Kargaşa

☆☆☆☆☆☆☆

"Aslında çay çok iyi olur" dedi. Onayladım. Mutfağa yönelip Kayaya çay demlediğimde hızlıca bardağa doldurup salona getirdim.

Ben çayı Kayaya verirken ortam çok gergindi. Halam, Nurten abla ve Şefiye abla Kayaya bakarken Nuri ise tabaktaki börekleri yiyordu.

Koltuğa oturup konu açarak.

"Ee siz nasıl tanıştınız? Huma? Kaya?" Huma ve Kayaya bunu dediğimde Nurten abla

"Yalnız buraya benim oğlum için gelmiştik-" derken lafını keserek

"Lütfen Nurten abla" dedim. O sırada Kaya Hümaya bakıp imayla tekrar gülümsedi

"Kendisi cazibeme koyamadı diyelim" dediğinde Hüma dişlerini sıkarak Kayanın bacağını sıktı. Kaya

"Ah! Ne aşkım? Bana ilk tanıştığımız gün 'ya benimsin ya kara toprağın' diyen sen değil miydin?" Diyince Halam içtiği çayı püskürttü.

Bunun olmadığından kesinlikle emindim...

"Böyle birşey olmadı!" Dedi Hüma sinirle. Kaya bize bakıp

"Utanıyor" dedi. Gülmemek için zor duruyordum.

"Peki nerde tanıştınız?" Derken halam birşeyi hatırlayarak.

"Ay sen geçen halı yıkadığımızda Hüma ve Afranın su döktüğü adamlardan biri değil misin?" Dedi. Tamam. Halamın benden iyi gözleri ve hafızası vardı.

"Küçük kazalar işte.." dedi Hüma. Onayladım.

"Neyse. Korkarım ki ilişkiniz çok sürmeyecek oğlum" dedi Nurten Abla Kayaya. Sonra "Çünkü Huma bugün evlenecek" dedi.

"Bu olmayacak!" Huma öfkeyle bunu dediğinde Kaya

"Kimseyi rızası olmadan evlendiremezsiniz.." dedi Hümayı daha çok kendisine çekerek.

"Hayatim, mafyayla bir öğretmen ilişkisi olmaz..yürümez" dedi Şefiye teyze. Kaya

"Önemli olan sevgidir ve ben hümayi seviyorum." Dedi. Tamam. O kadar gerçekçi rol yapıyordu ki..bilmesem gerçekten sevgililer sanırdım.

"Kanıtla" dedi Nurten abla. Huma bunu duyunca napıcak diye Kayaya bakarken.

"Kanıtlamamı istiyorsunuz? Tamam" diyip birden Hümanın Dudaklarına yapışıp onu öpmeye başlayınca bende dahil hepimiz şok olduk..

Nurinin bile ağzındaki börekler yere düşmüştü.

Tamam. Kesinlikle Kaya role fazla kapılmıştı.

"Allah'ım bu gözler neler görüyor" dedi Halam. O sırada Hüma hızlıca geri çekilmişti. Yanakları kızarmıştı.

"Napıyorsun lan sen!?" Dedi Hüma. Kaya gülümsedi.

"Seni öpüyorum sevgilim" dedi. Huma Kayanın kulağına yaklaşarak

"Biz sahte sevgiliyiz adi herif!" Dedi. Kaya sessizce ona

"Kadın kanıtla diyince ne yapmamı bekliyorsun? Bence seni çoktan kurtardim" dedi.

"Bunu yapmana gerek yoktu!" Dedi Hüma sessizce.

"İsteyerek yapmadım.. yanii..sayılır" dediğinde Hüma öfkeyle Kayanın omzuna silke vurdu.

O sırada Nurinin annesine beni göstererek birşeyler fısıldadığını duydum.

O sırada Nurten abla Nuriyi onaylayarak Halama bakıp gülümsedi.

"Ee madem Hümanin sevgilisi varmış. Bizde buraya boş boşuna gelmiş olmayalım değil mi?" Dedi sonra "Afrayı verin bari bize" dedi. Pardon? Ben oyuncak mıyım?

Halam dona kalmış birsey diyemezken hala Hüma ve Kayanın önümüzde öpüşmenin etkisinde olmalıydı. Kaya hızlıca

"Afra'nın bu dingille evlenmek isteyeceğini sanmıyorum." Dedi. Nuri

"Sen kimsin de bana dingil diyorsun lan?" Dediğinde Kaya kaşlarını çattı. Ifadesi sertleşirken ayağa kalkacaktır ki Hüma onu tuttu.

