2.17 : Ajancık

Afra denen kızı gözüm hiç tutmuyordu bu yüzden inu izlemek ve dinlemek işin odasına kameralar yerleştirdik

Tabi bunu yaparken Arda bey ve diğerleri Afra denen kızı oyalıyordu

Alihan " Işıl bende biliyorum kız tuhaf ama İz'le alakası yok "

Araf " Çok eminsin sebebi ne ?"

Alihan " Üstlerin Işıl'a verdiği görev evi değilde o kızı korumak " demesiyle şaşkınca abime döndüm

" Ne bu şimdi mi denir ?"

Alihan " Ne bileyim ışıl ona bu kadar takacağını ?" Diye söylendi

" Tamam neyse onu böyle daha iyi korurum " dedim alayla

Araf " Güzelim kendini yormayı bıraksan mı?"

Alihan " Araf kardeşimden biraz uzaklaş "demesiyle abime göz devirdim

Araf zaten odanın bir ucunda ben bir ucundayım sanki

Bu manyak karısı olmayınca bize sardı

Araf " Karısı olmaması bizi bu kadar etkilememesi lazım!" Diye isyan etti

" Susun sabahtan beri cidden kafam şişti " Diye söylendim

İkisi de sustu ama bu suskunluğun fazla sürmeyeceğini biliyorum

O sırada çalışma odasına Arda beyle Demir bey geldi

Demir bey Dedektifmiş ve İz denen kızın sevgilisinin abisi aynı zamanda

Demir " Afra odasına gitti " demesiyle kamera kayıtlarına baktım hemen

Afra odaya yeni girmiş söyleniyordu

Afra " Anlattığından kadar varmış cidden galiba sen gelinceye kadar katlanmam lazım " Diye söylendi

Afra " Ama o suratsız katlanacak birisi değil "dedi sinirle sonra birden durup etrafa bakındı

Bakışlarından kameraları fark ettiğini anladım

Dolaba doğru yürüdü sonra dolabı açıp içine baktı daha sonra birden dolabın altına eğilip bir şey aradı bir süre sonra elinde bir silahla ayağa kalkarken konuştu

Afra" Kim bilir kaç yerde silahlar ve bıçaklar vardır hepsini bulmam gerekecek " dedi doğrulurken

Arda " Silahın ne işi var orada ?"

Alihan " Gizli sekmeler var dikkatle bakılırsa gözüküyor "

Araf " Galiba İz'in eşyaları " diye mırıldandı

Yatağa silahı atip dolaptan kıyafet alıp banyoya girdi

Geri odaya döndüğün de yatağın üzerindeki silahı aldı kurşunu var mı diye baktı

Tabanca doluydu olmalı ki silahı belibe yerleştirip gözükmeyecek şekilde gizledi

Odada gözleri gezerken duvardaki çapraz şekilde asılı olan kılıçlara baktı

Süs olarak konulmuş olan kılıçlara doğru yürüdü

Süsün içinden çıkardığı bıçaklara baktım cidden iyi gizlenmiş

Afra " Bu kızın tarzını seviyorum " dedi eldeki bıçaklara aşkla bakarken

Bıçakları da beline yerleştirdi Dolaba geri dönüp siyah bir şapka ve bir de maske aldı

"Afra Ne kadar zeki olursan ol İz asla pes etmeyeceğim seni bulacağım burada oturmamı beklemiş olman bile saçmalık " dedi sinirle

Cama doğru yürüdüm hemen açıp aşağıya baktı oradan inmeyecektir umarım Diye içimden geçirdim ama Afra çoktan camdan çıkmıştı

Arda" Sandığımızdan daha egitimli "

Araf "Hayır olacakları bilerek hareket ediyor "

" Kız normal değil peşine düşeceğim " diyerek hızla gideceğim an Araf kolumu tutu

Araf " Ben bir kaç kişiyle konuştum çoktan peşine düştüler "

Alihan " Bu kızla boşa zaman harcıyoruz Doktor ne zaman gelecek?" Arda" Yarın sabah burada olur "

Demir " Bu kızda bir şeyler olduğu kesin "

Alihan " Doğru ama bu İz'i bulmamızla alakası yok "

Arda" Alihan haklı gibi "

" Onda bir şeyler var ama "

Araf " Güzelim sence şu an önceliğimiz bu olmamalı değil mi? "

" Haklısın tamam "diyerek kabullendim

Araf " Bugün fazla ayakta durdun gel odamıza gidelim dinlen biraz "

" Tamam " dedim kabullenmiş bir şekilde

Alihan " Bende kardeşimle gidiyorum sen kal Araf " dedi kıskanç bir abi olarak

Araf " Alihan artık alış o benim karım "

Alihan " Bir boşanmaya bakar !" Dedi sert bir dille

Araf " Bu asla olmayacak!"

