37.bölüm Ecelimiz

Koşarak hastanenin yolunu tutmuştum ve 13 dakika içinde kapıya gelmiştim biraz soluklandıktan sonra merdivenleri hızla çıkmaya başladım ve son iki tane kalmıştı ki birine çarptım ama ben daha düşmeden o beni belimden yakalayınca onun kim olduğuna baktığımda bu Rüzgardı

"Rüzgar?"dedim ve oda

"Ela iyimisin"dedi hala aynı şekilde duruyorduk kendimi toparlayarak ondan ayrıldım ve

"Valla senin sayende iyiyim"dedim oda

"Neden kendine dikkat etmiyorsun ya birşey olsaydı lütfen daha dikkatli ol" dedi bende

"Ya Canerle konuşuyordum bana 15 dakika içinde hastaneye gelemeyeceğimi söyleyince b-"

"Sende önüne bakmadan koşmaya başladın"dedi bende

"Biraz öyle oldu"dedim oda

"Bundan sonra daha dikkatli olursun" dedi bende

"Ee sen niye gelmiştin"dedim oda

"Ya sen Yiğit hastanede diyince gelip göreyim bir dedim içim rahat etmedi iyikide gelmişim"dedi bende

"İyki ee gel o zaman beraber gidelim" dedim oda

"Olurr"dedi ilerlemeye başladık ve oda

"Ne oldu peki neden hastanede"dedi benede

"Valla bu konuları sonra konuşalım zaten yoruldum ve hala az önceki olayın şokundayım ve birşey daha az önceki olayı bilmeseler"dedim oda

"Peki"dedi ve kapıyı açıp içeri girdim üçü yine birbiriyle uğraşıyordu bende

"Ben geldimmm"dedim ve Canere

"Hoşgeldiii- lan,sen,noluyo"dedi tek tek bende

"Rüzgar Yiğit için gelmiş bizde merdivenlerde karşılaştık"dedim ve Rüzgarda

"Evet Ela Yiğit hastanede diyince içim rahat etmedi merakta ettim ve geleyim dedim,tekrardan geçmiş olsun Yiğit"dedi ve Yiğit

"Eyvallah"dedi ve Caner

"Sen daha bizi tanımıyorsun bile neden merak ettin veya geldin"dedi ve Rüzgarda

"E ela için önemlisiniz daha fazlasına gerek yok ama tanışırız"dedi bende

"Nasıl yani Yiğit benim için önemli diyemi geldin"dedim oda

"Birazda tanışmak için"dedi ve Caner kısıkça

"Eya işin öyemlisiniz,hiç sevmedim bunu"dedi onu taklit ederek kısıkça bana bende

"Kıskandım demiyorda"dedim oda

"Evet kıskandım,Hayır kıskanmadım o kimki onu kıskanıcam ben sana yakın olmasını kıskandım"dedi kısıkça ve Rüzgar Yiğitle konuşmaya başladı

***

"Bilmiyorum iyi çocuk ama sana çok yakın davranıyor sanki kaç yıllık arkadaşmışsınız gibi yada flörtmüşsünüz gibi"dedi Kağan,bende

"Ya abartmayın kibar çocuk işte"dedim ve Yiğit

"Evet kibar ama gözü sürekli sende ve sürekli her cümlesinde sana iltifat etmeye çalışıyor o özelliğini sevmedim" dedi bende

"Kıskanmayın çocuk iltifat edince size zararı olmuyor"dedim Rüzgarla biraz daha konuştuktan sonra eve gelmiştik dördümüzün tuttuğu eve ve mutfaktaki masada oturmuş konuşuyorduk gerçi ben ayakta yemek yapıyordum ama onlar oturuyordu

"Oluyor bence bu çocuk seni seviyor yoksa niye iltifat etsin"diyince üçümüzde aynı anda

"Saçmalama Caner!"dedik ve Caner

"Ne sürekli iltifat ediyor gözü Ela'dan ayrılmıyor bir tane geçirmemek için kendimi zor tuttum"dedi ve Yiğit

"Öyle birşey olamaz merak etme olsada biz müdahale ederiz"dedi ve Kağan

"Aynen o kimmiş Ela daha iyilerine layık" dedi bende

"Zaten hep böyle yapıyorsunuz daha iyisine layıksın daha iyisi yok! Bunu artık bı kafanızamı soksanız"dedim ve Caner

