23. Bölüm

Bölüm şarkıları

Mabel Matiz - fırtınadayım

Ufuk Baydemir - ay tenli kadın

---

Baran, parkta söylediklerinin ardından sessiz bir şekilde beni arabasına geri götürdü. Yağmur biraz hızlanmış, gökyüzü tamamen griye bürünmüştü. İçimde karmaşık duygular dolanıyordu; bir yandan onun itiraflarının ağırlığını hissediyor, diğer yandan onunla bu yolda birlikte yürümeye kararlı olduğumu biliyordum.

Araba, şehir merkezinden uzaklaşıp daha tenha bir yola girdiğinde merakla ona döndüm. “Nereye gidiyoruz?” diye sordum, ama Baran sadece direksiyona odaklanmış bir şekilde, “Bir yere,” diye yanıt verdi. Sessizliği bozmak istemedim, çünkü onun zihninin ne kadar dolu olduğunu görebiliyordum.

On beş dakika kadar sonra, araba bir tepenin yamacında durdu. Yağmur artık ince bir sis gibi etrafı sarmış, şehrin ışıkları aşağıda zayıf bir şekilde parlıyordu. Baran motoru durdurup dışarı çıktı. Bana da inmem için işaret etti. Sessizce yanına gittim.

“Burası benim kaçış yerim,” dedi, gökyüzüne bakarak. “Ne zaman her şey üzerime gelse, ne zaman ne yapacağımı bilemezsem, buraya gelirim. Burada düşünürüm, nefes alırım. Ama ilk kez buraya birini getirdim.”

Sözleri içimde bir şeyleri kıpırdattı. Onun için ne kadar özel bir yerde olduğumuzu fark ediyordum. Ona doğru bir adım attım. “Neden beni buraya getirdin, Baran?” diye sordum, sesim hem meraklı hem de yumuşaktı.

Bana döndü, gözlerinde hâlâ o derin kararsızlık vardı. “Çünkü artık saklanmak istemiyorum,” dedi, sesi alçak ama netti. “Seni bu dünyanın dışında tutmaya çalıştım, ama yapamıyorum. Sen benim için bir sığınaksın, Lara. Ama seni koruyamamaktan korkuyorum. Bu dünyada herkes bir zayıflık arar. Ve sen, benim en büyük zayıflığım olabilirsin.”

Onun bu sözleri kalbimi sıkıştırdı. Ellerimi hafifçe kaldırarak onun yüzüne dokundum. “Baran, ben senin zayıflığın değilim,” dedim, gözlerine bakarak. “Ben senin gücün olacağım. Bu dünyayı tam anlamıyla bilmiyorum, ama seninle birlikte öğrenmeye hazırım. Seni yalnız bırakmayacağım.”

O an gözlerini kapadı, sanki bu sözler bir yarasını kapatmış gibi. Derin bir nefes alıp bana biraz daha yaklaştı. “Lara,” dedi, sesi yumuşak ama ciddiydi. “Senin bu kadar cesur olman beni korkutuyor. Ama artık kaçamayacağımı biliyorum. Eğer bu yolu seçiyorsan, ikimiz de dönüşü olmayan bir yola giriyoruz.”

Hiç düşünmeden yanıt verdim. “O yola girmeye hazırım,sevgilim.Çünkü seninle olmak her şeye değer.”

Baran, bir an sessiz kaldı. Sonra yüzünde hafif bir gülümseme belirdi, ama gözlerinde hâlâ o derin karanlık parıltı vardı. “Peki,” dedi sonunda. “Ama sana bir söz veriyorum, güzelim. Seni bu dünyanın karanlıklarından ne pahasına olursa olsun koruyacağım. Seni asla kaybetmeyeceğim.”

O an, aramızdaki bağın daha da güçlendiğini hissettim. Yağmur ince ince yağmaya devam ederken, Baran elimi tuttu. Sessizce arabaya geri döndük ve şehre doğru yola çıktık. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı, ama Baran’ın yanında olmaktan korkmuyordum. Ne olursa olsun, bu yeni dünyaya onunla birlikte adım atmaya hazırdım.

Baran’ın arabasında yol alırken aklımdaki düşünceler birbirine karışıyordu. Artık onun hayatının bir parçasıydım ve bu, sıradan bir ilişki anlamına gelmiyordu. İçinde bulunduğu tehlikeli dünya, benim güvenli hayatımdan çok uzaktı. Ama içimdeki ses, doğru bir karar verdiğimi söylüyordu.

