•••Cılız Bir Işık…

İki gün önce, gecenin köründe yatağım da hüngür hüngür ağlıyorum…

Beni teselli edebilecek benden başka kimse yok yine…

Kendi kendime hep daha güçsüz, daha çaresiz olduğum günleri hatırlatıyorum. Çünkü biliyorum ki şuan çaresiz değilim o günlerdeki kadar.

Ama gitmeyen bir kırılganlık var üzerimde…

Gözyaşlarımı o yatağa akıtıp, yüzümü cama çeviriyorum…

Gözlerim gökyüzünde görünmeyen de…

-

-

-

-

-

Beni biraz olsun düşünen insanlarla karşılaşmak istedim yaşadığım süre boyunca…

En azından benim onları düşündüğüm kadar…

Uçlarda yaşadığım günlere inat, yarım yaşanmış bütün her şeyin yanında bunu aradım insanların gözlerinde…

Fakat kimseye belli etmeden, kimsenin bana acımasına fırsat vermeden…

Ben hiçbir şeye hakkı olduğunu düşünmeden, kimseye rahatsızlık vermeden yoluma devam etmeye çalıştım.

Uzunca bir süre ettim de…

Taa ki bir gün ‘Ben de Varım’ diyene kadar.

O noktadan sonra benimsediğim ya da gizlice benimsetildiğim yoldan devam etmek galiba ağır gelmeye başladı…

Şimdi ise yeni bir bahçem var ve yeni bir sayfa açtım…

Bu yol dikenli, siz de söylemiştiniz hatta…

Ama dikenli olmayan yol yok gibi…

Benim için sadece daha az kazanacağım bir iş ve uzun bir kariyer hedefi var önümde…

Ayrıca hayatı tek yönlü yaşama taraftarı değilim.

Olamam da…

Nefes alamam…

Belki de hafıza kayıplarım başlar gene…

Sabah telaşla uyanır, hangi günde olduğumu birkaç dakika düşünmek zorunda kalırım ve bu beni korkutur…

-

-

-

Sizinle o sabah konuştuktan sonra uzunca bir süre yazamamış olduğumu farkettim…

Yavaş yavaş gizli dert ortaklığınızdan uzaklaştığımı…

Fakat zaman o kadar hızlı akıyor ki bir amaç uğruna koştururken…

Galiba bu kadar yoğun olmak benim garip garip şeyler düşünmek için vaktimin kalmamasıyla sonuçlanıyor.

Yani kaçmayı başarıyorum bir nevi kendimden…

Sonra da sizden…

Benim bence hayatımdaki en büyük şanssızlıklarımdan biri sizinle tanışmak için dünyaya çok geç gelmiş olmak diye düşünüyorum…

Ya da siz çok erken gelmişsiniz belki de…

Buluşabildiğimiz zaman dilimi, durumu her zaman imkansız kılmış olsa da halimden her zaman memnundum…

Başka türlü herhangi birinden farkınız kalır mıydı benim için?

Hele de dünyada her şeyin çabucak, düşünülmeden tüketildiği bir zaman dilimindeyken tükenmez olduysanız…

-

-

-

-

-

Şuan eminim ki annemden başka beni düşünen biri daha var…

Çabamı, gayretimi doğru değerlendiren ve iyi niyetiyle, kendisi zarar görmeden başkalarına yardım etmek gayesin de olan…

Güneş, bulutların arasında olmasına rağmen pencereme cılız bir ışık vuruyor şimdilik!