Hastaneye döndüğümde, Lara hâlâ yoğun bakımdaydı. Odaya girmeme izin vermiyorlardı. Camın arkasından onu izlerken içimde garip bir huzursuzluk vardı. Hayatım boyunca düşmanlarım olmuştu, ama Lara'nın canını yakanların benim düşmanım olma hakkını bile kazandığını düşünmüyordum. Onlar sadece yok edilmesi gereken varlıklardı.
Saatlerce bekledim. Doktorlar gelip gidiyor, bana hiçbir şey söylemiyorlardı. O sırada telefonum çaldı, adamlarımdan biriydi. Adnan’ın adamlarının geri kalanlarıyla ilgili bir rapor verdi. Temizlik tamamlanmıştı. Sözlerini dinlerken bile beynim meşguldü. Lara’nın odasında çalan makinelerin sesleri, beni hayatın ve ölümün ne kadar ince bir çizgide olduğunu hatırlatıyordu.
"Ve baran Çukurova sözünü tuttu laranın kılına zarar gelirse onları haritadan sileceğini söylemişti. Dedi ve yaptı"
Kapı açıldı. Doktor çıktı, yüzünde ciddi bir ifade vardı.
"Baran Bey, durum stabil ama hâlâ kritik. Beyin hasarı olasılığını göz ardı edemeyiz," dedi.
Başımı salladım. Bu kadar cümle arasında tek istediğim iki kelimeydi: "Yaşayacak mı?"
Doktor bir an sustu. "Bu geceyi atlatırsa, umut var," dedi.
O an tüm bedenim yorgunlukla çöküyordu ama aklım asla pes etmiyordu. Lara’yı kaybetmeyecektim. Onun elini tutmadan ve gözlerini tekrar açtığını görmeden bu savaş bitmezdi.
---
Gece boyunca hastanenin koridorlarında dolandım. Ellerim kanla yıkanmıştı, ama bu kanı kimse göremiyordu. Sadece ben hissediyordum. Adnan ölmüştü. Onun varlığı artık bir tehdit değildi. Ama annemin hayaleti bir kez daha zihnime dolanıyordu.
O gece, Lara’nın başında otururken kendime bir söz verdim. Ona daha önce hiçbir kadına hissetmediğim kadar bağlıydım. Onu koruyacaktım. Ama bu dünya bizim gibiler için huzur vaat etmiyordu. Bu savaşı kazanmak için kaybedeceğim başka şeyler de olacaktı.
---
Sabah olduğunda, Lara’nın gözleri hafifçe aralandı. Hemşire odaya koştu, ardından doktor geldi. Onun nefes aldığını görmek dünyadaki her şeye değerdi. Ama bu, sevinçten çok başka bir şey hissetmeme sebep oldu: sorumluluk. Onun acı çekmesine bir daha asla izin vermeyecektim.
Onun adımı söylemesi, yüreğimde açılan tüm yaraları bir an için kapattı. "Buradayım, Lara. Hep buradayım," dedim. Elini tuttum ve o an hiçbir şeyin bizi tekrar ayıramayacağına dair kendime söz verdim.
Ancak, ne kadar güvende olursak olalım, geçmişin gölgeleri bizi izliyordu. Ve biliyordum ki bu sadece bir başlangıçtı. Lara’nın hayatını kurtarmıştım, ama geleceğimiz hâlâ tehlike altındaydı. Ben bu dünyada ne kadar karanlığa sahipsem, o da o kadar ışığa sahipti. Ve bu ikisi bir arada uzun süre var olamazdı.
Kafamdaki tek soru şuydu: Biz ne kadar dayanabilecektik?
---
MEabaaa yeni bölüm geç geldi biraz. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum kitabımı tanıdığınız kişilere önerebilirsiniz ve okumasını istediğiniz kişilerle paylaşabilirsiniz ayrıca sosyal medya hesaplarınızdan kitabımı önerebilirsinizzz öpüldünüz
Instagram hesabım wxeemssx
Okur Yorumları | Yorum Ekle |
20.29k Okunma |
1.22k Oy |
0 Takip |
35 Bölümlü Kitap |