2.11 : Günlük

Alp " Işıl! Yeter ya beynimdeki tüm hücreleri öldürdün" demesiyle birisini daha vurdum kafasına

Salağa o kadar dedim evde olanları bana haber ver diye ama yok Alpaslan'ım dayak yemiş bana haber bile vermiyor!

" Kes lan ben sana Alpaslan'a göz kulak ol dedim bak şunun haline ağzı burnu birbirine girmiş!"

Alpaslan " Işıl iyiyim ben"dedi acılı çıkan sesiyle

Sinirle ona döndüm. Dayak yememiş olsa evri çevire döverdim!

" Lan yolda görsem tanımam seni ne saçmalıyorsun! Alpaslan sakin konuşma ikinci dayağını benden yersin!"

Selen " Işıl sakin ol Güney korkuyor" demesiyle ona baktım annesinin kucağına sinmiş olan Güney'e baktım

Şu salakla yüzünden çocuğu korkuttuk

Ayağa kalkıp Selen ablamın yanına gidip diz çöktüm Güney'in saçlarını okşadım

" Teyzecim korkma ben sana zarar vermem ki anca bu salakları döverim hatta gel beraber dövelim" dememle Güney bana ışıldayan gözleriyle bakmaya başladı

Bana çekecek kerata sadece yüksek sese gelemiyorum

Kucağıma alıp Alp'in yanına geri döndük bu sefer Güney Alp'e vurmaya başladı

Bu haline gülerken en sonunda Alp kalkıp gitti

Alp " Yeter ya kimse beni sevmiyor bu evde gidiyorum ben Canan'ım sizin kadar değil " diyerek burun kıvırıp gitti

Bir de tirip yiyoruz amk!Hem suçlu hem güçlü Siktir git lan sana bu evde yer yok

Lan! Canan'ın abileri de bu salağı döverse birde bununla uğraşmak zorunda kalırım

" Araf git getir şu salağı birde o dayak yiyecek" dememle kafasını sallayıp ayağa kalkıp gitti

Gözlerim geri Alpaslan'a kaydı Buse denen kız ona pansuman yapıyordu. Bu kız benim canım üçüzümü çok değiştirdi! Alpaslan kavga edecek birisi değildi!

Alpaslan canı yansa bile sesini çıkarmadan kızın yüzüne bakıyordu

Lan Alp haklı sırılsıklam aşık bizimkisi

" Alpaslan nasıl oldu bu?" Diye sordum merakla

O sırada Araf zorla Alp'i getirmişti.

Alpaslan " Buse bir şeyler almak için gidecekti bende yalnız gitmemesi için yanında gittim dönüşte önümüzü kestiler Buse eve haber versin diye gönderdim sonra olan oldu işte"

" Size saldıranlar kimdi?"

Buse " Kuzenlerim normalde böyle değiller yani Alpaslan'ın beni zorla yanında tuttuğunu söylemiş babamlar onlarda sinirle hareket etmiş " dedi mahcup bir şekilde

" O kuzenlerine söyle karşıma çıkmasınlar "dedim sert bir şekilde

Buse korkuyla kafasını sallayıp beni onayladı

Lan sanki öcüyüm ne korktunuz amk?

Alihan " Işıl tamam herkes iyi biraz rahatla stres bebeğine iyi gelmez " dedi

Haklıydı Güney kucağımda huzursuzlukla kımıldandı ona baktım annesine gitmek istiyordu

Anne düşkünü bu çocuk babasını bile yaklaştırmıyor annesine kucağından inmesine yardımcı oldum

Sonra hızla annesi ve babasının arasına gitti

Alp telefonla mesajlaşıyordu kesin sevgilisiyle konuşuyordu

Alpaslan hala Buse'yi izliyordu Bulut abimle yengemler son olaylardan sonra kısa bir kafa dinlemek için dağ evine gitmişler Anıl abimle yengem akşam yemeğine Nazlı ablanın ailesine gitmişler

Babam güçlü duruyor gibi dursa bile sevdiği kadının ölümünü kabullenmeye çalışıyordu

Vefa abim telefonla uğraşıyordu yine sessiz ama yüzü gülüyordu bunda bir haller var

Murat abim ise geri yurtdışına gitmişti iyi bir doktor olmak için lisans yapıyordu

Vuslat abim zaten en başından beri telefonla ilgileniyordu

Herkes farklı alemde!

