22. Bölüm

Bir hafta sonra, Baran’la mezarlıktan döndüğümüz o günün etkisi hâlâ üzerimdeydi. Onunla paylaştığım bu derin ve duygusal an, ilişkimize bambaşka bir boyut kazandırmıştı. Ancak o günden sonra Baran biraz daha içine kapanmış gibiydi. Mesajlarıma cevap veriyor, görüşmek istediğini söylüyordu ama her zamanki sıcaklığı biraz daha geri plandaydı. Sanki kendi içinde bir hesaplaşma yaşıyordu.

Bir hafta boyunca, her gün okul çıkışında beni almaya devam etti. Fakat konuşmalarımız, genelde kısa ve yüzeyseldi. Bu durum beni endişelendirmeye başlamıştı, ama Baran’ı zorlamak istemiyordum. Bazı şeyleri kendi zamanında anlatmak isteyeceğini biliyordum.

Cuma günüydü. Hava biraz soğuktu ve gökyüzü bulutlarla kaplıydı. Okuldan çıktığımda Baran yine siyah Maserati’siyle otoparkta beni bekliyordu. Arabanın içine bindiğimde, içeride bir gerginlik hissettim. Baran, her zamankinden daha sessizdi. Direksiyona baktı ve bir süre konuşmadan bekledi.

“Baran, iyi misin?” diye sordum, sessizliği bozmaya çalışarak.

Başını yavaşça bana çevirdi. Gözlerinde hem bir huzursuzluk hem de bir kararlılık vardı. “Lara,” dedi, sesi her zamankinden daha sakin ama bir o kadar da ciddi bir tondaydı. “Sana bir şey söylemek istiyorum. Ama önce bir yere gidelim.”

“Tabii,” dedim, biraz merak ve biraz da endişeyle.

Arabayı çalıştırdı ve şehir merkezine doğru sürdü. Bu kez müzik açmadı, sadece dışarıdaki yağmurun cama vurma sesi eşlik etti yolculuğumuza. Birkaç dakika sonra, Baran arabayı bir parkın girişine park etti. Yağmur ince ince yağmaya başlamıştı, ama Baran arabadan indi ve bana da inmem için işaret etti.

Parkta yürümeye başladık. Sessizlik, ikimizin de üzerindeki ağırlığı daha da artırıyordu. Sonunda Baran durdu, ellerini cebine sokup derin bir nefes aldı.

Baran’ın gözlerinden geçen o kararsızlık, içimde bir şeylerin daha derinleşeceğini hissettiriyordu. Sanki yalnızca kendi içinde bir savaş vermiyordu, aynı zamanda beni de bu savaşın içine çekip çekmeme arasında bir tereddüt yaşıyordu. Yavaşça bir bankın kenarına oturdu, başını hafifçe eğdi ve derin bir nefes aldı. Ellerini saçlarının arasından geçirirken, ona yaklaştım ve yanına oturdum. Bu kadar suskun olması beni endişelendiriyordu.

“Baran, lütfen,” dedim, biraz çekingen ama bir o kadar da kararlı bir şekilde. “Bir haftadır bambaşka birisin. Ne düşünüyorsan ne yaşıyorsan, lütfen benimle paylaş. Sana yardımcı olmak istiyorum.”

Bana doğru döndü, yüzünde kararsız bir gülümseme belirdi. Fakat gözleri hâlâ o karanlık düşüncelerin esiri gibiydi. “Lara,” dedi, sesi bir fısıltı kadar alçak ama bir o kadar da derin. “Hayatımın karanlık taraflarını öğrenmek istediğinden emin misin? Çünkü bir kez öğrendiğinde geri dönüşü olmaz. Bunu kaldıramayacağından korkuyorum.”

Onun bu kadar ciddi konuşması, hissettiğim merakı ve korkuyu daha da artırdı. “Baran, ne olursa olsun, ben buradayım. Seninle birlikteyim. Bu kadar büyük bir şeyin beni senden uzaklaştıracağını mı düşünüyorsun?” dedim, ellerimi hafifçe omzuna koyarak. “Ne olursa olsun, bilmek istiyorum.”

Bir süre sessiz kaldı, sanki doğru kelimeleri bulmaya çalışıyordu. Sonunda, derin bir nefes alarak konuşmaya başladı. “Ben sadece Baran Çukurova değilim, Lara,” dedi, gözlerini gözlerime dikerek. “Benim başka bir kimliğim var. Evet kimine göre baran Çukurova bir Mafya ama benim bir karanlık bir geçmişim, karanlık bir hayatım var. Sana her şeyimi anlatmadım çünkü seni bu dünyaya dahil etmekten korkuyorum.”

Bunu duyduğumda, hissettiklerim bir an için karmakarışık oldu. Gözlerimi ondan kaçırmadan, dikkatle dinlemeye devam ettim.

“Ben Türkiye’nin en büyük mafya ailelerinden birinin başıyım,” diye devam etti. Sesi soğukkanlıydı, ama içinde sakladığı bir ağırlık olduğu belliydi. “Babamdan devraldım bu işi. Çocukluğumdan beri bu dünyanın içindeydim. Seçme şansım olmadı, Lara. Bu hayat beni seçti. Babam öldürdüğünde gitti kaçtı sırf cezaevine girmemek için kaçtı, başka kimse kalmamıştı. Bu yüzden her şeyi omuzlamak zorunda kaldım. Ve ben o zaman sadece 9 yaşındaydım benim yaşımdaki çocukların yaptığı kalem tutmaktır , ders eğitimi almaktır. Ama ben silah tutuyordum o yaşlarda ve ben okula gitmek yerine dövüş öğreniyordum nasıl adam öldürülür onu öğreniyordum”

Şok olmuştum, ama şaşkınlığımı belli etmemeye çalışıyordum. “Baran… Sen…” diye başladım, ama sözlerim yarım kaldı. Sanki ne diyeceğimi bilmiyordum.