"İyy sen bizim dışımızda bir erkekle bu kadar samimi mi olacaksın şuan bile sinirlendim bak tüylerim diken diken oldu"dedi ve Yiğit

"Caner saçmalamayı kes artık"dedi ve Kağan

"Yani bir zahmet artık sus"dedi bende

"Bencede ya hem Rüzgar iyi biri ya hem tatlı hem kibar"dedim ve Canerde

"Ya ya öyle hemde iltifat bağımlısı"dedi bende tenceredeki çorbayı tabaklara doldurmaya başladım ve tabakları masaya bıraktım ve fırındaki böreği çıkarıp masanın ortasına bıraktım ve

"Offf çok güzel kokmuyormuuuu"dedim ve Caner

"Ooo yine döktürmüşsünn"dedi ve Yiğit

"Sen harikasın yaş"dedi ve Kağan

"Cidden çok güzel gözüküyor yaa"dedi ve Yiğit bir tane börek alarak yemeye başladı

"Tadıda müq"dedi ve yemeğe başladık

***

"Neyse işte girdim eve falan hepsi bir yandan birşeyler söylüyor yok bir abla yok ikizim yok kızım yok Ela falan en sonunda bağırdım bu evde Aras dışında kimseyi tanımıyorum yeter artık kesin sesinizi dedim ve sustular"dedim ve

"Arası salondaki koltuğa bıraktıktan sonra yarasının kanadığını görünce müdahale ettim"dedim ve Yiğit

"Nasıl iyimi birşey oldumu"dedi bende

"İyi iyi birşeyi yoktur ayrıca evdekilerin daha çok çekeceği var o eve inatlarına gideceğim ve her yaptıklarını yüzlerine vuracağım söyledikleri sözlerin benim için hiçbir anlam ve önemi yok çünkü onların bende önemleri ve hayatımda yerleri yok bu yüzden yaptıkları şeyleri yüzlerine vuracağım ve onları hiçbir zaman affetmeyeceğim"dedim ve Caner

"Helal be! Kimin kuzeni"dedi ve Kağan

"Eve mi gideceksin nasıl"dedi bende

"Zaten Aras teklif etmişti birazda onun için gideceğim yaralı bugün yaptığım o çorbadan yaparım ona çabuk iyileşmesi gerek çünkü fazla o evde kalıp o ailenin yüzünü görmek istemiyorum"dedim ve Yiğit

"Benim tanıdığım Ela asla bir daha o eve dönmezdi"dedi bende

"Evde kalmayacağım ama Arasın ihtiyacı var aynı zamanda seninde o yüzden bir o evde bir burada olacağım ve emin ol her akşam eve geleceğim"dedim ve Canere döndüm

"Peki siz ne yapacaksınız"dedim oda

"Bilmem o günden beri sürekli mesaj atıp arıyorlar ama cevap vermiyoruz"dedi bende

"Caner bir konuşun ya benim yüzümden burda kalmanıza gerek yok"dedim oda

"Ela sana inanmayan bizede inanmamış demektir kim olursa olsun isterse Kağan şuan sana inanmasın onu ikizlikten reddederim"dedi ve Kağan

"Ne kadar meraklıymışsın beni satmaya" dedi ve Yiğit

"Dünden razı"dedi bende

"Seviyorum ya sizi şu tiplere bak"diyerek sarıldım Canere, Yiğit ve Kağanda gelincs dördümüz beraber sarılmaya başladık bende

"Abi 18 yaşındayız ama yaşamadığımız, yapmadığımız bok kalmadı farkındamısınız"dedim ve Yiğit

"Çokta övünülecek bir tarafı yok gibi" dedi ve Kağan

"Cidden ya 30 yaş üstü adamlarla bile düşmanız"dedi bende

"Hepsi benim yüzümden sizinde başınız belaya girecek"dedim ve Caner

"Söyledim mi bilmiyorum ama ben belayı çok severim"dedi bende

"Ama bu işin sonu ölüme kadar gidebilir" dedim ve Kağan

"Farkedermi sence bizim için"dedi bende

"Sizin gibi heleki Caner gibi kaos severe asla!"dedim ve Caner

"Tabikide farketmez ne geleceksen senden gelsinn"dedi bende

"Pekala o zaman yarın sizinle bir spor salonuna uğrayalım"dedim ve Caner

"Ben nefret ederim yaaa"dedi bende

"Yiğit daha yeni saldırıya uğradı kendinizi korumayı hatta daha iyi korumayı öğrenmeniz gerek"dedim ve Kağan

