86. Bölüm

ALPARSLAAAAN . GÖMMEYİN SEVDİĞİMİİ "

Gece gök gürleme sesi ile yerimden hızla sıçramıştım. Gördüğüm kabusun etkisi ile attığım çığlığa engel olamamıştım. Nefes alamaz haldeydim. Baş ucumuzda ki lamba etrafı aydınlattı.

"Güzelim. Nefesim iyi misin?"

Panikle ellerini yüzüme koydu. Başımı her iki yana salladım. Aldığım nefesler sanki boğazımdan aşağıya inmiyordu. Ellerim boğazıma yapıştı. Bir şey nefes almamı engelliyor gibiydi. Boğazımdan sık inlemeler çıkıyordu. Elleri ile yüzüme gelen saçları geriye almaya çalışıyordu.

"Nefe nefes alamıyorum."

"Güzelim elini çek. "

Sesi beni rahatlatmaya çalışıyordu. Ama nafileydi. Gözlerim yaşlarla kaplandı. Onu net göremiyordum.

"Kurban olayım ellerini çek. Kendini boğuyorsun. "

Ellerimi boynumdan çekmeye çalıştı. Bende sakinleşmeye çalıştım. Ellerimi boğazımdan çekince hala titriyordu. İki elini yanaklarıma koydu.

"Aferin bebeğime"

Beni göğsüne çekti. Kokusu biraz daha sakinleşmeme yardımcı oldu.

"Alparslan "

"Alparslan'ın canı. Nefesim iyi misin."

Başımı salladım sadece.

"Bebeğim, anlatmak ister misin?"

"Be ben"

Konuşmak zorlaşmıştı sanki. Bir eli sırtımda gezerken saçlarıma dudaklarını bastırdı.

"Hadi bebeğim. Güzelim benim. Anlat bana."

"Sadece geçmişten bir anı."

#" cenaze töreni biteli bir hafta olmuştu. Beni buraya yatıralı ise üç gün. Bulunduğum odada pencere bile yoktu. Kendime zarar vermemem için ekstrem bir özen gösteriliyordu. Ama ben göğü görmeden nefes alamazdım ki. Onun gözleri yoktu. Benden her şeyimi almaya çalışıyorlardı. Dışarıdan yıldırım sesi geliyordu. Yağmur yağıyordu. Aldığım nefes boğazımı yakıyordu sanki. Yetmiyordu. Kapıdan sesler gelince bakışlarım oraya döndü.hasta bakım personeli gelmişti. Elindeki yemek tepsisini masaya bıraktı. Bakışları kısa bir an bana kaymıştı. Ama bir şey demeden çıktı. Tepside gördüğüm bıçakla yerimden doğruldum. Normalde buraya bıçak getirilmezdi. Bunu birileri göndermişti. Anlamamak için aptal olmak gerekti. Kendimi kesmem için gönderilen bıçağı elime alıp kapıya yanaştım. Kapının kilidini biraz zorlamam ile açıldı. Koridorda birkaç kişi dışında kimse yoktu. Onlarda kendi halinde hastalardı. Aralarından savsak adımlarla geçtim. Adımlarım dış kapıya doğru ilerledi. Dışarıda deli gibi yağmur yağıyordu. Ayaklarım çıplaktı. Üzerimde ise ince bir pijama takımı vardı. Kapının önüne çıkmam ile üzerim ıslanmaya başladı. Başımı göğe çevirdim. Ama bulutlardan dolayı göğün rengi mavi değildi. Yere çöküp ağlamaya başladım. Ağlayışlarım yağmurun sesi içinde kayboluyordu. İki elimi yere koyup avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım. Duyması gerekti. Neden gitmişti.

"AAAAAAAAAAH......NEDEN GİTTİN. MADEM GİDECEKTİN NEDEN BENİ GİTMEYECEĞİNE İNANDIRDIN. Neden benide yanına almadın?"

Üzerim sırılsıklam olmuştu. Çok geçmeden doktorlar ve hemşireler gelip bana sakinleştirici yapmışlardı. Gözlerim karanlığa kapanmıştı. Ama o günden sonra nefes almak azap olmuştu."##

Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüyordu. Kollarım beline daha çok sarıldı. Başımın üzerinde sıcak dudaklarını hissettim.

