Yetmiş bin kez öldüm. Yetmiş bin kez geri döndüm. Her seferinde biraz daha fazla acı, biraz daha az insanlık. Adım Atilla. Bir sabah gözlerimi açtığımda kendimi tanımadığım bir dünyada, tanımadığım bir bedende buldum. Ölüm döngüsüne hapsolmuşum. Kılıçla kesiyorlar, yakıyorlar, boğuyorlar, parçalıyorlar… Ve ben her seferinde aynı yere, aynı ana geri dönüyorum. Ama bu kez farklı bir şey var: Hatırlıyorum. Her ölümü, her çığlığı, her damla kanı hatırlıyorum. Abim yanımda öldü. Alya beni kurtarmaya çalışırken gözlerimin önünde eridi. Felix… Felix artık insan değil. Ve ben? Ben her döngüde biraz daha karanlığa gömülüyorum. Bu dünya beni kırmaya çalışıyor. Jutsu, Lilith, kristaller, yasak kitaplar, lanetli kılıçlar… Hepsi benim için burada. Hepsi beni sonsuza dek bu cehennemde tutmak için. Ama çok yakında öğrenecekler: Ölüm artık benim lanetim değil. Silahım. “Bir daha öldüğümde, bu sefer gülerek öleceğim. Çünkü bu kez sıra onlarda.” ⚠️ Uyarı: Bu hikâye sizi rahatsız edecek. Bazı bölümler okurken nefesiniz tutulacak. Bazı ölümlerden sonra kitabı kapatıp bir süre bakmak istemeyeceksiniz. Ama kapatamayacaksınız. Çünkü Atilla bir kez daha gözlerini açtığında, siz de onunla birlikte geri döneceksiniz. #darkfantasy #ölümdöngüsü #isekai #acımasız #kanveintikam Hazırsan, döngü başlıyor. Hoş geldin. Bu sefer kim ölecek?