"Ela haklı uzun zaman olmuştu gitmeyeli gideriz yarı"dedi ve Yiğit

"Yanlız hevesinizi kırmak istemem ama ben bu haldeki geleceğim"dedi bende

"Sende gelip bizi izlersin ve püf noktaları belirtirsin"dedim oda

"Yaniii ben yatıyorum siz çalışıyorsunuz mükemmel plan"dedi bende

"Tabiii ne sandın"dedim ve konuşmaya devam ettik

***

Herkes yatağa girmiş yatarken ben bahçedeki salıncakta oturmuş düşünüyordum cidden ben ne yaşadım ne yaşıyorum bu böyle devam mı edecek önce küçükken üvey ailem tarafından sonra Toprakgil çıkmıştı karşımıza azda olsa toparlanmıştım ama sonra onlarda gidince eski halime geri dönmüştüm hatta daha beter olmuştum ondan sonra bana ilk kafes maçımda birini ölürdmem gerektiği söyleninca karşı çıkıp kaçmaya çalışmıştım

İlk kafes maçında Defne Ela

"Ayy Kerem abi hayır ben yapamam" demiştim birini öldüremezdim ama Kerem abi kararlılıkla

"Yapacaksın Ela sen bu değilsin biz seninle uzun zamandır ne için çalışıyoruz"dedi bende

"Yok yok ben orada öldürsem bile onu gördükten sonra bende ölürüm valla olmaz"dedim ve arkamı dönüp tam kapıya koşacakken Kerem abi kolumu yakalayıp yanına çekti ve

"Canım söylemiyeyim söylemiyeyim siyorum ama o adam...."diyip duraksadı

"Şerefsizin teki çocuklara tec-"demesini beklemeden

"Tamam! Çıkıcam maça ve geberticem onu hakediyor"dedim benide zaten Kerem abi kurtarmamışmıydı o adamdan şimdi de intikam vakti gerçi daha o adam olduğunu bile bilmiyorum ama o çocukların intikamını alacaktım

O maça çıkıp adamı öldürmüştüm o günden sonrada böyle devam etmişti ben ilk birini öldürdüğümde 16 yaşındaydım ama birinin beni öldürmeye çalıştığında ise çok küçüktüm 11 falan tam hatırlamıyorum ama o adamın yüzünü dün gibi hatırlıyorum karşıma çıksa hiç düşünmeden onu öldürürdüm

"O zamanlar ne kadar masummuşum ya" dedim kendi kendime ve biraz daha düşünmeye başladım aklıma bıçaklandığım anlar geldi her seferinde ya boks maçında yada bir kavgada bıçaklanmıştım hiç kimse beni durduk yere gelip bıçaklamamıştı hayret bu kadar düşmanım varken hiç durduk yere bıçaklanmamıştım

Sonra bir anda aklıma üvey ailemin evini bastığımız geldi nasılda korkmuşlardı kendi kendime güldüm ve bir anda Buğlemin evdekileri kandırdığını hatırlayınca gülüşüm soldu nasılda hemen inanmışlardı o kıza keşke bugün daha fazlasını yapsaydım biraz daha bağırıp çağırsaydım ama bu seferde kendilerinin umrumda olduklarını düşünürlerdi offf neden bir anda onları düşünmeye başladım ki

Hergünün akşamında böyle ölüyordum onların o kıza kızım diyişleri hiç kimsenin bana inanmaması o üvey ailemin bana yaptıkları özelliklede..... Özelliklede beni zehirleyerek öldürmeye çalışmaları.......
11 Ekim 2020

(Ela 13 yaşında)

"Hadi kızım gel yemeğe"demişti annem ilk defa bana kızım demişti çok heycanlıydım hemen koşarak mutfağa indim ve

"Anne s sen benimi çağırdın"dedim oda

"Eveet benim senden başka kızım mı var" dedi bende

"Yok değil mi beni ne için çağırmıştın" dedim ve babam

"Kızım biz çok sana haksızlık ettik gel beraber yemek yiyelim"dedi ama dün onlarla beraber yemek yedim diye beni bodrum'a kapatmamışmıydı