"Geçti. Geçti bebeğim benim. Bir daha gitmiycem. Hep yanında olacam. Sana söz aldığın nefes ben olacam. Kurban olayım nefes al."

Aldığım nefesler ciğerimi doldurdu.Burnumu çektim.

"Alparslan "

"Alparslan'ın canı. "

"Uykum geliyor. Ben uyumak istemiyorum, ama geliyor"

"Canımın canı. Neden uyumak istemiyorsun. Bak daha gün aymadı. Hadi uyu."

"Uyursam uyandığımda sen olmazsın diye korkuyorum. Ya herşey bir rüyaysa ve ben kalktığımda yine o günlere dönersem."

Gözlerinde şevkat belirdi.

"Olmayacak bebeğim. Sen uyu, kollarım bedenine sarılı olacak sen uyanana kadar bir an olsun gevşeyecek bile. Her nefes alışında kokum seninle olacak. Uyurken bile varlığımı hissetiricem. Tamam mı"

Bakışlarım Sadece yüzünde gezindi.

"Hadi bebeğim kapa gözlerini."

Dudaklarını gözlerime bastırdı.

"Gözlerden öpmek ayrılık getirir derler. Öpme."

"Değil gözlerinden öpmek ölüm gelse bu saatten sonra beni senden ayıramaz."

Yüzümü boynuna gömdüm. Burnumu tenine sürttüm.

"Çok seviyorum yüzbaşı. Yemin ederim çok seviyorum."

"Bende bebeğim. Bende seni çok seviyorum. Lâl'im benim. Nefesim. Canımın canı "

Şakağıma dudaklarını bastırdı. Ellerimi kalbinin üzerine koydum. Ellerim yine yerini bulmuştu. İkimizin bedeninin arasında ellerim sıkışmıştı. Gözlerimi karanlığa kapadım. Çok seviyordum.

******

Sabah tenimdeki dudaklarla uyanmıştım. Ama hala uyumak istiyordum. Ben aylardır uyumamıştım ki.

"Bebeğim benim. Ne çok özlemişim. Ne çok hasret kalmışım. Ne çok acı çektirmişim. Keşke nefesim. Keşke sen bana nefes olmuşken bende sana olabilsem. Keşke mümkün olsada acılarını kendime alabilsem."

Daha fazla durmadım. Gözlerimi yavaşça aralayıp yüzümü ona döndüm. Mavi gözlerinde şevkat, Sevgi ,özlem kısacası benim gözlerimdeki yansıma vardı.

"Oluyorsun zaten."

Bakışları yüzümde gezindi.

"Sen bana nefes oluyorsun yüzbaşı. Sen bana can oluyorsun. Sen yeterki yanımda ol. Ben başka bir şey istemiyorum. "

Dudakları yavaşça yüzüme yaklaştı. Öpecekti. Bende özlemiştim. Ama daha değildi. Başımı yana çevirdim. Dudakları yanağıma temas etti. Yanağımdaki dudaklarının kıvrıldığını hissettim. Bende tebessüm ettim.

"Yavrum bu ceza ne zamana kadar sürecek."

Çocuk gibi söylenmesi ile neşelenmiştim.

"İstediğim kadar sürmeyeceği kesin."

"Peki o süreyi kısaltmanın bir yolu yok mu?"

"Immmm hayır. Şimdi kalk üstümden."

Onu üzerimden itince kendini yanıma bıraktı. Bu defa onun üzerine eğilen ben oldum. Ellerimi göğsüne yerleştirdim. Eğilip dudaklarımı yanağına bastırdım.

"Canımın neşesi."

Dediğim ile gözlerinin içi parladı.

"Yüzbaşı acıktım ben"

"Yavrum demin canının neşesiydim. Ne ara tekrar yüzbaşı oldum."

Başımı boynuna gömdüm.

"Sen benim her şeyimsin. Ama en çok yüzbaşımsın. Şimdi kalk bakalım. Açım ben ya."