Araf yanımdaki Alp'i kaldırıp yanıma oturdu beni kendisine çekip kafamı omzuna yasladı

Araf " Işıl artık sakin ol güzelim"dedi anlayışlı bir şekilde

Sabah Alihan abim aramadan önce mutfağa kahvaltı hazırlamak için gidiyordum

Mutfağın girişinde kanlar gördüm yine cinlerin oyunu olduğunu anladım onlara söverek mutfağa girdim

Ama pis cin Alpaslan'ın kılığına girmişti! Yerde yatan beden aynı Alpaslan'ın bedeniydi! Kanlar içinde öyle görünce kalbim yerinden sökülüyor sandım

Sonra zaten bayılmıştım Araf beni baygın bulunca dooktora gidelim demişti onu zor güç ikna etmiştim

Ne kadar yalan ve düzmece olduğunu bilsem bile Alpaslan'ı öyle hayal etmek bile zordu

Zaten akşama da Alihan abimden gelen telefonla aklım yerinden çıkacaktı

O an fark ettim cinler her türlü şekilde beni deli etmek için çabalıyor olacaklar

Onları ciddiye almıyordum ama artık almam lazımdı karnımdaki bebeğim için güçlü durmak zorundayım aynı zamanda hala kim bu büyüyü yaptı onu da bulmamız lazım

Araf'ın aklına ilk Burcu teyzem olacak kadın geldi ama o yapmamıştı

Hala kimin yaptığını merak ediyorum Kamir de zaten ortalarda yoktu

Nereye kayboldu kim bilir?

Araf'ın omzunda huzurla uykuya dalacağım an aklıma günlük geldi hızla ayağa kalkmamla herkes bana dönmüştü

Araf "Işıl sorun ne?"

" Yok bir şey odamda dinleneceğim"

Araf " Bende geleyim " diyerek ayağa kalktı ama onu omzundan itip oturdum

" Yalnız kalmak istiyorum kal burada " dedim sert bir şekilde

Bana anlamaz gözlerle baktı sonra anlayışla kafasını sallayıp onayladı

Bu harekete erimeyimde ne deyim!

Eğilip yağından öptüm gülümseyerek odama doğru yol aldım

Odama girmemle kapıyı gitleyip hemen kitapların arkasına sakladığım günlüğü alıp yatağa geçtim

Uzun uzun yazılmamıştı. Kısa ve akıcıydı. Annem günlüğü 8 yaşından beri tutmaya başlamış aynı yaşta ikizi de tutmaya başlamış öyle yazıyordu. İki yılları güzel geçmişti asıl olay 10 yaşlarında başlıyordu

" Bugün doğum günümüz ama ben mutlu değilim Burcu yine tavşan gördüğü için ormana gidip peşine düşmüş komşumuz Hakkı abi avlanırken yanlışlıkla onu vurmuş Şükran abla ile konuşurken duydum bana kimseye söyleme dediler söz verdim kimseye demedim "yazıyordu

Yutkundum Hakkı ve Şükran kimdi?

Diğer sayfaları okudum Burcu teyzenin ne kadar hastanede kaldığı ile ilgili şeyler yazmıştı

2 ayın sonunda evine dönmüştü ama aklı dengesi yerinde değildi ama ama yinede onlarla kalmış

Yıllarca olmayan sebeplerden annemi kıskanmısş teyzem kendi yaşadığı herşeyi annem yaşıyor ve uzaktan bir izleyen gibi kalıyormuş gibi teyzem

Aslında yaşadığı tüm duyguları annem yaşıyordu. İlgisiz büyümüştü evde herkes Burcu'yu daha çok sever olmuştu

Annem 10 yaşından sonra hiç sevgi ve ilgi görmemişti. Yine de ikizi adına hep mutlu olmuştu

Kızlar annelerin kaderini yaşarmış bende annem gibi ilgisiz ve sevgisiz büyüdün ve onun gibi herşeye iyi tarafından baktım

Babamla tanışmaları Burcu teyzemin artık sınırları aşıp annemi öldürmeye kalkmasıyla ilgili bir çok şey okudum ama detaylı bilgi değildi babam herşeye şahit olmuştu

Annem en sonunda babama kaçmıştı her zaman sözünü tutarak ikizini vuran kişileri asla söylememişti

Sayfanın sonuna kadar mutluluğunu anlatıyordu

" Üçüzler anneniz sizi çok seviyor canlarım aranızdan birisi kız olacakmış o kadar mutluyum ki anlatamam uzun uzun yazılar yazamıyorum ama sizleri sonsuza kadar seveceğim oğullarım kız kardeşinizi karnımdayken bile koruyun diye varsınız ona iyi bakın hep sevin derler ya kızlar annelerinin kaderini yaşar diye umarım yaşamaz kızım yaşadığım sürece seni hep seveceğim kaderimiz aynı olmaz inşallah " gözlerim dolmuştu

Görmeden sevdim seni anne ben sana çok benziyorum huyum davranışlarım hepsi sen bende seni seviyorum anne her zaman da seveceğim

Derin bir nefes alıp verdim diğer sayfaları okudum annem bir kızı olacağını öğrenince her sayfaya yazdığından daha fazla yazmaya başlamıştı

