Zamanla insan kendi kararlarına bile şaşırır hale geliyor. Ne yaptım, ne yapıyorum, ne yapacağım soruları ile aklım sürekli meşgul son zamanlarda.
Sevgi arayışımda aşktan iyice soğuyuşum, uzaklaşmam hiç iyiye işaret değil. Ruhundan emilip gitmiş bir duygu gibi oluyor aşk. Ve sonrasında yapman gerekenleri yapmak üzere programlanmış bir robota dönüşüyorsun.
En acısı da geçmişe dönüp bakınca aslında sorunun en baştan beri var olmuş olması. Yani algın farklı. Bir başka deyişle kimsenin değiştiği falan yok. Sadece sen göremiyorsun, tanıyamıyorsun belki de anlayamıyorsun. Beynin duyguların esiriyken mantığın devreye girmesi zaman alıyormuş hatta…
Her şey bir yana aldığın kararların verdiği mutluluğun çabuk geçmesi, geçmişte katlandığın onca şeye boşu boşuna katlanmışsın hissi…
Düşünmek benim için başlı başına öldürücü bir eylem olmaktan öte geçemiyor. Düşünmek sadece düşünmek…
Bir gün ben de birileri için önemli olur muyum? Bir gün de bana göre hareket eden biri çıkar mı ?
Kendimi önemli hissetmek istiyorum artık … Hiçbir acının boşu boşuna çekilmediğini bilmek, hiçbir çabanın boşa harcanmadığını bilmek istiyorum…
Okur Yorumları | Yorum Ekle |
1.41k Okunma |
296 Oy |
0 Takip |
105 Bölümlü Kitap |