca ve mermileri var bütün kapıları kilitlesen de onu sırtına tak." dedi.

İstemeye istemeye de olsa sadece kafa salladım. "Tamam." dediğimde gülümsedi.

Bilmiyorum ama Mavi Yaren'in gülümsemesinde bile bir mutsuzluk vardı. Mor gözleri o kadar güzel olmasına rağmen gözlerinde sönmüş bir ışık sanki vardı. O gözlerinde olan parıltı bebeğinden bahsederken vardı. Gözlerinde çok net bir şekilde görmüştüm.

İçeri doğru adımlarken eğer karşıma Mavi Yaren çıkmasaydı başıma neler gelebileceğini düşündüm. Belki de şu anda ben Black'in elindeydim. Belki de şu anda ben ölmüştüm yada o bana tecavüz etmişti.

Allah yolluma iyi ki de Mavi Yaren gibi birini çıkarmıştı.

Eve girdiğimde kapıyı direkt kapatıp kapının üzerinde olan bütün kilitleri kilitledim. Evin iç kısmına döndüğümde ev renkten baya uzak bir evdi.

Ev genel olarak koyu tonlar ile dizilmiş bir evdi. Hatta siyah dizilmiş bir evdi. "Bir kadının içinde hiç mi renk aşkı olmaz?" dedim kendi kendime. Ev ama baya lüks ve güzel bir evdi. Baya büyüktü.

Oturma odasına girdiğimde oda aşırı derecede güzel olsa da ciddi anlamda oda simsiyahtı.

(Beyazlıkları da siyah olarak alın Beyaz renginden nefret eder Mavi. Gece Kuşlarını okuyan anladı)

Oda şık gözüküyordu ama renksiz olması bazen bana basıyordu. Renkleri severdim. Siyah hiç de benim tarzım değildi.

Etrafa bakınırken simsiyah koltukların üzerinde olan simsiyah minderlere de göz gezdirdim. Yüksek tavan vardı. Bu çok güzeldi. Tam ortada olan masanın üzerinde olan kitap ve fincana baktım. Fincanın bile siyah olmasına resmen göz devirdim.

"Hayatındaki tek renk cidden gözlerin mi Yüzbaşı?" diye mırıldanırken kitabı ellime aldım. Kitap baya kalındı. İsmine baktıktan sonra kitabı aynı yerine geri bıraktım. Üst katta çıkmaya başladım.

(Merdivenlerin orası)

Merdivenlere çıkarken etrafın bu kadar büyük olmasına şaşırsam da ses etmeden sadece yürüdüm. Evde olan çoğu odanın kapısı kapalıydı bende o odaların hiç birine girmedim. Anahtarı üzerinde olsa da o odaları açmadım.

Odanın birinin kapısı ardına kadar açık olduğu odaya baktım. O odadaki bozuk yatağa rağmen yatağın üzerine özenle koyulmuş üniforma ve duvarda asılı Türk bayrağı odada dikkatimi çeken iki şeyden hemen birisi olmuştu.

(Oda)

Odanın dışarı gözüken kocaman bir cama sahipti. Yatakların kenarında bulunan komidinlerin birinin üzerinde yine bir kitap vardı. Kitabı elime aldım ve ona da baktım.

"Yere Yakın Yıldızlara Uzak." diye başlığını okudum. Üst katta olan yeni nesil olan bir kitap ve alt katta olan klasik kitap her iki türü de okuduğunu bariz belli ediyordu. En azından bazı insanlar gibi bir türe çöp demiyordu.

Alt katta olan kitabın adı da Suç ve Ceza'ydı. Okumuştum ama o kadar da net bir şekilde hatırladığım söylenmezdi. Ama yine de güzel olduğunu hatırlıyordum. Baya sevmiştim.

Kitabı aldığım yere geri bıraktım. Odada gezerken diğer tarafa açılan odayı gördüm. O tarafa doğru ilerledim.

(Kitaplık)

"Oha." diye ağzımdan kaçırdım. Aşırı derecede kitap vardı. Ben bu kadar kitabı bir arada gördüğüm bir yer yoktu.

Her türlü kitap vardı. Mangadan tutup watpadd kitaplarına klasik kitaplar dünya edebiyatları derken baya bir kitap vardı. Kitaplara bakarken herhangi bir birinde tek ir zarar görmemiştim.

"Yanlışlıkla da olsa bence bu kitaplardan birine zarar versem beni öldüre bilir." diye mırıldandım kendi kendime. Kitap aşkı neydi be böyle?

Geri yatak odasına döndüm ve dolabı açtığımda direkt olarak üniformalar ile karşılaştım. Pantolonlar, üstler ve montlar hepsi askeri desenler ile orada duruyordu. Üstler ve montların kollarında olan Türk bayrağı direkt olarak benden tarafa dizilmişti. Formaların alt kısmında ise postallar ve yeşil renk badiler duruyordu. Bir kenarda da rulo haline getirilen kemerler de duruyordu.

Bordo bere de içliğin üst kısmında duruyordu. Özenle koyulduğu her halinden belliydi hepsinin. En altta duran üç bot veya postalar da yan yana duruyordu. Bu postallar sanki daha önce hiç giyilmemiş gibi tertemizdi.

Dolabın kapak kısmında bulunan bazıları çizim olan bazıları da hazır resim olan fotoğrafların hepsinde de askerler vardı. Mavi Yaren ile aynı timde oldukları her halinden belliydi bu askerlerin.

Formalarına el bile sürmeden direkt kapağı kapattım. O kadar özenli olan o yeri bozmak istemedim. Yan kapağı açtığımda yine koyu tonlarda karşılaştığım o dolaptan bir pantolon ve bir boğazlı kazağı aldım. Dolapta olan kazakların çoğu siyah boğazlı kazaktı.

Mavi Yaren'in boyu benden biraz daha uzun olduğu için pantolonu giydiğimde paçaları uzun gelmişti. Bol pantolon olduğu için ona yapabileceğim bir şey yoktu. Mavi Yaren'in dolabında herhangi bir pijamaya da rastlamamıştım.

Kendi az önce çıkardığım elbiseleri ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Getirdiğim sırt çantasına fırlattım. Mavi Yarenin dediği silah aklıma geldiğinde direkt olarak o komidine doğru yürüdüm. Komidinde de yine silahın üzerinde bir tane özenle katlanmış bir Türk bayrağı vardı. Asker eviydi ve bu her halinden de çok net belli oluyordu.

Silahı aldığım anda alt kattan gelen kapı kapanma sesine kulak kesildim.

BÖLÜM SONU