08

Savaş'tan

Şaşkınca Serkan'a bakan İz'e baktım onu tanıyor mu?

İz'le yıllar önce tanıştık nedense ona karşı hep bir korumacı tavrım vardı. Kan geçmiş olmalı

Onunla iyi anlaştık abi kardeş gibi olduk daha 13 yaşındaki zekasına hayran kalmıştım

Şu an ise Serkan'a şokla bakıyordu. Elinde tuttuğu tabağı düşürdü

İz " Serkan sen..." Dedi ama devamını getirmeden bayıldı. Son anda yere düşmeden tutum

Serkan anlamaz ve kaşlarını çatıp sorgular bir biçimde bize bakıyordu

Mustafa" Oğlum getirin şöyle yatırın "

İz'i kucağıma alıp koltuğa yatırdım. Arda da endişeyle İz'e bakıyordu.

İz'i tanıyorum ve geçmişinin iyi olmadığı da biliyorum ama bana anlatmadı

Hatırlamak istemediği söylerdi ne kadar gülse de aslında en surat asması gereken kişiydi

Serkan bir bardak su getirdi hemen bardağı alıp elimle yüzüne su çiledim

Gözlerini yavaş yavaş açtı önce bana sonra Arda'ya sonra hemen Serkan'a baktı hala şaşkındı

Serkan'la nerden tanışıyorsunuz iz?

Koltukta oturur pozisyona geldi gözlerini Serkan'dan geçmedi. Beklentili bir hali vardı ama kendisine boş gözlerle bakan çocuğu görünce bozguna uğradı bakışlarını ondan çekip bize baktı

İz " Başım döndü daha İyiyim eve dönelim mi? Aç gezdiğim için olmuş olmalı"

Bunun sebebinin aç olması olmadığını biliyorum ama yinede uzatmadım

" Sana yemek yemen gerektiğini söylüyoruz dinleyen kim ? " Diye yalandan azarladım

İz " İyim ben hadi dönelim siz peyniri alıp gelin ben önden gideceğim "

Cevap vermemi beklemeden çıkıp gitti. Yanlız kalmak istediği belli Arda peşinden gideceği an kolunu tutum

" Yanlız kalsın kafasını toplaması lazım "

Arda bana baktı kardeşi için endişe ettiğini billiyorum ama İz'i ondan daha iyi tanıdığım için isteksizce kabul etti

Mustafa " Oğlum tek bırakmasaydınız keşke başına bir iş gelmesin "

Mustafa amcaya döndüm gülümsedim

" Amca ona bir şey olmaz o kız senden benden akıllı"

Serkan " Belli oluyor" dedi az önceki şeyi kastederek

" Serkan insanlık hali merak etmeyesin o kız her türlü başının çaresine bakmayı bilir "

Mustafa" Sen öyle diyorsan öyledir oğul ben yeni peynirler getireyim "

Mustafa amcadan peynirleri alıp geri atların yanına döndük iplerini çözüp bindik eve doğru hızla gittik

Eve gelince atları ahıra koyarken Kara şimşekin yerinin bis olması ile gözlerimi kıstım

Nerdesin acaba İz ?

İz'den

Kara şimşekle eve dönmek yerine ormana doğru gittim. Serkan beni tanımadı ama neden?

O ö ölmüştü nasıl hala hayatta?

Gözlerimin önünde kanlar içinde kaldı!Nasıl olurda hayatta olur? Bana öldü demişti!

Küçüktüm parka gelmiştim oyun oynayanları izledim hiç arkadaşım yoktu

Benle kimse oynamazdı!

Onları izlerken top benim yanıma doğru geldi ela gözlü bir çocuk geldi ona baktım

-" bizimle oynasana 1 kişi eksiğiz" demesi ile heyecanla gülümsedim

" Olur" dedim neşeyle

Bana elini uzattı elini tuttum beni kaldırdı. Oynadığı çocuklarım yanına geldik

-" kişi eksiğimizi buldum şey adın neydi?"