Alihan" Işıl isterse olur mu olmaz mı görürüz " dedi eğlenen sesiyle

" Ay yeter ama bu da kafa be ikinizde burada kalın ben yürüyüş yapacağım " dedim öfkeli ve itiraz istemeyen sesimle

Gözümde Aslan gibi olan iki adam yumru kediye dönmüştü

Odadan hızla çıktım ama hala arkamdan kavga ettiklerini eminim

Hole indiğimde İsa tek başına otuyordu ona kısa bir selam verip çiftlik tarafına gidip atlara bakındım

Güzel bir atın yanına gidip onu sevmeye başladım çok güzeldi

Araf " Güzelim beraber binelim mi ?" Demesiyle ona baktım

Yine kuyruk gibi peşimden gelmesine ağlasam mı gülsem mi ?

Beni yalnız bırakmıyor olması hem hoşuma gidiyor hem de gitmiyor

" At binmesini biliyor musun ajancık?" Dedim sorarcasın

Kaşlarını çattı ve bana sorgulayan bir şekilde bakmaya başladı

Ona ilk defa ajancık demem garibine gitmiş gibi

Araf " Bana daha çok ajancık denen lazım senden farklı lakaplar duymayı seviyorum bebeğim " demesiyle ona göz devirdim

Sadece sinir olması için demişti ama daha çok sevmişti

" Demeyeceğim " dedim önüme dönüp atı severken

Araf" Peki güzelim istemiyorsan deme " demesiyle ona sinirle döndüm

" Araf benimle dalga mı geçiyorsun! Şurada kavga etmeye çalışıyorum sen ise hiç sinirlenmiyorsun!" Dedim sinirle

Araf yanıma gelip önüme gelen saçlarımı arkama attı

Araf " Güzelim hamile olduğun için hormonların tetikleniyor bende bu hormonlardan dolayı bana sinirlenir boşarsın Diye korkuyorum " demesiyle şaşkınlıkla ona baktım

Ah abi Ah şu adamı bir kaç günde ne kadar da korkuttun bir boşanmaya bakar diyerek

" Araf şimdi seni dövmekle erimek arasında kaldım " dedim hoşnutsuzlukla

Araf " Bebeğimiz ve senle bir at turu yapalım " dedi konuyu değiştirerek

Biliyordu zararda çıkacağını

Bende boş verdim Araf sevdiğim atı ahırdan çıkarıp üzerine bindi uzattığı elini tutup bende kucağına yan bir şekilde oturdum

Attın ipinden tutup hafif ona vurunca at hareket etmeye başladı

" At binmeyi ne zaman öğrendin?" Diye sordum merakla

Araf " 10 yaşımda öğrendim amcamın at çiftliği vardı "

" Amcanın mi hangisi ?" Diye sordum merakla

Araf " Behlül " demesiyle gülmeden edemedim

Çünkü düğünde baya sarhoş olup Araf'ın küçükken yaptığı tüm rezilliği abimlere anlatmıştı

Tabi biz bunları sonradan öğrendik

Araf " Gülme hala benim rezil anılarımı bilmen hoşuma gitmiyor " demesiyle kaşlarımı çatarak ona baktım

İşte kavga fırsatı

Araf 'sıçtım' derecesine bakarken ben zevkle baktım

Çünkü kavgadan zevk alan ruhuma kavga lazımdı

" Nedenmiş o ? " Dedim asabi bir sesle

Araf " Çünkü karizmam çiziliyor " demesiyle ona şaşkınlıkla baktım

Sonra gür bir kahkaha attım

Ben kavga edecektim ama o beni güldürmüştü

Karizma dedi hahaha

Gülmekten karnım ağrıyınca kendimi sakinleştirip sustum Araf hafif bir tebessümle bana bakarken birazda bu kadar komik gelen şeyi çözmeye çalışıyor gibiydi

" Arafcım o Karizma çok uzun zaman önce çizildi " dedim gülerek

Araf dediğime güldü eğilip saçlarımın arasını öptü

Araf " Güzelim senin yanında karizmanı bir önemi yok da abinlerin gözündeki karizmam gitti " diyerek iç çekti

" Ha yani benden hiç bir rezil anını utanmazsın? " Diye sordum şüpheyle

Araf " Asla bebeğimin annesinden asla utanmam " dedi gülümseyerek

Araf fazla mı hanımcı? Neyse böyle daha iyi

" Afferin bak yine yaptın kavga edemedik " dememle güldü saçlarımı tekrar öptü

Araf " Senle kavgalı olmak istemem bebeğim şimdi atın keyfine bak " demesiyle omzuna kafamı yaslanıp huzurla gözlerimi kapattım

