Sesler sesler heryerde "ahsen ömrüm gel bana " "Gel banaaa" Okadar boğuktu ki anlaşılmıyordu bazi kelimeler Yere yöneldim sanki kulaklarımı kapatırsam birdaha duymam sanarcasına kapadım elerimle "Suuusss suuss kimsin sen sus artık yeter susss" "Ah-en eşim" Duyduğum şey ile döndüm vücudum korkudan daha da titremeye başladı "Bana b-ak a- shen kaldır kafanı" sanki cok uzaktan sesleniyormus gibi gelen fısıltıyla korkuyka kafamı dizlerime gömdüm "İstemiyorum istemiyorum git git burdan" "Bana b-ak" Merak korkumu yenmiş istem dışı kafamı kaldırmıştım anaanemin hatırası olan eski bir ayna asılıydı duvarda ama beni şoka sokan bu değildi aynanın içindeki gece mavisi gözleriyle bulanık ama beli olan yüz hatlarında yalvarırcasına bir ifade olan adamdı...