" İz " dedim

-" Bende Serkan memnun oldum" dedi ela gözlü ona gülümsedim

O gün ilk kez mutlu bir şekilde oyun oynadım ilk ve son oyunum olduğunu bilmeden

Güzel vakit geçirmiş saatti fark etmemiştim baya geç olmuştu Serkan beni eve kadar bıraktı

Sokağın girişinde babamla karşılaştık babam bana bağırmaya başladı sinirini alabilmek için vurmaya başladı

Serkan beni kurtarmak için babama karşı çıktı. Ama babam onu itti ve düştü.

Çöpün yanındaki poşetlerin üzerine düşmüştü. Poşette cam şişeler vardı kafasına saplanan camı girmemle çığlık attım.

Babam da durmuş ona bakıyordu

Aklıma gelen anılarla gözlerim doldu. Serkan beni kurtara bilmek için ölmüştü!

Ben öyle sanıyorumdum baban öyle demişti!

Ben o günden sonra bir daha parka gitmedim ben o günden sonra bir daha oyun oynamadım

Şu an ise yaşadığını gördüm!

Kara şimşek yavaş ve sakin adımlarla ilerliyordu. Bana yalan söylendi ben hep kendimi suçladım! Gözümden akan yaşları sildim beni tanımadı

Ben onu unutamazken o beni tanımadı!

Ağlamayı bırakıp Kara geri çevirdim geri döndüm. Eve gelince ahıra Kara'yı koyup çardakta oturan aileye bakmayıp hızla eve girdim

Çantamdan kulaklığı alıp telefonu bağlanıp müzik açtım. Müzik iyi gelirdi

İkinci kattaki balkona çıktıp güzel manzaraya baktım. Gözümün önünden gitmeyen anıya gözlerimi kapattım

Ağlamak istemiyorum!

Gözüm yine yaşarmıştı

Üzerimdeki bakışı hissedince yan tarafıma baktım koltukta kitap okuyan Samet'i beklemiyordum

O burada mıydı? Görmemişim

Gözlerimi ondan çektim yaşaran gözlerimi geçmesini bekledim

Düşünmek istemiyorum ama aklımdan çıkmıyor!

Serkan hayatta

Ve beni tanımıyor

Gözümden akan yaşı sildim hemen o iyiydi neden ağlıyorum?

Delirdim galiba ?

O anımı beni ağlatan? Evet

Gözümün önünde aldığı yara izi hala duruyordu. Ağlamak istemiyorum!

Lanet olsun!

Balkondan hızla Arda abimle kaldığım odaya gelip çantamdan ilaç alıp yatağa yattım

Uyursam geçer

Uyku en iyi ilaçtır! Ne diyorum ben kabuslar göreceğim!

Bu halde zaten ilaç bile uyutmaz beni kafamı yastığa gömüp ağlamaya başladım

Çık artık aklımdan!

Saçlarımda hissettiğim el ile kas katı kesildim. Kafamı kaldırıp yaşlı gözlerle baktım.

Samet?

Samet " Neyin var? Seni bu hale sokan ne?" Dedi

Geriye çekip gözlerimi silip oturur pozisyona geldim

" Sana ne! Git başımdan piskolok!"

Samet " Şu an burada bir doktor olarak gelmedim gerçekten merak ettiğim için burdayım"

Ona baktım bana endişeyle bakıyordu. Bende neden nefret etmiyorum diğerleri gibi ?

Bana karşı nötr ama abilerinin dediklerini yapan birisi

" Anlatmak istemiyorum git başımdan!" dedim sert bir sesle

Samet " İz sakin ol ilaç mı aldın hemde uyku neden? " Dedi yandaki sehbada ki ilaç kutusuna bakarak konuşmuştu

Gözlerim ilaç kutusuna diktim çocukken uyumak ve unutmak için kullanırdım ama zamanla ilaçlarla birlikte kâbuslar başladı ondan sonra kaçacak yerim kalmadığını anladım

Şu anda çocukluktan kalan huyumu yapmıştım uyuyamacağımı bilerek

" Uyumak ve unutmak için" dedim

Samet " Bu nu sıkça yapar mısın?"

