♥︎Güzelim♥︎ (kurtuluş)

☆☆☆☆☆☆☆☆☆

(NOTT: BU BOLUMDE SIDDET VE KORKU ICERIR)

(BU SON SIDDET ICEREN BOLUMUMUZZ)

(KEYIFLI OKUMALAR BEBISLERIIMM)

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

YAZARIN ANLATIMIYLA..

(YAĞIZ)

Yağız öfke ve sinir karışımıyla askeriyeden çıktığında kimseyi duymuyor gibiydi. Sadece arabasına ilerliyordu.

Günlerdir operasyon yüzünden buralarda değildi ve geri geldiğinde Halasından Afra ve Hümanin günlerdir kayıp olduğunu öğrenmişti.

Afrayı tanıyorsa Afra asla tek başına veya Hümayla bile olsa kaybolacak kadar uzaklara gitmezdi. Zaten gitmesi için bir sebep yoktu ki? Belli ki başına birşey gelmişti..

"Yağız nereye?" Bu Komutan Alparslandı. Yağız durdu. Ona doğru döndü. Öfkesini bastırmaya çalışarak.

"Buyrun komutanım?" Dedi.

"Nereye böyle? Sevgilin mi çağırdı?" Dedi Alparslan şakayla. Yağız göz devirmek istedi. Sevgilisi yoktu. Olmayacaktı. Ayrıca şuan bulunduğu durum şakalaşıcak bir durum değildi.

"Hayır Komutanım. Kardeşim kayıp." Dediğinde Komutan ciddileşerek kaşlarını çattı.

"Afra mı?" Dediğinde Yağız onayladı. Alparslan

"Jandarmalara haber verelim. Belki onu bulan olur" dedi. Yağız onayladı. Yalan değil, endişeliydi.

Yagizin endişesini farkeden Alparslan elini onun omzuna koydu. Yağız Alparslanın en sevdiği asker olabilirdi. Onun yeteneğini ve gücünü hep takdir etmişti.

"Onu bulucaz Yağız.." dedi güven vererek.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

YAZARIN ANLATIMIYLA..

(ATLAS)

"Şu siktiğimin yerinde hiç bir yerde mi olmazlar!" Dedi Atlas Öfkeyle. 1 gündür Muhsinin yerini bulmaya çalışıyorlardı.

Mercan, Altay, Atlas ve Kaya Atlasın çalışma odasında oturup ne yapacaklarını konuşuyorlardı.

"Biraz sakin olur musun? Yoksa evi tepemize indireceksin" dedi Mercan. Haklıydı. Şuan Atlasta o potansiyel vardı ama kendisine engel olamıyordu. Aklında sürekli onun çığlığı dalgalanırken bu o kadarda kolay değildi

"Sadece biz değil, jandarmalar da onları arıyor" dedi Altay. Evet. Jandarmalar da etrafta Afra ve Hümayı arıyordu. Atlas bunun Yağızın yaptığını biliyordu. Anlamıştı.

"Onları bir bulayım.. o duyduğum çığlığın aynısını onlara yaşatmazsam bana da Atlas Gök Kılıç demesinler.." dedi Atlas sertçe.

"Papatya çayı öneririm" dedi Mercan. Herkes Mercana ters ters baktığında Mercan

"Ne? Eğer onları bir an önce bulmak istiyorsak önce sakin olmalıyız" dedi.

Onlar bunu konuşurken birden aşağı kattan kapının çalması ile hepsi durdular. Buda kimdi?

"Kim geldi lan bu saatte?" Kaya bunu derken aşağı kattan bir ses duyuldu.

"Kaya Mert Kılıç nerde Lan!" Bu Yağızın sesiydi. Hepsi birbirine anlamayan bakışlar atarken

"Buda kim?" Dedi Mercan. Atlas birşey demeden odadan çıkıp aşağı indiğinde Yağızın sertçe Kapıyı açan adama silah doğrulttuğunu gördü. Adam korkudan titriyordu.