"Kaya yapma." Hüma sessizce Kayaya bunu derken Kaya derin bir nefes vererek bana

"Yenge bence sen çık. Yoksa burada gelin gideceksin ve bunun abimin hoşuna gideceğini hiç sanmıyorum.." dedi. Tabii ki de çıkmadım. Beni isteseler de gelin veremezlerdi. Kendi annem bile burada değildi sonuçta?

"Ben evlenmek istemiyorum" dedim.

"AA neden? Bak sana aslan gibi oğlum var" dedi Nurten abla oğlunu göstererek. Huma ayağa kalkıp beni yanına oturttu.

"Afra da ben de sizin oğlunuzla evlenmiyoruz" dedi.

"Zaten sen değil, Afra evlenicek" dedi şefiye teyze. O sırada babannem ayağa kalkıp.

"Ben torunlarımı vermem!" Dedi. Helal Babaanne!

Nuri bana bakarak göz kırpıp

"Bence anlaşırız bebek" dedi imayla gülümseyerek. Bebek mi?

"Babandır bebek" dedi Hüma.

"Yeter lan! Eğer Afrayi veya Hümayı evlendirirseniz..Özellikle seni bu eve gömerim lan!" Dedi Kaya öfkeyle Nuriye.

"Gömsene lan! Ayrıca sanane Bilader!" Dedi Nuri. Bu sefer Kaya ayağa kalktı.

"Laflarına dikkat edersen iyi olur dostum.." dedi Kaya tehdid dolu bakışlarla.

Onlar aralarında kavga ederken kapı çaldı. Hızlıca kapıya gidip kapıyı açtığımda karşımda abimi gördüm.

Abim askeri forması ve herzamanki dağınık saçları ile beni görünce

"Vay..benim bir kardeşim mi varmış ya?" Dedi sertçe. Tamam. Uzun zamandır onu aramadığım için belli ki bana sinirliydi.

"Abi tamam bunları sonra konuşuruz." Dediğimde sesim biraz başı dertte gibi çıkıyordu. Abim bunu farkedip kaşlarını çattı.

"Ne oluyor?" Dediğinde elinde tuttuğu çeyrek altını farkettim.

"O ne abi?"

"Çeyrek..Hüma evleniyor diye getirdim. Ne kadar erken takarsan o kadar iyidir."

"Abi Saçmalama Huma evlenmiyor!"

"Ne yanii ben bunu boşuna mı aldım? Neyse bozdururuz" dedi sonra "Ne oluyor peki?"

"Humayi değil beni evlendirecekler" dediğimde abim kaşlarını çattı. Sinirli bir şekilde

"Kim lan o!" Diyip öfkeyle salona girdiğinde

"Kim benim kardeşimi evlendiriyor lan!" Dedi abim salonda öfkeyle. Herkes ona dönerken Huma hızlıca Kayayı çekerek onu tekrar koltuğa oturttu.

Nurten abla "Ay Yağızcım..hosgeldin..bizde tam-" derken Abim öfkeyle.

"Afrayı evlendirmiyorsun! Bitti!" Dedi. Sonra "kardeşim sizin bebeğiniz değil. Onu kafanıza göre alamazsınız"

"Ama oğlum Afra'nında yuva kurması" Şefiye teyze bunu derken abim tekrar onunda lafını keserek.

"Kurmasın lan yuva! Istemiyorsa kurmasın!" Dedi. Parmağını Odadaki herkese doğrulturken "Eğer kardeşimi zorla, istemeden evlendirmek istiyorsanız.. korkarım ki cesedimi çiğnemeniz gerekecek.." dedi.

Herkes abime bakarken Kaya dışında herkes korkmuş görünüyordu. Nurinin bile bana bakışları değişmişti. Kaya

"Tamda abime mesaj atacaktım.." diye fısıldarken onu sadece ben duymuştum.

O sırada abim kimseye birşey demeyerek evden çıktı..Hızlıca peşinden çıktım.

Abim öfkeyle ilerlerken ona seslendim.

"Abi.." dedim. Abim durdu. Bana döndü.

"Ne var Afra?" Dedi öfkeyle.