" Çocukken yapardım yapmayı bırakmıştım yada bıraktığımı sandım"

Samet " Çocukken çok sık içer miydin?"

Beni konuşturmaya çalışıyor ve ben konuşuyorum salak ben !

Onun gözlerine baktım

" Konuşturma yöntemin güzelmiş ve sadece çocukken kaçtığım gibi kaçmak istedim bilinçsizce yaptım "

Samet " İz bu normal değil! Kafana göre ilaç alamazsın !"

" Biliyorum uyku ilacı sadece zarar vermez"

Samet " verir fazla kullanmak verir "

" Fazla kullanmadım abartma!"

Samet " tamam sakin ol unutmak isteğin şey ne?"

" Seni ilgilendirmez "

Yatağa yatıp tavana baktım ilaç yüzünden uyumak üzeriyim göreceğim kabusu biliyorum görmek istiyorum

Samet bana sarılsa görür müyüm ?

Bana karşı nötr ama yinede yardımcı olmaz mı?

Ona döndüm bana düşünceli bir şekilde bakıyordu

" Sakinleştim uyumak üzeriyim kabus göreceğimden eminim" dedim bana kaşlarını çatarak bakmaya başladı

" Arda abimle İsa yanında yatarken görmedim"

Gözlerim kapanıyordu

" Şu an görmek istemiyorum" dedim uykulu boğuk sesimle

" Yanında yatar mısın?" Ben bile zor duyduğum bir sesle söylemiştim

Gerisi karanlık uykuya dalmıştım

Samet'en

İlaçtan dolayı uyuyan kıza baktım. Bugün gizlediği duygularını daha iyi görüyorum

O yaralı bir kuş derin yaraları ile tek başına baş eden bir kız küçük hâlinde unutmak için ilaç içen birisinin böyle sağlıklı olması bile mucize

Son söylediği şeyleri duymuştum. Kabus görmemek için benimle yatacak bu kadar kötümü?

Yanına yattım onu kendime çekip sarıldım. İkizi ile konağı birbirine katan Yeşim'e baktım şu an kucağımda o varmış gibi hissediyorum

Saçlarını okşadım daha uzun olsa keşke

İz'in istegram hesabına bakmıştım uzun zamandır kısa saçları vardı neden uzatmadığını merak etsem de onun seçimi

Kokusu yaş toprak kokusuydu

Yeşim küçük yeşil gözleri küçük bedeni aklıma geldikçe mutlu oluyorum

Artık sana karşı daha iyi olacağım İz çünkü fark ettim senin de acıların var

Hemde o kadar iyi gizliyorsun ki bugün tesadüfen orada kitap okumasam göremeyeceğim kadar iyi gizliyorsun

Uykusunda bana sıkıca sarıldı huzurlu gibiydi küçükken yaptığı gibi yine sol elimin işaret parmağını tutunca kala kaldım

İz bizim Yeşim'imiz!

Yazardan

Çardak da oturan ailenin içinde Arda gergindi Yeşim'e nolduğunu merak ediyordu

Daha fazla duramayıp yerinden kalkıp hızla eve doğru yürüdü. Arda'nın aniden kalkması sadece Aziz ve Poyraz'ın dikkatini çekmişti. Arda'nın arkasından ikisi de kalkıp gittiler

Savaş Arda'nın endişesini anlıyordu ama İz'i biraz tanıyorsa yanlız kalmak isteyecektir

Arda evin içinde İz'i aradı en sonunda odaya bakmak aklına gelince hemen kaldıkları odaya geldi

Gördüklerine şaşırdı Samet abisi ve İz uyuyordu. Arda'nın arkasından odaya giren ikili de şaşkına döndüler

Aziz'in dikkatini Samet'in Sol işaret parmağını tutan İz'e daha çok şaşırdı

Küçükken de böyle yapardı diye geçirdi içinden

Üçlü geri odadan çıkıp onları yanlız bıraktılar. Aziz onların kız kardeşleri olduğu anlamıştı Arda ve Poyraz bahçeye geri dönerken Aziz balkona çıktı

