2.07 : Sincap

° Alihan Kara °

Fotoğrafların bana eski anıları hatırlatması üzerine annemden şüphe ettim sürekli onu izler olduk

Sürekli bir kitabı okuyordu

İkizin intikamı adlı bir kitaptı

Sadece kurgu okuyor sanardım ama sürekli aynı kitabı okumasıyla şüphelerim artmıştı

En sonunda babama sormuştum annemin bir ikizi var mı diye ip

Var Burcu teyzeniz demişti. Ondan sonra taşlar yerlerine oturmuştu

Aklıma gelen anılarda annemin bir andan değiştiğini hatırlıyorum sonra geri eski haline döndüğünmüştü

Belli ki yıllarca anne dediğimiz kadın teyzemizdi

Yine de hala annem gibi davranmadığı zamanlar olurdu yaşı geçtikçe unutuyor sanarak kendimi avutup dururdum

Hangi insan annesinin değişmesine şüphe duymak ister ki?

İnanmak istememiştim ama artık yeterince kör gibi davrandım

Kaan sadece gerçek annemi araması için görevlendirdim

Diğerleri ile beraber özel timlerin komutuna geçip herkesi kurtarmak için harekete geçmiştik

Işıl ve Araf kendileri çıkmak zorundaydı çünkü yerlerini bilmiyorum ama Işıl herkes çıkmadan harekete geçmeyeceğiz demişti

Önceliği her zaman ailesi oluyor ne kadar gurur duysam bile kendisini düşünmeyişi beni deli ediyordu

Ben teyzem denen pislikle beraber babamı kurtaracağım

Önce Işıl sonra komutanım dediğim adam şimdi de annem sandığım teyzem

Hayat neden bu kadar oyun oynuyor bize?

Düşünmekten yorulmuştum sürekli olaylarla baş etmek kolay değildi

Sinyalin geldiği konuma gelmiştik benimle gelen ekimi yönlendirip küçük kulübenin etrafını sardık

Korumalar yoktu hatta ıssız bir yerde öylece bir kulübeydi

Tuhaftı tuzak olabilirdi. Beklemede kaldık bu kadar kolay olması beni rahatsız etmişti

Etrafta gözlerim gezerken bir ağacın kolu dikkatimi çekmişti o ağaca yakın olan askeri görevlendirdim ağacın kolunu indirmesiyle gizli geçit açılmıştı yerden

Tuzak ha? Bunu herkese bildirsem iyi olacak hemen gruba mesaj atıp hızlı adımlarla geçide doğru yürüdüm

Askerlerle girdik tek bir insan yokken her oda boştu sadece bir oda kitliydi

" Serkan kilidi aç"

Serkan " emredersiniz komutanım!" Diyerek ileriye doğru yürüdü

Kısa süre sonra kapı açıldı içeriye Teyzem denen kadınla babam vardı

Babam hızla bana doğru gelip sarıldı

Gökhan" Oğlum diğerlerini de kurtar hemen " dedi korkulu sesiyle gözlerim ekrana kaydı

Hepsi şu an çıkıyordu gözlerim teyzem denen kadına kaydı

" Burcu Şanlı'yı tutuklayın beyler" dedim babam şaşkınca kaldı benden ayrılıp bana baktı sonra annem sandığı kadına

Gökhan" Alihan noluyor?" Diye sordu merakla

" Evde anlatacağım baba "

Kafasını sallayıp beni onayladı ama o kadar şaşırmış gibi değildi yıllardır aralarındaki mesafenin farkındaydım ama hiç sormadım

Herkes odadan çıkınca ekrana baktım sadece Işıl Bora ve Araf kalmıştı

" Siz çıka bilecek misiniz?"

Işıl" Ben çıkarım abiş merak etme. Abi ya bugün bizim sincap gelecek hava alına koruma salıp alsana "

" sincap mı? O kim Işıl?"

Işıl" Eski bir dost "

" Adını söyle güzelim aldırız "

Işıl" Lan Bora sincabın ismi neydi lo?" Diye sordu

Işıl takma isim takmaktan yine ismimlerini unutmuş bu kız hiç mi değişmeyecek?

Bora " Atakan Menzil"

Yine mi erkek!? Lan bu kızın çevresi neden erkek!?