Yağız Atlasi görünce silahını ona dogrultarak ona yaklaştı.

"Kardeşime naptınız lan!" Dedi Yağız öfkeyle Haykırarak. Bunu gören Evdeki tüm çalışanlar şok olurken, hakta bazıları kendi silahlarını Yağıza doğrulturken Atlas oldukça sakindi. Yağızın herşeyi duyduğunu anlamıştı.

Atlas Yağıza silah dogrultan adamlarına bakıp silahlarını indirmelerini işaret ettiğinde Adamlar silahlarını indirdi.

Atlas bilerek bu kadar sakin davranıyordu. Çünkü ona silah doğrultan kişi Afranın abisiydi. Eğer bu kişi başkası olsaydı şuana kadar pişman olmuştu ama Afranın abisine birşey yapmazdı, yapmayacaktı.

O sırada Yağız ise tekrar öfkeyle.

"Kardeşim nerde! Naptı lan kardeşin kardeşime!" Dedi. Diğerlerinin aksine o silahını hala Atlasa doğrultuyordu. İndirmeye pek meyilli değildi.

"Ben olsam o silahı ile indirirdim" dedi Atlas sertçe. Yağız

"Bana kardeşimin yerini söyle yoksa bu silahı kafanda patlatmadan indirmem" dedi Yağız.

"Kardeşini sadece sen aramıyorsun" dedi Atlas.

"Ne demek istiyorsun?" Dedi Yağız. "Onlara siz zarar verdiniz-"

"Onlara biz birşey yapmadık..ama yapanı biliyorum ve inan bana..yapanları senden önce öldüreceğim" diyip Arkasını dönüp ilerlerken Yağız onun peşinden ilerlerken silahı hala elindeydi.

"Kardeşimle ne ilgin var senin? " Diye sordu. Sesi herzamanki gibi sertti. Atlas pencereye bakarken yummrukları sıkılıydı. Aklına Afra geldikçe daha da sinirleniyor, onu bulmak istiyordu.

"Konu bu değil. Bunlar sonra konuşulacak şeyler..şimdi asıl konumuz onu bulmak" dedi Atlas. Aslında herşeyi Yağıza anlatmak istiyordu. Ondan asla korkmuyordu. Atlas Gök Kılıç kimseden korkmazdı ama dediği gibi ilk Afrayı bulmalıydı. Ona sarılmalıydı..

Yağız birşey demedi. Atlasa yaklaştı.

"Onu birlikte bulalım" dedi Atlas. Sonra Yağıza bakarak

"Sana neden güveneyim?" Dedi Yağız. Atlas

"Güvenmekten başka seçeneğin var mı? Onu hepimiz bulmak istiyoruz." Dediğinde Yağız zayıf noktasından vurulmuş gibiydi. Afra ile ne kadar kavga edip dursalarda o onun minik kız kardeşiydi.

Her ne kadar bazen gıcık olsada..

"Bu Sana ilk ve son güvenişim Atlas Gök Kılıç" dedi Yağız. Evet. İkili birlik olucaktı..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

AFRANIN ANLATIMIYLA..

gözlerim kapalıydı. Uyuyordum. Daha doğrusu uyumaya çalışıyordum. Çünkü başka yapılacak bir şey yoktu.

Soğuk zemin artık soğuk hissettirmiyordu, gözlerime vuran beyaz ışık artık uyumamı engellemiyor, açlık artık beni zorlamıyordu. Alışmıştım yanii.

Ne kadar alışsamda bedenim yorgundu. Halsizdi, güçsüzdü. Tek yaptığım ölü gibi yatmaktı. Acaba diğerlerine ne olmuştu? Atlas? Halam? Abim? Kaya? Bizi arıyorlar mıydı?

"Huma" dedim humaya seslenerek. Malum, yaşıyor mu öldü mü öğrenmem gerekiyordu.

"Efendim.." dedi Hüma benim gibi gözleri kapalıyken. Sesi benim kadar güçsüzdü.

"Bizi bulurlar mi?"

