Yanlışlıkla babanın askerine ve aynı zamanda abinin komutanına yazarsan ne mi olur?…

Bir kadın bir adam iki sevdalı...

Abimin arkadaşı mı? Ondan nefret ediyorum. Aramızda 4 yaş fark var sadece? Kendini neden bu kadar büyük gösteriyor. Sadece uzun.

Abimin arkadaşı

Soğuk, sanki canlı bir varlık gibiydi. Kemiklerim sızlıyordu. Kramp giren baldırımda hissettiğim şey acıdan bile beterdi. Kot ceketimin içine gizlediğim bıçağı usulca çıkardım ve avucumun içine aldım. "Kimsin sen?" Kurbanımın sesi endişe dolu çıkmıştı. Hiçbir şey demeden korku ile harmanlanmış yeşil gözlerinin içine baktım. Siyah, asker traşı kestiği saçları savaştan çıkmış gibi dağılmıştı. "Şunu gördün mü?" Sesim fısıltıdan biraz yüksek çıkmıştı ama kurbanımın etrafını bir yorgan gibi saran gecenin tatlı ve yumuşak karanlığını bir bıçak gibi yarıp geçti. "Ne?" Adam sıçyarak başını kaldırdı ve elimde tuttuğum fotoğrafa baktı. Gözlerinden yaşlar bir bir akmaya başladı. "Ben isteyerek yapmadım," dedi. Öfke zehirli bir ok gibi bedenime saplandı ve elimde sımsıkı tuttuğum bıçağı karşımda ağlayan adamın kalbine saplamam için kulağıma fısıldadı. "Lan piç senin bir anlık zevkin için daha on dokuz yaşında  hayatının baharında olan kız öldü. Neden bir şerefsiz ona tecavüz etti sonra da arkasında iz kalmasın diye onu vahşice katletti? Birde karşıma geçmiş isteyerek yapmadım mı diyorsun?" Sesim biraz öncekinin aksine yüksek volde çıkmıştı. Bıçağı havaya kaldırdım. "Dur, yapma!" Kurbanımın sesinden korku akıyordu. O kızında böyle yalvarmış olabileceği gözümün önüne gelince içime dolan öldürme hissi ile bıçağı bedenine sapladım. Acı dolu sesleri bana yanlış bir şey yapmadığımı haykırıyor gibiydi. Omzuna sapladığım bıçağı çıkardım. "Gölge ortaya çıktıysa adaletin kalemi seni seçmiş demektir yabancı." Sesim demir kadar sertti. Bir cinayet işlemiyormuşum gibi soğukkanlıydı. "Sen Ankara sokaklarında dolaşan Gölge lakaplı seri katil misin?" Sesinden akan acıya rağmen benim kim olduğumu sorguluyordu hiçbir şey demeden başımı olumlu anlamda salladım ve bir şey demesine fırsat vermeden havaya kaldırdığım bıçağı bu sefer kalbine sapladım ve bunu dokuz kez tekrar ettim. Öldürdüğünü anlayınca geriye doğru çekildim ve artık cansız bir beden olan kurbanıma baktım. "Evet Ankara sokaklarında geceleri ortaya çıkan Gölge benim." "Gölge." "Öznur!" İki farklı ses duydum biri geceleri kullandığım lakabımı söylerken öteki adımı söylemişti. Elimde tuttuğum kanlı bıçağa baktım. Yavaş ve usulca arkamı döndüm ve önce bu yola beraber çıktığım adamın koyu yeşil gözlerinin içine baktım. Koyu kestane saçları dağılmıştı, dudağının kenarı kanıyordu, kaşı da kanıyordu. Sonra hayatımın aşkı olan adamın çimen yeşili gözlerinin içine baktım. Gözlerinin içinde hayal kırıklığı ve öfke vardı. Elinde tuttuğu silahı bana doğrultmuştu. "Teslim ol Öznur Dağdeviren işlediğin cinayetler kanıtlanmıştır artık kaçacak bir yerin kalmadı." Sesi öfke doluydu tıpkı gözleri gibi. Birkaç saniye bu yola beraber çıktığım arkadaşımın koyu yeşil gözlerinin içine baktım. "Özür dilerim Gölge onu engelleyemedim." Sesi pişmanlık ile çıkmıştı. Gözlerimi kapatıp açtım ve ona fısıldadım. "Kaç Kartal ve Gölge`nin yarım bıraktığı işi tamamla." Dudaklarımı okudu ve koyu yeşil gözleri kocaman açıldı. Ne yapmaya çalıştığımı çok iyi anlamıştı başını iki yana salladı. "Bunu yapamazsın Gölge," diye bağırdı. Murat, Kartal`ın neden bağırdığını anlamadı biraz sonra olacakları o bilmiyordu ama Kartal lakaplı can dostum çok iyi biliyordu. "Bu yola çıkarken bir söz verdik şimdi o sözü tutacağım ama önce şunu bilmeni istiyorum Murat Yüzbaşı benim hayatım hakkında söylediğim birçok şey yalan olabilir ama sana olan sevgim gerçeğin ta kendisiydi." Sesim ilk kez titredi başımı yıldızlarla kaplı gökyüzüne kaldırdım ve karanlığı ışığı ile aydınlatan yıldızlara baktım. Karşımda duran can dostumun soluk alış verişi, ağaçlardaki rüzgar sesi, çalıların hışırtısı, yıldızların melodisi... Ölüme gitmeden önce duyulan en güzel sesler olabilir. "Gölge yanlış bir şey yapmadı sadece sesleri bastırılan kadınların sesi oldu ve Gölge olmaktan pişman değilim." Bu sözler benim son sözlerim miydi, yoksa miladımın sözleri miydi onu zaman gösterecekti? Bu hikaye Dağdevirenlerin biricik kızı Öznur`un nasıl ve neden Gölge olduğundan çok sesini duyurmaya çalışan kadınlara söz veren bir kadının hikayesiydi. Savcı Öznur Dağdeviren değil, Gölge olarak hikayem başladı, Gölge olarak hikayem bitecek.

