“ Ne zaman ki birine güvendik;
Kolumuz, kanadımız, gönlümüz kırıldı… ”
Demiş Nazan Bekiroğlu. Ne de güzel demiş iki cümle ile anlatmış. Kısa ve öz özetlemiş güvenimizi.
Kırdınız benii !
Öyle saç tellerimden, tırnaklarımdan da değil, yüreğimden kırdınız.
Kuştum ben,
Kanadımdan değil,
Gökyüzümden kırdınız..
Ve daha fazla kırılamam dediğim yerde
ölüyorum..
Bilemezsiniz…
Kırdığınız kalp,
Yok ettiğiniz ümit,
Belki de o kişinin sahip olduğu
Tek ve son hazinesidir.
Diyeceğim o ki,
Kırmayın kimsenin kalbini tamir edecek ustası yok. Kırılan kalbin yerini bir yenisi alamaz. Sonuçta bu yemek takımının bir parçası değil kırıldığın da takımı yenileyesin.
Okur Yorumları | Yorum Ekle |
1.41k Okunma |
296 Oy |
0 Takip |
105 Bölümlü Kitap |