Kaza

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Daha dikkatli olmalısın Ordu Güzeli.." dedi bana bakarken. Ela gözleri çok yakındı. Şuan onun kollarındaydım.

Ne diyeceğimi bilemedim. Malum, Yanaklarım benim yerime kızararak yeterince konuşuyordu.

Ben onun kucağındayken beni yavaşça indirdi. Hızlıca bozulan üstümü düzelttim. Sonra Atlasa bakarak.

"Teşekkürler" dedim. başını salladı. Sanki iyi olup olmadığımı kontrol eder gibi beni süzüyordu.

O sırada aklıma Hüma ile dün konuştuğumuz konu geldi.Atlas mafyaydı. Bunu hatırlayınca biraz geriledim. O bir mafyaydı. Tehlikeli biriydi. Ne kadar bana zararı olmasada..

Benim gerilememi farkeden Atlas bir sorun olduğunu anlamış gibiydi. Bana doğru bir adım attı. Ben tekrar bir adım gerileyince

"Sen iyi misin? Bir sorun mu var?" Dedi. Birşey diyemedim. Sadece uzaklaşmak istiyordum.

"Hayır, sadece sağol" dedim ve hızlıca kütüphaneden çıktım. Ben çıkarken arkamdan baktığını hissettim.

Kütüphaneden çıkıp koridorda yürürken arkamdan gelen ayak sesleri ile biraz hızlandım. Beni mi takip ediyordu?

"Kız Afra Dursana. At kovalıyor sanki" Dedi Hüma arkamdan. Bu oydu. Yavaşladım. Ona döndüm.

"Hüma? Ne yaptın?" Dediğimde.

"Ne kadar istemesemde..özür diledim." Dedi.

"Kabul etti mi?"

"Etti o gıcık herif! Umarım beni bundan sonra rahat bırakır" dedi.

O sırada ikimiz birlikte yürümeye başladık. Aklım hala Atlastaydı.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Aradan saatler geçmişti ve okul bitmişti. Hüma ile birlikte eve gidiyorduk. Tabii bu sefer kovalamama umuduyla.

"Ay yerli Malında ne çok yedim be.." dedi Hüma ilerlerken. Haklıydı, Bende çok yemiştim ve şuan midemi dolu bir varil gibi hissediyordum.

"Sen birde bana sor.." dedim.

İkimiz ilerken önümüzde drift atarak duran kırmızı araba ile dona kaldık. Araba Tofaştı. Biz hüma ile ne olduğunu anlamazken arabanın içinden müzik sesi gelmeye başladı.

"Bir fıstık görsem frene basarım"

"Çaktırmadan güzel mi bakarım"

"Üff, güzelmişsin be cicim"

"Hadi gel, beraber iki tur atalım"

"Gel beraber yollara dalalım"

"Kıvrak, deli dolu bir CD takalım"

"Boxlar kaliteli, baslar bum"

"Vay anam, ben bela mıyım be"

"Vay anam, gözlerim toz pembe

Egzozun sesi kulakları deliyor"

(ŞARKI ISMI: ISMAIL YK / BAS GAZA)

"Ne oluyor lan?" Dedi Hüma. O sırada arabanın ön camı açıldı ve Babaannem arabanın içinden kafasını uzattı.

Ne?

"Anneanne?" Dedi Hüma.

"Babaanne?" Dedim anlamayarak sonra Hümaya dönerek.

"Bu arabayı nereden bulmuş bu?" Dedim fısıldayarak. Hüma

"Rahmetli dedemin eski arabasıda...Bu arabayı nereden buldu o?"

"Daha doğru bir soru." Dedim sonra ikimizde aynı anda "Bu kadının ehliyeti mi var?!"

Tamam. İşler iyice tuhaflaşıyordu.

O sırada arabanın camından bize bakan babaannem "Hadi Atlayın gençler. Sizi eve bırakayım." Dedi.

"Bence bu anneannem değil" dedi Hüma. O sırada babaanneme yaklaştık.

"Babaanne napıyorsun Allah aşkına?" Dedim.

"Dedenizin eski arabasını buldum. Bende bir tur atayım dedim. Evde otur otur canım sıkıldı kız." Dedi. Tövbe tövbe..Bu kadın hep bizi şaşırtmayı başarıyordu.

"Anneanne kurban olayım araba sürmek senin neyine ya? 80 yaşında kadınsın. Hem senin ehliyetin mi var?" Dedi Hüma.

"Var herhalde" dedi babannem sonra "Neyse hadi atlayın size güzel bir tür attırayım" dediğinde Hüma ile ikimiz beklemeden arabaya bindik.

