Beyaz bir sayfa

BEYAZ BİR SAYFA

​​​​​​

2 hafta sonra

Helen 

2 hafta geçmişti o acı günden sadece 2 hafta geçmişti.. Beni oğlumdan ayırdıkları günden sadece 2 hafta geçti ben o günden sonra artık ölüydüm yaşayan bir ölü.. Onur benim için bir hizmetçi tutmuştu benimle konuşmaya çalışıyordu her yanıma geldiğinde özür diliyip gidiyordu ama nafile.. Ben onun yüzünden bu haldeydim o günün akşamı şirkete gitmemesini söylemiştim! Ama beni dinlemeyip gitmişti onun yüzünden oğlumu kaybetmiştim ben ömrümün sonuna kadar onunla konuşmayacağıma and içerim....

Onur

Helen benle artık konuşmuyordu haklıydı.. Benim yüzümdendi ben inatçı olup da gitmeseydim şirkete olmazdı! Helen haklı hepsi benim yüzümden Allah belamı versin...

Suna 

Sarayı uyuttuktan sonra Yusufun yanına geldim morali çok bozuk olduğu belliydi sonuçta kız kardeşi bebeğini kaybetti ve artık hayata küsmüş durumda. Kocacım iyimisin? "he iyiyim sen nasılsın?" Yusuf bunları bana bakarak söylemiyordu biyere dalmış bir şekilde söylüyordu. Yusufu dürtüp kendine getirdim Yusuf kendine gel! Helen iyi olacak merak etme! "nasıl iyi olacak be güzelim Helen hayata küsmüş durumda konuşmuyor yemek bile zor yiyor! " psikolog ayarlarız iyi olacak korkma o iyi olacak dedim ve dudağında usulca öptüm oda karşılık verdi sonra başını omzuma koyup "rahatladığım tek yer senin omuzların, boynun, dudakların, heryerin.." benimde sevgilim rahatladığım tek yer sensin sadece sen...

Yazardan

Helenin durumu kötüdür. Kimseyle konuşmuyor yemek bir zor yiyor hayata küsmüş durumda. Onur ise heleni nasıl iyleştireceğini düşünmektedir. Yusufa gelirsek kendisi kardeşinin bu halini her gördüğünde üzülür ama elinden bişi gelmez...

Helen 

Sabah kalkıp elimi yüzümü yıkadım üstümü değişip yatağa oturdum bu 2 haftadır odadan çıkmıyordum bu sefer çıkacaktım odanın havası bana iyi gelmiyordu. Odadan çıkıp aşağıya indim kahvaltı hazırdı ama kimse oturuyordu gözlerim Onuru aradığında onu koltukta yatıyor vaziyette buldum. Merdivenlerden inip ona yaklaştım yüzü çok yorgun gözüküyordu onun için üzülüyordum kendisini suçluyordu. Oysaki ben onu affetmiştim ama o bunu bilmiyordu onu hala affetmediğimi zannettiyordu. Elimle yanağını okşadım o anda gözleri açıldı "Helen?! Sonunda çıktın odadan güzelim" evet çıktım dedim "oh be sonunda sesini duyabildim yavrum seni kaybetmekten çok korktum" bende sensiz yapamadım Onur denedim ama olmadı "ben herşey için senden çok özür dilerim helenim hepsi benim suçum Allah bela-" sözünü kestim şşt senin suçun falan değil ben seni affettim zaten suçlama kendini lütfen bu beni çok üzüyor "söz birdaha bu konuyu açmayacağım güzelim hadi bişeyler yiyelim acıkmışsındır" Olur yiyelim dedim onurla masaya geçtik ve yemeğe başladık..

Suna

Yusufff!! Yusuf hızla banyodan çıkıp "ne oldu yavrum?!" küçük hanımın uykusu yok ama annesinin baya uykusu var senden ricam al kızını oyna biraz onunla "ama yavrum şirk-" şşt bişey duymak istemiyorum al kızını doğmadan önce onunla herşeyi yapardım diyordun al yap şimdi hadi kızım şimdi babaya git annen uyusun dedim ve sarayı Yusufun kollarına verdim. Bezini değiştirdim karnı da tok gazını da çıkardım sen sadece oyna " yine yaptın yapacağını be güzelim iyi bakalım kızımıza" Yusuf odadan çıkınca derin bir oh çekip kendimi uykunun kollarına bıraktım sonunda sessizlik..

​