Sinirle nefes alıp verdim

" Hava limanını götüne girsin sincabın" dedim sinirle sonra oradan çıktım

Ne ya elin adamını neden alıyım?

En önemlisi ise kardeşim dedi diye alamam zaten Bora ve Araf'a katlanıyorum yeni birisini daha çekemem!

Fazla kıskanç birisi olabilirim ama o benim kardeşim her türlü kıskanırım!

Arabalara geri dönünce benim binmemle yola çıktık

° Araf Solmaz °

Alihan'dan ne kadar haz etmesem bile az önceki yaptığı hareket beni memnun etmişti

Işıl'ı abileri ve Bora'yla paylaşıyorum yeni birisine hiç gerek yoktu

Hem bu sincap her kimse Işıl'ın yanında olmadan Işıl'ı mutlu etmişti bu bile ondan nefret etmeme yeterdi

Işıl " Araf sence çok uzak mıyız?" Demesiyle düşüncelerimden sıyrılıp ona baktım

" Sanmıyorum" dedim normal bir şekilde

Bora " Off hadi çıkalım artık plan ne?"

Işıl" Plan yok" demesiyle Bora gözlerini kocaman açarak ona baktı

Bora " ne demek yok!?" Diye bağırdı

İkisinin haline göz devirdim tabi Işıl görmedi

Bora'nın arkadaşı olduğunu biliyorum ama yine de kıskanmadan edemiyordum

Karımın yanında erkek görmek istemiyorum

Kocası olarak bunu istemem en doğal hakkım

Işıl " Yok işte doğaçlama yapacağız" demesiyle güldüm

Bora " Işıl vallaha hamile olmasaydın seni burada ölürdüm!" Dedi sinirle

" Elini sürersen ipini çekerim Bora!" Dedim sinirle

Bora ekrana döndü yalandan gülümsedi

Bora " enişte sen merak etme Işıl'a iyi bakarım isterse köpek bile olurum" demesiyle Işıl ona döndü ve sinsice gülümsedi

Işıl " köpek ol " demesiyle Bora şokla ona döndü

Ben ise bu haline güldüm. Işıl'dan beklenecek bir hareket tam da

Onlar kavga ederken zincirlere baktım bunları çözmem zor olacaktı

Işıl" Araf oradan çıka bilecek misin?" Diye sormasıyla ona baktım bana merakla bakıyordu

" Evet merak etme sen "

Işıl " O zaman çıkıyoruz sende çık hemen"

" Tamam akşam yanında olacağım güzelim"

Işıl " Afferin" dedi üstünlükle

Sürekli böyle yapardı ben bu hallerini çok severdim Işıl saçlarının arasından bir tel toka çıkarıp yeteneklerini konuşturak kısa süre kilidi açıp çıktı Bora'nın da kapısını açmasıyla bana döndü

Işıl " Akşam erken gelmezsen eve almam" diyerek hızlı adımlarla gitti Bora da el hareketi yapıp peşinden gitti

Işıl'ın beni gaza getirme yöntemleri harika motivasyon veriyor vallaha

Zincirlerin kilidini açmak için gömleğimin kol düğmesini çıkarmam lazımdı iki elimde yakındı birbirine havadan bağlanmıştı

Bir elimle kol düğmesini çıkarıp önümdeki iğne gibi yeriyle zincirleri çözdüm ayağımdaki İncirleri de çözüp kapıya doğru yürüdüm

Kilidini kısa sürede açıp dışarıya çıktım etrafta adamlar olmasıyla saklanarak ilerlemeye başladım bir adamı öldürüp silahını aldım gördüğüm adamlara sıkarak hızla ilerlemeye başladım

En sonunda çıkışa gelince hızla kilidi silahla kırıp çıktım ama gördüğüm şey kaldım

Okyanusun altındayım ve burada denizaltıları vardı

Peşimden gelenleri takmadan birisine girip çalıştırdım

Bir kaç görevimden denizaltı kullanmak zorunda kalmıştım bu yüzden kullanmayı biliyorum

Yüzeye çıktığımda nerede olduğumu kestiremedim denizin ortasında bir yerdeydim

° Işıl Ilım Solmaz °

" Bora hadi gel !" Diye bağırdım ama ses gelmemesiyle arkamı dönüp baktım

Bir odanın kapısı açılmış ve içeride ışık yanıyordu

Bora " Işıl hemen buraya gel !" Diye bağırdı kapısı aralık olan odadan geliyordu

Yine ne iş çeviriyor şu lanet yerden çıkıp yemek yemek istiyorum bebeğim açıktı ama !