Kendisini koltuğa atıp düşünmeye başladı. Poyraz çardaka geldiği an konuştu

Poyraz " Samet'i de kaybettik gençler İz'le uyuyor şu an " dedi kıskanç bir şekilde

Poyraz da çok istiyordu Yeşim'in yaramaz hâllerini onu sevmeyi özlemişti ama onca şeyden sonra hemen güvenemiyordu

Poyraz'ın dediğine şaşıran herkes Poyraz'ı soru yağmuruna tuttu

Eray " Nasıl abimi de kaybettik?"

Suat " İkizim ihanet etti mi ? Gerçek olamaz dimi?"

Alaz " Poyraz bu şaka hiç hoş değil"

Akif " Şaka olmadığı belli abi baya ciddi duruyor"

Suzan " Biliyordum kızım hepimize iyi gelecek bak görün "

Agâh " Hayatım çok umutlanama belli olmaz "

Fatma " Bizim kız gönlümü aldı sizinkine de alır "

Yavuz " Olgun bir kız olduğu belli hepsinden akıllı "

Rüzgar" Dede ayıp olur "

Kuzey " Ben gidip bakacağım "

İsa " Bende ! "

Savaş " İz umarım onunla uyumuyorsundur " dedi kıskanç bir sesle

Çardak dan sürü olarak eve koşan erkeklerin arkasından diğerleri güldü

Suzan " Anne sence toparlaya bilir miyiz?"

Fatma " Baksana şunlara hepsi içten içe İz'i kabul etmişler sadece İz'in onların güvenini kazanması lazım "

Yavuz " Duygularını iyi gizliyor ama belli ki size şans veriyor ve sizin gibi geçmişinin iyi olmadığı açık "

Agâh " Nasıl baba?"

Yavuz " Ben Askerdim duyguları en iyi ben anlarım İyi gizlese de ben görüyorum kötü bir geçmişi var sizin kadar acılı "

Suzan " Ve bu halde bizle mi uğraşıyor ? Baba napacağız? "

Yavuz " Zamana bırakın olgun kızın herşeyi halledecek gibi " dedi az önce koşarak gidenleri kastederek

Agâh beyle Suzan hanım gülüp onayladılar

İz'in kaldığı odaya dalan erkekler gördükleri manzaraya kaşlarını çatarak bakmaya başladılar

Savaş " Lan bıktım sizden İz'i çaldınız benden pislikler " dedi kıskanç bir şekilde sonra odadan çıktı

Diğerleri uyuyan ikiliye karışmayıp geri dışarı çıktılar

Akif ve Alaz , Samet'in Sol işaret parmağını tutan İz'i fark etmişlerdi

İkili gruptan ayrılıp balkona çıktı Aziz de orada olduğu görünce tepki vermeyip koltuklara oturdular

Aziz " Sizde gördünüz dimi ? Küçükken yaptığı gibi yapıyor "

Akif " Gördük o kız küçük Yeşim "

Alaz " Öyle şimdi napacağız güvene bilir miyiz?"

Aziz " En azından daha nazik olalım "

Akif " Önce Samet'le konuşalım gündüz gündüz ne uykusu bu ?"

Alaz " İçimden bir ses bu kız bize iyi gelecek diyor "

Aziz " Bana da öyle geliyor "

İz'den

Uykum hafif olduğum için odaya iki kez gelenleri duymuştum. Ama Samet abimin yanında biraz daha uyumak istiyorum

Kabus görmeden uyumak iyi geliyor. Neden bu aileden birisiyle uyurken kabus görmüyorum?

Onlar bana iyi geliyor hissediyorum onları tanıyor gibiyim bebekken olan şeyleri şu an hissetmem normal mi?

Bilmiyorum tek bildiğim onlara karşı içimdeki bu his için çabalamak istiyorum bana iyi gelmelerini seviyorum

Ne kadar kabul etmek istemesem bile onları çoktan ailem olarak kabul etmiştim

Hepsiyle laf dalaşmayı bile seviyorum!