"Eminimki bulurlar.." derken etrafta sanki savaş çıkar gibi silah sesleri gelmeye başladı..neler oluyordu?

"Hazırlanın! Kaçıyoruz!" Muhsinin bağıran

sesini duyduğumda gözlerimi zorla açtım. Neler oluyordu?

"Afra bu duyduğum sesler tamamen benim kafamda mi yaşanıyor yoksa sende mi duyuyorsun?" Dedi Hüma. Hayır. Bende duyuyordum.

"Bende duyuyorum.." dedim.

Koridorda koşturan insanları odanın içerisinden duyabiliyordum. Cığlıklar ve silah sesleri her yeri esir almıştı. Kıyamet mi kopuyordu? O sırada Mucahitin

"Efendim kadınları ne olucak?" Dediğini duydum.

"Bırakın onları! Onlar zaten başımıza bela ol-" derken duyduğum bir kurşunla lafı kesildi. Sonra o mübarek sesi duydum.

"Benim olanı almakla çok büyük bir hata yaptın Muhsin.." bu Atlastı.

Allahım çok şükür ki bizi bulmuşlardı.

"Lütfen..yalvarırım" Muhsinin sadece bu sesini duydum. Sonrası maalesefki silah seslerinden duyulmuyordu.

Ayağa kalkmaya çalıştım ama yapamıyordum. Gözlerimi açmak bilr güçtür bana. O sırada odanın kapısı açıldı.

"Huma!" Bu Kayanın sesiydi.

"Kaya.." Huma bunu mırıldanırken Kaya hızlıca Hümanin zincirlerini koparmıştı. Pardon! Bende varım!

"Afra!" Bu Atlasın sesiydi. Sesi oldukça endişeli geliyordu.

Atlasın odaya girip önümde diz çöktüğünü hissediyordum. Atlasın sıcak ellerini soğuk yüzümde hissederken tek gücümle

"Atlas.." diyebildim. O sırada bileklerimdeki zincirlerin koptuğunu hissettim. beni kucağına aldı. Beni göğsüne yaslarken ayağa kalkmadan

"Buradayım Güzelim..geçti..geçti.. buradayim artık.." Atlas bunları söylerken eli Muhsinin bana vurduğu yanağımdaydı. Orayı okşuyordu.

bana ilk defa 'güzelim' Demişti..

Etraftaki silah sesleri devam ederken Atlasın Barut kokusu burun deliklerimi dolduruyordu. İşte şimdi güvendeydim.

"O herif yaptıklarını ödedi.. artık kimse sana zarar veremez.." dedi Atlas hala yanağını okşarken. Bana gelirsek, gözlerim hala kapalıydı.

O sırada Havalandığımı hissettim. Ayağa kalkmış olmalıydı. Silah seslerinin arasından bir ses duydum.

"Seni pic kurusu! Daha çok sıkayım mı lan!" Bu Abimin sesiydi. Oda mı buradaydı?

"Yeter Yağız." Atlas bunu dediğinde Abimin sesi bize yaklaşırken

"Ver lan kardeşimi bana! Ben varken onu taşımak sana düşmez" dedi abim. Atlasın öfkeden zor dayandığını hissediyordum. Abim sinirli olunca oldukça gıcık olabiliyor..

"Siktir git" Atlas bunu diyip beni vermezken benim zihnim ise karanlığa sürüklendi.. sesler kesildi..sanki yeniden bir kuyunun icine düşmüşüm gibi..

☆☆☆☆☆☆☆

BOLUM SONUUUU

BOLUMU NASIL BULDUNUUZZ?

BEN YAĞIZLA ATLASI SHIPLEDIM PUHAHAHA (SAKA YAPIYORUM)

BU ARALAR SUREKLI BOLUM ATASIM GELIYORRRR

SIZCE DIGER BOLUMLERDE NELER OLUCAKK?

O ZAMAANNN SONRAKI BOLUMLERDEEE GORUSURUUUUUUUUUZZZZ🤍💫

SEVILIYORSUNUUUUUZZZ