"Ama baba dün"demiştimki elini omzuma koyup

"Dün aklım yerinde değildi içmiştim"dedi bende

"Pekii ne yiyeceğiz"dedim heycanla ve annem pakedinden çıkardığı pizzayı önüme bıraktı

"Ne sevdiğini bilemedik o yüzden bunu aldık afiyet olsun canım"dedi bende

"Siz... Siz yemeyecekmisiniz"dedim ve babam

"Bizde tabiki yiyeceğiz değil mi karıcım" diyince annem kendisine ve babamada bir pizza verince sevindim ilk defa mutlu bir aile tablosunda yer almıştım sevinçle elime bir pizza dilimi aldım ve ısırdım

"Anne bunun tadı çok güzel"dedim ve bir ısırık daha aldım

"Ama tadında bir değişiklik var"dedim lokmamı yuttum ve nefesim kesiliyor gibiydi

"B baba bana b birşey oluyor"diyip öksürmeye başladım ve annemin uzattığı suyu aldım suyu içince daha kötü olmuştum ve babam

"Hadi inşallah bu sefer geberecek"dedi bende

"Bu bu p pizzada n ne vardı"dedim ve annem

"Bolca karabiber ve suyundada olmak üzere Bol bol zehir"diyince gözlerim kocaman açıldı nefes alamıyordum ve başım dönüyordu aynı zamanda ayaktada duramıyordum yere düşünce hala boğazımı tutuyordum onlar mutfaktan çıkınca sürünerek mutfaktaki arka kapıdan çıktım yer sürtünüşte sanki bin tane bıçak batıyordu gibi hissediyordum başım dönüyordu gözlerim kararıyordu ve ayakta duramıyordum arka kapıdan çıkınca direkt yola gelmiştim ama çok kötüydüm hayır ağlayamazdım bu sefer canım daha çok acırdı hiç nefes alamazdım tam ayağa kalkıp yola çıkmışken karşıdan bir araba geldiğini gördüm ve gözlerimi kapattım gelmiştim işte yolun sonuna

Ben hastanedeydim ama nasıl ölmemişmiydim hemşire abla

"Bak canım bu alerjin ölümcül olabilir daha fazla ilerlersedaha kötü olabilir o yüzden karabiberden uzak dur ve yediklerine dikkat et"dedi bende

"Abla bana ne oldu"dedim ve bir adam

"Benim arabanın önüne çıkınca sana çarpmadan durdum ama bu seferde sen bayıldın seni arabaya alıp hastaneye getirdim bundan sonra kendine dikkat et maviş"dedi bende

"Ben maviş değilim bana bir daha öyle seslenmeyin ve teşekkür ederim bana yardım ettiğiniz için"dedim ve hemşireye döndüm

"Abla birşey diyeceğim ben zehirlendim ya hani bunun beni öldürmesi gerekmiyormu ben nasıl yaşadım"dedim ve oda

"Çok iyi bir doktorumuz seni kurtardı yoksa gerçekten ölebilirdin kendine dikkat et ilaçlarınıda al"dedi ve odadan çıktı bende

"Beyfendi siz neden beni kurtardınız" dedim oda

"Ne yani ezip geçsemiydim seni"dedi bende

"Evet aynen öyle yapsaydınız ilk defa gerçekten öleceğimi düşündüm ama sizin yüzünüzden yaşıyorum ve bu hayata dayanmak zorunda kalıyorum"dedim ve oda

"Bak maviş bu hayatta önüne ne zorluklar çıkarsa çıksın dayanmak zorundasın"dedi bende

"Ben nasıl dayanayım abi sen söyle ben daha 13 yaşındayım ve ben bu hayattan bıktım nasıl dayanayım"dedim ve abi

"Bak maviş ne olursa olsun seni sevenler vardır onlar için ve en çokta kendin için dayan seninde hayalin vardır onlar için dayan ve ne olursa olsun asla vazgeçme yaşama sebebin hayata tutunma sebebini hep hatırla tamam mı"dedi bende

"Abi senin adın neydi"dedim oda

"Beni boşver maviş sen dediklerimi unutma eminim hayat bizi tekrar karşılaştıracaktır"dedi bende

"Peki abi sen beni bul olurmu adım Defne Ela umarım tekrar görüşürüz"dedim oda

"Peki yazdım adını bir kenara maviş"dedi ve odadan çıktı

o günden sonra anladım ki benim yaşama sebebebim Yiğit, Kerem abi, Göktuğ abi ve hayallerimdi....