"Bas gaza anneannem!" Dedi Hüma. Kıkırdadım. O sırada Babannem bunu gerçek anlamış olucakki gaza basmaya başladı..

Yaşlı bir kadına araba sürdürmek şuan ne kadar doğru bilmiyordum. Hemde bu Allah bilir kaç yıllık arabayla..Araba o kadar eskiydi ki arabanın koluna yaslansam kol kırılırdı.

Babaannem tam gaz arabayı sürerken gerçektende iyi sürüyordu.

"Vallah baya iyi sürüyorsunuz Naime Hanım?" Dedim babanneme. Gülümsedi.

"Sen babaanneni ne sandın?" Dedi..O sırada babannemin bunu demesiyle arabayla başka yola girdik.

"Anneanne nereye gidiyoruz?" Dedi Hüma. O sırada yolu karıştırdığını anlayan babaannem

"Ay durun yol karıştı." Diyip Arabayı döndürmek için direksiyonu döndürürken birşey oldu.

Direksiyon koptu!

Direksiyon babaannemin elinde kalması ile hepimiz şok olurken aslında beklenilen birşeydi. Çünkü araba çok eskiydi.

"Anneanne naptin!?" Dedi Hüma panikle. O sırada araba hızla gitmeye başladı. Babannem arabayı durdurmak için frene basarken tekrar birşey oldu.

Bu seferde Fren yerinden çıktı.

Babaannem daha çok ne yapacağını şaşırırken araba dümdüz tam gazla gidiyordu.

"Araba Lego gibi her yeri çıkıyor bune!?" Dedim isyan ederek. hepimiz korkuyla çığlık attık.

Biz korkarken babaannem

"Beni iyi dinleyin. Şimdi ellerinizi açın!" Dedi O anki panikle hepimiz ellerimizi açtık. O sırada babaannem.

"Şimdi bildiğiniz Tüm duaları okuyun!" Dedi. O sırada hızla gelen bir tırın bir bize çarpması ile araba iyice savruldu..O tırın böyle bir yolda ne işi vardı ki?..

Camlar kırıldı, herşey ağır çekimle gerçekleşiyordu sanki...

Yanii en son hatırladığım bunlardı..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Etraf Karanlıktı, sessizdi. Kulağıma bazı gelen boğuk sesler ile nerede olduğumu anlamaya çalışıyordum. Sahi neredeyim ben?

Başım felaket acıyordu. Gözlerim kapalıydı fakat sanki yatakta dönüyor gibi hissediyordum. En son kaza yaptığımızı hatırlıyordum. Peki ya sonra? Hüma nasıldı? Babaannem nasıldı? Ne kadar baygındım?

En sonunda gözlerim açıldı. İlk başta hiçbir şey aanlamayarak etrafa baktım. Sonra bir hastane odasında olduğumu anladım. Kimse yoktu. Yalnızdım.

Ben etrafıma bakarken Hastane odasına giren Abim ile ona baktım. İfadesinde endişe ve panik vardı. Hızlıca bana yaklaştı. Ben yatakta doğrulduğumda hızlıca önüme oturdu.

"Afra iyi misin?! Bir yerin acıyor mu?" Dedi Abim önce kollarıma baktı. Sonra hızlıca yüzüme baktı. Yüzümü ellerinin arasına aldığında yüzüm minicik kalmıştı.

"İyiyim abi." Dedim. O sırada abim hızla alnımı öptü. Belli ki fazla endişelenmişti.

"Beni çok korkuttun" dedi.

"Hüma nasıl? Babannem nasıl? Onlar iyiler mi? Dediğimde Abim.

"Hüma yan odada. Babaannem ise alt kattaki odalardan birinde. Gayet iyiler merak etme" dediğinde rahat bir nefes aldım. O sırada abim beni azarlarcasına

"Kızım sizin arabayla ne işiniz var? Hemde babaannem sürücüyken.Kadın daha önünü göremiyor, kadına araba sürdürtüyorsunuz" dedi.

"Biz ona demedik ki..kendisi birden arabayla önümüzde durdu. Sonra ehliyetinin olduğunu söyledi" ben abime olayı açıklarken öfkeyle nefes verdi.

"Ehliyet öyle mi?" Dedi Abim öfkeyle sonra yüzüme yaklaştı "60 yıllıkmış o ehliyet" dedi. Ne?

Tarihi eser lan o

"Oha!" Dediğimde abim onayladı. Sonra sakinleşerek "neyse..olan oldu. Ama sen asıl azarı annemden yiyeceksin haberin olsun" abim bunu dediğinde yok olmak istedim.