Onlara karşı içimdeki hisleri kabul ettiğime göre şimdi hepsinin gönlünü almak kaldı

Şu an ise uyanmış hala abimin göğüsüde yatıyordum. İstemsizce sol eliyle oynuyordum

Samet abi hala uyuyordu içimden geldiği için eliyle oynuyordum. Bir süre sonra abim uyanmıştı ama eliyle oynamaya devam ettim

Bana güldüğü duydum kafamı kaldırıp ona baktım

Samet " Yeşim sen bizim kardeşimizsin hala aynısın"

" Nasıl?" Dedim sorarcasına

Samet " Küçükken de kucağımda uyuduğun da sol elimin işaret parmağını tutardın bugünde aynısını yaptın uyanınca da böyle elimle oynardın "

Söyledikleri şeyle şaşkınca ona baktım demek onlara karşı olan huylarım aynı

" Bir şey sormayacak mısın?" Dedim hem konuyu dağıtarak hem de bugün olanları kastederek

Yatağa yaslanıp oturur pozisyona geldi beni de çekip yan tarafına oturdu ona baktım

Samet " İz eğer anlatmak istersen anlatırsın seni zorlamam ama tek başına savaşma tamam mı?"

Kafamı sallayıp onayladım kafamı çevirip karşı duvara baktım derin bir kaç nefes alıp verdim

" Diğerlerine bir şey söyleme bir anlık boşluğuma geldi o kadar ve sizin acılarınızı görüyorum anlıyorum benim de acılarım var onları duymak istemezsin"

Yataktan kalkıp ona bakmadan odadan çıktım. Akşam olmak üzereydi bahçe çardak da oturan Arda abimle Savaş dayımın yanına gidip hemen oturdum

Dayıma sarılıp gülümsedim

" Kralım beni özledin mi?"

Savaş " Kral senle küs Samet'le uyumak ne İz?"

Kafamı kaldırıp ona baktım.

" Ne var be ? Abimle uyudum bir sorun mu var paşam ?" Dedim ona meydan okuyor bir sesle

Savaş " Tamam bir şey demedim prenses" dedi pes eden sesiyle ondan ayrılıp Arda abimin yanına geçip ona sarıldım

" Biliyorum endişelendin merak etme iyiyim abicim "

Kafamı kaldırıp ona baktım

Arda " Beni çok korkuttun prenses"

" İyiyim gerçekten iyiyim"

Arda " tamam bir daha beni habersiz bırakma "

" Tamam söz"

Dayımla ve Abimle beraber sohbet ettim diğerlerini görmedim kim bilir neredeler?

Akşam yemeği sessiz geçti bana bulaşmamaları dikkatimi çekti ama takmadım

Solan da çay içip sohbet ediyorlardı ben onları dinliyordum arada Yavuz dedeye bakıyordum

Eski dedem gibi mi acaba ?

Ona sorgular bir şekilde bakmam sonucunda beni fark etti.

Yavuz " Bir şey mi soracaksın kızım ?" Dedi sevecen bir sesle

Ona sorgular bir şekilde bakmayı bırakıp tebessüm ettim

" Aslında sadece mesleğini merak ettim?" Dedi yalan söyleyerek

Önce kaşlarını çattı sonra gülümsedi

Yavuz " Askerdim kızım "

Demesi ile ona şaşkınca baktım. Düşündüğüm şeylerden ne yaptığımı anladım ön yargılı davrandım

Aynı abimler gibi kendimi korumak için yapmıştım şu an abimleri daha iyi anlıyorum

Bu sefer içten bir gülümseme sundum

" Güzel meslek"

Yavuz " Sen ne olmak istiyorsun?"

" Teknoloji tasarımı yeni şeyler üretmek istiyorum"

Yavuz " Umarım olursun kızım "

" Umarım"

Gece boyu koyu sohbetler oldu ben çokça dinleyen oldum arada dedeme bakıp gülümsüyordum

Ön yargılı olmayacağım!

∞ Bölüm Sonu ∞