Bana sarılan sıkı kollar üzerine gözlerimi açtığımda odadaydım ve yatakta idim

Bana sarılan kişiye baktım abimdi

Araf nerede? En son at biniyorduk galiba uyuya kaldım

Abimin kolları asında dönüp ona iyice sokulup sarıldım saçlarıma konulan öpücüklerle onunda onunda uyanık olduğunu anladım

Alihan " Ilım boşan kardeşim hemen ben sana ve çocuklarına bakarım " demesiyle kıkırdadım

" abi kabullenin artık Araf'ta bizden "

Alihan " Güzelim o bizden olamaz " dedi net bir sesle

Kafamı kaldırıp abimin gözlerine baktım

" Ayrılırsam yeni eş adayları bakacağım o zaman yapcan " dediğimden abim bu durumu hayal etti ve yutkundu

Alihan " Ya da boş ver Ilım siz evli kali bu herkes için daha hayırlısı olacak " demesiyle gülmeye başladım

Odanın kapısının ayı gibi açılmasıyla gözlerim oraya kaydı aşık olduğum yeşil gözleri görünce abimin kollarından çıkıp yatakta ayağa kalkıp yatağın ucuna gittim

Araf yatağa yaklaşıp belimden tutmasıyla hızla kucağına çıktım

" Nerdesin sen ?" Diye hesap sordum

Araf " Mutfaktaydım Güzelim "demesiyle kaşlarımı çatarak ona baktım

" Mutfakta mı? " Diye sordum şaşkınca Araf arkasını dönüp yatağın oturdu bende kucağına oturmuştum bulundum

Araf " Tertiple annesi yemek yapacaktı beraber beni de sürükledi hayır diyemedim " Benim sorgulama karşı açıklama yapmıştı

" He tamam ne pişirdin bakalım?"

Araf " Yaprak sarması " demesiyle güldüm

Aklıma biz evlendikten sonraki birinci ay geldi

Nerdeyse tüm akşam yemeklerini dışarıda yemiştik

Araf benim mutfağa girmeme bile izin vermiyordu

Tabi bunun üzerine onu trip atmıştım

Yemek yapmayı bilmediğimi söylemiş abimler o yüzden böyle yapıyormuş

Abimlerin her işin içinden çıkmasına şaşırmadım

Bugün ise akşam yemeğini yapacaktım

Araf'a ne istiyorsun diye sorduğumda en kolay hangisiyse onu yap demişti

Zehir versem sorgulamazdı kesin

Şimdi ise ne yapsam sever diye düşünüyorum

Kapının zil sesiyle kaşlarımı çattım hızla kapıya gidip kapıyı açtım

Karşımda Araf ve Bora'yı görmemle ona sorgular bir şekilde baktım

" Şirkette işlerin erken mi bitti?"

Bora " Yok civciv daha varda göt korkusuyla geldi " dedi gülerek içeriye girdi

Ben hala anlamazken Araf bedenimi süzüp hasar tespiti yapmasına üzerine ne olduğunu daha çok merak ettim

" Araf sorun ne ?" Diye sordum merakla

Araf " Sen iyisin dimi? Aşçı tutarım ben Güzelim sen kendini hiç yorma mutfakta " demesiyle daha çok kaşlarımı çattım

Bora! Lanet olası pislik kesin o bir şeyler dedi ! Hızla içeriye girdim ama oturma odasında değildi mutfağa girmemle yemek arayan Bora ile karşılaştım

Bora " Civciv yemeği daha yapmadın mı?"

" Yapmadım kocama ne dedin lan ?" Diye sordum sinirle

Bora açtığı dolabı kapatıp bana döndü ve güldü

Bora " Civciv ne zaman mutfağa girse bir yerlerine zarar veriyor dedim sonuç burdayız " dedi gülerek

Pislik hain sadece yemeğe gele bilmek için böyle bir yalan söyleyik

" Bora senden nefret ediyorum biliyorsun dimi?"

Bora " Bende seni seviyorum Civciv ee ne yapacaksın akşama "

Araf " Seni evden atmamam için geçerli bir sebep söyle " dedi sinirle Araf

Atsa gıkım çıkmazdı

Bora " Bir daha civciv hakkında bilgi vermem !" Diye tehdit etmesiyle Araf bu geçerli gelmiş gibi kafasını sallayıp onayladı

Ben onların bu haline göz devirdim

" Bora gözüme gözükme hain seni !" Dedim sinirle

Bora yutkunup mutfakta çıktı eminim televizyondan en dandik yeri açıp izleyecek

Araf " Işıl Bora öyle diyince sana bir şey olacak sandım, " dedi mahcup bir şekilde

" Sorun değil Bora hep böyle madem geldiniz benim gibi bir şefe senin gibi bir yardımcı lazımdı " dedim gülerek

Araf " Hay hay şefim emrinize amadeyim " demesiyle gülümsedim

Silah kullana bildiği gibi yaprak sarması sara bilecek mi acaba ?