"Öfkeni benden çıkarma be!" Dedim. Sonra "Şey.."

"Ne?"

"Ben özür dileyecektim" dedim. Tamam. Gelende asla abimden özür dilemezdim. Bu bir ilkti.

"Ne için? Ayrıca sen ve benden özür dilemek mi? Ben yokken kafanı mı vurdun sen?"Dedi. Kıkırdadım.

"Abartma." Dedim. Sonra "seni uzun zamandır aramadığım için"

"Bunun için sana kızgınım"

"Hadi ama abi..bunun için bana trip atamazsın"

"Atarım. Basın sıkışınca arayıp 'abiğ!' Demeyi biliyorsun ama normalde yok" dedi. Sonra "ölsem bilmeyeceksin"

"Madem prenses olmak istiyorsun o zaman prenses gibi davran abi!" Dedim.

(Şarkı ismi: Lvbel C5 -Prenses-)

"Ayrıca sen neden aramıyorsun?" Dedim sonra.

"Aramaya vaktim mi oluyor?" Dedi.

"O zaman aramalarıma bakacak vaktin nasıl var?" Dediğimde abim bir süre düşündü. Sonra

"Fazla mı zekileştin sen?" Dedi. Kıkırdadım.

"Senden zeki olduğum kesin" dedim.

Abim birşey demezken ona sevgi amaçlı ensesine vurdum. Sonra ona sarıldım. Abim hafifçe güldü.

"Salak.." Diyip bana sarıldı. Bana karşı koyamayacağıni biliyordum.

"Mal abicim" dedim.

"Balık hafızalı kardeşim.." dedi. Sinirle

"Ben balık hafızalı değilim!" Diyip ona tekrar vurduğumda vuruşlarımı hissetmiyor gibiydi. Asker olduğu için! Maşallah, sır gibi vücudu vardı adamın!

"Kesin kesin" dedi. Konuyu değiştirerek.

"Beni affettin mi?" Dedim.

"Öyle olsun bakalım" dedi beni tekrar kendine çekip sarılırken.

Bir süre sonra sarılmadan uzaklaştığımızda abimin telefonu çaldı. Abim telefonu kulağına götürüp bir süre biriyle konuştuktan sonra kapatıp bana döndü.

"Komutanım aradı.. benim gitmem lazım" dedi.

"Neden her yanıma geldiğinde komutanın arıyor veya seni çağırıyor?"

"Her yanına geldiğimde değil, aslında herzaman komutanım beni arayıp duruyor. Bilirsin. Yoğunuz" dediğinde onayladım. Ne diyebilirdim ki? Kim bilir ne kadar zor ve uzun çalışıyordu.

"Bana bak..eğer tekrar böyle birsey olursa hemen beni ara..işte o zaman o evi başlarına yıkarım tamam mı?" Dediğinde onayladım. O ise devam ederek.

"Uslu dur. Başını belaya sokma ve beni de sık sık ara. Şimdi görüşürüz" Beni çocuk gibi tembihleyip ayrılırken

"Ben çocuk değilim!" Dedim. O ise gülümseyerek.

"Zekan aynı ama" dedi. Gıcık!

"Asıl seninki aynı be!" Dedim. Abim ayrılırken kıkırdadı. Bir süre sonra gözden kayboldu..

Abim gözden kaybolduğunda arka taraftan bir ses duyuldu..

"Kız Afra! Gel buraya işimiz bitmedi!" Bu Nurten ablaydı. Hala akıllanmamışlar mıydı?

Aslında içimden kaçmak gelse de bu seferde Nuriyi gördüm. Nuri bana yaklaşarak

"İşimiz bitmedi güzelim.." derken bir silah sesi duyuldu..

Hızla o tarafa döndüğümde gördüğüm o surat ile durdum..

Bu Atlastı..belli ki haberi olmuştu çünkü yüzü öfkeden kıpkırmızıydı..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

BOLUM SONUUUUU

BU BOLUMU NASIL BULDUNUZZ?

SIZCE ATLAS NAPICAK? BAYA SINIRLI GIBI

YALNIZ KAYA DA NE FIRSATÇI AMA SJSJSJSJ

NEYSEEE SONRAKI BOLUMLERDE GORUSURUUUUUUUUUZZZZ🤍🤍

🫀SEVILIYORSUNUZ ASKLARIIMMM🫀