Neyse bende merak ettim şimdi odayı hızlı adımlarla yürüyüp odaya girdim

Oha !

Lan her taraf planlarla fotoğraflarla doluydu

Bora " Işıl galiba sizin düşmanın plan odası burası"

" Galiba öyle"

Bora " Bak burada günlük var " demesiyle oraya baktım Bora'dan önce davranıp hemen günlüğü aldım

Günlüğün içinde sürekli dışlanan teyzemin hayatı yazıyordu ama annemi tanımıyor olsam bile bir şeyler tersmiş gibi geliyordu

Bora " eee ne yazıyor" demesiyle günlüğü ona uzattım

Bana göre boş yazılardı

İntikam almak ne ya!? Hem de ikizinden annemi öldürüp yerine geçtiğini okuduğum andan beri teyzem denen kadından nefret etmeye başladım

Mezarını bile bilmiyorum annemin

Nasıl bir kadın bu!?

Nasıl kardeşini öldürüp yerine geçe bilirdi!? Manyak olduğu belliydi akıl sağlığından bile şüpheliyim

Etrafı ararken bir günlük daha buldum ama kilitliydi

Biraz garip bir günlüktü. Yanıma alsam iyi olacak evde açıp okuyacağım

Bora " Lan bu kadın manyak"

" Onu bende fark ettim"

Bora " Çıkalım "

" Aynen çıkalım" dedim normal bir şekilde

Günlüğü de alıp çıkmak için kapıya doğru yürüdüm

Bora " Bir günlük daha mı?"

" Evet sonra bakacağım artık açıktım hemen çıkalım!" Dedi sert bir şekilde

Bora " Tamam bende açıktım vallaha " demesiyle güldüm

Yer altından çıkınca etrafımıza bakındım.

Bora " Lan şurası baba evin değil mi?" Demesiyle o tarafa baktım

Cidden baba evimdi

Lan ne kadar da özlemişim böyle

Bir dakika lan bizi resmen bahçenin dışındaki ormana getirmiş kadın bunca zaman buraya gelip mi gidiyordu?

Sabah ve akşam koşmaları bunlar demek ki!

Bora'ya kısa bir bakış attım. Sonra eve doğru koşmaya başladım

Canım baba evim benim!

Bora " Lan hamilesin koşma! Bebeği düşüreceksin! Kime diyorum ben Işıl!" Diye arkamdan bağırdı ama ben hiç takmadan koşmaya devam ettim

Eve gelince kapıyı hizmetçi ablalardan birisi açtı hızla içeriye girdim aç olduğumu hemen bir şeyler getirmesini istedim sonra merdivenlerden çıkıp odama geçip üzerimi değiştirip geri aşağıya indim

Yemekleri yedikten sonra Bora ile benim odaya geçip yattık

Uykum vardı yani

…

Saçlarımda dolaşan bir el hissettim umursamayıp uykuma devam ederken saçlarım arkaya atıldı

Açılan yüzüm ve boynumdan keyiflendim uykuma devam ediyor iken boynuma değen sıcak dudaklarla yerimde kımıldandım

Araf " Işıl güzelim yemek yedin mi?"diye gelen melodik sesi beni uyandırmak yerine daha çok uykuya çekiyordu

" Hıhı" diye mırıldandım

Araf " Afferin güzelim ama bebeğimiz babasını özlemiş" dedi ama ne dediğini pek anlamadım

" Hıhı" diye yine mırıldandım

Onu duymadığımı anlayan Araf arkama yatıp bana sıkıca sarıldı

Araf " Sizin şu sincap gelmiş"

Ne! 

Sincap gelmiş mi?!

Yatakta hızla oturur pozisyona geldim Araf bana kaşlarını çatarak bakıyordu onu takmayıp hemen yataktan çıkıp koşarak aşağıya indim

Salonda gördüğüm adamla durdum

Lan sincap çok değişmiş!