Arabayı şehir merkezine yaklaştığımızda durdurdu. “Biraz konuşmamız lazım,” dedi, yüzü ciddiydi. Kafamı sallayarak onayladım. Arabadan inip sessiz bir kafeye girdik. İçerisi loştu, yağmurun cama vurma sesi sakin bir fon oluşturuyordu.

Baran masaya oturduğunda, yüzünde o her zamanki sert ifadesi vardı. Ancak gözlerinde bir yumuşaklık sezdim. “Lara,” dedi, ellerini masaya koyarak. “Benim hayatım sıradan bir hayat değil. Sana her şeyi anlattım. Ama bu dünyada, bana yakın olan herkes bir tehdit altında. Bunu bilmeni istiyorum.”

Sessizce dinledim. Devam etti: “Seni bu dünyaya dahil etmek istemiyordum. Ama seni kendimden uzak tutmaya çalıştıkça, daha fazla çekildim sana. Şimdi buradasın. Bu, bizim için bir başlangıç, ama aynı zamanda çok büyük bir risk.”

Ona doğru biraz eğildim. “Baran, bunu anlıyorum,” dedim sakin bir şekilde. “Bu hayatı seçmedin, biliyorum. Ama seni yalnız bırakmak, sana sırt çevirmek, benim için bir seçenek değil. Eğer bir tehdit varsa, birlikte göğüs gereceğiz. Bu benim kararım.”

Baran derin bir nefes aldı ve bir süre sessiz kaldı. Sonra bana doğru eğilerek yavaşça konuştu. “Peki,” dedi. “Ama şunu bil: Sana zarar gelirse, bunu yapan kişi kim olursa olsun, dünyayı yakarım. Seni korumak için her şeyi yapacağım.”

Onun bu kararlılığı ve sevgisi beni etkiledi. Ama bir yandan da bu dünyaya tamamen adım atmanın ne anlama geldiğini anlamaya başlıyordum. Hayatım eskisi gibi olmayacaktı. Artık sadece kendi güvenliğim için değil, Baran’ın yanında durduğum sürece onun dünyasının kurallarına uyum sağlamak zorunda kalacaktım.

Konuşmamızdan sonra Baran beni eve bıraktı. Arabadan indiğimde yüzündeki yorgunluk gözüme çarptı. “Baran, her şey yoluna girecek,” dedim. Onu biraz olsun rahatlatmak istiyordum.

O, gülümsedi ama bu gülümseme kısa sürdü. “Umarım haklısındır,” dedi ve ardından arabasına binerek uzaklaştı.

Birkaç Gün Sonra

Sonraki günler daha sessiz geçti. Baran sık sık mesaj atıyordu ama yüz yüze görüşmelerimiz azalmıştı. İçimde bir şeylerin yolunda gitmediğine dair bir his vardı. Ona zaman tanımak istedim, ama aynı zamanda içindeki fırtınaların beni de etkilediğini fark ediyordum.

Bir akşam, beklenmedik bir şekilde kapım çaldı. Baran’ın adamlarından biri, elinde bir notla karşımdaydı. Notu sessizce uzattı. Kağıdı açtığımda, Baran’ın yazısını hemen tanıdım:

Not:“Lara, seni tehlikeden korumak için birkaç gün uzak kalmam gerekiyor. Ama her zaman yanında olacağımı bil. Güvende ol. Baran.”

Bu mesaj içimde bir boşluk yaratmıştı. Ne olmuştu? Onu neden böyle uzaklaşmaya zorlamışlardı? Ama Baran’a güvenmekten başka çarem yoktu. Bekleyecektim, ama içimdeki endişe gitgide büyüyordu. Onun dünyasına adım atmam, bu belirsizliğe alışmam gerektiği anlamına geliyordu. Ama kalbimde, Baran’ın geri döndüğünde her şeyin daha net olacağına dair bir inanç vardı.

-----

Merhabalar buyrun biraz kısa oldu ama yapacak bir şey yok okuldan gelir gelmez yazdım ayrıca sizce Baran neden gitti akşama doğru ya da belki birazdan bölüm atarım beklemede kalın.

Instagram hesabım: wxeemssx

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum kitabımı tanıdığınız kişilere önerebilirsiniz ve okumasını istediğiniz kişilerle paylaşabilirsiniz ayrıca sosyal medya hesaplarınızdan kitabımı önerebilirsinizzz ve beni etiketleyebilirsinizzz öpüldünüzz