62. Bölüm

Geldimmm kısa ama hemen gelen bir bölüm diğer bölümde 2 güne gelir diye düşünüyorum kib.

İyi okumalar

6 ay sonra

Günler geçiyor ama ben sanki hiç geçmiyor hissediyordum. 6 ay geçmişti . Bademim 9 aylık olmustu Kağan emeklemesini kacirmisti. Yürüteçte yürüyordu ama desteksiz adım atmiyordu. Bence babasını bekliyordu. Benim meleğim babası gelince depar atacaktı. Kağan cezaevinde ben lojmanda nasıl zor geçiyordu günler . Tek kalmamıştım tabiki. Bir ay annemle babam , 1 ay Feride annem ile Mehmet babam kalmıştı yanımızda . Onlar olsada evde kimse yokmuş gibiydik. Kağan müdürle konuşmuş lojmanda 6 ay kalmama izin vermişlerdi. Şimdi eşyalarımızı topluyordum. Burada 3 yıl daha kalırız diye düşünürken , şimdi nereye gideceğimiz belli değildi. Aslında şuan umrumda bile değildi , eğer bu olaylar olmadan tayinimiz çıksaydı belki üzülebilirdim. Burada çok güzel dostluklar kurmuştuk. Kağan yokken bunu daha da çok anladım. En kötü günlerimde hergun yanimdaydılar. Neredeyse eve alışveriş bile yapmaya fırsat bulmadık. Kağanın arkadaşları sürekli elleri dolu dolu geldiler . Böyle bir ortamdan hiç bilmediğimiz bir yere gitmek üzücüydü ama yanımda kağan olsun heryere giderdim ben. Tek eksiğim oydu. 6 ay nasıl zor geçmişti . Kağanı her fırsatta görmeye gitsemde , yanımda olmasını istiyordum..

3 ay önce asli doğum yapmıştı ve bir oğlu olmuştu. Kutay koydular ismini . Sadece görüntü arama ile ekrandan gördüm. Bursa'ya gittiğimizde ilk işim onu görmek olacaktım . Aslı bir aylık hamile olduğunu öğrendik dün . Yusuf delirdi . Tüm karakola baklava dağıttı. Ediz ve hülyanın düğünü 15 tatilde olacaktı. Okullar tatil olur olmaz evleneceklerdi. Yazın Kağan yok diye yapmak istemediler ne kadar yapın desekte içlerine sinmezmis . Kağan yanımda olacağı için izin alabilirse gittigimiz yerde ,inşallah gidebilecektik. Ediz zaten neredeyse hergun geliyordu birşey lazım mı diye . Kendini sucluyormuş benim yüzümden tanıdı kağanı diye ama olacak olurdu demek ki kaderimiz de bu vardı.

Feride anneler vardı şuan yanımda . Nakliyeci ile anlaşmış yarın eşyalar yüklenecek bizde akşam üstü uçakla bursaya gidecektik. Arabayı kağan burada bırakın demişti. Motoruda tırla yollayacaktık. Eşyalar yüklenince kağanın yanına son kez uğrayıp bir ay sonra onu almaya gelecektik. Gerek yok desede vardı , oradan çıktıktan sonra bir saniye bile ayrı kalmak istemiyordum kocamdan.

Evde kutulamadığımız hicbirsey kalmamıştı. Her kutunun üzerine kocaman kağıtlarla içindekileri yazmıştım . Eşyalarımıza Mehmet babam bir depo bulmustu bir - birbucuk ay kalması için. Sonrası artık emniyet bizi nereye yollarsa. Kağan müdürüm yardımcı olacak desede, kesin neresi belli degildi. Ne zaman olurdu bilmiyordum...

Herşeyi hazırlamış ve yorulmustuk. Hepimiz yattığımızda , yatakta başımı tavana diktim düşünmeye başladım. Bu evde son gecemizdi. Bu oda kaganla ilklerimizi yaşadığımız odaydı. Ama o olmadan hiçbir anlamı yoktu. Ben onu istiyordum yanımda sadece. Siirt defteri kapanıyordu bizim için .

