71. Bölüm : "Tolga"

Yaklaşık 20 gün sonra...

Karargâhın arka kısmında bomboş oturmuş müzik dinliyordum. Yiğit kaç gündür tek başına bir göreve gitmişti ve bende onu bekliyordum. Ne zaman geleceğini tam anlamıyla o da bilmiyordu ve bende görevi de bilmiyordum.

Kulaklığımda çalan şarkı yarıda kesilip başka bir şarkı başladığında kaşlarım çatıldı. Şarkının daha ilk başından hangi şarkının olduğunu anlamıştım ve telefonu elime aldığımda bir mesaj gördüm.

"İyi dinlemeler sevgilim." yazan mesaj Yiğit'en gelmişti ve kulaklığımı çıkarmadan çardaktan ayağa kalkıp etrafıma bakındım. Belki gelmiştir diye düşünsem de yoktu. Elimdeki telefona tekrar döndüm.

(Sol tarafta olanlar Mavi Yaren'in mesajları sağ tarafta olan Yiğit'in)

Neredesin Yiğit? Geldin mi yoksa?

Yok güzelim daha bitmedi görev. Az kaldı.

Telefonu nasıl kullanıyorsun o zaman?

Biraz zaman buldum özledim. Arayacaktım ama imkansız gibi.

Dikkat et.

Ederim.

Her şey yolunda değil mi?

Dikişini aldılar mı?

İyi dinlendin mi?

Aldılar Yiğit karargahtayım şimdi.

Tamam güzelim.

Benim şimdi gitmem lazım.

Gece aramaya çalışırım.

Görüşürüz yakışıklı.

Son mesajı atsam da o görmedi. Sonradan göreceğini bildiğim için bir şey demeden direkt telefonu bıraktım ve onun açtığı şarkıyı dinlemeye başladım. Şarkıyı dinlemeye devam ederken bir yandan da dudaklarım ile mırıldanıyordum şarkıyı.

Umudumsun
Simsiyahken her yanım
Huzurumsun

Onun huzuru muyum bilemem de o benim huzurumdu. Buna emindim. Yanında siyah olmadığım tek yerdi. Ben onun yanında tek bir renk değildim. Her renktim. Her bir ayrı renktim ve bunu seviyordum.

Oysa ben renklerden de nefret ederdim. Ve ben bu sefer renkli olmaktan huzur duyuyordum.

Uçurumsun
Atlasam karanlığına
Adım unutulsun

Karanlığıma çekilmesindi. Ne ben onun ne de o benim karanlığım olmasını asla istemezdim. Karanlık biliyordum ki sadece ölümdü.

Şarkının devamı daha bitmeden Tolga yanıma geldi ve bana baktı. Kulaklığı kulağımdan çıkardım ve ona sorgular bakışlarımı yolladım. "Hayırdır?" diye sordum ona bakarken.

"Öyle komutanım." dedi omuz silkerken. Baya morali bozuktu.

"Boş ver şimdi komutanını da gel otur." dedim yanımı göstererek. Yanıma usulca otururken ona baktım. Elinde olan kargoya da baktım. "Bu ne?" dedim.

"Yiğit komutanım adına gelmiş de." dedi ve bana uzattı. "Gitmeden önce söylemişti bana sevgilime verin dedi direkt." dedi kafa sallayarak aldım. "Açmayacağınıza adı kadar emindi açsın ona aldım zaten dedi." dediğinde gülümsedim.

"Sen boş ver benim manitamı." dedim ona dönerken. "Kaç gündür hayırdır ne oluyor Tolga?" dedim. Bana bakarken omuz silkti.

"Bir şey olduğu yok komutanım." dediğinde ona kaşlarımı kaldırarak baktım.

"Rütbe kalktı." dedim sadece. Anında bakışları değişti zaten. "Söyle kardeşim. Ne bu canını sıkan?" dedim ona bakarken.

"Benim bir oğlum varmış." dediğinde ona bakmaya devam ediyordum. "Aşık olduğum o kadından benim bir oğlum var ben bunu yeni öğreniyorum." diye mırıldandı.

"Bu senin hatan Tolga." dedim ona bakarken. Biliyorum duymak istediği şeyler belki de bu değildi. Ama söylemesi gereken biri vardı. "Aşık olduğum kadın diyorsan onu bırakmayacaksın. Bunu yapamazsın Tolga." dedim. Bana bakarken sadece kafa salladı.