Beni belimden tutup yatağa çekti. Ellerini belimin her iki yanına yerleştirip gıdıklamaya başladı. Gülüşlerim odanın içini dolduruyordu. Artık nefes alamaz hale geldiğimi anlayınca geri çekildi. Gülerek yüzüne baktım.

"Sen hep gül. Olur mu, hep gül"

"Sen yanımda ol ben o zaman gülerim."

Dudaklarını anlıma değdirdi.

"Canım. Canım benim."

Sesi öyle dingindi ki. Şimdi öl dese ölürdüm. Hayal olamayacak kadar güzel. Gerçek olamayacak kadar hayal.

Elimi yanağına koydum.

"Ödüm kopuyordu biliyor musun? Deliriyordum... Delirmek sorun değildi de delirince seni unuturum diye çok korkuyordum. Çok çok seviyorum yüzbaşı. Benden canımı alsınlar ama seni almasınlar."

Kollarımı boynuna dolayıp üzerime çektim. Dudaklarını boynuma bastırdı. Gözlerimdeki yaşlar şakaklarıma doğru yol aldı. Dudaklarını akan yaşlara bastırdı.

"Hatırla sevgilim. Gözlerini her kapadığında gözlerim gelsin aklına. Seni öpüşüm düşsün yadına. Kulakların öten her kuş cıvıltısında seni sevdiğimi işitsin. Esen her rüzgarda tenine dokunuşumu hissetsin tenin. Ağaçların rüzgarda hareketlenmesini hissettiğinde kalp atışlarımı hisset. Şu dünyadaki her şeyde beni hatırla. Çünkü ben öyle yapıyorum."

Dedikleri ile dudaklarımı yanağına bastırdım. Üzerimden doğrulup kollarımdan benide çekti.

"Şimdi güzel karımın karnını doyuralım. "

Burnumun ucundan öptü. Kollarımı boynuna doladım. Ayaklanıp banyoya ilerledi. İkimizinde yüzünü yıkayıp. İçeri tekrar kollarının arasında taşıdı. Şu iki gün içinde bir an olsun bedenlerimizi ayırmamıştı. Zerre şikayetçi değildim. Bir kaç dakika sonra kapı çalındı. Benim üzerim müsait değildi. Bu yüzden o gidip açtı. Geri geldiğinde elinde kahvaltı tepsisi vardı. Gelip önüme koydu. Beraber kahvaltı yapmaya başladık. Kendi bir yiyiyorsa bana iki yediriyordu. Kocam bana kilo aldırmaya kararlıydı. Bir süre sonra doysamda durmadı.

"Doydum. Yeter."

"Yavrum yemedin ki. Hani açtın."

Dudaklarımı büzüp yüzüne baktım. Az yiyiyor olabilirdim. Ama ne yapabilirdim ki.

"Tamam . Büzme dudaklarını. Valla ceza falan dinlemem yapışırım dudaklarına görürsün."

Eline bir dilim ekmek alıp üstüne yine vişne reçeli sürdü. Dudaklarıma yaklaştırınca el mahkum ısırmaya başladım. İstediğini almış olmak onu mutlu etmişti. Kahvaltımız bitince duş alıp içeri geçtim. Yatağın üzerinde uzanmış tavanı izliyordu. Seven gerçekten sevdiğine benziyordu. Yarın geri dönecektik. İş başı yapmamız gerekiyordu. Bakışları beni buldu. Tebessümle yüzüne baktım. Aynanın karşısına geçip elime tarağı aldım. Daha bir kez saçlarıma değdiremeden elimden aldı. Gözlerim onu buldu.

"İzin var mı?"

Başımı olumlu anlamda salladım. Arkama geçip saçlarımı yavaş yavaş taradı. Bir teline bile zarar vermemeye çalışıyordu. İşi bitince kurutmaya başladı. İyice kuruduğundan emin olunca dudaklarını bastırdı.

"Bu gün ne yapmak istersin Canımın canı?"

"Bilmem sen söyle ne yapalım."

"Immm madem öyle kendini kocana bırak."

Dediğini yaptım. Akşama kadar bizim için ayarladığı şekilde eğlenmiş vakit geçirmiştik. Aylar sonra gülüyordum. Mutluydum. Mutluyduk......