“Evet,” dedi, biraz daha yaklaşarak. “Benim hayatım tehlikelerle dolu. Etrafımda her zaman düşmanlar var. Ve senin bu dünyaya adım atman, beni korkutuyor. Sana zarar vermelerinden korkuyorum, Lara. Bu adamlar sandığından da kötü ve güçlü. Ve ben korkuyorum.Seni kaybetmekten… Belki de bu yüzden sana hep mesafeli oldum. Ama artık kendimi geri tutamıyorum. Seni hayatımda istiyorum. Fakat bu, seni riske atmak demek.”

Bir süre sessizlik oldu. Söylediklerini anlamaya çalışıyordum. Onun bu kadar tehlikeli bir hayat yaşadığını hayal bile edemezdim. Ama aynı zamanda, onun yanında olmaktan vazgeçemeyeceğimi de biliyordum. İçimde bir şeyler, ona destek olmam gerektiğini söylüyordu.

“Baran,” dedim, biraz çekingen ama kararlı bir sesle. “Bu dünyayı anlayamayabilirim, ama seni anlıyorum. Ve seni yalnız bırakmaya hiç niyetim yok. Bu hayat tehlikelerle dolu olsa bile, senin yanındayım ve ömrümün sonuna kadar da olucam ” dedim.

Gözlerinde bir parıltı belirdi, ama hemen ardından kararsızlık geri geldi. “Lara, ne dediğinin farkında mısın? Bu sadece bir tehdit meselesi değil. Benim düşmanlarım var, bu insanlar seni hedef alabilir. Seni koruyamayacağımdan korkuyorum. Eğer sana bir şey olursa, ben bununla yaşayamam.”

“Baran,” dedim, biraz daha yaklaşıp elimi elinin üzerine koyarak. “Senin yanındayım. Bu hayatın ne kadar zor olduğunu anlıyorum. Ama seninle olmak, bu risklere değecek kadar önemli. Ben korkmuyorum. Çünkü sana güveniyorum.”

Baran, gözlerini derin bir şekilde gözlerime dikti. “Sana güveniyorum,” dedi, sesi bu kez daha sıcak ve kararlı bir tondaydı. “Ama bu dünyaya adım attığın anda, geri dönüş yok. Seni her şeyden koruyacağıma söz veriyorum. Ama senin de bana güvenmen gerekiyor. Ne kadar tehlikeli olursa olsun, seni asla yalnız bırakmam.”dedi baran.

“Zaten güvendiğim için buradayım,” dedim, onun elini daha sıkı tutarak. “Seninle olmak, benim için her şeyden daha önemli.”dedim.

Bir süre sessiz kaldık. Yağmur hızlanmış, çevremizdeki park ıssızlaşmıştı. Sadece bizim aramızdaki bağın yoğunluğu vardı o an. Baran, sonunda derin bir nefes aldı ve biraz daha rahatlamış gibi göründü.

“Lara,” dedi, yüzünde hafif bir gülümsemeyle. “Bunu kabul etmen… benim için çok şey ifade ediyor. Ama sana bir söz veriyorum. Seni bu hayatın karanlık taraflarından olabildiğince uzak tutacağım. Sana zarar vermelerine izin vermeyeceğim.”

“Buna birlikte karar vereceğiz,” dedim. “Senin yanında olmak, seni desteklemek istiyorum. Hayatın ne kadar karmaşık olursa olsun, bunu birlikte aşabiliriz.”

Baran, elimi nazikçe tutup gözlerime baktı. “Bu söylediklerin beni güçlü kılıyor, Lara. Seninle olmak, beni bambaşka biri yapıyor. Daha iyi bir insan oluyorum seninle. Ama bu aynı zamanda beni daha da korkutuyor. Seni bu kadar sevmek, seni kaybetme ihtimaliyle yüzleşmek demek.”dedi baran.

Gözlerimde biriken yaşları geri tutmaya çalışarak gülümsedim. “Baran, bizi korkularımız değil, birlikte ne kadar güçlü olduğumuz tanımlayacak. Seni seviyorum, Baran. Ve bu, her şeye değecek.”

Baran’ın gözleri parladı, yüzünde bir minnettarlık ifadesi belirdi. “Ben de seni seviyorum, Lara. Ama bu, sadece başlangıç. Seni koruyacağım, ne pahasına olursa olsun.”

O an, birbirimize daha da yakınlaştık. Yağmur üzerimize yağmaya devam ederken, aramızdaki bağın ne kadar güçlü olduğunu hissettik. Baran’ın hayatı zorluklarla doluydu, ama artık bu zorlukları birlikte aşabileceğimizi biliyorduk.

Parktan ayrılırken, Baran elimi sıkıca tuttu ve arabaya doğru yürüdük. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı, ama onunla bu yeni dünyaya adım atmaya hazırdım. Baran’ın yanında, onun karanlık dünyasında bile huzur bulabileceğime

inanıyordum. Bu, ikimizin hikayesinin gerçek başlangıcıydı.

-----

Merhabalarrr bölüm geç geldi ama idare edin elimden geldiğince uzun yazmaya geyret ediyorum.

Instagram hesabım: wxeemssx

​​​​​​Oy ve yorumlarınızı bekliyorum kitabımı tanıdığınız kişilere önerebilirsiniz ve okumasını istediğiniz kişilerle paylaşabilirsiniz ayrıca sosyal medya hesaplarınızdan kitabımı önerebilirsinizzz ve beni etiketleyebilirsinizzz öpüldünüzz