Evet şuan ise benim yaşama sebebime iki kişi daha eklenmişti Caner ve Kağan benim her anımda yanımda olup bana inanım kol kanat gerenlerdi bunlar

Ve hayattaki bir diğer amacım bana maviş diyen o abiyi bulmak hep araştırdım her konuda araştırdım nerdeyse dünyadaki tüm piskologları araştırmış bile olabilirim ama bulamamıştım bana adını söylese ne olacaktı sanki ama onun beni bulması içinde herşey farklıydı ilk ismimi kullanmıyordum gözlerim artık mavi değildi çünkü kahve rengi lens takıyordum ayrıca saçlarımıda boyamıştım eskiden kapkara olan saçlarım şuan kahverengiydi bunları değiştirmemin sebebi artık Defne değil Ela olmamdı ve Defnedeki tüm özellikleri onunla bırakıp artık Ela olmuştum bundan sonrada Defne olmaya da hiç niyetim yoktu

Yine her akşam olduğu gibi düşüncelere dalmıştım saat gece yarısını geçmişti bile hava esmeye başlayınca kalkıp içeri girdim ve telefonumu açıp Instagrama girdim hesabımdaki fotoğraflara bakmaya başladım 15 yaşımda başlamıştım kullanmaya ve ilk yüklediğim fotoğrafım Yiğitle beraberdi onunda hesabındaki ilk fotoğraf buydu benim elim ağzımda gülümseyerek kafamı yan tarafa eğmiştim oda kafasını diğer tarafa eğip bana bakıyordu o zamanlar gerçekten yüzümdeki gülümseme içtendi şimdi gülsem bile hep içimde bir burukluk oluşuyordu o aile va hayattaki diğer şeyler benim gerçek gülüşümü almışlardı

Biraz daha üste çıktığımda motora yaslanmış bir şekilde bir fotoğrafım vardı ve o zaman rüzgar olduğu için saçım dağılmıştı ama bu daha güzel bir fotoğraf olmasını saglamıştı ve biraz daha üste çıkanca bir fotoğrafım vardı ve gülüyordum ama elimi ağzımla kapatmıştım ve altınada

"Arkalarından çok ağladık sıra kurtuluşumuza gülmekte"

Yazmıştım ve biraz daha ilerleyince en son paylaştığım fotoğrafa baktım ben Caner Kağan ve Yiğitin olduğu bir fotoğraftı ve altına da
"Aile sadece kan bağının olması değil her daim yanında olmaları demektir"

Yazmıştım ve gelen takip isteklerine baktım o ailedeki herkes atmıştı ve aralarından Arasın isteğini kabul ettikten sonra Rüzgarın kinide kabul ettim ve Toprakda dahil olmak üzere hepsi istek atmıştı hiçbirini kabul etmedikten sonra ismi değişik birini gördüm

'benkimimonubilebilmiyorum'

Onunda isteğini kabul ettim ama amacım kim olduğunu öğrenmekti merak etmiştim ve bir mesaj geldi

Aras_yılmaz

Cesur kardeşim acaba bu saatte kiminle mesajlaştığını öğrenebilirmiyim ayrıca isminde mükemmelmiş

Sankigözlerimela

Hayır canım öğrenemezsin ayrıca ismim tabikide güzel olacak çünkü ben buldumm

Aras_yılmaz

Neden öğrenemezmişim ayrıca ben seni özledim bence bize gel

Sankigözlerimela

Oha Aras bu saatte

Aras_yılmaz

Tamam o zaman yarın gel ayrıca hala kimle mesajlaştığını söylemedin

Sankigözlerimela

Kimse ile mesajlaşmıyorum,Aras

Aras_yılmaz

İyyy Aras ney abi desene hem madem kimse ile mesajlaşmıyorsun neden aktifsin

Sankigözlerimela

Peki ya sen neden aktifsin

Aras_yılmaz

Ben senden büyüğüm sen bana hesap soramazsın ayrıca hesabındaki fotoğraflara baktım neden sürekli ya Yiğit yada o iki gerizekalı var

Sankigözlerimela

Ya kim olsaydı senin o aile denmeyi hak etmeyen ailenmi

Aras_yılmaz

Hayır yarın gel beraber çekelim onlarıda kaldır hepsinde gülümsüyorsun

Sankigözlerimela

Tamam bundan sonra gülümsemem.