Abim beni böyle azarladiysa annem kim bilir ne kadar azarlar ve kim bilir neler yapardı?

"Annem nereden duydu?" Dediğimde

"Halam söylemiş. Ne yapsin Afra, bilmesin mi?" Dedi Abim. Ofladim. İyice Hastane yatağında bana verilen yorgana gömdüm kendimi. Yorgan yumuşacıktı. Bu Normal değildi.

"Yorgan çok yumuşak" dediğimde Abim.

"V.I.P odası oldugu için..pamuktan bile kaçınmamışlar" abim bunu dediğinde dona kaldım. V.I.P oda mı?

"V.I.P oda mı? Sen mi aldın?" Dediğimde

"Hayır. Birileri sen ve Hümaya V.I.P oda satın almış." Dedi. Aklım sorularla doldu. Kim veya kimler bizim için V.I.P oda almıştı?

"Kim?" Dedim.

"Bilmiyorum..ama araştıracağım. Sen şimdilik rahatına ve iyileşmeye bak tamam mı?" Dedi.Onayladım. o sırada abim

"Şimdi sana neden 'uslu dur' dediğimi anladın mı baş belası?" Dedi alayla. Hafif kıkırdadım. Haklıydı.

Biz abimle konuşurken içeri halam girdi. Hızlıca bana doğru ilerlerken

"Afram, kuzum iyi misin?" Dediğinde gülümsedim.

"İyiyim Hala" dedim.

"Haberi duyduğum an bende bayılıyordum sizin yüzünüzden. Korkuttunuz beni" dedi Halam. O sırada Abim "Neyse. Şimdi Afra biraz dinlensin. Biz çıkalım hala." Dedi. Sonra bana bakarak "güzelce dinlen tamam mı?" Dediğinde birşey diyemedim. Sadece onayladım. O sırada abim ve Halam çıktı..

O sırada derin bir nefes aldım. Sonra ise yavaşça yatağa geri yattım. Yalan değil, uykum vardı. Nedense yorgun hissediyordum. O sırada yavaşça gözlerimi kapattım ve tekrar karanlıkla buluştum..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Yazarın anlatımıyla..

Atlas siyah arabasını yavaşça hastanenin önüne park etti. Afranın geçirdiği bu kazadan ve hastaneye kaldirılmasından sonra hızlıca Hastaneyle konuşup onun için V.I.P bir oda satın almıştı. İşleri uzun sürmüştü o yüzden hastaneye anca gelebilmişti..

Afranın sabah kendisinden uzaklaşmak istediğini farketmişti. Nedenini de tahmin etmişti. Ama yinede içinde bir his vardı.. Onu görmeye ihtiyaç duyan bir his.

Atlas hızlıca arabadan indiğinde hava kararmıştı. Hastaneye doğru ilerlemeye başladı.

Hastaneye geldiğinde asansöre bindi ve V.I.P odaların olduğu kata geldi. Tabii koridorda Kardeşi Kayayı görmeyi beklemiyordu.

Kaya abisini görünce biraz gerildi. Buraya Hüma için gelmişti. Hümayı da V.I.P odaya o yerleştirmişti. O kadında kendisini tuhaf hissettiren birşeyler vardı..

"Abi?" Dedi Kaya.

"Senin burada ne işin var?" Dedi Atlas.

"Aynı soruyu sana sormak gerek" dedi Kaya. Atlas aslında birşey demek istemiyordu ama yinede cevap vermeliydi

"Birini görmeye geldim" dedi. O sırada Kaya abisine yan bakış attı. Sonra

"Sen ve hasta ziyareti? Gözümü yaşartıyorsun abicim" dedi. Bu doğruydu. Atlas genelde hastaneye gelmekten bile nefret ederdi ama bu sefer durum farklıydı.

"Sen sanki çok seversin piç" dedi Atals sertçe. Buda doğruydu. Kaya da sevmezdi.

Kaya birşey demedi. Atlas ise "Neyse. O zaman sen kendi, ben kendi hastama" diyip onun yanından ayrılarak Afra'nın odasına girdi.

Atlas Afranın odasına girdiğinde Afra Hastane yatağında yorganın içinde yan kıvrılmış uyuyordu..bir yavru kediyi andırıyordu..Atlas bu görüntüyü görünce dudaklarında oluşan gülümsemeye engel olamadı..

Fazla tatlı ve masumdu..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆

BOLUM SONUUUU

ASLINDA BU BOLUMU BIRKAC BOLUM SONRA YAZMAYI PLANLIYORDUM AMA DAYANAMADIM SJSJJSJS.

DÜŞÜNCELERİNIZ NELEEER?