•••Anlat!

Anlat hadi

Yağmurlu gökyüzünü

Denizi anlat bana

Siyahı ne denli sevdiğini

Bir de sevdayı anlat

Severken nasıl gidilebildiğini

Koca bir aşkın

Nasıl tüketilebildiğini

Hiç yaşanmamış gibi

Nasıl unutulabildiğini

Anlat bana

Anlat da bileyim

Anlat da öğreneyim

Anlat!

Gözlerinin içine bakarak

Bir insana nasıl yalan söylenildiğini

Nasıl kandırılabileceğini

Dilin başka kalbin başka

nasıl konuşabildiğini

Anlat bana

Anlat da inanmayayım bir daha.

Anlat ki yaralanmıyım.

Onlar inandırıcı yalanlar söylemeyi öğrendi, bense hiçbir yalana inanmamayı. Sinirlenince ortalığı dağıtmıyorum fakat içimden baya bir dağılıyorum. Geçti diyorsun herkese. Hatta sen bile inanır gibi oluyorsun buna. Ama bazen öyle bir an geliyor ki, aslında hiç geçemeyeceğini anlıyorsun.

Saçımın kokusuyla mutlu olan bir insanım. Ne demek ben seni mutlu edemem. Ne demek, anlayamıyorum. Aklım almıyor bir türlü olmuyor. Ben küçük şeylerle bile mutlu olabilen bir insanım, illa bir şey alınmasına gerek yoktur mesela benimle zaman geçirilmesi bile mutlu eder beni. Bir çikolata alınması da öyle fiyatının bir önemi yok, markasının da. Ama o hiçbir zaman bunu anlayamadı. Belki de anlamak istemedi, işine geldi kısaca. Belki de mutlu etmek istemiyordu beni. Oysaki benim mutluluğum.. onun mutluluğuna bağlıydı.

Bir tek gece vardır insanın hayatında..

Ömür boyu sürer nöbeti..

Bu da öyleydi..

İyi ol..

Sağ ol..

Uzak ol..

Ama bir daha görme beni..

Göreme..

Çünkü ben öyle yapacağım.