Aras_yılmaz

Ya Elacım ben gülümsememi diyorum öyle herkesin yanında gülümseme diyorum gel benim yanımda gül

Sankigözlerimela

Niye o kadar kötümü gülüyorum tamam ben anladım seni sen benim gülmemi istemiyorsun.

Aras_yılmaz

Hayır canım çok güzel güldüğün için sana aşık olan biri olursa diye diyorum

Görüldü

Küçücük kızdanda görüldü yedik, Ela gerçekten öyle demek istemedim

Görüldü

Ya benim demek istediğim sana aşık olan adamlarla ben uğraşmış olacağım

Görüldü

Ela bir daha görüldü atarsan şuan bu yaralı halim ile yanına gelirim

Görüldü

Ve hemen sonrasında ise bir arama düştü telefona onu kapattıktan sonra Instagramdan çıktım ama bu sefer üst üste gelen aramalardan bıkınca cevap verdim ve Aras

"Ela niye mesajlarıma cevap vermiyorsun"dedi bende

"Acaba neden Aras"dedim oda

"Ya ben sana diyo-"derken onu böldüm

"Ay tamam Aras kes"dedim ve Aras

"Bugüne kadar kimse cesaret edememiş lafımı bölsün bu bücüre bak sen"dedi bende

"Bir ben bücür değilim iki demekki onlar cesaretsizmiş ben ne yapabilirim"dedim ve Aras

"Ela bak gerçekten öyle demek istemedim sen yanlış anladın"dedi bende

"Tamam bunu için mi aradın"dedim oda

"Yok uyku tutmadı senide uyanık hatta aktif görünce aradım sen niye uyanıktın" dedi bende

"Bir erkek yazmıştı benimle tanışmak istiyordu bende tamam dedim"diyince Aras sinirle

"Kimmiş o şerefsiz"dedi bende

"Tanımıyorum yarın tanışacağım ah mesajda attı hadi görüşürüzz"dedim ve Aras

"Ela dur! Şey diyecektim"dedi bende

"Ne diyecektim"dedim oda

"Ne diyecektim hah uykusuzluğa ne iyi gelir"dedi bende

"Uyumak"dedim ve kendimi gülmemek için tutmaya başladım

"Ya uyuyamıyorsak"dedi bende

"Uyursun uyursun niye uyuyamayasın" dedim oda

"İşte uyuyamıyorum Ela beynim uyumama izin vermiyor"dedi bende

"E bu saatte uyuyamıyorsan ya kafan güzeldir yada kafandaki"dedim ve

"Kafan güzel değilse kim senin kafandaki"dedim oda

"Bilmem belkide sensindir"dedi bende

"Aras yoksa s sen bana aşık mı oldunn" dedim ve Aras

"Ya ya aşkından ölüyorum"dedi bende

"O zaman iyi gebermeler kusura bakma ama kendi kanımdan olan insanlar gerçekten dikkatimi çekmiyor"dedim oda

"Tüh ya bir an oluruz sanmıştım"dedi bende

"Tamam yakışıklı olabilirsin askerde olabilirsin ama kendi kanımdansın işte" dedim ve Aras

"Evet evet yakışıklıyım biliyorum"dedi bende

"Sen bu ego ile devam et sana bakmazlarrr"dedim oda

"Bakmasınlar çokta umrumda sen varsın yeter"dedi bende

"Tamam canım hadi ben kapatıyorum sana kafandaki ile iyi geceler"dedim oda

"Ela sen gittikten sonra evde büyük kavga çıktı"dedi bende

"Dur tahmin edeyim bunun suçlusu yine ben oldum"dedim oda

"Hayır bir anda Eren gidip Fırata herşey senin yüzünden oldu dedi Fıratta asıl sizin yüzünüzden oldu hiçbiriniz dinlemediniz bile kızı diyince barış sinirle sen dinledin mi lan gibi şeyler söyledi ve Burak evet hepsi bizim yüzümüzden nasıl güvendik o kıza gibi şeyler söyleyince Efe'de sinirle sizin yüzünüzden artık bir ablam yok diyip ağlamaya başladı ve herşeyi dağıtıktan sonra herkes odasına çekildi"dedi bende

