•••Hayatı -kiminle- Paylaşmak…

İçimde hep buruk bir duygu var bir türlü yenemediğim...

Kafası okşanmamış bir çocuğun kalp kırıklığı içerisinde günler geçip gidiyor.

Zamanın bu kadar hızla akıp geçmesi mi yoksa zaman geçtikçe ruhuma yansıyan o yorgunluk hissi mi beni bu kadar tedirgin ediyor bilinmez.

Paylaşacak çok şey var hayata dair. Fakat en büyük sorun buna layık kimsenin olmayışı, ya da henüz karşıma çıkmayışı...

Yalnızlığıma yalnızlık katıyorum büyük kalabalıklar önünde...

Her yerde olmak, her tadı tecrübe edebilmek hayatı dolu dolu geçirmek istiyorum...

Ama yaşadığının en büyük kanıtı ailen ya da sevdiklerinle bir ömür geçirebilmek oluyor...

Bu durumdan mahrum kalmak kadar acısı var mı bu dünyada?

Tutunmaya çalışmak kadar zoru yokmuş... Hele de bunu yapmaya çalıştığınızı fark eden kimse yoksa...

Galiba yazmak tek tutunduğum dal.. Biliyorum ki benim haberim olmasa bile elbet birileri bu yazılanları okuyacak...

Okunmadığını düşünsem bile delil bırakarak yaşamanın tek yolu yalnız bir insan için...

Bir de hayal kurabilme gücüm...

O olmasaydı en karanlık gecelerim nasıl sabaha ulaşırdı?

Hayatta bütün hedeflerimi gerçekleştirdikten sonraki tek isteğim sevildiğim bir ortamda yaşayabildiğim kadar yaşayabilmek...

Çünkü sevginin her türlüsüne çok hasretim...

Bir insanın gözlerine baktığımda şefkatini hissedebilmek isterdim kininin, nefretinin yerine...

'Nasılsın' diye biri sorarsa 'İyiyim'in açılımıydı yazdıklarım...

Evet, ben çok 'İyiyim'...