" Ooo sincap beyler de gelmiş"

Atakan " Peri kızı sen tam bir peri kızı olmuşsun " demesiyle gururla gülümseyip kendimi koltuğa attım

" Hala kibar ve naziksin Sincap "

Atakan" Öyleyim Peri kızı "

Yanıma oturan Araf beni sahiplenir bir şekilde kolunu belime atıp kendisine çekmişti

Onun bu haline güldüm

" Sincap eşim Araf hayatım bu da bizim Sincap "

Atakan" Atakan Menzil memnun oldum enişte "diyerek elini uzattı Araf elini tutup sıktı

Araf " Araf Solmaz memnun oldum Atakan" dedi soğuk bir şekilde

Atakan elini çekerken ben geri Araf'a döndüm

" Araf eve gidelim sincap sen nerede kalacaksın?" Diye de sordum

Atakan " Annemlerin yanında"

" He iyi Bora sen bırakırsın bizde kalkalım"

Herkesin morali bozuktu zaten fazla kalmaya gerek yoktu

Araf ile babam evinden çıktık araba binince kendimi uyku moduna aldım

Araf " Uyu güzel uyu" dediğini duydum

…

Gözlerimi açtığımda odamdaydım bana sarılan kollara döndüm

Hala uyuyan Araf'ın saçlarına elimi daldırıp saçlarıyla oynamaya başladım

Araf " Güzelim" diye mırıldandı uyanmıştı

" Efendim" dedim şirince gözlerini açıp bana baktı

Ona sarılmayı bile özlemişim

Çok seviyorum sonsuza denk de seveceğim

Araf " Seni özlemişim güzelim" demesiyle gülümsedim

" Bende " dememle bana kaşlarını çatarak bakmaya başladı

Araf " Sende ne ?" Diye sordu ısrarlı bir şekilde

" Bende seni özledim " dememle zaferle gülümsedi

Bana yaklaşıp öpeceği an kafamı çevirdim yanağıma gelen dudaklarıyla hiç bozulmadan küçük buseler kondurmaya başladı

Yanağımdan boynuma doğru yol aldı dudakları

Araf " Bebeğimiz için bir doktora gidelim "

" Tamam gidelim " dedim onaylar bir şekilde

Boynuma sayısız öpücük bırakmasının sonunda açıktım dememle yataktan çıkmıştık

Güzel bir kahvaltıdan sonra hastaneye gitmiştik

Bebeğimizin sağlığı yerinde olduğunu öğrenmemizle rahatlamıştım

Araf " Şimdi nereye gidelim güzelim?"

" Bilmiyorum babamlara gidelim nasıllar bir görelim"

Araf " Aslında seninle tatile çıkmak istiyorum çok şey yaşadın ve hamileysin biraz dinlenirsin diye düşünmüştüm"

" Abimlere haber verelim o zaman"

Araf " Olmaz yani peşimizden gelirler gidince arar haber veririm ben "

" Peki öyle olsun" dedim normal bir şekilde

Araf arabayı eve doğru sürerken aynı zamanda uçak biletlerini almıştı akşam gidecektik

Tam nereye gideceğiz bilmiyorum ama güzel bir yere götüreceğine eminim

Eve gelmemizle arabadab ineceğim an kolumu tutmasıyla durdum

Araf " Bekle burada" demesiyle ona anlamaz bir şekilde bakıyordum

Korumaların birisi valizleri arabaya koymasıyla hala anlamaz bir şekilde Araf'a bakıyordum

Akşama bilet aldı neden şimdi gidiyoruz?

Araf " Hiç öyle bakma balayını bile bozdu abilerin şimdi seni kaçırıyorum" demesiyle kahkaha atmaya başladım

Baya ciddiydi geri arabayı çalıştırıp hızla sürmeye başladı. Nereye gideceğiz merak ediyorum doğrusu

Araf " Uzağa gitmeyeceğiz Işıl seni ninemin yanına götüreceğim"

" Cidden mi!? Bende Şükran ninemi özlemiştim" dememle gülümsedi

Araf " Bebek haberini duyunca gelin diye tuturdu bende dedim gidelim iki bebeğime de köy havası iyi gelir "

" Evet harika! Sence Karataş büyüdü mü?"