-Romantik- Çingene kızıydı ne bir yurdu vardı ne bir memleketi. Anasız babasız yetimdi. Sadece göç etiği yerlere yüreğindeki masumiyetin meşalesini taşıyordu... Adam onun masumiyetini alıp kalbine hapsetti hatta öyle derinlere sakladı ki, kendinden bile gizledi... Kız adamın iyi yüreğine sığındı adam onun sahipsiz kalbine. Birlikte yandılar aşkın narına birlikte yürüyüp gittiler uzak diyarlara. Gün geldi hasret çığ gibi büyüdü kalplerinde. Genç adam yine iyi yüreğine mağlup oldu. Ön yargılıydı insanlar merhametten yoksun... Kıramadılar kalplerindeki pas tutmuş zincirlerini de acımasızca yaktılar yıktılar. Kimi hastalıklı bir aşka yenildi kimi ön yargılarına. Yok, saydılar tüm insanların hamurunun çamurdan olduğunu. Buna rağmen bizimle olma dediler git dediler senin aramızda işin yok dediler. Aslen hesaba katmadıkları bir tek doğru vardı; o da aşkın ve sevginin gücü... Onun için kaybeden kendileri kazanan aşk oldu...

16 yaşındaki Doğa herşeyden habersiz abisiyle dışarıya gezmeye çıkar ve başına gelecekleri ve olacakları bilmez.

Görünenden fazlasını arayanlara, karanlıkla yüzleşmeye cesaret edenlere… Saye, keskin zekâsı ve inatçı ruhuyla sıradan dünyasının sınırlarını aşmaya hazırdır. Ancak, yoluna çıkan Semin Adin, sırlarla dolu geçmişi ve güçlü varlığıyla Saye’yi, gölgelerle örtülü bir dünyaya çeker. Bu dünya, yalnızca insanların değil, bilinmeyen varlıkların da hüküm sürdüğü, ihanetin ve güvenin aynı anda kol gezdiği bir yer. Saye, kendini bir cinayetin perde arkasında bulduğunda, tehlikenin sadece dışarıdan değil, içindeki korkular ve arzularından da gelebileceğini anlar. Semin’in keskin bakışları ve sarsılmaz otoritesi arasında adalet ararken, kendi kalbinin sesine kulak vermekten de kaçamaz. Gölgelerin ardında kim gerçek, kim yalan? Güç ve aşk arasında sıkışıp kalmış bir dünyada, her adım bir başka sırra açılan kapıdır. Cesur ol. Şüphe et. Ama unutma, bazen en büyük düşman, aynadaki yüzdür.

Türkiye`nin en iyi motorcusu ile kurye kızın aşk hikayesine tanıklık etmeye hazır olun~

Kitabın telif hakları bana aittir. Kopyalanması halinda dava açarım. Bilginize. Baştan söyliyeyim. 40.bölüme kadar texting sonra düz yazı. Bunu bilerek okuyun. Sonrasında olumsuz inceleme bırakmayın lütfen. Sıradan bir abi- kardeş ilişkisinden aşka ilerleyen bir tutku. En fazla ne olabilir ki? Sizi içeriye bekliyoruz. Alaz Kara: Giymişsin kısacık elbiseyi.(00:07) Baldırlar çırılçıplak meydanda.(00:08) Göğüsler açıkta(00:08) Sonra niye sinirlerin zıpladı diyorsun.(00:09) Al işte sana asıl nedenlerini yukarıda sıraladım.(00:10) Siz: Sen beni mi süzdün?(00:10) Alaz Kara: Ben seni niye süzeyim kızım?(00:11) Kendine gel.(00:11) Kendin çırılçıplak giyiniyorsun.(00:11) Sonra tüm suç Alazın oluyor.(00:12) Yok öyle yağma.(00:13) Böyle yaparak mahallelinin de ağzına laf verdiğinin farkında mısın?(00:14) İster istemez insanın gözü kayıyor yani.(00:15) Bilerek yaptığım bir durum değil.(00:16) Siz: Giydiğim kıyafet gayet zevkliydi bir kere.(00:17) Sen modadan ne anlarsın ki.(00:18) Ayrıca mahalle ne düşünürse düşünsün.(00:19) Alaz Kara: Dediğim dedik çaldığım düdük.(00:19) Kendi bildiğimi okumaya devam edeceğim diyorsun yani.(00:20)