Sabah erkenden kalkıp hazırlandık. İki tane yanımıza alacağımız valizi aslıya indirip kalan herşeyin tıra yüklenmesini söyledik. Babam başlarında durdu bizde aslıya indik. Sinemle hülyada geldiğinde veda oturması gibi oldu bizim için.

- ayyy ağlamayacağım diyorum ama hormonlar büyük ihtimalle . Nasılsa bizimkiler kağanı bırakmaz , bizde seni batıda tekrar buluşuruz .... Ve bu aradada ayrı kalmaya niyetimiz yok her fırsatta geliriz biz. Sizde tabiki...

- öyle kuzum , kağan yanımda olsun . Bizde geliriz sizde gelirsiniz . Zor zamanlarimda hep yanımdaydınız. Hakkınızı helal edin dediğimde Aslı salya sümük ağlamaya başladı. Onu gören bende artık başlamıştım ağlamaya, hülya ve sinemde katılınca. Feride annem ;

- ay niye agliyorsunuz , yeter çok üzüldük artık gülelim kaganda çıksın. Ohhh gelir gidersiniz desede kendi de ağlıyordu. Bizim ağlama faslımız bitmiyordu bugün . Eşyalar yüklendiğinde bizde ayaklandık. Kızlarla vedalaştık , Yusuflar zaten bizi havaalanına götüreceklerdi. Biz önce kağanın yanına gittik . Canım kocamdan ayrı son bir ay için son kez , gitmiştik yanına sonraki kavuşmaydı.

Kağan odaya girdiğinde ilk badeye koştu. Başka türlüsü olmazdı zaten. Kağan badeyi çok özlüyordu. Bade babasını görünce ilk garipsese de sonra kagana gülücükler saçıyordu. Sonra beni sarıp , sırayla Feride anne , babam sarılıp oturduk. Kağan cezaevinde çöker zayıflar diye düşünürken. Zayıflayan ben olurken , oradaki zamanını sürekli kendi çapında spor yaparak geçiren kocam gün be gün irilesiyordu. Kavusmamiza az zaman kalmasına seviniyordum ama son günler daha zor geçiyordu sanki. Kağan bade kucağımda hem onunla ilgilenip , hem bizimle konuşuyordu . O düşünüp hallediyordu oradan herşeyi zaten. Bize şunu yapın , bunu yapın diyordu sadece...

Bursa'ya gideceğimiz zamanı sonrasını hep o planlamıştı. Çok özlemistim . Şuan yanyana olmak dokunuyor olmak bile yetmiyordu bana . Hep hep yanımda olsun istiyordum. Annemlerin yanında çok konuşamıyordum da , kağanda babamla konuşuyordu. Hala daha şunu yapın , buraya gidin... Göremediği için kendi kendine bizim iyiliğimizi istiyordu.

Süre dolduğunda ayağa kalktık. Sırayla yine sarıldı kağan babama , anneme , bana sarıldığında " seni çok özledim elifimmm " dedi kulağıma . " Sana aşığım , seni çok seviyorum kendine dikkat et" dediğimde gözleriyle tamam dedi.en son badeyi öpüp kokladiginda...

- az kaldı bademim , baba seni artık hiç birakmayacak diyerek tekrar öptü ve zar zor ayrıldık. Bu adamı burada bırakıp gitmek en zoruydu şuan. Ama yanında aglamayacağıma kendi kendime söz verdim. Ve ağlamadım tabi yanından çıkana kadar , sonrası yine aynı damlalar akmaya başladı yüzümüzden annemle benim. Yusuflar bizi kapıda bekliyordu. Havaalanına geldiğimizde onlarlada vedalasip siirt'ten ayrıldık ....

Veee Siirt defteri tamamiyle kapanıyor ....

Kağanın çıkmasına az kaldı....

Yeni yerlerini merak ediyorum ve bu ayrılık sonrası kaganla Elif'i tabiki...