Bu kadar çok sevmişti beni hepimizi seviyordu ama beni kendisi olarak görmüştü bana herkesle aynı sevgiyi verse bile ilgisiz ve sevgisiz bırakmaktan korkuyordu

Her gece bizlerle konuşuyormuş babam bile bizlerle bol bol konuşmuş

Annem tek kaldığı anlarda saatlerce bizimle yapacağı şeyleri söylermiş abimler zaten sürekli kız kardeşlerinin hemen gelemsini istermiş

Görmeden tüm aile bizi dört gözle bekliyordu

Doğumda önceki gün yazılan yazı dışında 2 hafta sonrasında yazılmış bir yazı vardı

" Öldü dediler kızım ölmüş dört gözle beklediğim kızım ölmüş kokusunu bilmediğim yüzünü görmediğin sadece karnında hissettiğim meleğim ölmüş dediler inanmadım! Hangi anne inanır evladının öldüğüne!? Hiç inanmadım! Kızım adını Peri koymak istiyordum üçüzlerinin adını Alp ve Alpaslan koydum isimlerini seni ki de Peri olacaktı benim küçük Peri kızım olacaktın annesinin perisi olacaktın inanmıyorum kızım anneler hisseder ve ben öldüğünü hissetmiyorum Peri'm. " Yazıyordu gözümden bir kaç damla düştü hızla gözlerimi sildim

Peri diye geçirdim içimden annesinin Peri'si

Annem ismimde Peri yok ama ben hep senij peri kızın olarak kalacağım

Sonra üç gün sonrasına yazılmış bir yazı vardı

" Peri sana söylemiştim ölmemişsin kızım Burcu teyzen seni bizden almış yaşıyorsun kızım teyzen hasta kızım beni seven teyzen hasta yoksa o böyle kötü birisi değil ona kızma olur mu? Seni ondan alacağım biliyor musun kızım öleceğimi biliyorum belki de bunlar son yazılarım ama ben ölmezsem Burcu durmayacak sana Alp'e ,Alpaslan'a,abilerine ve babana zarar verecek biliyorum o benim ikizim onu tanıyorum. Sizlerin yaşaması için canımı veririm kızım ama biliyorum sen benden bile güçlü bir kız olacaksın Peri. Sana aileyi koruma görevi düşüyor kızım sen ailenin koruyucu perisi ol biliyorum onları sevince hep koruyacaksın zaten Alihan abin herşeyi üstlenecek gibi duruyor o da inanmıyorum öldüğüne asker olup seni bulacak ve bize bunu yapanların canını yakacakmış Abin seni çok seviyor kızım inanmıyor o da bana benziyor hisseleri kuvvetli hepinizi Allah'a emanet ediyorum kızım. Eğer bir gün bu günlüğü okursan ve ben hayatta değilsem kızım hayatınıza devam edin ben siz mutlu oldukça mutlu olacağım. Hepinizi çok seven anneniz Buket Kara " günlüğü kapatıp yanıma koydum göz yaşlarımı hızla sildim

Elim karnıma gitti eğer bir kızım olursa adını Peri koyacağım ve o asla benim kaderimi yaşamayacak!

" Bebeğim kızda olsan erkekte olsan asya ayrı olmayacağız sana söz veriyorum "

Günlüğü alıp geri kitapların arkasına sakladım daha sonra babamlara verirdim kapım açılmaya çalıştı ama kitli olduğu için açılmadı

Araf" Işıl!!? " Diye endişeyle seslendi kapıya yürüdüm kapıyı açmamla bana sıkıca sarıldı

Araf " Kapıyı neden kitledin sana bir şey oldu diye aklım çıktı " dedi endişeyle

Kardeşi gibi gitmemden deli gibi korkuyordu

Araf'a sıkıca sarıldım

" İyiyim Araf endişelenme"

Araf " Elimde değil bebeğim" demesiyle gülümsedim

Ondan ayrılıp yatağa doğru yürüdüm peşimden geldi ben yatağa girip başlığa yaslanarak orurdum bacaklarımı bağdaş kurmuştum karşıma oturup elini karnıma koydu

Araf" zaman geçmiyor Işıl bebeğimi hemen görmek istiyordum "demesiyle gülümsedim elinimi elinin üzerine koydum

" Sabır et 8 ay sonra bizi uyutmayacak" dedim gülerek

Araf kafasını sallayıp onayladı yeşil gözleri gözlerime çıkmasıyla bana tuhaf bakmaya başladı

Araf "" Okulun n'olacak?" Diye sordu

" Okula ara veririm sorun olmaz sen bana bakarsın zaten " dedim göz kırparak

Araf gülümseyip elini karnından çekip önüme gelen saçlarımı geriye çekti

Araf" Sana bakarım tabi " dedi gülerek

" Uykum var " dedim esneyerek

Araf " Uyu güzelim bende bebeğimizi seveceğim " dedi yatağın boş tarafına geçerken

Yatağa iyice yerleşip yattım zaten ağladığınım içinde uykum gelmişti.