" Menümüzde Yaprak sarması olacak " dememle Araf kafasını sallayıp onayladı

Ben dalları kazana koyup ısıtırken Araf ise söylediğim şeyleri pirinçe ekleyip harcın yaptı

Soğan doğrarken biraz zorlandı ama neyse

Her şey hazır olunca oturup daldan bir tane alıp Araf'a göstererek sardım

" Nasıl sarıldığını anladın mı?" Diye sordum

Araf " Çok kolay " diyerek bir dal aldı ama sıcak olduğu için eli yanmasıyla dalı geri bırakmasıyla gülmeye başladım

" Daha çok yol kat etmen lazım " dedim gülerek

Araf " Dalga geçme Işıl ilk kez mutfağa giriyorum " demesiyle sustum ama hala gülmemek için kendimi tutuyordum

Araf geri dikkatlice bir dal aldı sonra içine biraz harcından koyup gösterdiğim gibi sardı ama öyle kalın olmuştu ki serçe parmak kuralı bozulmuş baş parmak kuralı gelmişti

Araf " Gayet iyi oldu " diyerek sardığı sarmayı kazana attı

Tüm yapraklar bitinceye kadar Araf baş parmak ölçüsüyle sardı benimkiler yanında yavru gibi kalıyordu

Sarmayı sandıktan sonra pişmesi için ocağa koydum

Oturma odasına geçince Araf Bora'ya tekte nasıl iyi sarma sardığını söyledi

Bora " Buna inanmam civciv doğruyu söyle " demesiyle güldüm

" Gayet iyi sardı ama baş parmak ölçüsüyle " dememle Bora gülmeye başladı

Araf ise ona sinirle bakıyordu şu an onu evden atmak istediği kesindi

" Ama maşallah senin gibi sarmayı başka bir şeye dönüştürmedi " dememle Araf kendinden gurur duyarcasına bakarken Bora ise bana sinirle bakıyordu

O günkü gibi sardı ise gülmekten ölürüm

Araf " Hiç öyle bakma bu sefer düzgün sardım Suzan hanım bile oğluna bu kadar iyi yapmasını öğretemedim demişti " demesiyle gülümsedim

Alihan " Sen yaptıysan kesin zehirlidir Ilım biz seninle dışarıda yemek yiyelim " diyen abime Araf'ın omzunun üzerinden baktım

" Abi ben Araf'ın yapacağı zehiri bile yerim de o bebeğine ve bana zarar vermez "

Alihan " Sende me kocacı oldun Ilım " Diye söylendi yattığı yerden kalkıp hızla odayı terk etmesiyle gülümsedim

Araf " Açıkmadınız mı?" Diye sordu elimdeki elinin birisi karnıma gelirken

" Galiba biraz açıktık babası " dedim hafif sesimi değiştirerek

Araf " O zaman aşağıya inip yemek yeme vakti " dedi Araf kesin bir sesle

Ayağa kalkıp beni kucağından indirdi

Araf " Elini yüzünü yıkayıp hemen sofraya geliyorsun "

" Tamam " dedim hızla banyoya girip elimi yüzümü yıkayıp çıktım

Odadan çıkıp hole indim yemek masanı geçip Araf'ın yanına oturdum

Afra denen kız karşıma oturmasıyla ona baktım

Gözlerinde yorgunluk vardı pek kimseyle de göz göze gelmemişti

Herkes yemeğe başladı yemeğin ortasında gelen bir koruma kapıda birisinin kendisini İz olarak tanıttığı söylemesi üzerine herkes kapıya gelmişti

Gördüğüm görüntü hiç hoş değildi bu yüzden kafamı çevirip Araf'ın göğüsüne gömdüm.

Kanlar içinde bir kız vardı ayakta güç bele duruyordu kış saçları ve yeşil gözlerinden anlamıştım İz'di bu

Suzan hanım bayılırken bir çoğu şokla kala kalmıştı Araf'ın göğüsünden kafamı hafif kaldırıp Afra'ya baktım

Şokla İz'e bakıyordu gözleri doldu gözünden düşen yaşları umursamadan hızla koşup İz'e sarıldı

İz ne kadar canı yanıyor olsa bile gülümseyip Afra'ya sıkıca sarıldı

Arda " İz döndün " diyerek kardeşinin yanına gidip sarıldı

Alihan abim hepsini İz'den ayırıp ayakta zor duran kızı kucağına alıp yukarıya odaların birisine taşıdı yukarıya çıkıncaya kadar uyuya kalmıştı İz

Görevimiz bitmişti eve dönme vakti gelmişti değil mi ?

Akif bey doktor çağırken yatakta yatan bedene baktım

Bunca acıya rağmen hala ayakta kalması çok onur duyulacak bir hareketti şimdiden İz denen bu kıza hayran olmuştum

Bölüm Sonu