"Biliyorum Yaren. Yemin ederin biliyorum. Ama ailesi istemdi ben ne yapabilirim? Kaç kere denedim." dedi kendini göstererek. "Her seferinde konuştum babasıyla. Ciddiyim dedim. Seviyorum dedim dinlemedi." ve kendini gösterdi. "Askere kız falan vermem ben dedi." dediğinde kaşlarımı kaldırarak ona baktım.

"Bunu neden söyledi?" dedim bu seferde.

"Şehit olurmuşum." dediğinde ona bakmaya devam ettim. "Yada gazi olup kızının başına kalırmışım öyle dedi." dedi.

"Sikerim he." dedim en ters şeklimle. "Askeriz diye sevmeyelim mi bu ne?" dedim sitem ederek.

"Bir gün geldi dedi gelin kızı isteyin." dedi bana bakarak. "Ben nasıl mutluyum varya." dedi. Bakışlarını başka tarafa çevirdi. "Çiçekler çikolatalar takımlar falan havada uçuşuyor heyecandan yerimde duramıyorum." dedi. Onun kolunu dürttüm ve kendime çevirmek zorunda bıraktım onu. Künyesini ortaya çıkardı ve ucunda tek bir yüzük vardı. "Diğeri hala onda." dedi bana bakarak.

"Sonra ne oldu?" diye sordum kısık bir sesle.

(O gün yazarın anlatımıyla)

Tolga, elleri titreyerek kışlanın kapısında duruyordu. Asker üniforması, ağır ve ciddi bir sorumluluğun ağırlığını taşırken, kalbi Şerife Sultan'a olan sevgisiyle dolup taşıyordu. Aylarca süren bekleyişin ardından, sonunda Şerife Sultan'ın babası onu evlerine çağırmıştı. Bu, umut dolu bir buluşma olmalıydı.

Kapı açıldığında, içeriden gelen davetkar ve bir o kadar da resmi bakışlarla karşılandı. Şerife Sultan, gözlerinde sevinçle ona gülümsüyordu. "Hoş geldin Tolga," dedi. Sesindeki heyecan ve mutluluk Tolga'nın kalbini ısıttı.

Tolga, Şerife Sultan'ın babasının karşısında durdu. Yüzünde sert bir ifade vardı ama gözlerinde hafif bir yumuşama hissedilebiliyordu. "Hoş geldin Tolga," dedi baba, resmi ve ciddi bir sesle. "Uzun zamandır bu anı bekliyordun, biliyorum."

Tolga, derin bir nefes alarak konuşmaya başladı. "Efendim, ben Şerife Sultan'a olan sevgimi ve bağlılığımı size defalarca dile getirdim. Onu mutlu etmek ve hayatımı onunla paylaşmak istiyorum. Lütfen, bize izin verin."

Şerife Sultan'ın babası, derin bir nefes aldı ve yüzündeki sert ifade daha da belirginleşti. "Tolga, asker olmanın getirdiği sorumlulukların farkındayım. Ama kızımı sürekli endişe ve korku içinde yaşatmak istemem," dedi, sesi titrek ve kararlıydı. "Kızımı bir askere vermek, onun huzurunu tehlikeye atmak demektir."

Tolga'nın gözleri doldu. "Efendim, onu koruyacağıma söz veriyorum. Şerife Sultan benim her şeyim," dedi, sesi titriyordu. "Onu mutlu etmek için elimden gelen her şeyi yaparım."

Şerife Sultan, babasının gözlerine bakarak sessizce gözyaşlarını sildi. "Baba, Tolga'yı seviyorum. Onunla olmak istiyorum," dedi, sesi yumuşak ama kararlıydı.

Baba, kızının gözyaşlarına rağmen kararından dönmeyeceğini belli eden bir bakışla Tolga'ya döndü. "Üzgünüm, Tolga," dedi, sesi soğuk ve kararlıydı. "Kızımı bir askere veremem. Bu benim kararım ve geri dönüşü yok."

(Normal yerden devam)

"Kıza bugün görücü gelecekmiş." dediğinde ona bakmaya devam ediyordum.

"Kalk." dedim hemen ayağa kalkarken. "Kalk kızı alıcaz."