Gözlerimi kapatıp kendimi uykuya bıraktım

…

Uyanmama sebep olan şey boynumdaki öpücükler oldu

Gözlerimi açtığımda bana masumca bakan yeşil gözlere gülümsedim geri uykuya dalacağım an üşüdüğümü hissettim

Yorganı çekeceğim an kazağımın üzerinde olmadığını anladım hızla yatakta oturur pozisyona geldim

Yerdeki kazağıma kolu kısama baktım şaşkınca

Gözlerim Araf'a kaydı yaramazlık yapmış olan bir çocuk gibi bakıyordu bana

" Araf inanmıyorum ya !" Diye isyan ettim

Araf " Özür dilerim bebeğim sadece bebeğimizi seviyordum üzerindekileri bu yüzden çıkardım" demesiyle ona sinirle baktım

Bende yedim karşında sütyenle kalmıştım birde bebeğimiz için demesi yok mu? Zaten hormonlarım yüzünden dengesiz birisiyim bir de onun dengesiz olması hiç iyi değil

Yataktan kalkıp yerdeki tişörtü alıp giydim

" Araf rahat dur"

Araf " tamam bebeğim" diyerek beni kendisine çekip kucağına aldı bana sarılarak yattı üzerinde yatıyordum

Neyse yerim rahattı. Gözlerimi kapatıp kokusunu içime çektim uykum hemen geri gelirken kendimi tekrardan uykuya bıraktım

…

Bora " Işıl bu kostümle tüm gün gezecek misin cidden?"

Şu an dışardayız dünkü olaylardan sonra Bora sabah aramış alışverişe sürüklemiştim onu

Sabah reel izlerken karşıma Pikachu kıyafeti girmiş devrimci çıkmıştı

Bende dedim tüm gün Pikachu kıyafetleriyle gezelim şu an Pikachu kıyafetlerini giymiştim

" He böyle gezcem sakıncası mı var?"

Bora " Yokta nerden çıktı birdenbire bu?" Diye sordum merakla

" Canım istedi ne uzatıyorsun!"". Dedim sinirle

Bora ellerini kaldırıp bir adım geriye gitti

Bora "Sakin ol civciv Pikachu şimdi çarpacaksın"

" Bora elektrik yok ama elimde elektrikten güçlüdür bilirsin " dedim uyararak

Bora " Bilmem mi?" Dedi gülerek

Bundan adam olmaz!

Hesabı ödedikten sonra sokaklardan bir o yana bir bu yana dolanıp durduk

Telefonum çalmasıyla Bora'ya baktım

Kostümden dolayı telefonum Bora'daydı

Bora " Işıl Alp arıyor açıyım mı?"

" Aç " dedim normal bir şekilde

Bora " Alo efendim Alp ?" Diye sordu ben ona bakarken etrafına bakındı sonra ilerideki köprüye bakmaya başladı

Çimenlik bir alandaydık ve ileride bir köprü vardı

Bora " Yanımdaki Pikachu Işıl"

Bir süre karşıyı dinledi sonra geri konuştu

Bora " Gelin bekliyoruz sizi " diyip kapattı

" Ee ne diyor bizim salak?"

Bora "" Bir iyi bir kötü haberim var?"

" Önce iyiyi söyle "

Bora " Alp ve Alpaslan geliyor "

" Kötü haber?" Diye sordum

Bora " İkisi de kızları dışarıya çıkarıp dört geziyorlar seni dışlamışlar " dedi gülerek

Bu üçüzlerden bile salak! Kafasına sertçe vurdum

" Mal haberim vardı o an keyfim olmadığı için çıkmadım "

Bora" Elektrik istiyorum beynimin hücreleri öldü "

" Hak ettin " dedim normal bir şekilde

Bora" etmedim!"

" Ettin! Ben hamileyim sen moralimi bozmaya çalıştın hak ettin işte!" Dedim inatla

Hamileliği her türlü kullanacağım bebeğim annenin en güçlü silahısın!

Bora " haklısın hak ettim " demesiyle zaferle gülümsedim tabi Bora görmedi

Bu sefer de Bora'nın telefonu çaldı gözleri ışıldadı kesiin Fidan!

Telefonu açtı ve konuşmaya başladı

Bora " Güzelim beni araman beni ne kadar mutlu etti bilemezsin" dedi tatlı bir sesle

Öküz beyefendi oldu amk! Hepsinin öküzlüğü bana demek pislikler

Bora beni unutmuş Fidan'la konuşmaya dalmıştı

Aklıma gelen fikirle sessizce yanından uzaklaştım

Gerçek bir Pikachu olma zamanı!

_ Bölüm Sonu _