Kırık bacak

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

HUMANIN ANLATIMIYLA..

Ertesi gün olduğunda herzamanki gibi okuldaydım. Ders anlat, ödev ver..herzamanki İşlerimi yapıyordum.

Tabii günün en sevdiğim zamanı olan Öğle teneffüsünde bu güzel havayı değerlendirerek okulun bahçesinde dolaşıyordum.

Aklım hala dün gece olanlardaydı. Aklım hala almıyordu. O adi herife hala kızgındım ama içimde onu merak eden birşeyler vardı. Acaba evine güvenli bir şekilde gitmiş miydi?

Neden onu düşünüyorum ki?

Nefes vererek bu düşünceleri kafamdan atmaya çalıştım. Bunları düşünmek istemiyordum. Ben ilerlemeye devam ederken bana seslenen bir ses duydum.

"Hüma.." Bu Kaya'nın sesiydi. Hızla ona döndüm. Onun burada ne işi vardı?

Bana doğru yaklaşırken önümde durdu.

"Hüma.."dedi sanki adımı ezberliyormuşçasına.

"Ne işin var senin burada?" Dedim. Dün geceyi hala unutmamıştım.

"Sadece..şey.." dedi. Doğru kelimeleri bulmaya çalışıyor gibiydi.

"Ne oldu?" Dedim.

"Dün gece için..senden özür dilemeye geldim" dedi. Kaya ve özür dilemek mi? Kıyamet mi kopacaktı.

"Sarhoştum.." dedi.

"Evet bunu gayet iyi gordüm" dedim sonra

"Duygularım..doğruydu. Bunu zaten biliyorsun" dedi. Evet. Biliyordum.

Peki ya bende aynı şeyleri hissediyormuydum?

Kaya'dan nefret ediyordum. Bu doğruydu ama içimde onu önemseyen şeyler de vardı. Her ne kadar bunu kabul etmek istemesemde içimde bir karmaşa yaşanıyordu.

Hızlıca konuyu değiştirdim.

"Dün gece için birşey demiyorum..ama eğer birdaha aynı şey yaşanırsa bu sefer tüfekle karşılarım seni!" Dedim. Kıkırdadı

"Şaşırmadım" dedi.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

AFRANIN ANLATIMIYLA..

Sakin sakin öğretmenler odasında oturmuş kitabımı okuyordum. Yalan değil, kitap okumayı seviyordum. Farklı dünyalara giriş yapıp o dünyayı hissetmek..bence çok iyi hissediyordu.

Ben huzurla kitabımı okurken çalan telefonum ile hızlıca o tarafa döndüm.

Telefonumu merakla elime aldığımda arayan abimdi. Hızlıca aramayı açıp telefonu kulağıma götürdüm.

"Alo Abi?" Dedim.

"Yaşadığını öğrenmek güzel" dedi abim alayla. Tamam. Yine onu uzun zamandır aramadığım için böyle diyordu.

"Bir sorun mu var?" Dedim.

"Evet. Hemde çok büyük bir sorun" derken sonra birden "Ah!" Diye bağırdığını ve "Koray yavaş olsana lan!" Dediğini duydum.

Neler geçiyor aklımdan..tövbe tövbe..

"Neler oluyor be orada?" Dediğimde abim

"Sağ bacağımı kırdım" dedi. Ne?

Birden ne diyeceğimi bilemedim. Bacağını hangi ara ve nasıl kırmıştı?

"Ne? Nasıl becerdin sorması Ayıp?"

"Uzun hikaye.." dedi. Açıkçası abim genelde dikkatli biriydi. Kolay kolay yara almazdı.

"Peki ya iyi misin?" Dedim. Abim onaylarken

"Bacağı kırık biri nasılsa öyleyim." Dedi.

"Anneme söyledin mi?" Dedim.

"Evet. Onlarda Ordudaymış. Niye bana söylemedin?" Dedi. Tamam. Unutmuştum.

"Unuttum. Ayrıca annem söylemedi mi?"

"Hayır." Dedi.

"Neyse." Dedim konuyu değiştirerek "Annem ne dedi?"

"Birazdan lojmana geleceklermiş." Dedi. Anlayışla başımı sallarken

"İyi. Okul çıkışı bende gelirim" dedim.

"Tamam" dedi..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Aradan saatler geçmişti ve sonunda okul bitmişti. Ben ve Hüma abimi görmek için askeri lojmana gelmiştik.

Hızlıca abimin evine ilerlerken yaşadığı binaya girdik.

Abim 3. Katta oturuyordu. Hızlıca merdivenlerden çıkıp dairesine geldiğimde kapıyı çaldım.

Kapıyı açan annemdi.

"Geçin kızlar içeri" dedi Annem. Hızlıca içeri girip salona geçtiğimde abim alçılı bacağını uzatarak koltukta oturuyordu.

Babaannem tam onun alçılı bacağının önünde oturmuş telefon oynarken Ata ise diğer koltukta tablet oynuyordu.

halam ise belli ki mutfaktaydı. Çünkü mutfaktan sesler geliyordu.

"Abi." Dediğimde abim bize döndü

"Selam kızlar" dedi. Hüma

"Allah aşkına Yağız abi bacağını kırmayı nasıl becerdin?" Dedi. Abim tam konuşacakken babannem araya girerek.

"Ona çarşıdan al dediğim koltuk nevresim takımını almayıp, beni 4 ay boyunca bekletirse olacağı bu" derken elini sertçe abimin alçılı bacağına koydu.