"Peki sen ne yaptın"dedim oda

"Valla elimdeki çekirdekle onları izledim"diyince bir kahkaha attım ve

"Tam benim kafadansın yaa"dedim ve

"Neyse hadi yat yaranada dikkat et belki yarın gelebilirim"dedim oda

"Gelmezsen kendimi bıçaklarım"dedi bende

"Sen beni tehdit edemezsin Arascım istersen kendini o çatıdan at ben istemezsem o eve gelmem ama yarın senin için gelebilirim"dedim oda

"Tamam beni sevdiğini bu kadar belli etmene gerek yok"dedi bende

"İyi geceler"dedim oda

"Sende yat,sanada iyi geceler"dedi ve telefonu kapatıp odama girip yatağa uzandım

***

Sabah yine herzamanki gibi kalkmış ve kahvaltı için menemen hazırlamaya başladım ve pateteslerin kızardığını anlayınca onlarıda bir tabağa koyarak masaya yerleştirdim ve

"Kahvaltı hazırr!!"diye bağırdım ama kimse o mükemmel uykusunu bölmek istemeyince söylene söylene yukarı çıkıyordum ki Canerin kalktığını gördüm ve yanağımdan öperek

"Günaydınn canım ben mutfaktayımm" dedi bende

"Sanada Günaydınnn ve yemeklere elini sürme!"dedim oda

"Bakarızzz"dedi ve gitti Kağanın odasına yaklaşınca

"İlla hergün benmi kaldırayım sizi!" Diyerek Kağanın odadına girdim ve

"Kağan çok güzel bir kız geldi ve seni soruyor"dediğimde Kağan gözlerini açtı ve

"Hı ne kızı"dedi bende

"Bilmem bende çok saşırdım"dedim oda

"Nerde şuan"dedi bende

"Seni bu şekilde dağ ayısı gibi kış uykusuna uyurken gördü ve koşarak kaçtı!"dedim ve Kağan

"Uyanma şekline hayran kaldım Elacım" dedi bende

"Hadi in çok fena bir menemen yap-"

"ELAAA! NERDESİN ACİL BURAYA GELL!" Diye Yiğit bağırmaya başlayınca beraber mutfağa indik ve üzerinde hiçbir şey olmayan Yiğit elindeki tişörtü üzerine geçirdi ve

"Abim geliyor"dedi bende

"NE!?"dedim oda

"Evet bende yeni öğrendim hatta şimdi yola çıkmıştır bile"dedi bende

"Şimdi sıçtık"dedim oda

"Hemde fena"dedi ve Caner

"Ne oluuor ya ne abisi"dedi ve Kağan

"Göktuğ abi zaten burdaki"dedi bende

"Onların bir üst boylarıda var canım Özgür"dedim kendisini çok severdim ama benim pis işlere bulaşmamı hiç istemezdi ve benim saysa parmaklarının yetmeyeceği kadar pis işe bulaşmışlığım vardı bu son Aker olayını daha Göktuğlar bile bilmiyordu ve Özgür abi bizim boksör olduğumuzu bile bilmiyordu

"Şimdi hemen hazırlanıyorsunuz yemek yedikten hemen sonra size gidiyoruz" dememle Yiğit

"Tamam ama çabuk olun heran gelebilir" dedi bende Göktuğumu aramaya karar verdim telefon ikinci çalışta açılınca

"Alooo Göktuğumm nasılsınnn"dedim oda

"İyiyim Elam sen nasılsın"dedi bende

"Çok iyidim ta ki Özgür abeciğimin geleceğini duyana kadar"dedim oda

"Gerçekten artık çok dikkat etmelesiniz hem bizim sıpa nerde niye artık hiç eve uğramıyor"dedi bende Yiğite bakınca yüzündeki yaraların çoğu gitmişti bende

"Ne o yiğidomla vakit geçirmek istedim olamazmı"dedim oda

"Olamaz küçük hanım hem sizin vakit geçirmeniz insanlarla kavga etmek"dedi bende

"E onlar kaşınıyor"dedim ve

"Abi ayrıca Özgür abiye hiçbirşeyden bahsetmeyin bizde birazdan sizde oluruz"dedim ve Göktuğcum

"Tamam canım biraz çabuk gelin malum Özgür abim varken seninle pek yakın olamayacağız"dedi bende kıkırdayarak