Araf " Işıl Karataş deme ona o dişi bir keçi!" Diye uyardı

" Ne var bunda Kara ve taş gibi hatun Karataş işte!" Diye direttim

Araf " sana bir şey demiyorum Işıl hala nasıl bir hem zeki hemde salak olabiliyorsun anlamıyorum "

" Bana salak dedin anladım ben seni "

Araf " Işıl…"

" Sus konuşma benimle bebeğimde ben de küstük sana "

Araf " Işıl ben öyle…"

" Sus yoksa torpidodaki silahı alır kafana sıkarım " dedim ciddi bir şekilde

Ciddi olduğumu anlayınca sustu

İllaki tehdit etmem lazım zaten!

Saatler sonra köye gelmiştik. Köyün içindeki yoldan ilerlerken hala susan Araf'a kısa bir bakış atıp önüme döndüm

Şükran ninenin evinin önünde durunca hemen indim arabadan

Köyde bir çok kişi bize dönerken takmayıp evin kapısını çaldım

Yoldan geçenler dönüp iki defa bize bakıyordu

Araf'ı gören bir çok kişi selam veriyordu

Kapıyı Araf'ın tek kuzeni olan Şermin açmıştı

Şermin ve ailesi burada Şükran nineyle kalıyordu

Şermin " Işıl hoşgeldin Araf abi sende hoşgeldin"

Araf " Hoşbulduk Şermin"

" Hoşbulduk ninem içeride mi?"

Şermin" Evet içeride " demesiyle hızla yanından geçip içeriye girip ayakkabılarımı çıkarıp koşarak oturma odasına gidip nineme sarıldım

Bu tonton ninemi çok seviyorum!

" Şükran Sultanım nasılsın?"

Şükran" Oy kuzum gelmiş iyiyim kuzum sen nasılsın Kocan olacak hayırsız nerede?"

" Nine senin bu torunun çok hayırsız gerçekten benim gibi güzel şahane muhteşem bir kadına salak dedi "

Şükran" Boşa kızım sen o hayırsızı ben sana daha iyilerini bulurum "

" Haklısın ninem en iyisi bunu boşamak da neyse bebeğim babasız büyümesin dimi ninem "

Şükran" Haklısın kuzum şimdilik burnunu süründür sen "

" O iş bende ninem "

Şermin" Araf abi bir gün ayrılırsanız hiç şaşmam " dedi gülerek

Ona dönüp kaşlarımı çatarak baktım

Araf " O mümkün bile değil Şermin ne de olsa bebeğimiz olacak " diyerek göz kırptı

İkisinine de bakmayı kesip Zühal teyzeyse kocası Haşmet abiye baktım

" Ay kusura bakmayın ben ninemi görünce sizi unuttum "

Zühal" Sorun değil Işıl Araf sende ayakta kalma otur oğlum "

Şükran" Hayırsız evlat sen şöyle geç karının yanına bakalım " dedi sert bir şekilde

Araf'ın en sevdiği şey galiba karı kocayı yakın tutulması

Yanıma oturan Araf'a kısa bir bakış atıp önüme döndüm

Şermin" Aç mısınız bir şeyler hazırlayım "

" Yok zahmet etme Şermin ben tokum Araf abinde bir şey yiyemez bu aralar fazla yedi kilo aldım diyerek geziyor evde diyette " diyerek yalan söyledim

Araf bana şaşkınca bakıyordu

Cezası ninemin yaptığı tatlılardan yememek olacaktı

Araf ninemin yaptığı tatlılara bayılırdı ama diyet olayından dolayı hiç yiyemeyecek

Şermin" Anladım Araf abi keşke geri dönünce diyete başlasaydın ninem tatlı yapmıştı " dedi hafif hüzünle

Araf parıldayan gözleriyle Şermin'e baktı

Tatlı sözü bile onun dengesini bozuyordu

Sonra gözleri bana kaydı sinsice güldüğümü görünce herşeyi çözdü

Ben zaferle gülümserken Araf yutkundu

Şu an resmen ben ve tatlı arasında kalmıştı

_ Bölüm Sonu _