Abim alçılı bacağına gelen bu darbeyle acıyla yüzünü şekilden şekile sokarken yalan değil, çok komik duruyordu.

"Babanne kaç kere diyeceğim çarşıya çok seyrek gidiyorum diye.." dedi abim dişlerini sıkarak. Babannem daha çok baskı yaptı

"Ben bilmem. Bana söz verdin." Dedi. Sonra elini çekti. Abim rahat bir nefes alırken bizde koltuklardan birine oturdum.

O sırada telefonum çaldı. Telefonumu elime aldığımda arayan Atlastı.

"Kim o?" Dedi Abim bana sorgulayan bir ifadeyle. Ona baktım.

"Sanane" dedim ben tam telefonla konuşmak için ayağa kalkıp başka odaya geçecekken abim kimin aradığını anlamış olucakki

"Ah!" Diye inledi. Annem hızlıca abimin yanına ilerleyip

"Noldu oğlum?" Dedi. Abim tekrar acıyla inlerken tabii ki de bunu bilerek yapıyordu!

"Dur oğlum dur" dedi Annem abimin bacağını daha iyi bir konuma getirirken. Sinirle telefonumu bırakıp abimin önüne geçtim. Anneme

"Sen dur anne..Ben kırıkları iyileştiren bir masaj biliyorum. Şimdi ağrısını hemen alır" derken annem onaylayarak geri çekildi. Abim ise ne yapacağımı anlamıştı.

Şimdi ananı laciverte boyadım abi.

"Ağrım geçtiği için gerek yok canım kardeşim" dedi abim. Gülümsedim

"AA öyle mi? Olsun yine ağrır falan" diyip abimin alçılı bacağına elimin yan tarafı ile vurduğumda Abim acıyla dişini sıktı.

Bu arada şuan rahatım ama iyileştiğinde asil o benim anamı laciverte boyayacaktı...

Bir kere daha bacağına elimin yan tarafıyla sanki tahta kırar gibi, hafif vurduğumda Abim tekrar dişlerini sıktı.

Aslında daha fazlasını yapmak isterdim ama böyle şeylerin şakası olmazdı ayrıca.. Bence bu bile bacağı iyileştiğinde kaçacak delik aramam için yeterdi.

"Masajı nasıl buldun abicim?" Dedim. Bana sinirle bakarken

"Ben iyileşeyimde kim kime masaj yapıyormuş o zaman görüşücez" derken birden yastık alıp eliyle arkadan kafamı çekerek beni yastıkla boğarken yüzüm yastığa baskı yapıyor nefes alamıyordum.

"Ay oğlum yapmasana!" Dedi Annem onu azarlayarak. Abim ise beni sımsıkı tutmuş resmen boğuyordu!

Evet..şuan küçük çocuklardan bir farkımız yoktu.

Abim beni bıraktığında yastığı alıp onun suratına vurdum.

"Boğuyordun be beni kardeş katili!" Dedim.

"Hakettin" dedi abim. Tamam. Haklıydı.

Abim yastığı eski yerine koyup düzeltirken Bende koltuğa geri oturup telefonumu açtım. Atlas kapatmıştı. Onu tekrar aramam gerekiyordu.

Ben telefonumda öylece takılırken babaannemin Paylaştığı fotoğrafı gördüm.

Babannem önde gülmüş, hayattan memnun bir ifadeyle dururken abim ise arkada kırılan bacağı ile memnun olmayan bir ifadeyle duruyordu. O kadar komik duruyorlardi ki kahkaha attım.

Huma da fotoğrafı görmüş olucakki babanneme telefonunu göstererek

"Anneanne bu ne?" Dedi babaanneme. Babaannem

"Ne var canım? Anı olsun diye çektim" dedi...

Akşam olmaya yakın olduğunda hepimiz yemek yemiş, sohbet etmiştik.

"Birimiz burada kalsın bence. Ne olur ne olmaz" dedi halam. Abimin yanında oturan. Anne

"Ben kalırım" dediğinde abim annemin kendisi için ne kadar cabaladığını görüyordu. Abim bir kolunu anneme sararak annemin saçlarına öpücük verdi.

"Gerek yok Annem.." dedi. Sonra bize dönerek

"Ben tek başıma kalırım. Siz gidin" dedi. Annem tekrar

"Olmaz öyle" dedi sonra "şimdi sen koltuktan da kalkamıyorsun..en azından bugünlük biri kalsın" dedi. Ata

"Ablam bana elmas alırsa ben kalırım" dediğinde ona nah çektim. Zaten Atlasla buluşmamızdan sonra sırf anneme söylemesin diye ona yüz tane elmas almıştım.

"Saçmalama Ata" dedi Annem.

"Afra kalsın" dedi halam. Tüm gözler bana döndü.

Ben mi?

"Tamam o zaman. Afra kalsın bu gece. Yarın buradan işe giderler" dedi Annem.

"İyi tamam" dedim...

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

BOLUM SONUUUUU

BU BOLUMU NASIL BULDUNUZZZ?

SIZCE DIGER BOLUMLERDE NELER OLUCAKKK??

O ZAMANNNNN SONRAKİ BOLUMLERDEE GORUSURUUUUUUUUUZZZZ🫀🤍🫶🏻

🤍🐻SEVILIYORSUNUUZZZZZZ🐻🤍