"Biraz öyle olacak ama olsunn"dedim çünkü Özgürcüğüm canım çok kıskanç olduğu için ondan başkasına yaklaşmama veya konuşmama pek izin vermezdi bu yüzden hemen kalkıp Yiğitlerle kahvaltıya başladık ve Caner

"Birşey diyeceğim bu Özgürü madem seviyorsunuz niye ilk duyduğunuzda korktunuz"dedi bende

"Şöyleki canım Özgür balım biraz fazla kıskançtır ve bana çok düşkündür onu çok severiz"derken Yiğit hemen ekledi

"Onu çok seversin"dedi bende

"Ve ayrıca oda bizi çok sever"dedim ve Yiğit tekrardan

"Oda seni çok sever"dedi homurdanarak ve Kağan

"E o zaman sorun ne"dedi bende

"Sorun şu ki bizim özelliklede benim pis işlere bulaşmama tamamen karşı"dedim ve Caner

"O zaman bu işlerin hiçbirinden haberi yok"dedi bende

"Daha boksör olduğumuzu bile bilmiyor ayrıca daha Göktuğlara bile şu son olayları söylemedik"dedim ve Kağan

"Neden sürekli bir yerden birilerinin abisi çıkıyor"dedi ve hemen

"Bu arada menemen harika olmuş"dedi bende gülerek

"Afiyet olsun"dedim ve yemeğe devam ettik

***

Dördümüzde motorumuzu evin önüne park edince inşallah daha gelmemiştir diye dua ediyorduk çünkü Mert abi veya Ayşe abla birşey anlatmışsa biz biterez

Kapının önünde fazladan ayakkabı görmeyince rahat bir nefes alıp kapıyı çaldım ve kapıyı Göktuğum açınca hemen ona sarıldım

İyileşmişti sadece biraz fazla yük taşıyınca sıkıntı oluyordu ama iyidi ayağa kalkabilmesi bile bizim için çok iyiken o yürüyebiliyordu

"Ayy canım ne kadarda özlemişim seniii" diyerek sarılmaya devam ettim onunda kolları belimi sarınca daha sıkı sarıldım ve

"Arama zaten sende beni"diyerek içeriye geçtim ve diğer üçüde içeri geçince solana geçtik ve Ayşe abla

"Hoş geldiniz çocuklarr geçin oturun birazdan zaten Özgür gelir"dedi bende ona sarılıp yanağından bir makas aldım ve

"İki gün aramadık hemen unutmuşsunuz "dedim oda

"Kızım seni unutmak ne mümkün"dedi bende

"Yani hele bir unutun o zaman ben bile kendimi tutamamm"diyince herkes güldü ve Mert amcaya baktım

"Nasılsın Mert amca"dedim yanına oturarak oda

"Hiç iyi değilim ya kızım bizim oğlan geliyormuş,bu arada çocuklar sizde hoşgeldiniz"diyince diğerleri hoş bulduk diyince ben kahkaha attım ve

"Senin evlat sevgin gözlerimi yaşarttı" dedim ve Göktuğumun yanına geçtim iki yanağınıda tutup sıkmaya başladım ve

"Oy oyy canım benimm"diyerek tekrardan ona sarıldım ve Yiğit

"Ben evlatlığım değilmi baksanıza iki abimle nasıl zaman geçiriyor benimle nasıl"dedi ve Ayşe abla

"Oğlum saçmalama ne evlatlığı"dedi ve Göktuğum

"Lan alacak olsak seni mi alırız"diyince herkes kahkaha atmaya başladı ve kapı çaldı kim mi gelmişti

Ecelimiz

***

Evetttt neden sürekli bir yerden birilerinin akrabası çıkıyor bilmiyorum ama çıktıkca çıkıyorlar işte neyse bundan sonra daha fazla çıkartmamaya çalışacağım sjsjjsjs

Ve Özgürcüğüm canım balıma ne diyorsunuzzz bence kitaba renk katacak ve sizce olayları öğrenmelimii🤨

Peki o zehirlenme sahnesi veya ilk kafes maçına çıktığı yer

Elanın ailesine az yaptığını ama ortalı yakıp yıksa onları önemsediğini sandığı için az yapıp ama daha felaket şeyler yapacağına ne diyorsunuzz

Ve artık gerçekten bu abi çıkma meselesine bir dur diyelim sjsjsjsj

Oy ve yorum bırakmayı unutmayınnn 🫶🏻

Görüşmek üzereee 💖